Η πικρία δημιουργείται από την αδυναμία συγχώρεσης
Είναι προφανές ότι η πικρία στη καρδιά του πιστού, δημιουργείται από την αίσθηση ότι κάποιος τον αδίκησε και αμάρτησε εναντίον του. Μια πικραμένη καρδιά δεν μπορεί να συγχωρήσει και αυτό συντηρεί τη πικρία, αναβιώνοντας κάθε φορά την «αδικία» που μας έγινε. Η πικρία φέρνει συναισθήματα εκδίκησης και αυτό χαλάει εντελώς τη καρδιά μας. Η παρουσία και η κυριαρχία του Θεού στη ζωή μας είναι η λύση σε όλα τα θέματα όπου καλούμαστε να διαπραγματευτούμε τα πάθη μας. Κάτι που είναι δύσκολο κανείς να δεχτεί χωρίς να προσκρούσει στον εγωισμό του, είναι ότι η πικρία που νιώθουμε για κάποιο πρόσωπο, πηγάζει σχεδόν πάντοτε από τον πληγωμένο μας εγωισμό, ο οποίος μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με τη παρουσία του Κυρίου στη καθημερινότητα μας. Όταν ο άνθρωπος είναι πλημμυρισμένος από την παρουσία του Θεού, έχει τόσα αποθέματα Χάρης και αγάπης μέσα του, που κανείς δεν μπορεί να τον «ρίξει» η να τον πληγώσει. Όταν ένας άνθρωπος συνειδητά λαμβάνει από μόνος του την έσχατη θέση, κανείς δεν μπορεί να τον στείλει χαμηλότερα.
ΕΒΡ 12:14 Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει δεί τον Κύριον, 15 παρατηρούντες μήπως υστερήταί τις από της χάριτος του Θεού, μήπως ρίζα τις πικρίας αναφύουσα φέρη ενόχλησιν και διά ταύτης μιανθώσι πολλοί
ΡΩΜ 14:19 Άρα λοιπόν ας ζητώμεν τα προς την ειρήνην και τα προς την οικοδομήν αλλήλων.
Ο άνθρωπος που βρίσκεται στη παρουσία του Θεού, δεν μπορεί ποτέ να συνεχίσει να είναι ο ίδιος άνθρωπος. Αν δεν μπόρεσε να τον αλλάξει η παρουσία του Θεού, ποτέ δεν βρέθηκε πραγματικά στη μεγαλοπρεπή, εκτυφλωτική δόξα του Κυρίου.
ΨΑΛΜ 96:6 Δόξα και μεγαλοπρέπεια είναι ενώπιον αυτού· ισχύς και ώραιότης εν τω αγιαστηρίω αυτού.
Όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει τη χάρη που έχει λάβει από τον Κύριο και το μέγεθος της αγάπης με την οποία αγαπήθηκε, λαμβάνει τέτοιο απόθεμα αγάπης μέσα του, ώστε είναι πια αδύνατο να νιώσει την οποιαδήποτε πικρία για κάποιον συνάνθρωπό του. Εκεί είναι που οι άνθρωπος έρχεται σε επίγνωση των λόγων της παραβολής των μυρίων ταλάντων. Η ποινή μας έπρεπε να είναι η αιώνια φυλακή, καθώς ήμασταν δούλοι της αμαρτίας και ο αιώνιος θάνατος ήταν ο μισθός μας. Όλα όμως μας χαρίστηκαν, χωρίς να το αξίζουμε. Η δικαίωσή μας ήρθε εντελώς αναπάντεχα χωρίς να κάνουμε το παραμικρό. Εκείνος επιδιόρθωσε τη χαλασμένη μας ψυχή με τη θυσία του, δωρεάν. Αυτή η χάρη λοιπόν που λάβαμε, δεν μπορεί παρά να μας κάνει να έχουμε έλεος και επιείκεια για όλους τους συνανθρώπους μας.
ΕΦΕΣ 4:31 Πάσα πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία ας αφαιρεθή από σας μετά πάσης κακίας· 32 γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, συγχωρούντες αλλήλους, καθώς ο Θεός συνεχώρησεν εσάς διά του Χριστού.
