ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η επιστολή είναι ανυπόγραφη. Ο συγγραφέας όμως είναι ο Παύλος όπως συμπεραίνουν οι περισσότεροι ειδικοί μελετητές. Υπάρχουν κάποιοι που έχουν αντίρρηση επειδή όπως λένε, το ύφος της επιστολής είναι διαφορετικό από αυτό του Παύλου των υπόλοιπων επιστολών και επειδή τα Ελληνικά που χρησιμοποιούνται είναι καλύτερης ποιότητας από αυτά των άλλων επιστολών. Αν όμως δεχτούμε ότι η επιστολή γράφεται περίπου είκοσι χρόνια μετά τις πρώτες του επιστολές, είναι φυσικό ο Παύλος μετά από τις μελέτες του και τη τριβή του με το Λόγο του Θεού, να έχει βελτιώσει τα Ελληνικά του.
Μας δυσκολεύει λίγο το γεγονός ότι πρόκειται για τη μοναδική επιστολή που ο Παύλος δεν ξεκινά με την αγαπημένη του φράση “Παύλος απόστολος ή δούλος Ιησού Χριστού”. Πολλοί ερευνητές των Γραφών θεωρούν ότι αυτό το κάνει ο Παύλος επειδή απευθύνεται προς του Εβραίους, οι οποίοι τον μισούσαν επειδή είχε εγκαταλείψει τον Ιουδαϊσμό για τον χριστό. Έτσι δεν θέλει να το όνομά του να γίνει εμπόδιο ώστε πολλοί να διαβάσουν την επιστολή η οποία πρόκειται να τους φανερώσει την αλήθεια για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο Παύλος θυσιάζει την υστεροφημία του για χάρη της διάδοσης του ευαγγελίου.
Η περικοπή Εβρ 13:18-25 που είναι και ο επίλογος της επιστολής, θυμίζει περικοπές από άλλες επιστολές του Παύλου πράγμα που συνηγορεί ότι η επιστολή είναι του Παύλου..
Γράφτηκε κάπου λίγο πριν το 70 μ.Χ. (λίγο πριν τη καταστροφή της Ιερουσαλήμ καθώς υπάρχει υπαινιγμός για τη λειτουργία του ναού και των θυσιών). Κρίνοντας από το περιεχόμενο και από την μετάφραση των “70” που χρησιμοποιείται, συμπεραίνουμε ότι η επιστολή απευθύνεται προς τους Ελληνόφωνους Ιουδαίους Χριστιανούς. Η φράση “Σας ασπάζονται οι από της Ιταλίας” (Εβρ 13:24) υποδηλώνει ότι η επιστολή γράφτηκε στη Ρώμη κατά την εκεί παρουσία του αποστόλου Παύλου.
Οι Ιουδαίοι Χριστιανοί έχουν αρχίσει να χάνουν τη πίστη τους και ενώ κανονικά θα έπρεπε να είναι στη θέση να διδάσκουν άλλους, ο Παύλος τους λέει ότι έχουν ανάγκη για γαλατάκι, που υποδηλώνει μια νηπιακή πνευματική κατάσταση. Η επιστολή δείχνει την ανωτερότητα της νέας χριστιανικής πίστης από τον Ιουδαϊσμό, έστω και χωρίς τους ορατούς θρησκευτικούς παράγοντες όπως η ύπαρξη του μεγαλοπρεπούς ναού, η ιεροσύνη, οι θυσίες, ο Νόμος του Μωυσή και η μακρά ιστορία που φτάνει μέχρι τον Αβραάμ.
Ο Παύλος γράφει για να στηρίξει τη πίστη των Ιουδαίων Χριστιανών στις ανώτερες ουράνιες πραγματικότητες που έχουν σαν επίκεντρο τον Χριστό, τον ενανθρωπήσαντα Υιό του Θεού.
Τα κεφάλαια 1 έως 3, καθορίζουν τον Ιησού ως ανώτερο των προφητών, των αγγέλων, του Μωυσή. Τα κεφάλαια 4 έως 10 δείχνουν την ανώτερη και παντοτινή ιερωσύνη του Ιησού, που βρίσκεται πάνω από την ανθρώπινη ιεροσύνη κατά την οποία οι ιερείς έπρεπε να προσφέρουν για θυσίες κάποια ζώα στο θυσιαστήριο του Ναού, που ήταν φτιαγμένο από γήινα υλικά. Ο Ιησούς όμως τέλειος και χωρίς αμαρτία, παρουσιάζεται ως ιερέας που λειτουργεί στην επουράνια σκηνή και με τη μοναδική του θυσία η οποία παραμένει έγκυρη παντοτινά, σώζει όλους όσους προσφεύγουν εις αυτόν.
Το κεφάλαιο 11, είναι γνωστό παγκόσμια ως το κεφάλαιο της πίστης και θυμίζει στον αναγνώστη το μέγα πλήθος των μαρτύρων που στάθηκαν πιστοί μέχρι το τέλος.
Στο κεφάλαιο 12 ενθαρρύνεται ο αναγνώστης να σταθεί και αυτός πιστός όπως το μεγάλο αυτό νέφος μαρτύρων και να υποφέρει με υπομονή την παιδεία που ο Θεος επιτρέπει στις ζωές των πιστών ανθρώπων του.
Το κεφάλαιο 13 προσφέρει πολύτιμες πρακτικές συμβουλές και διδασκαλίες σε θέματα όπως ο τίμιος γάμος, η υπακοή στους προεστώτες, η προσευχή στις ψευδοδιδασκαλίες κλπ. Ο Παύλος τέλος πριν κλείσει την επιστολή του, ζητά τις προσευχές των παραληπτών για τον ίδιο.
