Εισαγωγή
Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι η ευγνωμοσύνη είναι απαραίτητη στάση καρδιάς, ενώ η αγνωμοσύνη κατακρίνεται ως ένδειξη απομάκρυνσης από τον Θεό. Οι άνθρωποι που δεν ευχαριστούν τον Θεό χάνουν τις ευλογίες Του και οδηγούνται στην πλάνη και την αμαρτία.
Η Αγνωμοσύνη εκδηλώνεται με γογγυσμό και παράπονα
ΔΕΥΤ 8:11 πρόσεχε εις σεαυτόν μήποτε λησμονήσεις Κύριον τον Θεόν σου, αθετών τας εντολάς αυτού, και τας κρίσεις αυτού, και τα διατάγματα αυτού, τα οποία εγώ προστάζω εις σε σήμερον· 12 μήπως, αφού φάγης και χορτασθής, και οικοδομήσης οικίας καλάς, και κατοικήσης, 13 και οι βόες σου και τα πρόβατά σου αυξήσωσι, και πολυπλασιασθή το αργύριόν σου, και το χρυσίον σου, και πάντα όσα έχεις αυξήσωσι, 14 μήπως τότε υψωθή η καρδία σου και λησμονήσης Κύριον τον Θεόν σου, όστις σε εξήγαγεν εκ γής Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείας… ….. 17 και είπης εν τη καρδία σου, Η δύναμίς μου, και το κράτος της χειρός μου, απέκτησαν εις εμέ τον πλούτον τούτον.
ΕΞΟΔ 16:2 Και εγόγγυζε πάσα η συναγωγή των υιών Ισραήλ κατά του Μωϋσέως και κατά του Ααρών εν τη ερήμω. 3 Και είπον προς αυτούς οι υιοί Ισραήλ, Είθε να απεθνήσκομεν υπό της χειρός του Κυρίου εν τη γη της Αιγύπτου, ότε εκαθήμεθα πλησίον των λεβήτων του κρέατος και ότε ετρώγομεν άρτον εις χορτασμόν· διότι εξηγάγετε ημάς εις την έρημον ταύτην, διά να θανατώσητε με την πείναν πάσαν την συναγωγήν ταύτην.
Οι Ισραηλίτες, αντί να ευχαριστήσουν τον Θεό για την απελευθέρωσή τους, γόγγυζαν και έδειχναν αχαριστία.
Η Αγνωμοσύνη είναι σημάδι των εσχάτων καιρών
B' TIM 3:1 Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί· 2 διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι,
Η αχαριστία είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων που απομακρύνονται από τον Θεό.
Ευγνωμοσύνη προς τον Θεό για τις ευλογίες Του
ΔΕΥΤ 8:10 Και θέλεις φάγει και θέλεις χορτασθή, και θέλεις ευλογήσει Κύριον τον θεόν σου επί της γης της αγαθής, την οποίαν σοι έδωκε. 11 Πρόσεχε εις σεαυτόν μήποτε λησμονήσης Κύριον τον Θεόν σου, αθετών τας εντολάς αυτού και τας κρίσεις αυτού και τα διατάγματα αυτού, τα οποία εγώ προστάζω εις σε σήμερον· 12 μήπως, αφού φάγης και χορτασθής και οικοδομήσης οικίας καλάς και κατοικήσης, 13 και οι βόες σου και τα πρόβατά σου αυξήσωσι, και πολλαπλασιασθή το αργύριόν σου και το χρυσίον σου και πάντα όσα έχεις αυξήσωσι, 14 μήπως τότε υψωθή η καρδία σου και λησμονήσης Κύριον τον Θεόν σου, όστις σε εξήγαγεν εκ γης Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείας· 15 όστις σε ώδήγησε διά της μεγάλης ταύτης και τρομεράς ερήμου, όπου ήσαν όφεις φλογεροί και σκορπίοι και ξηρασία, όπου δεν ήτο ύδωρ· όστις ανέδωκεν εις σε ύδωρ εκ της σκληράς πέτρας· 16 όστις σε έθρεψεν εν τη ερήμω με το μάννα, το οποίον δεν εγνώριζον οι πατέρες σου, διά να σε ταπεινώση και διά να σε δοκιμάση, διά να σε αγαθοποιήση εις τα έσχατά σου· 17 και είπης εν τη καρδία σου, Η δύναμίς μου και το κράτος της χειρός μου απέκτησαν εις εμέ τον πλούτον τούτον. 18 Αλλά θέλεις ενθυμείσθαι Κύριον τον Θεόν σου· διότι αυτός είναι, όστις σε δίδει δύναμιν να αποκτάς πλούτη, διά να στερεώση την διαθήκην αυτού, την οποίαν ώμοσε προς τους πατέρας σου, ως είναι την ημέραν ταύτην.
ΨΑΛΜ 103 «Ψαλμός του Δαβίδ.»