ΜΑΡΚ ια:25 Και όταν ίστασθε προσευχόμενοι, συγχωρείτε, εάν έχητέ τι κατά τινός, δια να συγχωρήση εις εσάς και ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς τα αμαρτήματά σας. 26 Αλλ' εάν σεις δεν συγχωρήτε, ουδέ ο πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς θέλει συγχωρήσει τα αμαρτήματά σας
ΙΑΚ 3:14 Εάν όμως έχητε εν τη καρδία υμών φθόνον πικρόν και φιλονεικίαν, μη κατακαυχάσθε και ψεύδεσθε κατά της αληθείας. 15 Η σοφία αύτη δεν είναι άνωθεν καταβαίνουσα, αλλ' είναι επίγειος, ζωώδης, δαιμονιώδης.
Πως θα έρθει η παρουσία του Θεού τη ζωή μου
Η προσευχή και η μελέτη του Λόγου είναι ο τόπος εκκίνησης. Στην αρχή το μυαλό θα πηδά από δω και από και σε κάθε άσχετη σκέψη. Εκεί χρειάζεται η νοητική πειθαρχία, δηλαδή να δέσουμε το νου μας και να αφιερωθούμε στη προσευχή και στην εκζήτηση του προσώπου του Κυρίου. Σε λίγο θα τα αναλάβει όλα το Πνεύμα του Θεού και αργότερα δεν θα θέλουμε να σταματήσουμε τη προσευχή. Μετά, με ανοιχτή τη καρδιά θα ανοίξουμε με ευλάβεια τη Γραφή μας και στη μελέτη του Λόγου, θα μας μιλήσει ο Κύριος με τρόπους βαθείς και πρωτόγνωρους. Η νίκη έχει αρχίσει να έρχεται. Ο Κύριος αυξάνει μέσα μας και εμείς ελαττωνόμαστε. Ήδη η πικρία από μόνη της έχει αρχίσει να μοιάζει σαν ανάμνηση. Όλα τα πάθη μας έχουν χάσει τη δύναμη τους στη παρουσία του Θεού. Η αγάπη του Θεού κυριαρχεί στη καρδιά μας.
Α’ ΚΟΡ ιγ:4 Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, η αγάπη δεν φθονεί, η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται, 5 δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα εαυτής, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν, 6 δεν χαίρει εις την αδικίαν, συγχαίρει δε εις την αλήθειαν· 7 πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.
ΡΩΜ 12:1 Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, διά των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία, 2 και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.
ΙΩΑ 8:7 Και επειδή επέμενον ερωτώντες αυτόν, ανακύψας είπε προς αυτούς· Όστις από σας είναι αναμάρτητος, πρώτος ας ρίψη τον λίθον επ' αυτήν.
ΙΕΖ 3:14 Και με ύψωσε το πνεύμα και με έλαβε και υπήγα εν πικρία και εν αγανακτήσει του πνεύματός μου· πλην η χειρ του Κυρίου ήτο κραταιά επ' εμέ.
Η δύναμη για τη συγχώρεση
Είδαμε ότι η πικρία που νιώθουμε, συνδέεται με την έλλειψη συγχώρεσης. Αν περιμένουμε αυτούς που μας πλήγωσαν να μετανοήσουν πρώτα, τότε θα πρέπει να περιμένουμε πολύ καιρό, ενώ θα δικαιολογούμε την πικρία που υπάρχει μέσα μας, στην υπόλοιπη ζωή μας. Αυτή η στάση δεν είναι σωστή. Ακόμη και μη χριστιανικοί οργανισμοί τονίζουν την αξία της συγχώρεσης. Είναι σαφές πως το μεγαλύτερο όφελος στη συγχώρεση κερδίζει όχι αυτός που συγχωρείται αλλά εκείνος που συγχωρεί.
Μια κεντρική διδασκαλία του Χριστού είναι να αγαπούμε και να προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας και να κάνουμε καλό σ’ εκείνους που μας έβλαψαν. Και είναι περίεργο, πως πολλοί από μας διαβάζουμε τη Γραφή, αλλά αποτυγχάνουμε να εννοήσουμε αυτό το σημείο. Μπορεί να έχουμε μάθει πολύ καλά να μιλάμε για τον Λόγο του Θεού, αλλά δεν μάθαμε ακόμα πλήρως τη χάρη που ο Ιησούς δίδαξε και έζησε.