Ο Θεός μίλησε δια του Υιού
Εβρ 1:1 Ο Θεός, αφού ελάλησε το πάλαι προς τους πατέρας ημών διά των προφητών πολλάκις και πολυτρόπως, 2 εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις ελάλησε προς ημάς διά του Υιού, τον οποίον έθεσε κληρονόμον πάντων, δι’ ου έκαμε και τους αιώνας· 3 όστις ων απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού, και βαστάζων τα πάντα με τον λόγον της δυνάμεως αυτού, αφού δι’ εαυτού έκαμε καθαρισμόν των αμαρτιών ημών, εκάθησεν εν δεξιά της μεγαλωσύνης εν υψηλοίς,
Ο Θεός στα παλιά χρόνια, μίλησε προς τους Εβραίους πατέρες με την Παλαιά Διαθήκη, τους προφήτες και τον Νόμο. Πολλοί οι προφήτες που μίλησαν και με πολλούς τρόπους, αλλά ποτέ η Παλαιά Διαθήκη δεν έκανε το έργο που ήθελε ο Θεός στη καρδιά του ανθρώπου. Για τούτο ακριβώς, υπήρξε ανάγκη ο Θεός να μιλήσει στον άνθρωπο με έναν νέο τρόπο, πολύ ανώτερο του παλαιού. Η γραφή μάλιστα μας πληροφορεί ότι ο Θεός πάντα γνώριζε ότι θα ερχόταν μια εποχή που θα έπρεπε να αλλάξει το τρόπο με τον οποίο θα μιλούσε στον άνθρωπο.
ΙΕΖ 20:25 Δια τούτο και εγώ έδωκα εις αυτούς διατάγματα ουχί καλά και κρίσεις, διά των οποίων δεν ήθελον ζήσει·
… εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις … Βλέπουμε εδώ ότι ο Παύλος θεωρεί τις ημέρες κατά τις οποίες γράφει τη επιστολή αυτή, ώς έσχατες μέρες, που αρχίζουν με την έλευση του Μεσσία. Είναι η τελευταία περίοδος ή οικονομία η οποία περίοδος αυτή θα ολοκληρωθεί με την αρπαγή της εκκλησίας και την έλευση του Ιησού Χριστού για δεύτερη φορά στη γη.
… ελάλησε προς ημάς διά του Υιού … Στα επόμενα κεφάλαια θα δούμε πως ο Θεός έστειλε τον Υιό στη γη με σάρκα και αίμα, για να ολοκληρωθεί η σωτηρία του ανθρώπου. Η Καινή Διαθήκη, αν και γράφτηκε από πολλούς συγγραφείς, όλοι περιγράφουν τα λόγια και το θέλημα ενός, του Υιού, ο οποίος ήταν πλήρως ενωμένος με τον Πατέρα Θεό.
Ο Χριστός μιλάει στον άνθρωπο όχι μόνο με αυτά που είπε και έκανε, αλλά με αυτά που είπαν και οι παλιοί προφήτες και που βρήκαν πλήρη και ακριβή εκπλήρωση στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού:
ΛΟΥΚ 24:27 Και αρχίσας από Μωϋσέως και από πάντων των προφητών, διηρμήνευεν εις αυτούς τα περί εαυτού γεγραμμένα εν πάσαις ταις γραφαίς. Πραξ 10:43 Εις τούτον πάντες οι προφήται μαρτυρούσιν, ότι διά του ονόματος αυτού θέλει λάβει άφεσιν αμαρτιών πας ο πιστεύων εις αυτόν.
… τον οποίον έθεσε κληρονόμον πάντων … Ο Χριστός είναι τόσο ανώτερος των προφητών, ώστε έγινε κληρονόμος πάντων.
… δι’ ου έκαμε και τους αιώνας … Ο Παύλος θέλοντας να υψώσει τον Ιησού Χριστό στη πραγματικη του διάσταση, μας πληροφορεί ότι ο Ιησούς ήταν το μέσον δια του οποίου ο Θεός δημιούργησε τον ορατό και τον αόρατο κόσμο.
ΚΟΛ 1:16 επειδή δι’ αυτού εκτίσθησαν τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι είτε κυριότητες είτε αρχαί είτε εξουσίαι· τα πάντα δι’ αυτού και εις αυτόν εκτίσθησαν· 17 και αυτός είναι προ πάντων, και τα πάντα συντηρούνται δι’ αυτού,
… απαύγασμα της δόξης … Αυτός είναι η ακτινοβολία του ένδοξου θεϊκού μεγαλείου.
Β’ ΚΟΡ 4:6 Διότι ο Θεός ο ειπών να λάμψη φως εκ του σκότους, είναι όστις έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών προς φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του Θεού διά του προσώπου του Ιησού Χριστού.
… χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού … Ο Ιησούς είναι η τέλεια έκφραση της θεϊκής υπόστασης. Η λέξη “χαρακτήρ” στη εποχή εκείνη είχε την έννοια του χαράγματος ή αποτυπώματος της σφραγίδας στο βουλοκέρι μιας επιστολής, ή στο εγχάρακτο καλούπι που χρησιμοποιούσαν για τη κατασκευή νομισμάτων. Ευχαριστούμε τον Κύριο Ιησού Χριστό, διότι είναι αυτός που με θαυματουργικό τρόπο, χαράσσει στις καρδιές μας την υπόσταση, δηλαδή την βεβαιότητα της ύπαρξης του Θεού. Είναι Εκείνος που μέσα μας δημιουργεί μια πνευματική εικόνα οποία περιγράφει τον Θεό.
ΚΟΛ 1:15 όστις είναι εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως,
… και βαστάζων τα πάντα με τον λόγον της δυνάμεως αυτού … Είναι πραγματικά θαυμαστή η ισορροπία του σύμπαντος. Η επιστήμη λέει ότι αν για παράδειγμα άλλαζε έστω και λίγο η απόσταση ανάμεσα στη γη και στον ήλιο, η ζωή δεν θα ήταν δυνατή στη γη. Ο φιλόξενος αυτός τόπος που μας φιλοξενεί, είτα θα πάγωνε, είτε θα καιγόταν. Η Γραφή μας διδάσκει ότι είναι ο Χριστός που συντηρεί αυτή τη ισορροπία, για να μπορεί να διατηρηθεί ο άνθρωπος στη ζωή.
