Θεϊκή τάξη και ιεραρχία στην οικογένεια
Ο Θεός αφού έπλασε τον Αδάμ, είπε ότι δεν ήταν καλό που ήταν μόνος και έφτιαξε ένα όμοιο άνθρωπο με αυτόν, για να είναι βοηθός του, την Εύα. Με το να ονομάσει τη γυναίκα βοηθό του Αδάμ, δεν την υποβιβάζει ούτε φυσικά εννοεί ότι η γυναίκα θα είναι η «οικιακή βοηθός ή το δουλικό» του Αδάμ. Η Γραφή μας λέει ότι ο Θεός είναι βοηθός του ανθρώπου:
ΨΑΛΜ ρμε:5 “Μακάριος εκείνος, του οποίου βοηθός είναι ο Θεός του Ιακώβ· του οποίου η ελπίς είναι επί Κύριον τον Θεόν αυτού.”
Ο Αδάμ είναι ελλειπής όσο είναι μόνος. Το ίδιο και η Εύα. Ο ένας δεν μπορεί να υπάρξει δίχως τον άλλον. Πράγματα που δεν μπορεί να κάνει ο Αδάμ, θα τα κάνει η Εύα και πράγματα που δεν μπορεί να κάνει η Εύα, θα τα κάνει ο Αδάμ. Κάθε οργανωμένη κοινωνία, για να μπορέσει να λειτουργήσει εύρυθμα, είναι απαραίτητο να υπάρχει αφενός η εξουσία και αφετέρου η υποταγή στην εξουσία αυτή. Ο Θεός βάζει την εξουσία των αγίων του σε μια τάξη, ώστε να μη μπορεί να υπάρξει κανενός είδους παρερμηνεία.
ΕΦΕΣ ε:22 “Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας ως εις τον Κύριον, 23 διότι ο ανήρ είναι κεφαλή της γυναικός, καθώς και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας, και αυτός είναι σωτήρ του σώματος.”
Α’ ΚΟΡ ια:3 “Θέλω δε να εξεύρητε, ότι η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός, κεφαλή δε της γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δε του Χριστού ο Θεός.”
Καλό είναι να γνωρίζουμε πως τα εδάφια αυτά αποτέλεσαν και αποτελούν θέμα δύσπεπτο. Είναι δυσερμήνευτα στον αδόκιμο νου και για να μπορέσει κανείς να αποδεχθεί τη διδασκαλία που ακολουθεί, απαιτείται εκ μέρους του πλήρης υποταγή στον ίδιο τον Θεό και στον θεόπνευστο λόγο της Καινής διαθήκης.
Ο Λόγος του Θεού λοιπόν, θέτει μια ιεραρχία κατά την οποία, όπως στο Θεϊκό περιβάλλον η κεφαλή του Χριστού είναι ο Θεός έτσι και στο ανθρώπινο περιβάλλον, η κεφαλή της γυναίκας είναι ο άνδρας. Δεν πρέπει να μας ενοχλεί το γεγονός ότι όλοι μας έχουμε κάποια ανώτερη από εμάς εξουσία στην οποία οφείλουμε υποταγή. Ακόμα και στον Τριαδικό Θεό, υπάρχει μια σχετική ιεραρχία. Το γεγονός ότι ο Θεός είναι η κεφαλή του Χριστού, δεν κάνει τον Χριστό ένα μικρότερο Θεό. Μάλιστα ο λόγος του Θεού μας πληροφορεί πως ο Χριστός είναι «ίσα με τον Θεόν» δηλαδή δεν άρπαξε την ισότητά του με τον Θεό,
ΦΙΛ β:6 όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν, 7 αλλ' εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους, 8 και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος, εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.
Ο Χριστός είναι το πρότυπό μας
Το γεγονός ότι ο Λόγος του Θεού θέτει στην ανθρώπινη ιεραρχία τον άντρα ως κεφαλή της γυναίκας, δεν την κάνει μικρότερο άνθρωπο, ούτε την προσβάλλει υπαρξιακά. Εξ άλλου και ο άνδρας δεν επιτρέπεται να καταχράται την εξουσία του στη συζυγική σχέση, αλλά αμέσως ο Παύλος θυμίζει και μάλιστα πριν από όλα, ότι εκείνος δίνει λόγο στο Θεό. Αυτή είναι η τάξη την οποία θέτει ο Χριστός στην εκκλησία. Εδώ δεν καλούμαστε να ερμηνεύσουμε ή να καταλάβουμε απολύτως το λόγο για τον οποίο ο Θεός θέτει αυτές τις διατάξεις με αυτό τον τρόπο, αλλά να υποταχτούμε σ’ αυτές.
ΚΟΛ 3:18 Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας, καθώς πρέπει εν Κυρίω.
Ο εχθρός κατάφερε να ανατρέψει την πατριαρχική ισορροπία της οικογένειας με κρυμμένο σκοπό τη καταστροφή της οικογένειας. Υπάρχουν μαρτυρίες ανθρώπων που είναι σε θέσεις πολύ μεγάλης εξουσίας, ότι ο φεμινισμός ήταν ένα τέχνασμα δικό τους, ώστε να ελαχιστοποιήσουν το χρόνο που θα έχει η εργαζόμενη μητέρα με τα παιδιά της για να μπορέσει το σύστημα να διαμορφώσει τις νέες συνειδήσεις όπως ήταν σχεδιασμένο. Άραγε η κοινωνία που δεν υποτάχτηκε στην ιεραρχία του Θεού πήγε καλά ή άσχημα? Ανάλογα λοιπόν ας πράξουμε κι εμείς.
Ένα επιχείρημα που συχνά ακούμε είναι ότι η διδασκαλία περί υποταγής της γυναίκας στον άντρα ταίριαζε πολιτισμικά στις μέρες του Παύλου και συνεπώς δεν έχει εφαρμογή στις μέρες μας. Ο άνδρας όμως εξακολουθεί να είναι εικόνα του Θεού. Αυτό δεν άλλαξε στις μέρες μας. Ο άνδρας πρώτος πλάστηκε και μάλιστα η γυναίκα πλάστηκε για τον άνδρα και όχι το αντίθετο.
Α' ΤΙΜ 2:13 Διότι ο Αδάμ πρώτος επλάσθη, έπειτα η Εύα· 14 και ο Αδάμ δεν ηπατήθη, αλλ' η γυνή απατηθείσα έγεινε παραβάτις·
ΕΦΕΣ ε:24 “Αλλά καθώς η εκκλησία υποτάσσεται εις τον Χριστόν, ούτω και αι γυναίκες ας υποτάσσωνται εις τους άνδρας αυτών κατά πάντα.” … 32 Το μυστήριον τούτο είναι μέγα, εγώ δε λέγω τούτο περί Χριστού και περί της εκκλησίας. 33 Πλην και σεις οι καθ’ ένα έκαστος την εαυτού γυναίκα ούτως ας αγαπά ως εαυτόν, η δε γυνή ας σέβηται τον άνδρα.
Η γυναίκα που έχει φόβο Θεού, δεν επιτρέπει στον εγωισμό της να της σκοτίζει τη διάνοια και να της κρύβει το θέλημα του Θεού. Εξασκώντας υπακοή στο Λόγο του Θεού, θα είναι έτοιμη με ταπείνωση να υποτάσσεται στον άντρα της, όπως πρέπει να υποτάσσεται η εκκλησία στον Χριστό. Ο μοναδικός τρόπος για να γίνει αυτό, είναι να ζούμε στη παρουσία του Θεού. Τότε, γεμάτοι με το Πνεύμα Του, όλα θα γίνονται καθώς πρέπει διότι ο Θεός θα είναι αυτός που θα οδηγεί και την σύζυγο να υποτάσσεται, αλλά και τον σύζυγο να αγαπά την σύζυγό του και να της εμπνέει σεβασμό.
Γυναίκες με άπιστους άνδρες
Να είναι μια πιστή παντρεμένη με άπιστο άνδρα, μπορεί να είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στη ζωή της. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τους άνδρες. Ο γάμος είναι ιερή διαθήκη, ένα συμβόλαιο που ενώνει δυο ανθρώπους σε μια σάρκα (Ματθ 19:5). Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο για έναν πιστό και έναν άπιστο να ζουν σε αρμονία και ειρήνη (B' Κορ 6:14-15). Αν ο ένας από τους συντρόφους γίνει χριστιανός μετά το γάμο σύντομα αρχίζουν να εμφανίζονται οι χαρακτηριστικές δυσκολίες της ζωής υπό δυο διαφορετικές αρχές.
Οι χριστιανοί που βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση συχνά αναζητούν έξοδο από το γάμο, σίγουροι πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος να τιμήσουν το Θεό. Ο Λόγος Του όμως λέει το αντίθετο. Είναι πολύ σημαντικό όχι μόνο να είμαστε ικανοποιημένοι με την κατάστασή μας αλλά και να αναζητάμε τρόπους να δοξάσουμε το Θεό στις δύσκολες για εμάς συνθήκες (A' Κορ 7:17).