Πόση μετάνοια άραγε είδε ο Χριστός σε αυτούς που τον σταύρωναν όταν ήταν κρεμασμένος στο Σταυρό; Δεν υπήρχε μόνο παντελής απουσία μετάνοιας, αλλά υπήρχε και μεγάλη περιφρόνηση. Ποια ήταν η απάντηση του Ιησού;
ΛΟΥΚ 23:34 Ο δε Ιησούς έλεγε· Πάτερ, συγχώρησον αυτούς· διότι δεν εξεύρουσι τι πράττουσι.
Αν ο Χριστός υιοθετούσε την άποψη ότι θα έπρεπε να περιμένει ως ότου μετανοήσουν οι σταυρωτές Του, τότε θα έδειχνε ότι ήταν χαμένος κι Αυτός όπως εκείνοι για τους οποίους πέθαινε. Ακόμα θα ήμασταν μέσα στην αμαρτία μας.
Οι περισσότεροι από αυτούς που μας έβλαψαν, ούτε καν σκέφτονται ότι έχουν κάνει κάτι λάθος. Πρέπει να τους συγχωρέσουμε εντελώς, διαφορετικά θα παραμείνουμε αλυσοδεμένοι. Μια και συγχωρέσουμε με τη καρδιά μας, τότε το πρόβλημα λύνεται, άσχετα αν μετανοούν ή όχι οι άλλοι. Η ευλογία που θα πάρουμε, θα είναι ανυπολόγιστη.
Όταν ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του να αγαπούν ο ένας το άλλον όπως Αυτός τους αγάπησε, γνώριζε ότι ο Πέτρος θα Τον απαρνιόταν. Τότε, όμως, ήταν που είπε σε όλους τους μαθητές:
ΙΩΑ 14:1 Ας μην ταράζεται η καρδιά σας. Πιστεύετε στο Θεό και σ' εμένα πιστεύετε.
Μη ξεχνάμε ότι μιλούσε σ’ εκείνους που ήξερε ότι θα Τον εγκατέλειπαν σε λίγο.
Όταν φανερώθηκε σ’ αυτούς, που ήταν πίσω από τις κλειστές πόρτες, μετά την ανάσταση Του, δεν τους είπε: «Πώς το κάνατε αυτό σε Μένα;». Απλώς τους είπε:
ΙΩΑ 20:21 Είπε δε πάλιν προς αυτούς ο Ιησούς· Ειρήνη υμίν· καθώς με απέστειλεν ο Πατήρ, και εγώ πέμπω εσάς.
Τους βεβαίωσε με τα λόγια Του, σαν μη να είχε συμβεί κάτι. Πως θα γνωρίζω ότι έχω συγχωρέσει πραγματικά;
Είδαμε ότι πρέπει να συγχωρέσουμε. Στην ερώτηση «πώς μπορώ να τους συγχωρήσω;», η απάντηση είναι απλή: επειδή ο Θεός συγχώρησε εσένα. Εσύ, είσαι τέλειος; Αν πεις, «δεν έχω κάνει αυτό που έκαναν αυτοί», θα σου απαντήσω «ναι, σε πιστεύω, αλλά κι εσύ έκανες άλλα πράγματα, που στα μάτια του Θεού, είναι προφανώς εξίσου τόσο σοβαρά.
Μπορείς να γνωρίζεις ότι πράγματι έχεις συγχωρέσει αυτούς που σε έβλαψαν, όταν:
1) Δεν λες σε κανέναν τους τι έκανε σε σένα (αυτό θα φανεί ότι προσπαθείς να τιμωρήσεις εκείνον που σε έβλαψε).
2) Δεν προσπαθήσεις να τους εκφοβίσεις.
3) Δεν τους κάνεις να νιώθουν ένοχοι.
4) Δεν προσπαθήσεις να σώσεις την αξιοπρέπειά σου.
5) Συγχώρησες και τα ξέχασες όλα μια για πάντα.
6) Προσευχήθηκες ο Θεός να τους ευλογήσει.
Όταν τα κάνεις αυτά, τότε εκπληρώνεις αυτό που ο Ιησούς είχε στο νου Του για σένα. Δεν θα είσαι ποτέ πια λυπημένος. Η ευλογία του Αγίου Πνεύματος θα σε περιστοιχίζει και θα πολλαπλασιάσει τις ευλογίες σου.
Τελικά, όσο μεγαλύτερη και βαθύτερη είναι η πληγή, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ευλογία σε σένα.