Εισαγωγή
ΜΑΤΘ 7:1 Μή κρίνετε δια να μη κριθήτε· 2 διότι με οποίαν κρίσιν κρίνετε, θέλετε κριθή· και με οποίον μέτρον μετρείτε, θέλει αντιμετρηθή εις εσάς. 3 Και δια τί βλέπεις το ξυλάριον το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε δοκόν την εν τω οφθαλμώ σου δεν παρατηρείς; 4 Ή πως θέλεις ειπεί προς τον αδελφόν σου, Άφες να εκβάλω το ξυλάριον από του οφθαλμού σου, ενώ η δοκός είναι εν τω οφθαλμώ σου; 5 Υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου, και τότε θέλεις ιδεί καθαρώς διά να εκβάλης το ξυλάριον εκ του οφθαλμού του αδελφού σου.
Η εντολή του Ιησού "μη κρίνετε" θα μπορούσε να είναι η πιο ευρέως αναφερόμενη από τις ρήσεις Του. Ο Ιησούς καταδικάζει τη συνήθεια να επικρίνουμε τους άλλους, αγνοώντας τα δικά μας ελαττώματα. Οι Πιστοί πρέπει πρώτα να δέχονται τη δίκαιη εξέταση του Θεού στους εαυτούς τους, προτού επιχειρήσουν να αξιολογήσουν και να επηρεάσουν την συμπεριφορά άλλων και ειδικά χριστιανών
Β’ ΚΟΡ 13:5 Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε. Η δεν γνωρίζετε εαυτούς ότι ο Ιησούς Χριστός είναι εν υμίν; εκτός εάν ήσθε αδόκιμοι κατά τι.
Α’ ΚΟΡ 11:28 Ας δοκιμάζη δε εαυτόν ο άνθρωπος, και ούτως ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου·
Α’ ΚΟΡ 3:13 εκάστου το έργον θέλει φανερωθή· διότι η ημέρα θέλει φανερώσει αυτό, επειδή διά πυρός ανακαλύπτεται· και το πυρ θέλει δοκιμάσει το έργον εκάστου οποίον είναι.
ΨΑΛΜ 26:2 Εξέτασόν με, Κύριε, και δοκίμασόν με· δοκίμασον τους νεφρούς μου και την καρδίαν μου.
Αντί λοιπόν να κρίνουμε και να κατακρίνουμε τα αδέλφια μας όταν κάνουν κάποιο λάθος, πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με αγάπη και να ασκούμε εκκλησιαστική πειθαρχία με σκοπό τη διόρθωση τους.
ΓΑΛ 6:1 Αδελφοί, και εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέση εις κανέν αμάρτημα, σεις οι πνευματικοί διορθόνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητος, προσέχων εις σεαυτόν, μη και συ πειρασθής.
Πρέπει λοιπόν να λέμε την αλήθεια στους αδελφούς, αλλά ποτέ με πνεύμα κατάκρισης. Ο άνθρωπος που ελέγχει με αγάπη, δεν κρίνει, αλλά θεραπεύει:
ΕΦΕΣ 4:15 αλλά αληθεύοντες εις την αγάπην να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός,
Β' ΤΙΜ 2:25 διδάσκων μετά πραότητος τους αντιφρονούντας, μήποτε δώση εις αυτούς ο Θεός μετάνοιαν, ώστε να γνωρίσωσι την αλήθειαν,
Η αλήθεια είναι αντικειμενική
Επίσης, η εντολή της Βίβλου περί κρίσεως, δεν σημαίνει ότι όλες οι πράξεις είναι ηθικές ή ότι η αλήθεια είναι υποκειμενική και σχετική. Η Αγία Γραφή διδάσκει ξεκάθαρα ότι η αλήθεια είναι αντικειμενική, αιώνια και αδιαχώριστη από τον χαρακτήρα του Θεού.
ΨΑΛΜ 12:6 Τα λόγια του Κυρίου είναι λόγια καθαρά∙ αργύριον δεδοκιμασμένον εν πηλίνω χωνευτηρίω, κεκαθαρισμένον επταπλασίως.
