Εισαγωγή
Η Κόρινθος ήταν μια πόλη κτισμένη σε στρατηγικής σημασίας τοποθεσία, ώστε όσοι ταξίδευαν από τη Ρώμη προς την Ανατολή και πίσω, έκαναν μια στάση για να ξεκουραστούν και να διασκεδάσουν. Έτσι η Κόρινθος με τις 400.000 κατοίκους της, έγινε γρήγορα πολύ πλούσια και πράγμα που συνήθως ακολουθεί τον γρήγορο πλουτισμό, ηθικά διεφθαρμένη. Ήταν μάλιστα τέτοιο το επίπεδο της εκζήτησης των σαρκικών απολαύσεων και της φιληδονίας ώστε γρήγορα η λέξη «Κόρινθος» έγινε συνώνυμο της ακολασίας και της ανηθικότητας.
Η Ιστορία περιγράφει την Κόρινθο ως «φημισμένη και τρυφηλή πολιτεία όπου συναντιόνται οι κακίες Δύσης και Ανατολής». Παρόλο που η παλιά Κόρινθος καταστράφηκε εντελώς περίπου το 150 προ Χριστού, όταν μετά δύο αιώνες ξανακτίστηκε ως Ρωμαϊκή πια αποικία, ανέκτησε γρήγορα τη παλιά της αίγλη, την εμπορική της σημασία και έγινε ξανά μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Ελλάδας.
Ο απόστολος Παύλος επισκέφτηκε τη Κόρινθο στη διάρκεια του Β’ αποστολικού του ταξιδιού (ΠΡΑΞ ιη:1).
Η πρώτη επιστολή του αποστόλου Παύλου προς τους Κορινθίους, γράφτηκε περίπου το 55 μΧ. από την Έφεσο στη διάρκεια του τρίτου αποστολικού του ταξιδιού. Ο απόστολος έλαβε ένα γράμμα από τους αδελφούς σχετικά με διάφορα θέματα που είχαν ανακύψει και ως πατέρας, σπεύδει να βοηθήσει τα πνευματικά του τέκνα απαντώντας με την έμπνευση του Πνεύματος του Αγίου, διότι γνωρίζει ότι μόνο ο ζωντανός Λόγος του Θεού είναι ικανός να οικοδομήσει τους αδελφούς και να τους οδηγήσει σε καρποφόρα πνευματική ζωή μέσα στη πόλη αυτή της διαφθοράς και της άκρατης ακολασίας όπου ζούσαν.
Τα θέματα που διαπραγματεύεται ο Παύλος στην επιστολή του αυτή είναι εξαιρετικής σημασίας για τη πνευματική προκοπή των πιστών. Μεταξύ των άλλων, περιέχεται διδασκαλία για τα παρακάτω θέματα:
• Διαιρέσεις, διαμάχες και δημιουργία κλικών ανάμεσα στα μέλη της εκκλησίας • Η ζωή των εργατών του ευαγγελίου πρέπει να είναι παράδειγμα για τους πιστούς • Κρούσματα ανηθικότητας μέσα στην εκκλησία • Πως λύνονται οι διαφορές μεταξύ Χριστιανών • Διδασκαλία περί του γάμου, αγαμίας, συζυγικών σχέσεων, διαζυγίου και πορνείας • Σωστή χρήση της ελευθερίας • Η θέση του άντρα και της γυναίκας μέσα στην εκκλησία • Το δείπνο του Κυρίου • Τα χαρίσματα του πνεύματος • Ο ύμνος στην αγάπη • Η ανάσταση
Η Α’ προς Κορινθίους επιστολή είναι πολύ σημαντική και χρήσιμη για τον σύγχρονο Χριστιανό διότι κι εμείς σήμερα όσο ποτέ άλλοτε ζούμε ανάμεσα σε μια γενιά παρόμοια με αυτή της Κορίνθου, που καταπιάνεται με την απόλαυση της σάρκας και δεν ασχολείται με τα πράγματα του Θεού. Ας αρχίσουμε το σχολιασμό εδάφιο προς εδάφιο:
Χαιρετισμός < αρχή
Α’ ΚΟΡ α:1 Παύλος, προσκεκλημένος απόστολος Ιησού Χριστού διά θελήματος Θεoύ, και Σωσθένης ο αδελφός,
Ο απόστολος Παύλος είναι ειδικά καλεσμένος για το έργο αυτό από τον Κύριο. Το κάλεσμα αυτό έγινε ενώ ο Παύλος βρισκόταν στο δρόμο για τη Δαμασκό με πρωτοβουλία του Ιησού Χριστού. Έτσι γνωρίζουμε ότι η κλήση αυτή είναι θέλημα Θεού και τη θέση του αυτή δεν την έλαβε δια της βίας ούτε χρησιμοποιώντας ανθρώπινες πρακτικές διαπλοκής σαν να επρόκειτο για αναρρίχηση σε θέση κοσμικής εξουσίας. Αυτό το γνωρίζει καλά ο απόστολος και αποτελεί καύχηση του. Ότι είναι, είναι επειδή ο Θεός το θέλησε και ο Θεός τον κάλεσε.