Α' ΚΟΡ 7:13 και γυνή ήτις έχει άνδρα άπιστον, και αυτός συγκατανεύει να συνοική μετ' αυτής, ας μη αφίνη αυτόν. 14 Διότι ο ανήρ ο άπιστος ηγιάσθη διά της γυναικός, και η γυνή η άπιστος ηγιάσθη διά του ανδρός· επειδή άλλως τα τέκνα σας ήθελον είσθαι ακάθαρτα, αλλά τώρα είναι άγια. 15 Εάν δε ο άπιστος χωρίζηται, ας χωρισθή. Ο αδελφός όμως ή αδελφή δεν είναι δεδουλωμένοι εις τα τοιαύτα· ο Θεός όμως προσεκάλεσεν ημάς εις ειρήνην. 16 Διότι τι εξεύρεις, γύναι, αν μέλλης να σώσης τον άνδρα; ή τι εξεύρεις, άνερ, αν μέλλης να σώσης την γυναίκα;
Οι χριστιανοί που είναι παντρεμένοι με άπιστους θα έχουν ανάγκη από προσευχή για την δύναμη του Αγίου Πνεύματος η οποία να τους επιτρέψει να πρεσβεύουν το Χριστό και να ζουν στο φως της Θείας παρουσίας. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να αναζητούν την Θεία μεταμορφωτική δύναμη η οποία θα αλλάζει τις καρδιές τους και θα παράγει τους καρπούς του Άγιου Πνεύματος (Γαλ 5:22-23).
Μια χριστιανή σύζυγος είναι υποχρεωμένη να υποτάσσει την καρδιά της ακόμα και σε έναν άπιστο άντρα και θα πρέπει να μείνει κοντά στο Θεό και να βασίζεται στην ευλογία Του για να μπορεί να το κάνει.
1Pe 3:1 Ομοίως αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας υμών, ίνα και εάν τινές απειθώσιν εις τον λόγον, κερδηθώσιν άνευ του λόγου διά της διαγωγής των γυναικών, 2 αφού ίδωσι την μετά φόβου καθαράν διαγωγήν σας.
Οι χριστιανοί δεν πρέπει να ζουν μοναχικά, πρέπει να να βρουν στήριξη από εξωτερικές πηγές σαν την εκκλησία ή ομάδες για την εκμάθηση της Βίβλου. Να είσαι παντρεμένος για άπιστο δεν αλλάζει την αγιότητα του δεσμού γι’ αυτό για κάθε χριστιανό πρέπει να είναι προτεραιότητα να προσεύχεται για τον σύζυγό του και να δίνει καλό παράδειγμα επιτρέποντας στο φως του Χριστού να λάμπει (προς Φιλιππησίους 2:14). Μακάρι η αλήθεια που βρίσκεται στην πρώτη επιστολή του Πέτρου (3:1) – πως ο/η άπιστος/η σύζυγος κερδίζεται – ας είναι η ελπίδα και ο σκοπός κάθε χριστιανού που είναι παντρεμένος για άπιστο.
Η εργαζόμενη σύζυγος:
Εφόσον υπάρχει γνήσια οικονομική ανάγκη και με τη σύμφωνη γνώμη και των δύο μελών, η σύζυγος μπορεί να εργάζεται και έξω από το σπίτι της για κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να ξεπεραστεί η δυσκολία (ΠΑΡ λα:13-31). Πάλι όλως θα πρέπει να επιστρέφει στο ρόλο της όπως αυτός φανερώνεται από την Αγία Γραφή.
ΤΙΤ β:5 “σώφρονες, καθαραί, οικοφύλακες, αγαθαί, ευπειθείς εις τους ιδίους αυτών άνδρας, διά να μη βλασφημήται ο λόγος του Θεού.”
Α’ ΠΕΤ γ:3 “Των οποίων ο στολισμός ας ήναι ουχί ο εξωτερικός, ο του πλέγματος των τριχών και της περιθέσεως των χρυσίων ή της ενδύσεως των ιματίων, 4 αλλ’ ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας, κεκοσμημένος με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον. 5 Διότι ούτω ποτέ και αι άγιαι γυναίκες αι ελπίζουσαι επί τον Θεόν εστόλιζον εαυτάς, υποτασσόμεναι εις τους άνδρας αυτών, 6 καθώς η Σάρρα υπήκουσεν εις τον Αβραάμ, καλούσα αυτόν κύριον· της οποίας σεις εγεννήθητε τέκνα, αγαθοποιούσαι και μη φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν.”