Οτιδήποτε έρχεται σε αντίθεση με την αλήθεια είναι ψέμα και κάθε ψεύδος, καλούμαστε να το διακρίνουμε και να το απορρίπτουμε. Το να αποκαλεί κανείς τη μοιχεία ή τον φόνο αμαρτία είναι παρομοίως μια κρίση, η οποία όμως συμφωνεί με το Πνεύμα της Γραφής. Όταν ο Ιησούς είπε να μην κρίνουμε, δεν εννοούσε ότι κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει την αμαρτία όπως είναι, με βάση τον ορισμό του Θεού για την αμαρτία. Λέγοντας, «Μην κρίνετε», ο Ιησούς δεν εννοούσε, «Όλα επιτρέπονται».
Η επιφανειακή κρίση είναι λάθος
Το να κρίνουμε κάποιον με αποκλειστική βάση τα φαινόμενα, είναι αμαρτία. Ο Ιησούς όμως, μας δίνει το ρητό δικαίωμα να κρίνουμε εφόσον η κρίση μας είναι δίκαιη.
ΙΩΑ 7:24 Μη κρίνετε κατ' όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε.
ΔΕΥΤ 1:16 Ακούετε αναμέσον των αδελφών σας, και κρίνετε δικαίως αναμέσον ανθρώπου και του αδελφού αυτού, και του ξένου αυτού. 17 Εν τη κρίσει δεν θέλετε αποβλέπει εις πρόσωπον ανθρώπου· διότι η κρίσις είναι του Θεού·
Η βιαστική κρίση είναι λάθος
Είναι ανόητο να βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα πριν ερευνήσεις τα γεγονότα:
ΠΑΡ 18:13 Το να αποκρίνηταί τις πριν ακούση, είναι εις αυτόν αφροσύνη και όνειδος.
Ο Σίμων ο Φαρισαίος καταδίκασε μια γυναίκα με βάση την εμφάνιση και τη φήμη της, αλλά δεν μπορούσε να δει ότι η γυναίκα είχε συγχωρεθεί. Έτσι ο Σίμων υπέστη την επίπληξη του Ιησού για την άδικη κρίση του (Λουκάς 7:36–50).
Η υποκριτική κρίση είναι λάθος
Η εντολή του Ιησού να μην κρίνεις τους άλλους στο Ματθαίος 7:1 προηγείται από συγκρίσεις με υποκριτές (Ματθαίος 6:2, 5, 16) και ακολουθείται από μια προειδοποίηση ενάντια στην υποκρισία (Ματθαίος 7:3–5). Όταν επισημαίνουμε την αμαρτία των άλλων ενώ εμείς οι ίδιοι διαπράττουμε την ίδια αμαρτία, καταδικάζουμε τον εαυτό μας:
ΡΩΜ 2:1 Δια τούτο αναπολόγητος είσαι, ώ άνθρωπε, πάς όστις κρίνεις· διότι εις ό,τι κρίνεις τον άλλον, σεαυτόν κατακρίνεις· επειδή τα αυτά πράττεις σύ ο κρίνων. 2 Εξεύρομεν δε ότι η κρίσις του Θεού είναι κατά των πραττόντων τα τοιαύτα. 3 Και νομίζεις τούτο, ώ άνθρωπε, συ ο κρίνων τους πράττοντας τα τοιαύτα, και πράττων αυτά, ότι θέλεις εκφύγει την κρίσιν του Θεού;
Η σκληρή, ασυγχώρητη κρίση είναι λάθος
Πρέπει να είμαστε «πάντα πράοι με όλους»
ΤΙΤ 3:2 να μη βλασφημώσι μηδένα, να ήναι άμαχοι, συμβιβαστικοί, να δεικνύωσι προς πάντας ανθρώπους πάσαν πραότητα.
Ο ελεήμων θα ελεηθεί
Καλούμαστε από τη Βίβλο να είμαστε επιεικείς μα τα λαθη των άλλων και να μην δείχνουμε σκληροκαρδία. Αυτός που δείχνει έλεος στα αδέλφια του χωρίς να συμβιβάζεται με την αμαρτία τους, γίνεται αγαπητός απο τον Θεό και τους αδελφούς και μπορεί να έχει θεραπευτικά αποτελέσματα.
ΜΑΤΘ 5:7 Μακάριοι οι ελεήμονες, διότι αυτοί θέλουσιν ελεηθή.
Η Γραφή μας καλεί να γίνιυμε γνωστοί για ην επιείκειά μας.
ΦΙΛ 4:5 Η επιείκειά σας ας γείνη γνωστή εις πάντας τους ανθρώπους. Ο Κύριος είναι πλησίον.
ΡΩΜ ιδ:13 Λοιπόν ας μη κρίνωμεν πλέον αλλήλους· αλλά τούτο κρίνατε μάλλον, το να μη βάλλητε πρόσκομμα εις τον αδελφόν, ή σκάνδαλον.