ΚΟΛ 1:17 και αυτός είναι προ πάντων, και τα πάντα συντηρούνται δι’ αυτού, Ευχαριστούμε τον Θεό για την θαυμαστή ισορροπία του σύμπαντος.
… αφού δι’ εαυτού έκαμε καθαρισμόν των αμαρτιών ημών, …
ΕΒΡ 7:27 όστις δεν έχει καθ’ ημέραν ανάγκην, ως οι αρχιερείς να προσφέρη πρότερον θυσίας υπέρ των ιδίων αυτού αμαρτιών, έπειτα υπέρ των του λαού· διότι άπαξ έκαμε τούτο, ότε προσέφερεν εαυτόν.
… εκάθησεν εν δεξιά της μεγαλωσύνης εν υψηλοίς, … Είναι πολλές οι φορές που νιώθουμε μόνοι μας μέσα στα προβλήματα και στις προκλήσεις μας. Στη πραγματικότητα όμως, το παιδί του Θεού δεν είναι ποτέ μόνο του. Ο Χριστός βλέπει και παρακολουθεί τα πάντα στη ζωή μας. Αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, είναι πάντοτε έτοιμος να επέμβει και να κάνει τη δοκιμασία μας υποφερτή, ώστε να μπορούμε να αντέξουμε. Την ημέρα που ο Κύριος ανάγκασε τους μαθητές του μπουν στο πλοιάριο για να πάνε στην απέναντι όχθη, γνώριζε καλά ότι τους στέλνει σε μια φοβερή τρικυμία. Όταν οι μαθητές βρέθηκαν σε αυτήν, προφανώς ένιωθαν μόνοι τους. Δεν ήταν έτσι όμως τα πράγματα. Στη πραγματικότητα ο Κύριος, κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας τους και των φόβων τους, ήταν στο όρος της προσευχής. Δεόταν “για να μην εκλείψει η πίστη τους”. Την κατάλληλη στιγμή, όταν όλα θα είναι από παντού κλειστά, όταν θα έχει φύγει κάθε ελπίδα σωτηρίας, ο Κύριος θα εφεύρει έναν ειδικό τρόπο σωτηρίας ώστε να ολοκληρωθεί η εκπαίδευση χωρίς να γίνει κάποια μόνιμη ζημιά. Θα έρθει περπατώντας στα κύματα; Θα έρθει καβαλώντας τις νεφέλες; Θα φτύσει χάμω και θα κάνει “επίχρισμα”; Δεν έχει σημασία πως θα το κάνει. Σημασία έχει ότι δεν θα μας αφήσει μόνους. Δεν είμαστε ορφανοί.
ΨΑΛΜ 121:1 «Ωδή των Αναβαθμών.» Υψόνω τους οφθαλμούς μου προς τα όρη· πόθεν θέλει ελθεί η βοήθειά μου; 2 Η βοήθειά μου έρχεται από του Κυρίου, του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην. 3 Δεν θέλει αφήσει να κλονισθή ο πους σου· ουδέ θέλει νυστάξει ο φυλάττων σε. 4 Ιδού, δεν θέλει νυστάξει ουδέ θέλει αποκοιμηθή, ο φυλάττων τον Ισραήλ. 5 Ο Κύριος είναι ο φύλαξ σου· ο Κύριος είναι η σκέπη σου εκ δεξιών σου. 6 Την ημέραν ο ήλιος δεν θέλει σε βλάψει, ουδέ η σελήνη την νύκτα. 7 Ο Κύριος θέλει σε φυλάττει από παντός κακού· θέλει φυλάττει την ψυχήν σου. 8 Ο Κύριος θέλει φυλάττει την έξοδόν σου και την είσοδόν σου, από του νυν και έως του αιώνος. Ρωμ 8:34 τις θέλει είσθαι ο κατακρίνων; Χριστός ο αποθανών, μάλλον δε και αναστάς, όστις και είναι εν τη δεξιά του Θεού, όστις και μεσιτεύει υπέρ ημών.
Ο Ιησούς ανώτερος των αγγέλων
Ο Απόστολος Παύλος τώρα προχωρά στο δεύτερο βήμα των επιχειρημάτων του αποδεικνύοντας ότι ο Χριστός είναι ανώτερος από τους αγγέλους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και απαραίτητο γιατί οι Ιουδαίοι είχαν σε μεγάλη εκτίμηση το έργο των αγγέλων. ο ίδιος ο νόμος είχε δοθεί μέσω των αγγέλων. (Πραξ 7:53) οίτινες ελάβετε τον νόμον εκ διαταγών αγγέλων και δεν εφυλάξατε. (Γαλ 3:19) Διά τι λοιπόν εδόθη ο νόμος; Εξ αιτίας των παραβάσεων προσετέθη, εωσού έλθη το σπέρμα, προς το οποίον έγεινεν η επαγγελία, διαταχθείς δι' αγγέλων διά χειρός μεσίτου·
Εβρ 1:4 τοσούτον ανώτερος των αγγέλων γενόμενος, όσον εξοχώτερον υπέρ αυτούς όνομα εκληρονόμησε. 5 Διότι προς τίνα των αγγέλων είπε ποτε· Υιός μου είσαι συ, Εγώ σήμερον σε εγέννησα; και πάλιν· Εγώ θέλω είσθαι εις αυτόν Πατήρ, και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ Υιός
… τοσούτον ανώτερος των αγγέλων γενόμενος… Υπάρχουν κάποιες διδασκαλίες που ισχυρίζονται ότι ο Ιησούς και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι το ίδιο πρόσωπο. Το μικρό αυτό εδάφιο οτι δηλαδή ο Ιησούς είναι ανώτερος των αγγέλων, καταρρίπτει εντυπωσιακά τη διδασκαλία αυτή πάνω στην οποία είναι στηριγμένη ολόκληρη θρησκεία.
… όσον εξοχώτερον υπέρ αυτούς όνομα εκληρονόμησε. … το όνομα του Ιησού Χριστού υψώνεται από τη Βίβλο πάνω από οποιοδήποτε άλλο όνομα στη γη. Αυτός που έχει ένα τέτοιο όνομα δεν μπορεί να είναι δημιούργημα του Θεού.