Αν κάποιος φοιτήσει σ ε μια θεολογική σχολή ή Βιβλικό Κολέγιο και αν λάβει του κόσμου τα διπλώματα και τις διαπιστεύσεις, αυτό δεν τον κάνει απόστολο. Μόνο ο Χριστός μπορεί να κάνει τον άνθρωπο απόστολο. Πρέπει να έχεις αποτελέσματα όπου και αν σε στέλνει ο Θεός. Δεν μπορεί να λέγεσαι απόστολος και να σε έχει στείλει η εκκλησία σου με ένα παχυλό μισθό για διακοπές σε ένα ωραίο μέρος. Μάλιστα δεν υπήρχαν ακόμη και την αρχαία εποχή πολλοί απόστολοι σαν τον Παύλο.
…και Σωσθένης ο αδελφός… Ο Σωσθένης ήταν πιθανότατα ο Αρχισυνάγωγος στην Κόρινθο (ΠΡΑΞ ιη:17), τον οποίο χτύπησαν οι Έλληνες όταν αρνήθηκε να υιοθετήσει τις κατηγορίες εναντίον του. Πιθανότατα, μετά τα γεγονότα αυτά, έγινε χριστιανός και συνεργάτης του Παύλου. Ο απόστολος είναι τόσο ταπεινός, ώστε τιμά τον Σωσθένη, διότι βρίσκεται εκείνη τη στιγμή μαζί του και προσφέρει στο έργο του Θεού. Από τη γέννηση μέχρι και την αρπαγή της Εκκλησίας, όλοι οι Χριστιανοί θα διαβάζουν για τον αδελφό αυτό, του οποίου τα λοιπά έργα δεν γνωρίζουμε. Ας τιμάμε λοιπόν τα αδέλφια μας, και ιδιαιτέρως τους εργάτες που κοπιάζουν στο έργο του Θεού, μάλιστα ας «προλαμβάνουμε». Πρέπει λοιπόν, εμείς πρώτοι να τιμάμε τα αδέλφια μας και να μην περιμένουμε να έχουν οι άλλοι πρώτα μια τιμητική συμπεριφορά απέναντί μας ώστε απλά να ανταποδίδουμε αυτό που θεωρούμε φιλοφρονήσεις προς το πρόσωπό μας.
Α’ ΚΟΡ α:2 προς την εκκλησίαν του Θεού την ούσαν εν Κορίνθω, τους ηγιασμένους εν Χριστώ Ιησού, τους προσκεκλημένους αγίους, μετά πάντων των επικαλουμένων εν παντί τόπω το όνομα Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών, αυτών τε και ημών·
Η Εκκλησία φυσικά δεν είναι το κτίριο, αλλά το σώμα των πιστών προς το οποίος ο απόστολος απευθύνει την επιστολή του. Η εκκλησία δεν είναι ανθρώπινη δημιουργία, αλλά ανήκει στον Θεό. (να ποιμάνετε την εκκλησία του Θεού…). Αν κάτι ανήκει στον Θεό, πόσο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε όταν αγγίζουμε τα θέματα που αφορούν την εκκλησία!!!
