Η Βίβλος αναφέρει έξι συγκεκριμένα άτομα που αυτοκτόνησαν:
Αβιμέλεχ (ΚΡΙΤ 9:54)
Σαούλ (Α’ ΣΑΜ 31:4)
Οπλοφόρος του Σαούλ (Α’ ΣΑΜ 31:4 – 6)
Αχιτόφελ (Β’ ΣΑΜ 17:23)
Ζιμβρί (Α’ ΒΑΣ 16:18)
Ιούδας Ισκαριώτης (ΜΑΤΘ 27: 5).
Πέντε από αυτούς τους άνδρες είναι γνωστοί για την κακία τους, ενώ εξαίρεση αποτελεί ο οπλοφόρος του Σαούλ, καθώς δεν υπάρχει κάποια πληροφορία για τον χαρακτήρα του. Ορισμένοι θεωρούν το θάνατο του Σαμψών ως μια κατά κάποιο τρόπο αυτοκτονία, επειδή ήξερε ότι η ενέργειά του θα οδηγήσει στο θάνατό του (ΚΡΙΤ 16:26-31). O Σαμψών όμως δεν αυτοκτόνησε, αλλά θυσιάστηκε στο στόχο του να σκοτώσει τους Φιλισταίους εχθρούς.
Η Βίβλος θεωρεί την αυτοκτονία ως δολοφονία και πράγματι είναι, καθώς πρόκειται για μια «αυτό–δολοφονία». Ο Θεός είναι ο μόνος που αποφασίζει πότε και πώς πρέπει να πεθάνει ένας άνθρωπος.
ΨΑΛΜ 31:15 Εις τας χείρας σου είναι οι καιροί μου· ...
Ο Θεός είναι ο δωρητής της ζωής. Εκείνος δίνει, και εκείνος αφαιρεί.
ΙΩΒ 1:21 και είπε, Γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός μου και γυμνός θέλω επιστρέψει εκεί· ο Κύριος έδωκε και ο Κύριος αφήρεσεν· είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον.
Η αυτοκτονία, η αφαίρεση της ίδιας της ζωής, είναι ασέβεια επειδή απορρίπτει τη ζωή ως το δώρο του Θεού. Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει πάρει στα χέρια του την εξουσία του Θεού και να τερματίσει τη ζωή του.
Μερικοί άνθρωποι στην Αγία Γραφή βρέθηκαν σε καταστάσεις βαθιάς απελπισίας. Ο Σολομώντας, στην επιδίωξη του για ευχαρίστηση, έφτασε στο σημείο όπου «μισούσε την ίδια τη ζωή»
ΕΚΚΛ 2:17 Διά τούτο εμίσησα την ζωήν, διότι μοχθηρά εφάνησαν εις εμέ τα έργα τα γενόμενα υπό τον ήλιον· επειδή τα πάντα ματαιότης και θλίψις πνεύματος.
Ο Ηλίας διωκόμενος από την Ιεζάβελ, φοβήθηκε τόσο πολύ, ώστε επιθύμησε το θάνατο
Α’ ΒΑΣ 19:4 Διά τούτο εμίσησα την ζωήν, διότι μοχθηρά εφάνησαν εις εμέ τα έργα τα γενόμενα υπό τον ήλιον· επειδή τα πάντα ματαιότης και θλίψις πνεύματος.
Ο Ιωνάς ήταν τόσο θυμωμένος με τον Θεό ώστε και αυτός επιθυμούσε να πεθάνει
ΙΩΝ 4:8 Διά τούτο εμίσησα την ζωήν, διότι μοχθηρά εφάνησαν εις εμέ τα έργα τα γενόμενα υπό τον ήλιον· επειδή τα πάντα ματαιότης και θλίψις πνεύματος.
Ακόμη και ο Απόστολος Παύλος με τους συντρόφους του, έφτασαν σε τέτοιο σημείο θλίψης πάνω από τη δύναμή τους, ώστε έχασαν κάθε ελπίδα για τη ζωή τους
Β’ ΚΟΡ 1:8 Διότι δεν θέλομεν να αγνοήτε, αδελφοί, περί της θλίψεως ημών, ήτις συνέβη εις ημάς εν τη Ασία, ότι καθ' υπερβολήν εστενοχωρήθημεν υπέρ δύναμιν, ώστε απηλπίσθημεν και του ζήν·
Ωστόσο, κανένας από αυτούς τους άνδρες δεν αυτοκτόνησε. Ο Σολομώντας έμαθε «ότι ο φόβος του Θεού και η τήρηση των εντολών του, είναι το παν του ανθρώπου»
ΕΚΚΛ 12:13 Ας ακούσωμεν το τέλος της όλης υποθέσεως· φοβού τον Θεόν και φύλαττε τας εντολάς αυτού, επειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου.
Ο Ηλίας έλαβε παρηγοριά από τον άγγελο του Θεού. Ο Ιωνάς έλαβε διδασκαλία από τον Θεό για την αγάπη προς τους ανθρώπους. Ο Παύλος έμαθε ότι, παρόλο που η θλίψη που αντιμετώπισε ήταν πέρα από την ικανότητά του, ο Κύριος μπορεί να φέρει λύση σε όλα τα προβλήματα. Έμαθε να μην βασίζεται στον εαυτό του, αλλά στο Θεό, που ανασταίνει τους νεκρούς»
Β’ ΚΟΡ 1:9 αλλ' ημείς αυτοί εν εαυτοίς, ελάβομεν την απόφασιν του θανάτου, διά να μη έχωμεν την πεποίθησιν εις εαυτούς, αλλ' εις τον Θεόν τον εγείροντα τους νεκρούς·
Όπως λοιπόν κάθε αμετανόητος αμαρτωλός, εφόσον ο άνθρωπος αυτοκτονήσει και δεν του δοθεί χρόνος να μετανοήσει, θα πάει στη κόλαση ως φονιάς.
ΑΠΟΚ 22:15 Έξω δε είναι οι κύνες και οι μάγοι και οι πόρνοι και οι φονείς και οι ειδωλολάτραι και πας ο αγαπών και πράττων το ψεύδος.
Ακόμα, η αυτοκτονία έχει ένα βαθύ και διαρκή αντίκτυπο σε όσους μένουν πίσω. Οι επώδυνες ουλές που αφήνει μια αυτοκτονία στα αγαπημένα πρόσωπα του αυτόχειρα, δεν επουλώνονται εύκολα.
Τέλος, ο Θεός είναι δυνατός να χορηγήσει τη χάρη του σε κάθε έναν που αντιμετωπίζει δοκιμασίες σήμερα.
ΨΑΛΜ λδ:19 Πολλαί αι θλίψεις του δικαίου, αλλ’ εκ πασών τούτων θέλει ελευθερώσει αυτόν ο Κύριος.