Το όνομα Ιησούς (στα Εβραϊκά Γιεσούα), προέρχεται από το σύνθετο “Γιαχβέ + Αυσής” που προφέρεται (Γεχοσούα) που σημαίνει “ο Γιαχβέ είναι σωτήρας”. Το όνομα αυτό, ο Ιησούς το κληρονόμησε από τον Πατέρα του, όπως φαίνεται από το παρακάτω εδάφιο: (Ιωα 17:10) Και τα εμά πάντα σα είναι και τα σα εμά, και εδοξάσθην εν αυτοίς. 11 Και δεν είμαι πλέον εν τω κόσμω, αλλ' ούτοι είναι εν τω κόσμω, και εγώ έρχομαι προς σε. Πάτερ άγιε, φύλαξον αυτούς εν τω ονόματί σου, τους οποίους μοι έδωκας , διά να ήναι εν καθώς ημείς. Κείμενο: (τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς.)
Στο στίχο αυτό η μετάφραση του Βάμβα πάσχει. Tο κείμενο δεν λέει “ούς” αλλά “ώ”, δηλαδή όχι “τους οποίους” αλλά “το οποίο” και αναφέρεται στο όνομα του Θεού με το οποίο δικαίως και ο Χριστός ονομάζεται καθώς απέδειξε ότι είναι κατά φύσιν υιός Θεού δια της Αναστάσεως εκ νεκρών. το όνομα Ιησούς είναι το ανθρώπινο όνομα με το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Μαρία αλλά το πραγματικό όνομα του Χριστού είναι το ίδιο όνομα που φέρει ο πατέρας Θεός και είναι το υπέρ παν όνομα. (Φιλπ 2:5) Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν, το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού, 6 όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν, 7 αλλ' εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους, 8 και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος, εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. 9 Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα,
Στα εδάφια αυτά, ο λόγος του Θεού φανερώνει ότι ο Χριστός προϋπήρχε της γεννήσεως του από την παρθένο Μαρία στον ουρανό, με μορφή Θεού. Ο Ιωάννης λέει “εν αρχή ήν ο λόγος κι ο λόγος ήν προς τον θεόν και Θεός ην ο λόγος”. Ο Θεός Λόγος έλαβε δούλου μορφή για να γίνει ο “Θεός ανάμεσά μας” και να κρατήσει επάνω του όλες μας τις αμαρτίες πεθαίνοντας στη θέση μας πάνω στο σταυρό του Γολγοθά. Για αυτό και ο Θεός τον αναγνωρίζει ως Γιο Του και ως Γιό του τον συστήνει στους ανθρώπους χαρίζοντας του το υπέρ παν όνομα.
Στην Παλαιά Διαθήκη είναι γραμμένο ότι όστις επικαλεστεί το όνομα του κυρίου θέλει σωθεί: (Ιωηλ 2:32) Και πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου, θέλει σωθή· διότι εν τω όρει Σιών και εν Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι σωτηρία, καθώς είπεν ο Κύριος, και εις τους υπολοίπους τους οποίους ο Κύριος θέλει προσκαλέσει.
Στην Καινή Διαθήκη ο λόγος του Θεού μας λέει ότι δεν υπάρχει άλλο όνομα ούτε στον ουρανό ούτε στη γη το οποίο πρέπει να επικαλεστούμε για να σωθούμε. (Πράξ 4:12) Και δεν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν.
Ο συνδυασμός των δύο παραπάνω εδαφίων μαρτυρεί ότι ο Ιησούς Χριστός είναι πράγματι ο Θεός που ενανθρωπίστηκε ανάμεσά μας για να φέρει την αιώνια Σωτηρία στην πεσμένη ανθρώπινη φύση.
Ο προαιώνιος Λόγος του Θεού
… προς τίνα των αγγέλων είπε ποτε· Υιός μου είσαι συ, Εγώ σήμερον σε εγέννησα …
Στην Παλαιά Διαθήκη, οι άγγελοι του Θεού ονομάζονται υιοί του Θεού με μία γενική έννοια, αλλά ποτέ κανένας άγγελος δεν ονομάστηκε “ο Υιός του Θεού”.
(Ιωβ 1:6) Ημέραν δε τινά ήλθον οι υιοί του Θεού διά να παρασταθώσιν ενώπιον του Κυρίου, και μεταξύ αυτών ήλθε και ο Σατανάς.
Ο Θεός στην Αγία Γραφή αναφέρεται στον Ιησού Χριστό ως τον μοναδικό η μονογενή Υιό του και όχι ως ένα από τα υπόλοιπα δημιουργήματα του όπως είναι και οι άγγελοι.
Η φράση «Εγώ σήμερον σε εγέννησα» δεν έχει σχέση με την σαρκική γέννηση του Ιησού από την Μαριάμ, ή οποιουδήποτε είδους γέννηση του Ιησού Χριστού έστω και πνευματική από την ανυπαρξία, διότι γνωρίζουμε ότι ο ιός πάντα υπήρχε ως
προϊόν ή ως λόγος του Θεού.
(Ιωα 1:1) Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος. 2 Ούτος ήτο εν αρχή παρά τω Θεώ.
Επίσης δεν μπορούμε να εκλάβουμε τη φράση “Εν αρχή” ως μία χρονική στιγμή πριν από την οποία ο λόγος δεν υπήρχε. Στο 1ο εδάφιο του 1ου κεφαλαίου της Γεννέσεως, ο λόγος του Θεού λέει:
(Γεν 1:1) Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Αυτό δεν μπορεί φυσικά να σημαίνει ότι ο Θεός δεν υπήρχε πριν από αυτήν την αρχή.
