Τα εσχατολογικά έχουν απασχολήσει τον Χριστιανικό κόσμο, από την πρώτη κιόλας εκκλησία, μέχρι το μεσαίωνα αλλά φυσικά και στις μέρες μας. Ο λόγος του Θεού αν και δεν μας αφήνει απληροφόρητους, γενικά μας δίνει μόνο «σημεία» περί των εσχάτων ημερών και σίγουρα δεν μας δίνει συγκεκριμένες πληροφορίες από τις οποίες να μπορεί κανείς να λογαριάσει τον ακριβή χρόνο της αρπαγής της εκκλησίας. Ένα από τα πρώτα πράγματα που διαβάζει κανείς στην Αγία Γραφή όταν ερευνά τα εσχατολογικά, είναι ότι τον ακριβή χρόνο της αρπαγής, δεν τον γνωρίζει κανείς. Πρόκειται για ρητή και κατηγορηματική ευαγγελική πληροφορία: (ΜΑΡΚ ιγ:32) Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι οι εν ουρανώ, ουδέ ο Υιός, ειμή ο Πατήρ. (ΠΡΑΞ α:7) Είπε δε προς αυτούς· Δεν ανήκει εις εσάς να γνωρίζητε τους χρόνους ή τους καιρούς, τους οποίους ο Πατήρ έθεσεν εν τη ιδία αυτού εξουσία, …
Ο άνθρωπος όμως, έχει τη τάση να ψάχνει να βρει αυτό που ρητά ο Λόγος, του απαγορεύει. Σήμερα, η εξερεύνηση του ακριβούς χρόνου της αρπαγής της Εκκλησίας, μοιάζει να είναι ένας πειρασμός όμοιος με αυτόν της Εδέμ, όπου ο διάβολος προσπαθούσε να πείσει την Εύα, ότι αν έτρωγαν από τον απαγορευμένο καρπό, θα λάμβαναν γνώση, την οποία ο Θεός δήθεν με δόλο τους παρακρατούσε. (ΓΕΝ γ:5) αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν. 6 Και είδεν η γυνή, ότι το δένδρον ήτο καλόν εις βρώσιν, και ότι ήτο αρεστόν εις τους οφθαλμούς, και επιθυμητόν το δένδρον ως δίδον γνώσιν· και λαβούσα εκ του καρπού αυτού, έφαγε· και έδωκε και εις τον άνδρα αυτής μεθ’ εαυτής, και αυτός έφαγε.
Ο Χριστιανός όμως, πρέπει να εξετάζει τα πάντα μέσα από το Λόγο του Θεού και να υποτάσσεται σ’ αυτόν. Έτσι θα ήταν ασέβεια και πλάνη, κάποιος να προσπαθήσει να ταξινομήσει τις πληροφορίες που μας δίνει ο λόγος του Θεού μόνο ως «σημεία» και να αρχίσει να λογαριάζει ημερομηνίες, κάνοντας προσθαφαιρέσεις. Είναι απολύτως βέβαιο ότι θα πέσει σε μεγάλη πλάνη. Ο Λόγος του Θεού κρατά κρυμμένο από τον άνθρωπο τον ακριβή χρόνο της αρπαγής της Εκκλησίας, μάλιστα ακόμη και από την ανθρώπινη φύση του τελειότερου ανθρώπου που έζησε ποτέ, του Ιησού Χριστού.
Παρ’ όλα αυτά, ο λόγος του Θεού, όχι μόνο μας επιτρέπει, αλλά μας προτρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά σε ότι συμβαίνει γύρω μας, ώστε να διακρίνουμε τα σημεία των καιρών και να εννοούμε ότι τα τέλη των πάντων είναι πλησίον. Μάλιστα, μαλώνει τους Φαρισαίους οι οποίοι ζητούσαν «σημείο» από τον Χριστό επειδή δεν ήταν ικανοί να διακρίνουν τα σημεία των καιρών: (ΜΑΤΘ ις:2) Ο δε αποκριθείς είπε προς αυτούς· Όταν γείνη εσπέρα, λέγετε· Καλωσύνη· διότι κοκκινίζει ο ουρανός· 3 και το πρωΐ· Σήμερον χειμών· διότι κοκκινίζει σκυθρωπάζων ο ουρανός. Υποκριταί, το μεν πρόσωπον του ουρανού εξεύρετε να διακρίνητε, τα δε σημεία των καιρών δεν δύνασθε;
Εδώ βεβαίως πρόκειται για τα σημεία που έδειχναν το χρόνο της έλευσης του Μεσσία και τη πόλη στην οποία θα γεννιόταν (ΔΑΝ θ:25 και ΜΙΧ ε:2). Πρέπει λοιπόν ο Θεοδίδακτος λαός του Θεού, να διακρίνει τα σημεία των καιρών, όχι για να λογαριάζει ακριβείς ημερομηνίες, αλλά για να μένει άγρυπνος στη προσμονή του Κυρίου. (ΜΑΤΘ κδ:32) Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν· Όταν ο κλάδος αυτής γείνη ήδη απαλός και εκβλαστάνη τα φύλλα, γνωρίζετε ότι πλησιάζει το θέρος· 33 ούτω και σεις, όταν ίδητε πάντα ταύτα, εξεύρετε ότι πλησίον είναι επί τας θύρας.
Comments