ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η αποθάρρυνση και η απογοήτευση είναι φυσιολογικά συναισθήματα που όλοι βιώνουμε ακόμη και ως Χριστιανοί, αλλά είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πώς η Γραφή μας δίνει τα εφόδια ώστε αυτά τα συναισθήματα να μην έχουν καταστροφικά αποτελέσματα στη πνευματική μας ζωή.
Πρώτον, ας δούμε τους κύριους λόγους για τους οποίους χάνουμε το θάρρος μας και απογοητευόμαστε.
ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΣΗΣ
1.- Δεν μας καταλαβαίνει κανείς
Ο Ιώβ μετά από όλα αυτά που τον βρήκαν, αισθάνθηκε απογοητευμένος από τη γυναίκα και τους φίλους του. Δεν μπόρεσαν να τον καταλάβουν. Μέσα από τα δεινά του και ενώ εκείνος αμφισβητούσε τον Θεό, προσπάθησαν να βοηθήσουν, αλλά κατέληξαν να τον γεμίζουν περισσότερες ενοχές και να τον κατηγορούν ότι οι αμαρτίες του έφταιγαν για τις ταλαιπωρίες του. Κι εμείς, παρόμοια, μπορεί να αισθανθούμε απογοητευμένοι από τους φίλους και την οικογένειά μας. Δεν καταλαβαίνουν τι περνάμε ή δεν προσφέρονται να μας βοηθήσουν όπως θα θέλαμε. Η απογοήτευσή μας μπορεί να μετατραπεί σε αποθάρρυνση.
2.- Η ζωή μου δεν εξελίσσεται όπως θα ήθελα
Ο Ηλίας αποθαρρύνθηκε από τις συνθήκες της ζωής του. Παρά τις επίμονες και έντονες προσευχές μας, μερικές φορές τα πράγματα δεν έρχονται όπως ελπίζαμε. Ο Ηλίας ελπίζει ότι μετά από όλα τα θαύματα που έγιναν μπροστά στα μάτια όλων στο Όρος Κάρμηλο, ο Αχαάβ και η Ιεζάβελ θα μετανοούσαν και θα έβαζαν τον Θεό πρώτο, αλλά δεν το έκαναν. Ο βασιλιάς Αχαάβ και η Ιεζάβελ ήταν τόσο πεισματάρηδες και σκληρόκαρδοι όπως πάντα, και ο Ηλίας αισθάνθηκε αποθαρρυμένος, εξαντλημένος, και σκέφτηκε ότι ό Θεός είχε απορρίψει τη διακονία του (1 Βασιλέων 19).
Α΄Βασ 19:9 Και εισήλθεν εκεί εις σπήλαιον και έκαμεν εκεί κατάλυμα· και ιδού, ήλθε λόγος Κυρίου προς αυτόν και είπε προς αυτόν, Τι κάμνεις ενταύθα, Ηλία; 10 Ο δε είπεν, Εστάθην εις άκρον ζηλωτής υπέρ Κυρίου του Θεού των δυνάμεων· διότι οι υιοί Ισραήλ εγκατέλιπον την διαθήκην σου, τα θυσιαστήριά σου κατέστρεψαν και τους προφήτας σου εθανάτωσαν εν ρομφαία· και εναπελείφθην εγώ μόνος· και ζητούσι την ζωήν μου, διά να αφαιρέσωσιν αυτήν. 11 Και είπεν, Έξελθε και στάθητι επί το όρος ενώπιον Κυρίου. Και ιδού, ο Κύριος διέβαινε, και άνεμος μέγας και δυνατός έσχιζε τα όρη και συνέτριβε τους βράχους έμπροσθεν του Κυρίου· ο Κύριος δεν ήτο εν τω ανέμω· και μετά τον άνεμον σεισμός· ο Κύριος δεν ήτο εν τω σεισμώ· 12 και μετά τον σεισμόν, πύρ· ο Κύριος δεν ήτο εν τω πυρί· και μετά το πυρ, ήχος λεπτού αέρος. 13 Και ως ήκουσεν ο Ηλίας, εσκέπασε το πρόσωπον αυτού με την μηλωτήν αυτού και εξήλθε και εστάθη εις την είσοδον του σπηλαίου. Και ιδού, φωνή προς αυτόν, λέγουσα, Τι κάμνεις ενταύθα, Ηλία;
Μία ακόμα διαφορετική περίπτωση ενός ανθρώπου ο οποίος έβλεπε τη ζωή του να έχει πάρει μία τροπή διαφορετική από αυτή που θα ήθελε ήταν και ο Αβραάμ. Παραπονιόταν στον Κύριο και έλεγε «πού είναι η υπόσχεσή σου ότι θα έκανα έναν γιο από όπου θα ευλογηθούν όλες οι φυλές της γης; Να η ζωή μου τελειώνει και εγώ θα πεθάνω χωρίς να έχω κάνει ένα παιδί. Παρόλα αυτά ο Αβραάμ δεν κατηγόρησε τον Θεό», αλλά τον πίστευε μέχρι τέλους και έτσι έζησε για να δει την παρηγοριά του Κυρίου, τον Ισαάκ, την εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού.