Ο Ιησούς Χριστός παρομοιάζεται και μάλλον αφομοιώνεται με τον Μελχισεδέκ, ένα πρόσωπο για το οποίο εντελώς αναπάντεχα η Αγία Γραφή δεν μας δίνει πολλές πληροφορίες, εκτός ότι ήταν:
(Εβρ 7:3) απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος, μη έχων μήτε αρχήν ημερών μήτε τέλος ζωής, αλλ' αφωμοιωμένος με τον Υιόν του Θεού, μένει ιερεύς πάντοτε. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι απάτωρ και αμήτωρ με την έννοια ότι κανείς δεν τον έφερε στην ύπαρξη από την ανυπαρξία, παρόλο που ο Ιησούς είναι γιος της Μαρίας κατάσαρκα και Γιος του πατέρα Θεού κατά πνεύμα. Ο Ιησούς Χριστός δεν έχει ούτε αρχή ημερών, ούτε τέλος ζωής. Έτσι η φράση “Εν αρχή ήτο ο λόγος”, δεν μπορεί να εκληφθεί ως η στιγμή κατά την οποία ο Ιησούς ήρθε σε ύπαρξη από την ανυπαρξία.
Ακριβώς σε αυτή τη παρερμηνεία του εδαφίου βασίστηκε ο Άρειος που είπε ότι “ὅτι ἦν ποτέ ὅτε οὐκ ἦν, καὶ πρὶν γεννηθῆναι οὐκ ἦν”, δηλαδή αφού ο Υιός γεννήθηκε, υπήρξε κάποια χρονική στιγμή που δεν υπήρχε, άρα δεν είναι προαιώνιος. Η φράση “σε εγέννησα” αναφέρεται όχι στη σαρκική γέννηση του Χριστού σαν τότε να ήλθε στην ύπαρξη ο Ιησούς Χριστός, αλλά στην ανάστασή του όπως θα δούμε στα παρακάτω εδάφια:
Πραξ 13:33 ότι ταύτην ο Θεός εξεπλήρωσεν εις ημάς τα τέκνα αυτών, αναστήσας τον Ιησούν, ως είναι γεγραμμένον και εν τω ψαλμώ τω δευτέρω· Υιός μου είσαι συ, εγώ σήμερον σε εγέννησα.
Ρωμ 1:4 και απεδείχθη Υιός Θεού εν δυνάμει κατά το πνεύμα της αγιωσύνης διά της εκ νεκρών αναστάσεως, Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών,
Η Αγία Γραφή ερμηνεύεται υπό το φως της ιδίας της Γραφής. Τα παραπάνω εδάφια μας λένε ότι η φράση “εγώ σήμερα σε γέννησα” που λέει ο Πατήρ στον Υιό, αναφέρεται στην ανάστασή του Ιησού Χριστού και μάλιστα ως πρωτότοκου εκ των νεκρών, δηλ. αυτού που πρώτος γεύτηκε την ανάσταση. Θα ακολουθήσουν οι υπόλοιποι αδελφοί του, που αποτελούν το σύνολο της εκκλησίας. Με την ανάστασή του, ο Κύριος απέδειξε σε όλο τον ορατό και αόρατο κόσμο, ότι είναι πράγματι ο Υιός και έτσι κατά την ημέρα εκείνη γεννήθηκε παραβολικά, διότι ο Ιησούς προϋπήρχε της έλευσής του στη γη. Η Μαριάμ γέννησε το σώμα του Ιησού, μέσα στο οποίο κατοίκησε όλη η θεότητα σωματικώς και ενανθρωπίστηκε ο Θεός.
(Παρ 8:22) Ο Κύριος με είχεν εν τη αρχή των οδών αυτού, προ των έργων αυτού, απ' αιώνος. 23 Προ του αιώνος με έχρισεν, απ' αρχής, πριν υπάρξη η γη. 24 Εγεννήθην ότε δεν ήσαν αι άβυσσοι, ότε δεν υπήρχον αι πηγαί αι αναβρύουσαι ύδατα· 25 Πριν τα όρη θεμελιωθώσι, προ των λόφων, εγώ εγεννήθην· 26 ενώ δεν είχεν έτι κάμει την γην ούτε πεδιάδας, ούτε κορυφάς χωμάτων της οικουμένης. 27 Ότε ητοίμαζε τους ουρανούς, εγώ ήμην εκεί· ότε περιέγραφε καμάραν υπεράνω του προσώπου της αβύσσου· 28 ότε εστερέονε τον αιθέρα επάνω· ότε ωχύρονε τας πηγάς της αβύσσου· 29 ότε επέβαλλε τον νόμον αυτού εις την θάλασσαν, να μη παραβώσι τα ύδατα το πρόσταγμα αυτού· ότε διέταττε τα θεμέλια της γής· 30 τότε ήμην πλησίον αυτού δημιουργούσα· και εγώ ήμην καθ' ημέραν η τρυφή αυτού, ευφραινομένη πάντοτε ενώπιον αυτού,
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο δημιουργός των πάντων και αυτό το γνωρίζουμε από πολλά εδάφια μέσα στη Γραφή. Σε αυτά τα εδάφια των Παροιμιών, ο Λόγος Δημιουργός ταυτίζεται με τη Σοφία του Θεού. Αν υποθέσουμε ότι η Σοφία του Θεού ή ο Λόγος του Θεού γεννήθηκαν κάποια στιγμή χρόνου, τότε πριν από αυτή τη στιγμή ο Θεός παρουσιάζεται ως άσοφος και άλογος Θεός, πράγμα που δεν είναι δυνατόν να ισχύει
Η Θεότητα του Ιησού Χριστού
Εβρ 1:6 Όταν δε πάλιν εισαγάγη τον πρωτότοκον εις την οικουμένην, λέγει· Και ας προσκυνήσωσιν εις αυτόν πάντες οι άγγελοι του Θεού. 7 Και περί μεν των αγγέλων λέγει· Ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα, και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα· 8 περί δε του Υιού· Ο θρόνος σου, ω Θεέ, είναι εις τον αιώνα του αιώνος· σκήπτρον ευθύτητος είναι το σκήπτρον της βασιλείας σου.