... τους ηγιασμένους εν Χριστώ Ιησού, τους προσκεκλημένους αγίους: ... Ο Χριστός έχει προσκαλέσει τους Κορινθίους για να είναι άγιοι και το κάλεσμα αυτό είναι ένα είδους ξεχώρισμα από τον υπόλοιπο κόσμο. Μας χωρίζει για να είμαστε άγιοι για Αυτόν. Ο Χριστός με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος είναι εκείνος που αγιάζει τους πιστούς. Από κει και πέρα, οι πιστοί πρέπει να συνεχίσουν να είναι άγιοι στην υπόλοιπη διάρκεια της ζωής τους. Πρέπει οι άγιοι να ζουν αγίως, δικαίως και ευσεβώς στον παρόντα πονηρό αιώνα, άγιοι στο πνεύμα και στο σώμα, άγιοι σε κάθε διαγωγή. Οι άγιοι δεν είναι μια ειδική κατηγορία ανθρώπων μέσα στην εκκλησία, κι έτσι ο απόστολος Παύλος απευθύνει την επιστολή προς όλα τα μέλη της εκκλησίας τα οποία ο απόστολος προσφωνεί «άγια».
…μετά πάντων των επικαλουμένων εν παντί τόπω το όνομα Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών, αυτών τε και ημών… Δεν είμαστε μόνοι μας. Έχουμε πολλούς (μετά πάντων) με τους οποίους μοιραζόμαστε τη πρόσκληση αυτή και μάλιστα (εν παντί τόπω). Η κοινωνία μας όμως με τους λοιπούς Χριστιανούς, περνά όχι μόνο μέσα από τη κοινή πρόσκληση αλλά και από τη διατήρηση της αλήθειας. Δεν είναι δυνατό να έχουμε κοινωνία με ανθρώπους οι οποίοι ενώ επικαλούνται το όνομα του Ιησού Χριστού, στη πράξη το αρνούνται παραβαίνοντας συνειδητά το θέλημά Του. Η επίκληση του ονόματος του Ιησού είναι κυρίαρχη στη Καινή Διαθήκη. Δεν βλέπουμε να μας συνιστά η Γραφή να επικαλούμαστε άλλο όνομα εκτός του Ιησού Χριστού. Αυτό πρέπει να είναι ξεκάθαρο στη συνείδησή μας ώστε να μη πέφτουμε σε διαλογισμούς ακούγοντας διάφορες ψευδοδιδασκαλίες περί άλλων ονομάτων που πρέπει να επικαλούμαστε.
Α’ ΚΟΡ α:3 χάρις είη υμίν και ειρήνη από Θεού Πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού.
Εδώ ο Παύλος στο χαιρετισμό του, θέτει το όνομα του Χριστού πλάι σ’ αυτό του Θεού. Μας φανερώνει έτσι τον Ιησού Χριστό ως Κύριο και μάλιστα ίσο προς τον Θεό δίνοντας την μεγάλη διδασκαλία ότι η ευλογία από τον ουρανό έρχεται όχι μόνο μέσω του Θεού Πατέρα, αλλά και μέσω του Ιησού Χριστού ως Κυρίου. Η χάρη και η ειρήνη είναι δυο λέξεις χιλιοειπωμένες αλλά τόσο σημαντικές ώστε μόλις λείψουν από τη ζωή μας, αυτή να γίνεται μια τέλεια κόλαση. Η χάρη είναι η πηγή κάθε ευλογίας και η ειρήνη είναι το αποτέλεσμα στη ζωή ενός ανθρώπου που δέχεται τη χάρη του Θεού. Ας ευχόμαστε λοιπόν να μη λείψει η χάρη και η ειρήνη του Θεού από την Εκκλησία μας.