3.- Οι θλίψεις και οι δοκιμασίες
Ο Ιερεμίας ένιωθε θυμωμένος και αποθαρρυμένος όταν νόμισε ότι ο Θεός ήταν εναντίον του, και λόγω αυτής της προοπτικής, έχασε προσωρινά την ελπίδα στον Θεό (Θρήνοι 3). Οι μαθητές αισθάνονταν επίσης αποθαρρυμένοι μετά τον σταυρωτή του Ιησού, προτού αναστηθεί από τους νεκρούς. Είπαν:
Λουκ 24:21 Ελπίζαμε να ήταν αυτός που θα εξαγοράσει το Ισραήλ
Δεν μπορούσαν να δουν τη μεγαλύτερη εικόνα και ένιωθαν απογοητευμένοι που ο Ιησούς δεν πολεμούσε για το βασίλειό του.
Θρην 3:15 Με εχόρτασε πικρίαν· με εμέθυσεν αψίνθιον. 16 Και συνέτριψε τους οδόντας μου με χάλικας· με εκάλυψε με σποδόν. 17 Και απέσπρωξα, από ειρήνης την ψυχήν μου· ελησμόνησα το αγαθόν. 18 Και είπα, Απωλέσθη η δύναμίς μου και η ελπίς μου υπό του Κυρίου. 19 Ενθυμήθητι την θλίψιν μου και την έξωσίν μου, το αψίνθιον και την χολήν. 20 Η ψυχή μου ενθυμείται ταύτα ακαταπαύστως και είναι τεταπεινωμένη εν εμοί. 21 Τούτο ανακαλώ εις την καρδίαν μου, όθεν έχω ελπίδα· 22 Έλεος του Κυρίου είναι, ότι δεν συνετελέσθημεν, επειδή δεν εξέλιπον οι οικτιρμοί αυτού. 23 Ανανεόνονται εν ταις πρωΐαις· μεγάλη είναι η πιστότης σου. 24 Ο Κύριος είναι η μερίς μου, είπεν η ψυχή μου· διά τούτο θέλω ελπίζει επ' αυτόν. 25 Αγαθός ο Κύριος εις τους προσμένοντας αυτόν, εις την ψυχήν την εκζητούσαν αυτόν. 26 Καλόν είναι και να ελπίζη τις και να εφησυχάζη εις την σωτηρίαν του Κυρίου. 27 Καλόν εις τον άνθρωπον να βαστάζη ζυγόν εν τη νεότητι αυτού. 28 Θέλει κάθησθαι κατά μόνας και σιωπά, επειδή ο Θεός επέβαλε φορτίον επ' αυτόν. 29 Θέλει βάλει το στόμα αυτού εις το χώμα, ίσως ήναι ελπίς. 30 Θέλει δώσει την σιαγόνα εις τον ραπίζοντα αυτόν· θέλει χορτασθή από ονειδισμού. 31 Διότι ο Κύριος δεν απορρίπτει εις τον αιώνα· 32 Αλλ' εάν και θλίψη, θέλει όμως και οικτειρήσει κατά το πλήθος του ελέους αυτού. 33 Διότι δεν θλίβει εκ καρδίας αυτού ουδέ καταθλίβει τους υιούς των ανθρώπων.