… Όταν δε πάλιν εισαγάγη τον πρωτότοκον εις την οικουμένην… Οι περισσότεροι ερευνητές ότι αυτή η φράση αναφέρεται στη δεύτερη έλευση του Χριστού στη γη, Όταν θα έρθει όχι ως ένας φτωχός διδάσκαλος, αλλά ως ένας ένδοξος βασιλιάς στον οποίον κάθε άνθρωπος θα γονατίσει και θα προσκυνήσει.
… ας προσκυνήσωσιν εις αυτόν πάντες οι άγγελοι του Θεού … Μια από τις θεμελιώδεις διδασκαλίες της Βίβλου είναι ότι η προσκύνηση ανήκει αποκλειστικά στον Θεό.
(Ματθ 4:10) Τότε ο Ιησούς λέγει προς αυτόν· Ύπαγε, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει.
Όταν ο Ιωάννης ο Θεολόγος άκουσε τη φωνή του Άγγελου που του έδωσε την αποκάλυψη έπεσε στα πόδια του για να τον προσκυνήσει αλλά ο Άγγελος τον εμπόδισε και του είπε να προσκυνάει μόνο τον Θεό.
(Αποκ 22:8) Και εγώ ο Ιωάννης είμαι ο ιδών ταύτα και ακούσας. Και ότε ήκουσα και είδον, έπεσα να προσκυνήσω έμπροσθεν των ποδών του αγγέλου του δεικνύοντος εις εμέ ταύτα. 9 Και λέγει προς εμέ· Πρόσεχε μη κάμης τούτο· διότι εγώ είμαι σύνδουλός σου και των αδελφών σου των προφητών και των φυλαττόντων τους λόγους του βιβλίου τούτου· τον Θεόν προσκύνησον.
Ο Δανιήλ είδες σε μία από τις πολλές οράσεις του έναν που έμοιαζε σαν Υιό ανθρώπου, στον οποίο ο ίδιος ο Θεός έδωσε την εξουσία να δέχεται προσκύνηση και λατρεία. Το πρόσωπο αυτό είναι ο Ιησούς Χριστός:
(Δαν 7:13) Είδον εν οράμασι νυκτός και ιδού, ως Υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού και έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. 14 Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία και η δόξα και η βασιλεία, διά να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή.
Γνωρίζουμε καλά ότι κανένα άλλο πρόσωπο δεν είναι δυνατόν να λαμβάνει Δόξα παρά μόνο ο αιώνιος θεός.
(Ησα 42:8) Εγώ είμαι ο Κύριος· τούτο είναι το όνομά μου· και δεν θέλω δώσει την δόξαν μου εις άλλον ...
Η δικαιοσύνη του Ιησού Χριστού
Εβρ 1:9 Ηγάπησας δικαιοσύνην και εμίσησας ανομίαν· διά τούτο έχρισέ σε, ο Θεός, ο Θεός σου, έλαιον αγαλλιάσεως υπέρ τους μετόχους σου·
Αυτό το εδάφιο ο Παύλος το δανείζεται αυτούσιο από τους ψαλμούς (Ψαλμ 45:7), το οποίο προφητικά μιλάει για τον Ιησού Χριστό και για το χρίσμα του.
… Ηγάπησας δικαιοσύνην ... Ο άνθρωπος που έχει γνωρίσει το Χριστό και έχει μία υγιή σχέση με τον Θεό πράττει το καλό και είναι ένας δίκαιος και καλός άνθρωπος. Αυτό είναι κάτι που όλοι μπορούν να το δουν, διότι η ποιότητα του ανθρώπου Φαίνεται από τους καρπούς του. (Α’ Ιωα 3:10) Εν τούτω γνωρίζονται τα τέκνα του Θεού και τα τέκνα του διαβόλου. Πας όστις δεν πράττει δικαιοσύνην δεν είναι εκ του Θεού, ουδέ όστις δεν αγαπά τον αδελφόν αυτού.
Όπως λοιπόν ο Ιησούς Χριστός είναι δίκαιος, έτσι και αυτοί που γεννιούνται από αυτόν πρέπει να διακρίνονται για τη δικαιοσύνη τους:
(Α’ Ιωα 2:29) Εάν εξεύρητε ότι είναι δίκαιος, γνωρίζετε ότι πας ο πράττων την δικαιοσύνην εξ αυτού εγεννήθη.
(Εφεσ 6:14) Σταθήτε λοιπόν περιεζωσμένοι την οσφύν σας με αλήθειαν και ενδεδυμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης.
… και εμίσησας ανομίαν …
(Παρ 8:13) Ο φόβος του Κυρίου είναι να μισή τις το κακόν· αλαζονείαν και αυθάδειαν και πονηράν οδόν και διεστραμμένον στόμα εγώ μισώ.
(Ρωμ 12:9) Η αγάπη ας ήναι ανυπόκριτος. Αποστρέφεσθε το πονηρόν, προσκολλάσθε εις το αγαθόν,
Για το λαό του Θεού, δεν είναι αρκετό να αγαπά αυτό που είναι δίκαιο και αληθινό, αλλά πρέπει να μισεί και το κακό, όπως ο Σωτήρας του. Αυτό είναι λοιπόν που φέρνει το χρίσμα του Θεού και δια του οποίου μπορεί ο Θεός να χρησιμοποιήσει τον άνθρωπο ώστε να έχει καρπό η ενασχόλησή του με το έργο του Θεού.
Το χρίσμα
… διά τούτο έχρισέ σε, … Το χρίσμα στη Παλαιά Διαθήκη γινόταν από διάφορα αρωματικά φυτά με βάση το λάδι ελιάς. Με αυτό έχρισε ο Μωυσής τη σκηνή και την κιβωτό του μαρτυρίου την Αγία Τράπεζα τα σκεύη της αλλά και τα θυσιαστήρια και τέλος τον Ααρών και τους γιους του για να είναι οι ιερείς στον Θεό.