Ψαλμ 122:6 Ζητείτε την ειρήνην της Ιερουσαλήμ· ας ευτυχώσιν οι αγαπώντές σε. 7 Ας ήναι ειρήνη εις τα τείχη σου, αφθονία εις τα παλάτιά σου. 8 Ένεκεν των αδελφών μου και των πλησίον μου, θέλω λέγει τώρα, Ειρήνη εις σέ· 9 Ένεκεν του οίκου Κυρίου του Θεού ημών, θέλω ζητεί το καλόν σου.
Παξ θ:31 Αι μεν λοιπόν εκκλησίαι καθ' όλην την Ιουδαίαν και Γαλιλαίαν και Σαμάρειαν είχον ειρήνην, οικοδομούμεναι και περιπατούσαι εν τω φόβω του Κυρίου, και διά της παρηγορίας του Αγίου Πνεύματος επληθύνοντο.
Βλέποντας την Εκκλησία με τα μάτια του Θεού < αρχή
Α’ ΚΟΡ α:4 Ευχαριστώ πάντοτε εις τον Θεόν μου διά σας, διά την χάριν του Θεού την δοθείσαν εις εσάς διά του Ιησού Χριστού·
Μια φράση που τη συνηθίζει ο Παύλος, η οποία έχει πολύ μεγάλο βάθος. Υπάρχουν ορισμένοι που όλους τους βλέπουν χάλια και είναι συνεχώς με ένα παράπονο στο στόμα. Ο λαός του Θεού είναι λαός εξαίρετος. Πρόκειται για άνδρες και γυναίκες που έλαβαν ο καθένας προσωπική κλήση με θαυματουργική ενέργεια του Θεού. Όπως ο Θεός ενέργησε στη δική σου ζωή για να σε βρει και να σε καλέσει, έτσι ενέργησε και σε όλους τους αδελφούς. Αν μας άνοιγε ο Θεός τα μάτια να βλέπαμε τον καθημερινό αγώνα που δίνουν όλοι οι αδελφοί ενάντια στην αμαρτία, πολύ θα τους εκτιμούσαμε και μαζί με τον Δαβίδ θα λέγαμε «ο λαός σου Κύριε είναι άνθρωποι εξαίρετοι»
Ασμα δ:1 Ιδού, είσαι ώραία, αγαπητή μου· ιδού, είσαι ώραία· οι οφθαλμοί σου είναι ως περιστερών μεταξύ των πλοκάμων σου· τα μαλλία σου είναι ως ποίμνιον αιγών, καταβαινόντων από του όρους Γαλαάδ. ... 7 Όλη ώραία είσαι, αγαπητή μου· και μώμος δεν υπάρχει εν σοι.
Εφεσ ε:27 διά να παραστήση αυτήν εις εαυτόν ένδοξον εκκλησίαν, μη έχουσαν κηλίδα ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων, αλλά διά να ήναι αγία και άμωμος.
Να μάθουμε να ευχαριστούμε το Θεό για τους αδελφούς. Με αυτούς θα μοιραστούμε τον ουρανό… Δεν εκτιμάμε την αξία των αδελφών πολλές φορές και τους θεωρούμε δεδομένους. Αν ποτέ όμως στερηθούμε την εκκλησία και αναγκαστούμε να βρισκόμαστε με ασεβείς ανθρώπους (πχ. Λόγω στρατού ή εργασίας) τότε καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικός είναι ο ταπεινός αδελφός μας!
Είναι σαφώς και προσωπικό μας όφελος η ευλογία της εκκλησίας. Ως σώμα του οποίου είμαστε όλοι μέλη, πρέπει να φροντίζουμε για το καλό του σώματος, γινόμενοι όλοι μέτοχοι και κοινωνοί της ευλογίας της εκκλησίας.
…διά την χάριν του Θεού την δοθείσαν εις εσάς διά του Ιησού Χριστού… Η χάρη έχει βέβαια και τη σημασία της συγχώρεσης (πχ Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ο μόνος που μπορεί να δίνει χάρη σε καταδικασμένους σε θάνατο). Χάρη όμως γενικά αποτελεί και πηγή κάθε ευλογίας. Δεν είναι η επιβεβαίωση της αξίας μας, μάλλον το αντίθετο. Δεν είμαι άξιος, για αυτό ακριβώς έχω ανάγκη τη χάρη (το χάρισμα, τη δωρεά). Αν ήμουν άξιος, η ευλογία δεν θα ερχόταν κατά χάρη, αλλά θα μου λογιζόταν ως μισθός.