Η αυτοδικαίωση είναι λάθος
Καλούμαστε στην ταπεινοφροσύνη και «ο Θεός εναντιώνεται στους υπερήφανους» (Ιακώβου 4:6). Ο Φαρισαίος στην παραβολή ήταν σίγουρος για τη δική του δικαιοσύνη και από αυτή την περήφανη θέση έκρινε τον τελώνη. Ωστόσο, ο Θεός βλέπει την καρδιά και αρνήθηκε να συγχωρήσει την αμαρτία του Φαρισαίου (Λουκάς 18:9–14).
Η αναληθής κρίση είναι λάθος. Η Αγία Γραφή σαφώς απαγορεύει την ψευδομαρτυρία (Παροιμίες 19:5). «Μη συκοφαντήσεις κανέναν» (Τίτος 3:2).
Οι Χριστιανοί συχνά κατηγορούνται για «κρίση» ή μισαλλοδοξία όταν μιλούν ανοιχτά κατά της αμαρτίας. Αλλά το να εναντιωνόμαστε στην αμαρτία δεν είναι λάθος. Το να κρατάς ψηλά το πρότυπο της δικαιοσύνης, φυσικά ορίζει την αδικία και τραβάει τα βέλη εκείνων που επιλέγουν την αμαρτία αντί της ευσέβειας. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής υπέστη την οργή της Ηρωδιάδας όταν μίλησε ενάντια στη μοιχεία της με τον Ηρώδη (Μάρκος 6:18–19). Τελικά φίμωσε τον Ιωάννη, αλλά δεν μπόρεσε να φιμώσει την αλήθεια (Ησαΐας 40:8).
Πρέπει να διακρίνουμε τα διαφέροντα
Παρόλα αυτά, η εντολη κερί κρίσης, πολλές φορές χρησιμοποιείται εκτός πλαισίου. Πολλοί ερμηνεύουν και χρησιμοποιούν τη περικοπή αυτή αυτό επιχειρώντας να φιμώσουν τους επικριτές τους, λέγοντας πως η Βίβλος λέει πως «Δεν έχεις το δικαίωμα να μου πεις ότι κάνω λάθος», υπερασπίζοντας έτσι και δικαιολογώντας την ανήθικη συμπεριφορά που έχετε σαφώς σε σύγκρουση με τις εντολές του Λόγου του Θεού.
Η εντολή της Βίβλου να μην κρίνουμε τους άλλους δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να "διακρίνουμε τα διαφέροντα", δηλαδή όσα διαφέρουν απο τη διδασκαλία της Βίβλου.
ΦΙΛ 1:9 Και τούτο προσεύχομαι, να περισσεύση η αγάπη σας έτι μάλλον και μάλλον εις επίγνωσιν και εις πάσαν νόησιν, 10 διά να διακρίνητε τα διαφέροντα, ώστε να ήσθε ειλικρινείς και απρόσκοποι μέχρι της ημέρας του Χριστού, 11 πλήρεις καρπών δικαιοσύνης των διά του Ιησού Χριστού εις δόξαν και έπαινον Θεού.
Η Βίβλος μας λέει:
ΜΑΤΘ 7:6 Μη δώσητε το άγιον εις τους κύνας μηδέ ρίψητε τους μαργαρίτας σας έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς με τους πόδας αυτών και στραφέντες σας διασχίσωσιν.
ΜΑΤΘ 7:15 Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς εσάς με ενδύματα προβάτων, έσωθεν όμως είναι λύκοι άρπαγες. 16 Από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς. Μήποτε συνάγουσιν από ακανθών σταφύλια ή από τριβόλων σύκα;
Πώς λοιπόν μπορούμε να διακρίνουμε ποιοι είναι οι κύνες και οι χοίροι ή οι «ψευδοπροφήτες», αν δεν έχουμε το δικαίωμα και την ικανότητα να κρίνουμε σύμφωνα με τη Βίβλο τις πράξεις των ανθρωπων; Ο Ιησούς μας δίνει την άδεια να ξεχωρίζουμε το σωστό από το λάθος.
Η εκκλησία μπορεί να κρίνει υποθέσεις
Όταν κάποιοι πιστοί έχουν μεταξύ τους μια διαφορά, η Βίβλος δίνει το δικαίωμα στην εκκλησία και στους εργάτες, να κρίνουν αυτές τις υποθέσεις.