4.- Τα ψέματα του διαβόλου
Όλοι μας προσπαθούμε να κατανοήσουμε τα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μας. Προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί συμβαίνουν και τι σημαίνει το ένα και τι το άλλο. Είναι σημαντικό να δώσουμε προσοχή σε τι ακριβώς δεχόμαστε ή τι σκεφτόμαστε για τους εαυτούς μας, για τους άλλους, για τον Θεό ή για μια συγκεκριμένη κατάσταση, και αν αυτές οι ιστορίες είναι πραγματικά αληθινές. Για παράδειγμα, αν κοιτάξετε αυτό που είπε ο Ηλίας αφού αποθαρρύθηκε, μεγάλο μέρος του δεν ήταν αλήθεια, αλλά επειδή το σκέφτηκε, πρόσθεσε στη δυστυχία του.
Α’ Βασ 19:10 Ο δε είπεν, Εστάθην εις άκρον ζηλωτής υπέρ Κυρίου του Θεού των δυνάμεων· διότι οι υιοί Ισραήλ εγκατέλιπον την διαθήκην σου, τα θυσιαστήριά σου κατέστρεψαν και τους προφήτας σου εθανάτωσαν εν ρομφαία· και εναπελείφθην εγώ μόνος· και ζητούσι την ζωήν μου, διά να αφαιρέσωσιν αυτήν. … 18 αφήκα όμως εις τον Ισραήλ επτά χιλιάδας, πάντα τα γόνατα, όσα δεν έκλιναν εις τον Βάαλ, και παν στόμα το οποίον δεν ησπάσθη αυτόν.
5.- Η απιστία
Λουκ 24:13 Και ιδού, δύο εξ αυτών επορεύοντο εν αυτή τη ημέρα εις κώμην ονομαζομένην Εμμαούς, απέχουσαν εξήκοντα στάδια από Ιερουσαλήμ. 14 Και αυτοί ωμίλουν προς αλλήλους περί πάντων των συμβεβηκότων τούτων. 15 Και ενώ ωμίλουν και συνδιελέγοντο, πλησιάσας και αυτός ο Ιησούς επορεύετο μετ' αυτών· 16 αλλ' οι οφθαλμοί αυτών εκρατούντο διά να μη γνωρίσωσιν αυτόν. 17 Είπε δε προς αυτούς· Τίνες είναι οι λόγοι ούτοι, τους οποίους συνομιλείτε προς αλλήλους περιπατούντες, και είσθε σκυθρωποί; 18 Αποκριθείς δε ο εις, ονομαζόμενος Κλεόπας, είπε προς αυτόν· Συ μόνος παροικείς εν Ιερουσαλήμ και δεν έμαθες τα γενόμενα εν αυτή εν ταις ημέραις ταύταις; 19 Και είπε προς αυτούς· Ποία; Οι δε είπον προς αυτόν· Τα περί Ιησού του Ναζωραίου, όστις εστάθη ανήρ προφήτης δυνατός εν έργω και λόγω ενώπιον του Θεού και παντός του λαού, 20 και πως παρέδωκαν αυτόν οι αρχιερείς και οι άρχοντες ημών εις καταδίκην θανάτου και εσταύρωσαν αυτόν. 21 Ημείς δε ηλπίζομεν ότι αυτός είναι ο μέλλων να λυτρώση τον Ισραήλ· αλλά και προς τούτοις πάσι τρίτη ημέρα είναι σήμερον αύτη, αφού έγειναν ταύτα. 22 Αλλά και γυναίκές τινές εξ ημών εξέπληξαν ημάς, αίτινες υπήγον την αυγήν εις το μνημείον, 23 και μη ευρούσαι το σώμα αυτού, ήλθον λέγουσαι ότι είδον και οπτασίαν αγγέλων, οίτινες λέγουσιν ότι αυτός ζη. 24 Και τινές των υμετέρων υπήγον εις το μνημείον και εύρον ούτω, καθώς και αι γυναίκες είπον, αυτόν όμως δεν είδον. 