1 Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον· και πάντα τα εντός μου το όνομα το άγιον αυτού.
2 Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον, και μη λησμονής πάσας τας ευεργεσίας αυτού·
3 τον συγχωρούντα πάσας τας ανομίας σου· τον ιατρεύοντα πάσας τας αρρωστίας σου·
4 τον λυτρόνοντα εκ της φθοράς την ζωήν σου· τον στεφανούντά σε με έλεος και οικτιρμούς·
5 τον χορτάζοντα εν αγαθοίς το γήράς σου· η νεότης σου ανανεούται ως του αετού.
6 Ο Κύριος κάμνει δικαιοσύνην και κρίσιν εις πάντας τους αδικουμένους.
7 Εφανέρωσε τας οδούς αυτού εις τον Μωϋσήν, τα έργα αυτού εις τους υιούς Ισραήλ.
8 Οικτίρμων και ελεήμων είναι ο Κύριος, μακρόθυμος και πολυέλεος.
9 Δεν θέλει δικολογεί διαπαντός ουδέ θέλει φυλάττει την οργήν αυτού εις τον αιώνα.
10 Δεν έκαμεν εις ημάς κατά τας αμαρτίας ημών, ουδέ ανταπέδωκεν εις ημάς κατά τας ανομίας ημών.
11 Διότι όσον είναι το ύψος του ουρανού υπεράνω της γης, τόσον μέγα είναι το έλεος αυτού προς τους φοβουμένους αυτόν.
12 Όσον απέχει η ανατολή από της δύσεως, τόσον εμάκρυνεν αφ' ημών τας ανομίας ημών.
13 Καθώς σπλαγχνίζεται ο πατήρ τα τέκνα, ούτως ο Κύριος σπλαγχνίζεται τους φοβουμένους αυτόν.
14 Διότι αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών, ενθυμείται ότι είμεθα χώμα.
15 Του ανθρώπου αι ημέραι είναι ως χόρτος· ως το άνθος του αγρού, ούτως ανθεί.
16 Διότι διέρχεται ο άνεμος επ' αυτού, και δεν υπάρχει πλέον· και ο τόπος αυτού δεν γνωρίζει αυτό πλέον.
17 Το δε έλεος του Κυρίου είναι από του αιώνος και έως του αιώνος επί τους φοβουμένους αυτόν· και η δικαιοσύνη αυτού επί τους υιούς των υιών·
18 επί τους φυλάττοντας την διαθήκην αυτού και ενθυμουμένους τας εντολάς αυτού διά να εκπληρώσιν αυτάς.
19 Ο Κύριος ητοίμασε τον θρόνον αυτού εν τω ουρανώ, και η βασιλεία αυτού δεσπόζει τα πάντα.
20 Ευλογείτε τον Κύριον, άγγελοι αυτού, δυνατοί εν ισχύϊ, οι εκτελούντες τον λόγον αυτού, οι ακούοντες της φωνής του λόγου αυτού.
21 Ευλογείτε τον Κύριον, πάσαι αι δυνάμεις αυτού· λειτουργοί αυτού, οι εκτελούντες το θέλημα αυτού.
22 Ευλογείτε τον Κύριον, πάντα τα έργα αυτού εν παντί τόπω της δεσποτείας αυτού. Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον.
Α' ΘΕΣ 5:18 κατά πάντα ευχαριστείτε· διότι τούτο είναι το θέλημα του Θεού προς εσάς εν Χριστώ Ιησού.
ΚΟΛ 3: 15 Και η ειρήνη του Θεού ας βασιλεύη εν ταις καρδίαις υμών, εις την οποίαν και προσεκλήθητε εις εν σώμα και γίνεσθε ευγνώμονες. … 17 Και παν ό,τι αν πράττητε εν λόγω ή εν έργω, πάντα εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού πράττετε, ευχαριστούντες δι' αυτού τον Θεόν και Πατέρα.
Η ευγνωμοσύνη είναι θέλημα Θεού και πρέπει να εκφράζεται σε κάθε περίσταση.
ΦΙΛΠ 4:6 Μη μεριμνάτε περί μηδενός, αλλ' εν παντί πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ' ευχαριστίας διά της προσευχής και της δεήσεως.
Η προσευχή μας πρέπει να συνοδεύεται από ευχαριστία, όχι από αγνωμοσύνη.
Η αγνωμοσύνη οδηγεί στην πνευματική απομάκρυνση και στην πλάνη (Ρωμ. 1:21).
Οι Ισραηλίτες τιμωρήθηκαν για την αχαριστία τους (Έξ. 16:2-3).
Η αχαριστία είναι σημάδι των εσχάτων ημερών (Β΄ Τιμ. 3:1-2).
Ο Θεός μας καλεί να είμαστε πάντοτε ευγνώμονες (Α΄ Θεσ. 5:18).
Ο Θεός λυπάται όταν δείχνουμε αγνωμοσύνη και παραπονιέται
ΔΕΥΤ 32:6 Ταύτα ανταποδίδετε εις τον Κύριον, λαέ μωρέ και ασύνετε;…
ΨΑΛΜ 109:5 Και ανταπέδωκαν εις εμέ κακόν αντί καλού, και μίσος αντί της αγάπης μου.
ΙΕΡ 2:5 Ούτω λέγει Κύριος· Ποίαν αδικίαν εύρηκαν εν εμοί οι πατέρες σας, ώστε απεμακρύνθησαν απ’ εμού, και περιεπάτησαν οπίσω της ματαιότητος, και εματαιώθησαν; 6 και δεν είπον, Πού είναι ο Κύριος· ο αναβιβάσας ημάς εκ γής Αιγύπτου, ο οδηγήσας ημάς διά της ερήμου, διά τόπου ερημίας και χασμάτων, ….
Β’ ΚΟΡ 12:15 Εγώ δε με άκραν χαράν θέλω δαπανήσει και όλως θέλω δαπανηθή υπέρ των ψυχών σας, άν και, ενώ σας αγαπώ περισσότερον, αγαπώμαι ολιγώτερον.
Ευγνωμοσύνη ακόμη και στις δοκιμασίες
Η Αγία Γραφή μας διδάσκει ότι πρέπει να είμαστε ευγνώμονες όχι μόνο όταν όλα πηγαίνουν καλά, αλλά ακόμη και στις δυσκολίες.
ΙΑΚ 1:2 Πάσαν χαράν νομίσατε, αδελφοί μου, όταν περιπέσητε εις διαφόρους πειρασμούς, 3 γνωρίζοντες ότι η δοκιμασία της πίστεώς σας εργάζεται υπομονήν. 4 Η δε υπομονή ας έχη έργον τέλειον, διά να ήσθε τέλειοι και ολόκληροι, μη όντες εις μηδέν ελλιπείς.
ΡΩΜ 8:28 Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού·
Ευγνωμοσύνη και προσευχή
Η προσευχή του πιστού πρέπει να συνοδεύεται πάντα από ευχαριστία.
ΦΙΛΠ 4:6 "Μη μεριμνάτε περί μηδενός, αλλά εν παντί, διά της προσευχής και της δεήσεως, μετά ευχαριστίας, ας γνωρίζωνται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν." Η ευχαριστία είναι βασικό στοιχείο της προσευχής και μας βοηθά να έχουμε ειρήνη.
ΚΟΛ 4:2 Επιμένετε εις την προσευχήν, αγρυπνούντες εν αυτή μετά ευχαριστίας." Η προσευχή πρέπει να είναι συνεχής και να συνοδεύεται από ευγνωμοσύνη.
Η Αγνωμοσύνη έχει συνέπειες
ΡΩΜ 1:21 Διότι γνωρίσαντες τον Θεόν, δεν εδόξασαν ως Θεόν, ουδέ ευχαρίστησαν, αλλά εματαιώθησαν εις τους διαλογισμούς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία.
ΠΑΡ 17:13 Όστις αποδίδει κακόν αντί καλού, κακόν δεν θέλει αναχωρήσει από τον οίκον αυτού.
Α' ΚΟΡ 10:10 Μηδέ γογγύζετε, καθώς και τινές αυτών εγόγγυσαν, και απωλέσθησαν υπό του εξολοθρευτού.
Ο Παύλος προειδοποιεί ότι η αγνωμοσύνη έχει συνέπειες.
Συμπέρασμα
Η ευγνωμοσύνη στην Αγία Γραφή δεν είναι μόνο μια ηθική αξία, αλλά μια βαθιά πνευματική στάση που αναγνωρίζει την κυριαρχία του Θεού, τις ευλογίες Του και την πρόνοιά Του. Μας καλεί να Τον ευχαριστούμε σε όλες τις περιστάσεις, να εμπιστευόμαστε το σχέδιό Του και να καλλιεργούμε μια ζωή γεμάτη ευχαριστία.
Παραδείγματα
ΓΕΝ 31:6 Λάβαν
ΓΕΝ 40:23 Αρχιοινοχόος
ΕΞΟΔ 17:4 Ισραήλ
ΔΕΥΤ 32:18 Ισραήλ
Α’ ΣΑΜ 15:17-19 Σαούλ
Α’ ΣΑΜ 23:5,12 Άνδρες της Κοιλά
Α’ ΣΑΜ 24:17 Σαούλ
Α’ ΣΑΜ 25:5-11 Νάβαλ
Β’ ΣΑΜ 12:7-9 Δαβίδ
Β’ ΣΑΜ 15:6 Αβεσσαλώμ
Β’ ΧΡΟ 24:22 Ιωάς
ΔΑΝ 5:18-21 Ναβουχοδονόσορ
ΛΟΥΚ 17:17-18 Εννέα λεπροί
Comments