(Εξοδ 30:22) Και ελάλησε Κύριος προς τον Μωϋσήν, λέγων, 23 Και συ λάβε εις σεαυτόν εκλεκτά αρώματα, καθαράς σμύρνης πεντακοσίους σίκλους και ευώδους κινναμώμου ήμισυ αυτής, διακοσίους πεντήκοντα, και ευώδους καλάμου διακοσίους πεντήκοντα, 24 και κασσίας πεντακοσίους, κατά τον σίκλον του αγίου, και ελαίου ελαίας εν ίν· 25 και θέλεις κάμει αυτό έλαιον αγίου χρίσματος, χρίσμα μυρεψικόν κατά την τέχνην του μυρεψού· άγιον χριστήριον έλαιον θέλει είσθαι. 26 Και θέλεις χρίσει με αυτό την σκηνήν του μαρτυρίου και την κιβωτόν του μαρτυρίου, 27 και την τράπεζαν και πάντα τα σκεύη αυτής και την λυχνίαν και τα σκεύη αυτής και το θυσιαστήριον του θυμιάματος, 28 και το θυσιαστήριον του ολοκαυτώματος μετά πάντων των σκευών αυτού και τον νιπτήρα και την βάσιν αυτού. 29 Και θέλεις αγιάσει αυτά, διά να ήναι αγιώτατα· παν το εγγίζον αυτά θέλει είσθαι άγιον. 30 Και τον Ααρών και τους υιούς αυτού θέλεις χρίσει και θέλεις αγιάσει αυτούς, διά να ιερατεύωσιν εις εμέ.
Το χρίσμα ήταν η ορατή ανάθεση υπηρεσίας εκ μέρους του Θεού κυρίως στους ιερείς και στους Βασιλείς.
(Α’ Σαμ 15:1) Είπε δε Σαμουήλ προς τον Σαούλ, Εμέ απέστειλεν ο Κύριος να σε χρίσω βασιλέα επί τον λαόν αυτού, επί τον Ισραήλ· τώρα λοιπόν άκουσον της φωνής των λόγων του Κυρίου.
Όταν ο Ιησούς αναλήφθηκε, έστειλε το Άγιο Πνεύμα το οποίο έκτοτε χρίει κάθε πιστό, καθιστώντας τον “βασιλιά και ιερέα του Θεού και του Χριστού”:
(Αποκ. 20:6) Μακάριος και άγιος, όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν, αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ' αυτού χίλια έτη.
Σήμερα όλοι οι πιστοί, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, είναι χρισμένοι για κάποια υπηρεσία.
(Αποκ 1:6) και όστις έκαμεν ημάς βασιλείς και ιερείς εις τον Θεόν και Πατέρα αυτού, εις αυτόν είη η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν.
Το χρίσμα είναι διαχωρισμός, εξουσιοδότηση, αποστολή και ενδυνάμωση για την εκτέλεση της υπηρεσίας στην οποία ο Θεός καλεί τους δούλους και τις δούλες του. Ο Ησαϊας στον 61 κεφάλαιο, περιγράφει τι σημαίνει να είναι κανείς χρισμένος.
ΗΣΑ 61:1 Πνεύμα Κυρίου του Θεού είναι επ' εμέ· διότι ο Κύριος με έχρισε διά να ευαγγελίζωμαι εις τους πτωχούς· με απέστειλε διά να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους και άνοιξιν δεσμωτηρίου εις τους δεσμίους· 2 διά να κηρύξω ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Κυρίου και ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών· διά να παρηγορήσω πάντας τους πενθούντας· 3 διά να θέσω εις τους πενθούντας εν Σιών, να δώσω εις αυτούς ώραιότητα αντί της στάκτης, έλαιον ευφροσύνης αντί του πένθους, στολήν αινέσεως αντί του πνεύματος της ακηδίας· διά να ονομάζωνται δένδρα δικαιοσύνης, φύτευμα του Κυρίου, εις δόξαν αυτού.
Το χρίσμα ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τον κόσμο, τον αποστέλλει σε κάποια ειδική υπηρεσία ή διακονία και τον ενδυναμώνει ώστε να μπορεί να εκτελεί την υπηρεσία για την οποία το Άγιο Πνεύμα τον κάλεσε.
… ο Θεός, ο Θεός σου … Κλειδί στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε το μεγάλο και δυσνόητο θέμα της θεότητας του Χριστού, αποτελεί να γνωρίζουμε πότε η Γραφή μιλάει για τον Ιησού ως Υιό του ανθρώπου και πότε ως Υιό του Θεού. Αν ο Ιησούς είναι Θεός, τότε ποιός Θεός τον έχρισε? Όταν για παράδειγμα ο Ιησούς λέει για τον Πατέρα Θεό ότι είναι “μεγαλύτερός του”, τι κάνει αυτό τον Ιησού, έναν μικρότερο Θεό? Εδώ λοιπόν ο πατέρας Θεός έχρισε την ανθρώπινη φύση του Ιησού.
… έλαιον αγαλλιάσεως υπέρ τους μετόχους σου … Ο Ιησούς είναι ο κατεξοχήν χρισμένος Αρχιερέας και Βασιλιάς.
(Ιωα 3:34) Διότι εκείνος, τον οποίον απέστειλεν ο Θεός, τους λόγους του Θεού λαλεί· επειδή ο Θεός δεν δίδει εις αυτόν το Πνεύμα με μέτρον.
Οι ιερείς και οι βασιλείς της Παλαιάς Διαθήκης όπως και οι απόστολοι και οι υπόλοιποι πιστοί της καινής διαθήκης έλαβαν το χρίσμα με μέτρο, αλλά ο Ιησούς έλαβε το χρίσμα χωρίς μέτρο και όλη η θεότητα κατοίκησε μέσα του.
Το χρίσμα καλείται έλαιον αγαλλιάσεως εξαιτίας της ευφροσύνης που ένιωσε ο Ιησούς όταν πρόθυμα υπάκουσε τον Πατέρα του αναλαμβάνοντας την αποστολή και τα πάθη που συνοδεύουν το έργο του μεσσία, βλέποντας τους σωσμένους:
(Ησα 53:11) Θέλει ιδεί τους καρπούς του πόνου της ψυχής αυτού και θέλει χορτασθή· ο δίκαιος δούλός μου θέλει δικαιώσει πολλούς διά της επιγνώσεως αυτού· διότι αυτός θέλει βαστάσει τας ανομίας αυτών.
Εβρ 1:10 καί· Συ κατ' αρχάς, Κύριε, την γην εθεμελίωσας, και έργα των χειρών σου είναι οι ουρανοί· 11 αυτοί θέλουσιν απολεσθή, συ δε διαμένεις· και πάντες ως ιμάτιον θέλουσι παλαιωθή, 12 και ως περιένδυμα θέλεις τυλίξει αυτούς, και θέλουσιν αλλαχθή· Συ όμως είσαι ο αυτός, και τα έτη σου δεν θέλουσιν εκλείψει.
… Συ κατ' αρχάς, Κύριε, την γην εθεμελίωσας, και έργα των χειρών σου είναι οι ουρανοί … Η φράση αυτή φανερώνει τον Ιησού Χριστό ως Δημιουργό του ουρανού και της γης, μία φράση που αποδίδεται μόνο στον Θεό και μας παραπέμπει στο πρώτο εδάφιο της Βίβλου “εν αρχή εποίησεν ο Θεός…”. Η περικοπή αυτή είναι δανεισμένη από το Ψαλμικό εδάφιο που μιλά για τον Ιεοβά Θεό, το όνομα με το οποίο ο Θεός έγινε γνωστός στη Παλαιά Διαθήκη:
ΨΑΛΜ 102:25 Κατ' αρχάς συ, Κύριε, την γην εθεμελίωσας, και έργα των χειρών σου είναι οι ουρανοί. 26 Αυτοί θέλουσιν απολεσθή, συ δε διαμένεις· και πάντες ως ιμάτιον θέλουσι παλαιωθή· ως περιένδυμα θέλεις τυλίξει αυτούς, και θέλουσιν αλλαχθή· 27 συ όμως είσαι ο αυτός, και τα έτη σου δεν θέλουσιν εκλείψει.
… αυτοί θέλουσιν απολεσθή, συ δε διαμένεις … Εδώ έχουμε αναφορά στην προΰπαρξη του Ιησού. Το ρήμα διαμένεις είναι σε ενεργητική ενεστώτα και σε οριστική μορφή. Παραπέμπει στη φράση “πριν γίνει ο Αβραάμ εγώ είμαι” και μας παραπέμπει ακόμα στην μελλοντική αιώνια ύπαρξη του Ιησού Χριστού.
… και πάντες ως ιμάτιον θέλουσι παλαιωθή, 12 και ως περιένδυμα θέλεις τυλίξει αυτούς, και θέλουσιν αλλαχθή … Εδώ ή πρόσκαιρη φύση της δημιουργίας, αντιπαραβάλλεται με τον αιώνιο χαρακτήρα του δημιουργού. Όλα μία μέρα θα πάψουν να υπάρχουν, ο ουρανός όπως υπάρχει σήμερα και η γη, ο ήλιος και η σελήνη. Όλη η κτίση παρομοιάζεται με ένα ρούχο το οποίο από την πολλή χρήση παλιώνει και το διπλώνουμε για να το αλλάζουμε.
Εβρ 1:13 Προς τίνα δε των αγγέλων είπε ποτε· Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου;
Πάλι ο Απόστολος Παύλος δανείζεται αυτούσιο ένα εδάφιο από τους ψαλμούς (Ψαλμ 110:1) που ανεβάζει τον Ιησού σε ανώτερο επίπεδο από τους αγγέλους, για να μην μείνει μέσα στις καρδιες των Ιουδαίων καμία αμφιβολία. Εδώ ο πατέρας Θεός μιλάει στον Ιησού αφού τον υποδέχθηκε στους ουρανούς μετά την Ανάληψη και του λέει να καθίσει στα δεξιά του μέχρι να κάνει τους εχθρούς του υποπόδιο, πάνω στο οποίο θα πατούν τα πόδια του αιώνια, φανερώνοντας την αδιαφιλονίκητη εξουσία του.
Εβρ 1:14 Δεν είναι πάντες λειτουργικά πνεύματα εις υπηρεσίαν αποστελλόμενα διά τους μέλλοντας να κληρονομήσωσι σωτηρίαν;
Οι άγγελοι είναι πνεύματα που ο Θεός έχει δημιουργήσει και τα οποία αποστέλλει για να υπηρετήσουν αυτούς που ο Θεός γνωρίζει ότι πρόκειται να σωθούν. Για τους πιστούς, οι άγγελοι είναι φύλακες που τους φρουρούν από τα κακά πνεύματα που επιτίθενται στα παιδιά του Θεού.
(Ψαλμ 34:7) Άγγελος Κυρίου στρατοπεδεύει κύκλω των φοβουμένων αυτόν και ελευθερόνει αυτούς.
Δεν παύουν να είναι δημιουργήματα του Θεού και υπηρέτες ενώ ο Ιησούς Χριστός είναι ο κύριος μας, ο Θεός μας και ο Σωτήρας μας.
Ένα γνωστό παράδειγμα Αγγελικής δραστηριότητας επί της γης είναι όταν οι άγγελοι του Θεού επισκέφτηκαν τον λωτ και τον ελευθέρωσαν από την καταστροφή.
Γεν 19:15 Και ότε έγεινεν αυγή, εβίαζον οι άγγελοι τον Λωτ, λέγοντες· Σηκώθητι, λάβε την γυναίκα σου και τας δύο σου θυγατέρας, τας ευρισκομένας εδώ, διά να μη συναπολεσθής και συ εν τη ανομία της πόλεως. 16 Επειδή δε εβράδυνεν, οι άνδρες πιάσαντες την χείρα αυτού και την χείρα της γυναικός αυτού και τας χείρας των δύο θυγατέρων αυτού, διότι εσπλαγχνίσθη αυτόν ο Κύριος, εξήγαγον αυτόν και έθεσαν αυτόν έξω της πόλεως.
Commentaires