25 Και αυτός είπε προς αυτούς· Ω ανόητοι και βραδείς την καρδίαν εις το να πιστεύητε εις πάντα όσα ελάλησαν οι προφήται· 26 δεν έπρεπε να πάθη ταύτα ο Χριστός και να εισέλθη εις την δόξαν αυτού; 27 Και αρχίσας από Μωϋσέως και από πάντων των προφητών, διηρμήνευεν εις αυτούς τα περί εαυτού γεγραμμένα εν πάσαις ταις γραφαίς. 28 Και επλησίασαν εις την κώμην όπου επορεύοντο, και αυτός προσεποιείτο ότι υπάγει μακρότερα· 29 και παρεβίασαν αυτόν, λέγοντες· Μείνον μεθ' ημών, διότι πλησιάζει η εσπέρα και έκλινεν η ημέρα. Και εισήλθε διά να μείνη μετ' αυτών. 30 Και αφού εκάθησε μετ' αυτών εις την τράπεζαν, λαβών τον άρτον ευλόγησε και κόψας έδιδεν εις αυτούς. 31 Αυτών δε διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί, και εγνώρισαν αυτόν. Και αυτός έγεινεν άφαντος απ' αυτών. 32 Και είπον προς αλλήλους· Δεν εκαίετο εν υμίν η καρδία ημών, ότε ελάλει προς ημάς καθ' οδόν και μας εξήγει τας γραφάς; 33 Και σηκωθέντες τη αυτή ώρα υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ, και εύρον συνηθροισμένους τους ένδεκα και τους μετ' αυτών, 34 οίτινες έλεγον ότι όντως ανέστη ο Κύριος και εφάνη εις τον Σίμωνα. 35 Και αυτοί διηγούντο τα εν τη οδώ και πως εγνωρίσθη εις αυτούς, ενώ έκοπτε τον άρτον.
ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑΣ
1.- Παίρνουμε θάρρος από το παράδειγμα των άλλων
Το καλό παράδειγμα των αδελφών, μας προσφέρει παρηγοριά. Το δικό μας καλό παράδειγμα, δίνει παρηγοριά στους άλλους αδελφούς.
Α’ Θεσ 3:6 Ήδη δε ότε ήλθεν ο Τιμόθεος από σας προς ημάς και έφερε προς ημάς καλάς αγγελίας περί της πίστεως και της αγάπης σας, και ότι έχετε πάντοτε αγαθήν ενθύμησιν ημών, επιποθούντες να ίδητε ημάς καθώς και ημείς εσάς, 7 διά τούτο παρηγορήθημεν, αδελφοί, διά σας εν όλη τη θλίψει και στενοχωρία ημών διά της πίστεώς σας· 8 διότι τώρα ζώμεν, εάν σεις μένητε σταθεροί εις τον Κύριον. 9 Επειδή τίνα ευχαριστίαν δυνάμεθα να ανταποδώσωμεν εις τον Θεόν διά σας δι' όλην την χαράν, την οποίαν χαίρομεν διά σας έμπροσθεν του Θεού ημών,
2.- Η προσευχή και οι καλοί διαλογισμοί μας δίνουν θάρρος
Το να συλλογιζόμαστε την αιώνια ελπίδα που έχουμε στο Χριστό, μας προσφέρει ενθάρρυνση.
Α’ Πετ 1:6 διά το οποίον αγαλλιάσθε, αν και τώρα ολίγον, εάν χρειασθή, λυπηθήτε εν διαφόροις πειρασμοίς,
Παίρνουμε θάρρος όταν σκεφτόμαστε πώς ο Θεός μας έχει οδηγήσει στο παρελθόν.