Τιτ β:11 Διότι εφανερώθη η χάρις του Θεού η σωτήριος εις πάντας ανθρώπους, 12 διδάσκουσα ημάς να αρνηθώμεν την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας και να ζήσωμεν σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς εν τω παρόντι αιώνι, 13 προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού,
Α’ ΚΟΡ α:5 ότι κατά πάντα επλουτίσθητε δι’ αυτού, κατά πάντα λόγον και πάσαν γνώσιν, 6 καθώς η μαρτυρία του Χριστού εστηρίχθη μεταξύ σας, 7 ώστε δεν μένετε οπίσω εις ουδέν χάρισμα, προσμένοντες την αποκάλυψιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού
Υπάρχουν ορισμένα Χριστιανικά δόγματα και ομολογίες, που δεν μπορούν να διαχειριστούν τη διδασκαλία που περιέχεται στην επιστολή αυτή ιδιαιτέρως σχετικά με τα χαρίσματα και έτσι προσπαθούν να στιγματίσουν την αρχαία εκκλησία της Κορίνθου ως «μη πνευματική». Έτσι δικαιολογούν τη ανυπαρξία πνευματικών χαρισμάτων στις εκκλησίες τους με το επιχείρημα ότι «αυτά ήταν για να στηριχτούν σαρκικοί Χριστιανοί όπως οι Κορίνθιοι». Αυτοί είναι αστήρικτοι ισχυρισμοί διότι όπως μας φανερώνει η γραφή, παρόλο που όπως είναι φυσικό υπήρχαν διάφορα προβλήματα ανάμεσα στους Κορινθίους, η εκκλησία ήταν πλήρης Πνεύματος Αγίου και δεν έμενε πίσω σε τίποτα σχετικά με άλλες εκκλησίες της εποχής της. Πρέπει να έχουμε πάντα στο νου μας ξεκάθαρη τη διαφορά ανάμεσα στο χάρισμα του Αγίου Πνεύματος και στο καρπό του Αγίου Πνεύματος. Είναι όπως παραπάνω στο εδάφιο 2, που ο Θεός μας αγίασε εν Χριστώ Ιησού, αλλά τώρα μας προσκαλεί και σε αγία ζωή. Δεν μπορούμε να μείνουμε στη καύχηση της δωρεάς του Χριστού, η οποία έχει σκοπό να μας ωθήσει σε νέα ζωή, καρποφόρα και θριαμβεύουσα για τη δόξα του Χριστού. Ο πιστός, πρέπει τώρα να παραδοθεί στον έλεγχο του Αγίου Πνεύματος και με πνεύμα ποτισμένο από το χαρακτήρα του Ιησού, να υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού
.
Α’ ΚΟΡ α:8 όστις και θέλει σας στηρίξει έως τέλους αμέμπτους εν τη ημέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 9 Πιστός ο Θεός, διά του οποίου προσεκλήθητε εις το να ήσθε συγκοινωνοί του Υιού αυτού Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.
Μεγάλη διδασκαλία: Ο Χριστός είναι αυτός που μπορεί να μας στηρίξει έως τέλους αμέμπτους. Κάθε φορά που η χρηστότητα του Θεού μας φέρει σε μετάνοια, ο Θεός μας καθαρίζει το ιμάτιο της σωτηρίας μας και γινόμαστε και πάλι άμεμπτοι. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να κρίνουμε ο ένας τον άλλο, διότι αν επιμείνω να εστιάζω στην αμαρτία του αδελφού μου ενώ εκείνος έχει ήδη συγχωρεθεί από τον Κύριο, τότε κρίνω το Νόμο του Θεού και ελέγχομαι ως παραβάτης.