Α’ ΚΟΡ 6:1 Τολμά τις από σας, όταν έχη διαφοράν προς τον άλλον, να κρίνηται ενώπιον των αδίκων, και ουχί ενώπιον των αγίων; 2 Δεν εξεύρετε ότι οι άγιοι θέλουσι κρίνει τον κόσμον; Και εάν ο κόσμος κρίνηται από σας, ανάξιοι είσθε να κρίνητε ελάχιστα πράγματα; 3 Δεν εξεύρετε ότι αγγέλους θέλομεν κρίνει; Πόσω μάλλον βιοτικά; Βιοτικάς λοιπόν κρίσεις εάν έχητε, τους εξουθενημένους εν τη εκκλησία, τούτους καθίζητε κριτάς. 5 Προς εντροπήν σας λέγω τούτο· ούτω δεν υπάρχει μεταξύ σας ουδέ είς σοφός, όστις θέλει δυνηθή να κρίνη ανά μέσον του αδελφού αυτού; 6 Αλλά αδελφός κρίνεται με αδελφόν, και τούτο ενώπιον απίστων;
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ περί κρίσεως
Β’ ΣΑ 12:1-12 {ο Δαβίδ κατακρίνει τον πλούσιο στην ιστορία που του είπε ο Νάθαν ο προφήτης, ενώ στην πραγματικότητα, έκρινε τον εαυτόν του}
ΛΟΥ 7:31 Και καθώς θέλετε να πράττωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, και σείς πράττετε ομοίως εις αυτούς.
ΛΟΥ 9:54 Ιδόντες δε οι μαθηταί αυτού, Ιάκωβος και Ιωάννης, είπον, Κύριε, Θέλεις να είπωμεν να καταβή πύρ από του ουρανού, και να αφανίση αυτούς, καθώς και ο Ηλίας έκαμε; 55 Στραφείς δε επέπληξεν αυτούς, και είπε, Δεν εξεύρετε ποίου πνεύματος είσθε σεις·
ΙΩΑ 8:15 Σείς κατά την σάρκα κρίνετε,...
Α’ ΚΟΡ 4:3 Εις εμέ δε ελάχιστον είναι να ανακριθώ υφ’ υμών, ή υπό ανθρωπίνης κρίσεως· αλλ’ ουδέ ανακρίνω εμαυτόν. Ώστε μη κρίνετε μηδέν προ καιρού, έως άν έλθη ο Κύριος· όστις και θέλει φέρει εις το φώς τα κρυπτά του σκότους, και θέλει φανερώσει τας βουλάς των καρδιών. {βλ. ΕΒΡ ι.30}
ΚΟΛ 2:16 Ας μη σας κρίνη λοιπόν μηδείς δια φαγητόν ή δια ποτόν, ή δια λόγον εορτής ή νεομηνίας ή σαββάτων·
ΙΑΚ 2:1 Αδελφοί μου, μη έχετε με προσωποληψίας την πίστιν του δεδοξασμένου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 2 Διότι εάν εισέλθη εις την συναγωγήν σας άνθρωπος έχων χρυσούν δακτυλίδιον με λαμπρόν ένδυμα, εισέλθη δε και πτωχός με ρυπαρόν ένδυμα, 3 και επιβλέψητε εις τον φορούντα το ένδυμα το λαμπρόν, και είπητε προς αυτόν, Συ κάθου εδώ καλώς· και προς τον πτωχόν είπητε, Συ στέκε εκεί, ή, κάθου εδώ υπό το υποπόδιόν μου· 4 δεν εκάμετε άρα διάκρισιν εν εαυτοίς, και εγείνατε κριταί πονηρά διαλογιζόμενοι;
ΙΑΚ δ:11 Μη καταλαλείτε αλλήλους, αδελφοί· όστις καταλαλεί αδελφόν, και κρίνει τον αδελφόν αυτού, καταλαλεί τον νόμον, και κρίνει τον νόμον· και εάν κρίνεις τον νόμον, δεν είσαι εκτελεστής του νόμου, αλλά κριτής. 12 Είς είναι ο νομοθέτης, ο δυνάμενος να σώση και να απολέση· σύ τις είσαι, όστις κρίνεις τον άλλον;
ΙΑΚ ε:9 Μη στενάζετε κατ’ αλλήλων, αδελφοί, δια να μη κατακριθήτε· ιδού, ο κριτής ίσταται έμπροσθεν των θυρών.