Ι.Ναυ 24:16 Και απεκρίθη ο λαός λέγων, Μη γένοιτο να αφήσωμεν τον Κύριον, διά να λατρεύσωμεν άλλους θεούς· 17 διότι Κύριος ο Θεός ημών, αυτός ανεβίβασεν ημάς και τους πατέρας ημών εκ γης Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείας, και αυτός έκαμεν ενώπιον ημών εκείνα τα σημεία τα μεγάλα, και διεφύλαξεν ημάς καθ' όλην την οδόν την οποίαν διωδεύσαμεν, και μεταξύ πάντων των εθνών διά των οποίων διέβημεν· 18 και εξεδίωξεν ο Κύριος απ' έμπροσθεν ημών πάντας τους λαούς και τους Αμορραίους τους κατοικούντας εν τη γή· και ημείς θέλομεν λατρεύει τον Κύριον· διότι αυτός είναι Θεός ημών.
A’ Θεσ 4:13 Δεν θέλω δε να αγνοήτε, αδελφοί, περί των κεκοιμημένων, διά να μη λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα. 14 Διότι εάν πιστεύωμεν ότι ο Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά του Ιησού θέλει φέρει μετ' αυτού. 15 Διότι τούτο σας λέγομεν διά του λόγου του Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες, όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν του Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας· 16 επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, 17 έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου. 18 Λοιπόν παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους τούτους.
3. Παίρνουμε θάρρος όταν ενθαρρύνουμε τους άλλους.
Ρωμ 1:11 Διότι επιποθώ να σας ίδω, διά να σας μεταδώσω χάρισμά τι πνευματικόν προς στήριξιν υμών, 12 τούτο δε είναι, το να συμπαρηγορηθώ μεταξύ σας διά της κοινής πίστεως υμών τε και εμού.
A’ Θεσ 5:14 Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, νουθετείτε τους ατάκτους, παρηγορείτε τους ολιγοψύχους, περιθάλπετε τους ασθενείς, μακροθυμείτε προς πάντας.
Ενθαρρύνετε ο ένας τον άλλον, βρίσκοντας κάτι που εκτιμάτε.
Α’ Θεσ 5:11 Διά τούτο παρηγορείτε αλλήλους και οικοδομείτε ο εις τον άλλον, καθώς και κάμνετε.
Οι νέοι πιστοί χρειάζονται συνεχώς ενθάρρυνση:
Πραξ 14:21 Και αφού εκήρυξαν το ευαγγέλιον εν τη πόλει εκείνη και εμαθήτευσαν ικανούς, υπέστρεψαν εις την Λύστραν και Ικόνιον και Αντιόχειαν, 22 επιστηρίζοντες τας ψυχάς των μαθητών, προτρέποντες να εμμένωσιν εις την πίστιν, και διδάσκοντες ότι διά πολλών θλίψεων πρέπει να εισέλθωμεν εις την βασιλείαν του Θεού.
Οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας, και αυτοί χρειάζονται ενθάρρυνση:
Α’ Θεσ 5:12 Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, να γνωρίζητε τους όσοι κοπιάζουσι μεταξύ σας και είναι προεστώτές σας εν Κυρίω και σας νουθετούσι, 13 και να τιμάτε αυτούς εν αγάπη υπερεκπερισσού διά το έργον αυτών. Ειρηνεύετε μεταξύ σας.
Εβρ 13:17 Πείθεσθε εις τους προεστώτάς σας και υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον· διά να κάμνωσι τούτο μετά χαράς και μη στενάζοντες· διότι τούτο δεν σας ωφελεί. 18 Προσεύχεσθε περί ημών· διότι είμεθα πεπεισμένοι ότι έχομεν καλήν συνείδησιν, θέλοντες να πολιτευώμεθα κατά πάντα καλώς.
4.- Η ειλικρίνεια θα μας βοηθήσει να βρούμε ξανά παρηγοριά στον Κύριο
Δεν είναι καλό να προσποιείσαι ότι δεν νιώθεις αυτό που νιώθεις. Δεν μπορείς να λάβεις μέτρα ενάντια σε ένα αρνητικό συναίσθημα έως ότου το παραδεχτείς πρώτα. Ένας ισχυρός Χριστιανός δεν είναι κάποιος που δεν βιώνει ποτέ αρνητικά συναισθήματα. Είναι κάποιος που έχει μάθει πως να τα διαχειρίζεται και να τα επεξεργάζεται βιβλικά.
5.- Η ευγνωμοσύνη ως αντίδοτο της αποθάρρυνσης
Μια τελευταία συμβουλή. Ο καλύτερος τρόπος για να νικήσετε ένα αρνητικό συναίσθημα είναι με ένα άλλο συναίσθημα. Η Βίβλος μάς διδάσκει:
Α' Θεσ 5:18 κατά πάντα ευχαριστείτε· διότι τούτο είναι το θέλημα του Θεού προς εσάς εν Χριστώ Ιησού.
Η ευγνωμοσύνη είναι ένα ισχυρό αντίδοτο για την αποθάρρυνση. Ίσως να μην μπορούμε να δώσουμε στον Θεό ευχαριστίες για τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, αλλά μπορούμε να μάθουμε να αναζητούμε πράγματα για τα οποία μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες.
6.- Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος:
Κορ 1:3 Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο Πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρηγορίας, 4 ο παρηγορών ημάς εν πάση τη θλίψει ημών, διά να δυνάμεθα ημείς να παρηγορώμεν τους εν πάση θλίψει διά της παρηγορίας, με την οποίαν παρηγορούμεθα ημείς αυτοί υπό του Θεού· 5 διότι καθώς περισσεύουσι τα παθήματα του Χριστού εις ημάς, ούτω διά του Χριστού περισσεύει και η παρηγορία ημών. 6 Και είτε θλιβόμεθα, θλιβόμεθα υπέρ της παρηγορίας σας και σωτηρίας της ενεργουμένης διά της υπομονής των αυτών παθημάτων, τα οποία και ημείς πάσχομεν· είτε παρηγορούμεθα, παρηγορούμεθα υπέρ της παρηγορίας σας και σωτηρίας· και η ελπίς, την οποίαν έχομεν, είναι βεβαία υπέρ υμών· 7 επειδή εξεύρομεν ότι καθώς είσθε κοινωνοί των παθημάτων, ούτω και της παρηγορίας.
Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ
Να θυμάσαι ότι ο Θεός δεν έχει πάψει να ασχολείται με κανέναν από μας ακόμα.
Δευτ 31:6 Ανδρίζεσθε και θαρρείτε, μη φοβείσθε μηδέ δειλιάτε από προσώπου αυτών· διότι Κύριος ο Θεός σου, αυτός είναι ο πορευόμενος μετά σού· δεν θέλει σε αφήσει ουδέ θέλει σε εγκαταλείψει. 7 Και εκάλεσεν ο Μωϋσής τον Ιησούν και είπε προς αυτόν ενώπιον παντός του Ισραήλ, Ανδρίζου και θάρρει· διότι συ θέλεις εισαγάγει τον λαόν τούτον εις την γην, την οποίαν ώμοσε Κύριος προς τους πατέρας αυτών να δώση εις αυτούς, και συ θέλεις κληροδοτήσει αυτήν εις αυτούς· 8 και ο Κύριος, αυτός είναι ο προπορευόμενός σου· αυτός θέλει είσθαι μετά σού· δεν θέλει σε αφήσει ουδέ θέλει σε εγκαταλείψει· μη φοβού, μηδέ δειλία.
Φιλιπ 1:6 βέβαιος ων εις αυτό τούτο, ότι εκείνος όστις ήρχισεν εις εσάς καλόν έργον θέλει επιτελέσει αυτό μέχρι της ημέρας του Ιησού Χριστού,
Ο Θεός προσφέρει ενθάρρυνση όταν αισθανόμαστε απογοητευμένοι.
Ιερ 29:11 Διότι εγώ γνωρίζω τας βουλάς τας οποίας βουλεύομαι περί υμών, λέγει Κύριος, βουλάς ειρήνης και ουχί κακού, διά να δώσω εις υμάς το προσδοκώμενον τέλος.
Εβρ 13:6 ώστε ημείς θαρρούντες να λέγωμεν· Ο Κύριος βοηθός μου, και δεν θέλω φοβηθή· τι να μοι κάμη άνθρωπος;
Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ
Ματθ 26:69 Ο δε Πέτρος εκάθητο έξω εν τη αυλή και προσήλθε προς αυτόν μία δούλη, λέγουσα· Και συ ήσο μετά Ιησού του Γαλιλαίου. 70 Ο δε ηρνήθη έμπροσθεν πάντων, λέγων· Δεν εξεύρω τι λέγεις. 71 Και ότε εξήλθεν εις τον πυλώνα, είδεν αυτόν άλλη και λέγει προς τους εκεί, Και ούτος ήτο μετά Ιησού του Ναζωραίου. 72 Και πάλιν ηρνήθη μεθ' όρκου ότι δεν γνωρίζω τον άνθρωπον. 73 Μετ' ολίγον δε προσελθόντες οι εστώτες, είπον προς τον Πέτρον· Αληθώς και συ εξ αυτών είσαι· διότι η λαλιά σου σε κάμνει φανερόν. 74 Τότε ήρχισε να καταναθεματίζη και να ομνύη ότι δεν γνωρίζω τον άνθρωπον. Και ευθύς εφώναξεν ο αλέκτωρ. 75 Και ενεθυμήθη ο Πέτρος τον λόγον του Ιησού, όστις είχεν ειπεί προς αυτόν ότι πριν φωνάξη ο αλέκτωρ, τρίς θέλεις με απαρνηθή· και εξελθών έξω έκλαυσε πικρώς.
Ησα 50:10 Τις είναι μεταξύ σας ο φοβούμενος τον Κύριον, ο υπακούων εις την φωνήν του δούλου αυτού; ούτος, και αν περιπατή εν σκότει και δεν έχη φως, ας θαρρή επί το όνομα του Κυρίου και ας επιστηρίζεται επί τον Θεόν αυτού.
Ο Πέτρος ένιωσε απογοητευμένος από τον εαυτό του όταν συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν τόσο θαρραλέος όσο νόμιζε. Ο Ιησούς τον είχε προειδοποιήσει ότι θα τον αρνιόταν και μάλιστα τρεις φορές, αλλά η υπερηφάνεια του Πέτρου τον εμπόδιζε να δει καθαρά τον εαυτό του. Όταν όμως συνέβη αυτό που είχε προβλέψει ο Κύριος, μετανόησε και έκλαψε πικρά.
Και εμείς μπορεί να νιώθουμε απογοητευμένοι και ακόμη και καταθλιπτικοί όταν δεν ανταποκρινόμαστε στις προσδοκίες μας ή στις προσδοκίες κάποιου άλλου. Ο Θεός βλέπει πιο βαθιά από εμάς, στη μετάνοια της καρδιάς μας και στην αγάπη μας για Εκείνον. Ακόμα και όταν η καρδιά μας κατακρίνει, ο Θεός είναι μεγαλύτερος της καρδιάς μας.
Α’ Ιωα 3:20 διότι εάν μας κατακρίνη η καρδία, βεβαίως ο Θεός είναι μεγαλήτερος της καρδίας ημών και γνωρίζει τα πάντα.
Ο Θεός που βλέπει τα πάντα, συνεχίζει να θεωρεί τον Πέτρο ως εξαιρετικά σημαντικό για το έργο Του, και όταν ο άγγελος ανακοινώνει στις γυναίκες την ανάσταση του Ιησού, τους παρήγγειλε να το πουν στους μαθητές και ειδικά στον Πέτρο, ο οποίος είχε πνιγεί από τις τύψεις του.
Μαρκ 16:5 Και εισελθούσαι εις το μνημείον είδον νεανίσκον καθήμενον εις τα δεξιά, ενδεδυμένον στολήν λευκήν, και ετρόμαξαν. 6 Ο δε λέγει προς αυτάς· Μη τρομάζετε· Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον· ανέστη, δεν είναι εδώ· ιδού ο τόπος, όπου έθεσαν αυτόν. 7 Αλλ' υπάγετε, είπατε προς τους μαθητάς αυτού και προς τον Πέτρον ότι υπάγει πρότερον υμών εις την Γαλιλαίαν· εκεί θέλετε ιδεί αυτόν, καθώς είπε προς εσάς.
Η ΠΑΡΗΓΟΡΙA ΜΑΣ EΡΧΕΤΑΙ ΜOΝΟ ΑΠO ΤΟΝ ΚYΡΙΟ
Παρ 28:26 Ο θαρρών επί την ιδίαν αυτού καρδίαν είναι άφρων· αλλ' ο περιπατών εν σοφία, ούτος θέλει σωθή.
Ησα 26:3 Θέλεις φυλάξει εν τελεία ειρήνη το πνεύμα το επί σε επιστηριζόμενον, διότι επί σε θαρρεί.
Ησα 31:1 Ουαί εις τους καταβαίνοντας εις Αίγυπτον διά βοήθειαν και επιστηριζομένους επί ίππους και θαρρούντας επί αμάξας, διότι είναι πολυάριθμοι· και επί ιππείς, διότι είναι πολύ δυνατοί· και δεν αποβλέπουσιν εις τον Άγιον του Ισραήλ και τον Κύριον δεν εκζητούσι.
Ησα 51:12 Εγώ, εγώ είμαι ο παρηγορών υμάς. Συ τις είσαι, και φοβείσαι από ανθρώπου θνητού, ...
Ψαλμ κγ(23):1 «Ψαλμός του Δαβίδ.» Ο Κύριος είναι ο ποιμήν μου· δεν θέλω στερηθή ουδενός. 2 Εις βοσκάς χλοεράς με ανέπαυσεν· εις ύδατα αναπαύσεως με ωδήγησεν. 3 Ηνώρθωσε την ψυχήν μου· με ώδήγησε διά τρίβων δικαιοσύνης ένεκεν του ονόματος αυτού. 4 Και εν κοιλάδι σκιάς θανάτου εάν περιπατήσω, δεν θέλω φοβηθή κακόν· διότι συ είσαι μετ' εμού· η ράβδος σου και η βακτηρία σου, αύται με παρηγορούσιν. 5 Ητοίμασας έμπροσθέν μου τράπεζαν απέναντι των εχθρών μου· ήλειψας εν ελαίω την κεφαλήν μου· το ποτήριόν μου υπερχειλίζει. 6 Βεβαίως χάρις και έλεος θέλουσι με ακολουθεί πάσας τας ημέρας της ζωής μου· και θέλω κατοικεί εν τω οίκω του Κυρίου εις μακρότητα ημερών.
Πραξ 9:31 Αι μεν λοιπόν εκκλησίαι καθ' όλην την Ιουδαίαν και Γαλιλαίαν και Σαμάρειαν είχον ειρήνην, οικοδομούμεναι και περιπατούσαι εν τω φόβω του Κυρίου, και διά της παρηγορίας του Αγίου Πνεύματος επληθύνοντο.
Ψαλμ 94:18 Ότε έλεγον, ωλίσθησεν ο πους μου, το έλεός σου, Κύριε, με εβοήθει. 19 Εν τω πλήθει των αμηχανιών της καρδίας μου, αι παρηγορίαι σου εύφραναν την ψυχήν μου.
Η αλήθεια είναι ότι η ζωή είναι δύσκολη, οι άνθρωποι μας απογοητεύουν και μας πληγώνουν, και δεν καταλαβαίνουμε πάντα τον Θεό ή τους τρόπους του. Ο προφήτης Ναούμ μιλά για μια μέρα ταλαιπωρίας και μας υπενθυμίζει: «Ο Κύριος είναι καλός, προπύργιο στην ημέρα των ταραχών, γνωρίζει αυτούς που εμπιστεύονται» (Ναούμ 1: 7) Εάν δεν εμπιστευόμαστε στενά τη σχέση με τον Θεό, τα προβλήματα της ζωής μπορεί να γίνουν αφόρητα. Ο ψαλμωδός φώναξε: «Θα είχα απελπιστεί αν δεν πίστευα ότι θα δω τον Θεό στη γη των ζωντανών» (Ψαλμός 27).
Ρωμ 15:4 Διότι όσα προεγράφησαν, διά την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, διά να έχωμεν την ελπίδα διά της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών.