Η σπουδαιότητα της σωτηρίας
Εβρ 2:1 Διά τούτο πρέπει ημείς να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν, διά να μη εκπέσωμέν ποτέ. 2 Διότι εάν ο λόγος ο λαληθείς δι' αγγέλων έγεινε βέβαιος, και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβε δικαίαν μισθαποδοσίαν, 3 πως ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα να λαλήται διά του Κυρίου, εβεβαιώθη εις ημάς υπό των ακουσάντων, 4 και ο Θεός συνεπεμαρτύρει με σημεία και τέρατα και με διάφορα θαύματα και με διανομάς του Αγίου Πνεύματος κατά την θέλησιν αυτού.
Διά τούτο πρέπει ημείς να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν… Ο λόγος για τον οποίο πρέπει να προσέχουμε περισσότερο, είναι συνδεδεμένος με τα λόγια που προηγήθηκαν, ότι δηλαδή εμείς δεν παραλάβαμε το θέλημα του Θεού από αγγέλους, αλλά από εκείνον που είναι τόσο μεγαλύτερος από αυτούς, όσο μεγαλύτερος είναι ο πλάστης από το πλάσμα. Στο όρος της μεταμόρφωσης, η φωνή του Θεού από τov oυραvό επίσημα λέει τους τρεις μαθητές vα μηv ακoύv πια τον Μωϋσή και τον Ηλία που ήταν παρόντες ως εκπρόσωποι της Παλαιάς Διαθήκης αλλά τον αγαπητό Υιό.
(Ματθ 17:3) Και ιδού, εφάνησαν εις αυτούς Μωϋσής και Ηλίας συλλαλούντες μετ' αυτού. 4 Αποκριθείς δε ο Πέτρος είπε προς τον Ιησούν· Κύριε, καλόν είναι να ήμεθα εδώ· εάν θέλης, ας κάμωμεν εδώ τρεις σκηνάς, διά σε μίαν και διά τον Μωϋσήν μίαν και μίαν διά τον Ηλίαν. 5 Ενώ αυτός ελάλει έτι, ιδού, νεφέλη φωτεινή επεσκίασεν αυτούς, και ιδού, φωνή εκ της νεφέλης λέγουσα· Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην· αυτού ακούετε.
Αυτός είναι “ο Λόγος”, η απόλυτη και οριστική αποκάλυψη του Θεού. Για να έχουμε μια ακριβέστερη ιδέα για Εκείνον, η Γραφή μας διδάσκει εδώ ότι o Υιός ειναι o κληρovόμoς τωv πάvτωv, o δημιoυργός κάθε κτίσης, το απαύγασμα της δόξας του Θεού και η έκφραση της εικόνας του προσώπου Του. Αυτός που κρατάει τα πάντα με τον λόγο Του (Iωα 1:1, 18). Αλλά Αυτός που δημιούργησε τον κόσμο, έκανε επίσης και τον καθαρισμό των αμαρτιών μας! Για να δημιουργήσει ήταν αρκετός μονάχα o Λόγος Του, αλλά για το έργο της σωτηρίας μας έπρεπε να πληρώσει την ανωτάτη των τιμών: Το τίμημα ήταν το αίμα Του και η ζωή Του.’
Η φράση ”να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν…” μας δίνει και τη διδασκαλία οτι δεν πρέπει να δίνουμε προσοχή σε πράγματα που δεν ακούμε από τον Ιησού και τους αποστόλους δια της Βίβλου. (Μαρκ 4:24) Και έλεγε προς αυτούς· Προσέχετε τι ακούετε…. Προσοχή να μη στραφεί η καρδιά μας προς νέες διδασκαλίες που γαργαλίζουν την ακοή, αλλά οδηγούν τον πιστό στη πλάνη. Προσοχή σε επιθυμίες που οδηγούν σε απείθεια και ανυπακοή προς το θέλημα του Θεού και τρέφουν επαναστατικό πνεύμα κατά του γραμμένου Λόγου. Θα προσέχουμε σε αυτά που ακούσαμε από τον Χριστό και τους αποστόλους, την Αγία Γραφή δηλαδή, και σε αυτά θα μείνουμε.
Στην παραβολή του σπορέως, ο Λόγος του Θεού σπέρνεται σε διάφορες κατηγορίες εδαφών. Ας είναι οι καρδιές μας αγαθή γη όπου ο σπόρος θα βρει καλό έδαφος και το πνεύμα το Άγιο θα μπορέσει να τον ζωοποιήσει ώστε να έρθει ο άνθρωπος σε αγαθή καρποφορία: (Λουκ 8:15) Το δε εις την καλήν γην, ούτοι είναι εκείνοι, οίτινες ακούσαντες τον λόγον, κρατούσιν εν καρδία καλή και αγαθή και καρποφορούσιν εν υπομονή.
… διά να μη εκπέσωμέν ποτέ … (μή ποτε παραρυῶμεν) Το πνεύμα του Θεού συνεχώς προσπαθεί να μας διδάξει πόσο σημαντικό είναι κανείς να εκτιμήσει γνήσια τη σωτηρία που έχει λάβει από τον Θεό και το έργο που έχει γίνει στη ψυχή του. Για αυτό η σωτηρία παρομοιάζεται συχνά με πολύτιμο θησαυρό τον οποίο κανείς δεν πρέπει να χάσει ποτέ. Η λέξη του κειμένου “παραρυώμεν” έρχεται από το ρήμα “παραρρέω” που σημαίνει “ρέω έξω από κάπου”, και εννοιολογικά σημαίνει αμελώ, αποφεύγω, ξεφεύγω.
(Ψαλμ 73:2) Εμού δε, οι πόδες μου σχεδόν εκλονίσθησαν· παρ' ολίγον ωλίσθησαν τα βήματά μου.
Η αρχαία ελληνική λέξη παραρρέω, μας παραπέμπει στην εικόνα ενός πλοίου που αποπλέει από ένα ασφαλές λιμάνι προς μία τρικυμιασμένη θάλασσα και συνεχίζει να πλέει μέσα στην τρικυμία μέχρι να ναυαγήσει.
(Γαλ 5:16) Λέγω λοιπόν, Περιπατείτε κατά το Πνεύμα και δεν θέλετε εκπληροί την επιθυμίαν της σαρκός. 17 Διότι η σαρξ επιθυμεί εναντία του Πνεύματος, το δε Πνεύμα εναντία της σαρκός· ταύτα δε αντίκεινται προς άλληλα, ώστε εκείνα, τα οποία θέλετε, να μη πράττητε. 18 Αλλ' εάν οδηγήσθε υπό του Πνεύματος, δεν είσθε υπό νόμον.
Ο άνθρωπος που περπατά κατά το πνεύμα δεν εκπίπτει από την πίστη. Είδαμε ότι ο νόμος δόθηκε από αγγέλους, ενώ το Ευαγγέλιο που ελευθερώνει τον άνθρωπο δόθηκε από τον Ιησού Χριστό. Σήμερα το Άγιο Πνεύμα οδηγεί το λαό του μακριά από το πνεύμα του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης και μέσα στο Νόμο της ελευθερίας της Καινής Διαθήκης. Το Άγιο Πνεύμα δίνει δύναμη στον άνθρωπο να εκτελεί το νόμο της αγάπης του Θεού και η αγάπη είναι η εκπλήρωση του νόμου. Πάντα να θυμόμαστε ότι η αγάπη του Θεού είναι και εκκεχυμένη στις καρδιές μας δια του Αγίου Πνεύματος. Δόξα στον Θεό, ο Χριστός μας ελευθέρωσε από το νόμο.
Εβρ 2:2 Διότι εάν ο λόγος ο λαληθείς δι' αγγέλων έγεινε βέβαιος…
Στη Παλαιά Διαθήκη κανένας άνθρωπος δεν είχε δει ποτέ τον Θεό.
(Εξοδ 33:20) Και είπε, δεν δύνασαι να ίδης το πρόσωπόν μου· διότι άνθρωπος δεν θέλει με ιδεί και ζήσει.
(Ιωα 1:18) Ουδείς είδε ποτέ τον Θεόν· ο μονογενής Υιός, ο ων εις τον κόλπον του Πατρός, εκείνος εφανέρωσεν αυτόν.
Στη Παλαιά Διαθήκη λοιπόν, ο Θεός φανερωνόταν στο πρόσωπο διαφόρων αγγέλων, (Γεν 19:1) Ήλθον δε οι δύο άγγελοι εις τα Σόδομα το εσπέρας· και εκάθητο ο Λωτ παρά την πύλην των Σοδόμων· ιδών δε ο Λωτ, εσηκώθη εις συνάντησιν αυτών και προσεκύνησεν επί πρόσωπον έως εδάφους·
Όταν ο Μωυσής έλαβε το Νόμο στο όρος Σινά, η Γραφή μας πληροφορεί ότι ήταν άγγελοι που μιλούσαν στον Μωυσή εξ ονόματος του Θεού και μυριάδες αγγέλων ήταν μαζί Του.
(Δευτ 33:2) και είπεν, Ο Κύριος ήλθεν εκ Σινά, και επεφάνη εις αυτούς εκ Σηείρ· επέλαμψεν εκ του όρους Φαράν, και ήλθε μετά μυριάδων αγίων· εκ της δεξιάς αυτού εξήλθε πυρ νόμου δι' αυτούς. (κείμενο των 70: καὶ εἶπεν Κύριος ἐκ Σινα ἥκει καὶ ἐπέφανεν ἐκ Σηιρ ἡμῖν καὶ κατέσπευσεν ἐξ ὄρους Φαραν σὺν μυριάσιν Καδης, ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ.)
… έγεινε βέβαιος …
Κάθε φορά που ο λαός του Θεού έκανε παρακοή, ερχόταν κρίση από τον Θεό και κάθε φορά που ο λαός έκανε υπακοή, ο Θεός επέστρεφε με έλεος προς τον λαό του.
(Δευτ 30:15) Ιδού, εγώ έθεσα ενώπιόν σου σήμερον την ζωήν και το αγαθόν, και τον θάνατον και το κακόν· 16 καθότι εγώ προστάζω εις σε σήμερον να αγαπάς Κύριον τον Θεόν σου, να περιπατής εις τας οδούς αυτού και να φυλάττης τας εντολάς αυτού και τα διατάγματα αυτού και τας κρίσεις αυτού, διά να ζης και να πληθύνησαι και διά να σε ευλογήση Κύριος ο Θεός σου εν τη γη, εις την οποίαν εισέρχεσαι διά να κληρονομήσης αυτήν. 17 Εάν όμως παρεκτραπή η καρδία σου και δεν υπακούσης, αλλά αποπλανηθής και προσκυνήσης άλλους θεούς και λατρεύσης αυτούς, 18 εγώ αναγγέλλω προς εσάς σήμερον ότι εξάπαντος θέλετε αφανισθή· δεν θέλετε μακροημερεύσει επί της γης, προς την οποίαν διαβαίνεις τον Ιορδάνην, διά να εισέλθητε εκεί να κατακληρονομήσητε αυτήν.
… και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβε δικαίαν μισθαποδοσίαν…
Ο Θεός όπως είπαμε, έφερνε κρίση προς τον λαό όταν έδειχνε απείθεια και ανυπακοή. Ξέρουμε ότι ο Θεός οδήγησε τον λαό του έξω από την Αίγυπτο με θαυμαστό τρόπο, ώστε κανείς να μην μπορεί να αμφισβητήσει σοβαρά ότι δεν ήταν από τον Θεό. Υπάρχουν λοιπόν πολλά παραδείγματα που ο Θεός δεν μπορούσε να ανεχθεί την κατά πρόσωπο προσβολή και την αποστασία του λαού του, όπως στη περίπτωση που ο λαός προσκολλήθηκε και άρχισε να λατρεύει τον Βεέλ Φεγώρ.
(Αριθ 25:1) Και έμεινεν ο Ισραήλ εν Σιττείμ· και ήρχισεν ο λαός να πορνεύη μετά των θυγατέρων Μωάβ· 2 αίτινες προσεκάλεσαν τον λαόν εις τας θυσίας των θεών αυτών· και έφαγεν ο λαός και προσεκύνησε τους θεούς αυτών. 3 Και προσεκολλήθη ο Ισραήλ εις τον Βέελ-φεγώρ· και εξήφθη η οργή του Κυρίου κατά του Ισραήλ. 4 Και είπε Κύριος προς τον Μωϋσήν, Λάβε πάντας τους αρχηγούς του λαού και κρέμασον αυτούς ενώπιον του Κυρίου κατέναντι του ηλίου· διά να σηκωθή από του Ισραήλ η φλογερά οργή του Κυρίου. 5 Και είπεν ο Μωϋσής προς τους κριτάς του Ισραήλ, Φονεύσατε έκαστος τους ανθρώπους αυτού, τους όσοι προσεκολλήθησαν εις τον Βέελ-φεγώρ. 6 Και ιδού, εις εκ των υιών Ισραήλ ήλθε φέρων εις τους αδελφούς αυτού γυναίκα Μαδιανίτιν, ενώπιον του Μωϋσέως και ενώπιον πάσης της συναγωγής των υιών Ισραήλ, ενώ έκλαιον εν τη θύρα της σκηνής του μαρτυρίου. 7 Και ιδών Φινεές, ο υιός του Ελεάζαρ, υιού του Ααρών του ιερέως, εσηκώθη εκ μέσον της συναγωγής, και λαβών εις την χείρα αυτού δοράτιον, 8 υπήγε κατόπιν του ανθρώπου του Ισραηλίτου εις την σκηνήν και διεπέρασεν αμφοτέρους, τον τε άνθρωπον τον Ισραηλίτην και την γυναίκα διά της κοιλίας αυτής. Και έπαυσεν η πληγή από των υιών Ισραήλ. 9 Ήσαν δε οι αποθανόντες εν τη πληγή εικοσιτέσσαρες χιλιάδες.
Εβρ 2:3 πως ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα να λαλήται διά του Κυρίου, εβεβαιώθη εις ημάς υπό των ακουσάντων,
Ο Παύλος τώρα μεταφέρει το επιχείρημα από το μικρότερο στο μεγαλύτερο. O νόμος λέει στους ανθρώπους τι πρέπει να κάνουν για τον Θεό. Το ευαγγέλιο του Χριστού λέει στους ανθρώπους Τι έκανε ο Θεός για αυτούς. Ο νόμος φέρνει την επίγνωση της αμαρτίας, ενώ το Ευαγγέλιο φέρνει την επίγνωση της Σωτηρίας. Αν κάποιος δεν δώσει την απαραίτητη προσοχή σε μία τόσο μεγάλη Σωτηρία που μας χαρίστηκε, είναι πιο σοβαρό αμάρτημα από την παράβαση μιας διάταξης του νόμου. O νόμος δόθηκε από τους αγγέλους στον Μωυσή, και από τον Μωυσή στους ανθρώπους. Το Ευαγγέλιο όμως δόθηκε απευθείας από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και από τους αυτόπτες μάρτυρες της ζωής, των παθών και της Ανάστασης του, τους Αποστόλους.
… πως ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν …
Ο λόγος του Θεού μας καθιστά υπεύθυνους των επιλογών μας. Αν αμελήσουμε μία τέτοια Σωτηρία, τότε και εμείς δεν πρόκειται να εξηγούμαι την κρίση της αιωνίου κολάσεως.
Η αμέλεια, η απροσεξία, και η απάθεια (το πνεύμα της ακηδίας), έχουν ολέθρια πνευματικά αποτελέσματα. Οι πιστοί που παραμελούν τη σχέση τους με το Χριστό, διακινδυνεύουν να παρασυρθούν από τα κύματα της ζωής και να ρίξουν το καράβι τους στα βράχια. Έτσι δεν πρέπει να παραμελούμε το προσωπικό χρόνο που αφιερώνουμε στο Θεό, στο ταμείο μας και στη μελέτη του λόγου του Θεού. Ακόμα δεν πρέπει να παραμελούμε και να αγνοούμε την εσωτερική καθοδήγηση που λαμβάνουμε από το Άγιο Πνεύμα, που μας κατευθύνει στον αγώνα μας ενάντια στην αμαρτία.
… εβεβαιώθη εις ημάς υπό των ακουσάντων …
Ο Παύλος παρόλο που έχει πει πολλές φορές ότι έλαβε το Ευαγγέλιο με αποκάλυψη Θεού, παρόλα αυτά, θέτει τον εαυτό του με ταπείνωση στη διάθεση των παλαιοτέρων αδελφών που ήταν αυτοπτες μάρτυρες του Κυρίου Ιησού.
(Γαλ 1:11) Αλλά σας γνωστοποιώ, αδελφοί, ότι το ευαγγέλιον το κηρυχθέν υπ' εμού δεν είναι ανθρώπινον· 12 διότι ουδ' εγώ παρέλαβον αυτό παρά ανθρώπου ούτε εδιδάχθην, αλλά δι' αποκαλύψεως Ιησού Χριστού.
(Γαλ 2:1) Έπειτα μετά δεκατέσσαρα έτη πάλιν ανέβην εις Ιεροσόλυμα μετά του Βαρνάβα, συμπαραλαβών και τον Τίτον· 2 ανέβην δε κατά αποκάλυψιν· και παρέστησα προς αυτούς το ευαγγέλιον, το οποίον κηρύττω μεταξύ των εθνών, κατ' ιδίαν δε προς τους επισημοτέρους, μήπως τρέχω ή έτρεξα εις μάτην.
Θα μπορούσε να τους αγνοήσει και να χαράξει μια δική του αυτόνομη πορεία, αλλά δεν το έκανε. Η εκκλησία είναι πάνω από τον κάθε ένα, και δεν διοικείται από έναν χαρισματικό ηγέτη, ή κάποιο προφητικό χάρισμα, αλλά από τη γνώμη των πολλών εργατών. Αυτό πάντα είναι ασφαλές, να ρωτάμε τους προεστώτες για κάθε θέμα το οποίο δεν καταλαβαίνουμε.
Μετά από δεκαετίες στη πίστη, δέχομαι πολλές ερωτήσεις από αδελφούς από την εκκλησία μας αλλά και από άλλες εκκλησίες. Παρόλα αυτά, συνεχίζω και ρωτάω τους παλαιότερους αδελφούς, πολλές φορές για να επιβεβαιώσω τη δική μου γνώμη επι κάποιου θέματος και άλλες φορές επειδή και εγώ δεν καταλαβαίνω καλά κάποιο θέμα.
Εβρ 2:4 και ο Θεός συνεπεμαρτύρει με σημεία και τέρατα και με διάφορα θαύματα και με διανομάς του Αγίου Πνεύματος κατά την θέλησιν αυτού.
Το μήνυμα του Ευαγγελίου μας παραδόθηκε καταρχάς απευθείας από τον κύριο Ιησού Χριστό. Στη συνέχεια επιβεβαιώθηκε από τους αυτόπτες μάρτυρες κατά τη διάρκεια της ζωής του στη γη. Κατόπιν το Ευαγγέλιο επιβεβαιώθηκε από τον ίδιο το Θεό με διάφορα σημεία και θαύματα αλλά και με διανομές του Αγίου Πνεύματος.
(Ιωα Χρ.) “Μαρτυρούσι μεν κακείνοι, μαρτυρεί δε και ο Θεός” + “Ώστε ούκ εκείνοις πιστεύομεν, αλλ’ αυτώ τω Θεώ”
(Μαρκ 16:20) Εκείνοι δε εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, συνεργούντος του Κυρίου και βεβαιούντος το κήρυγμα διά των επακολουθούντων θαυμάτων. Αμήν.
Προσευχόμαστε ώστε το κήρυγμα να συνοδεύεται από ενέργειες του Θεού και ιδιαίτερα από τη Σωτηρία των ψυχών. Αμήν.
Τα πάντα υποταγμένα στα χέρια του ανθρώπου
(1060 Εβρ 2:5) Διότι δεν υπέταξεν εις αγγέλους την οικουμένην την μέλλουσαν, περί της οποίας λαλούμεν. 6 Εμαρτύρησε δε τις εν τινί μέρει, λέγων· Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να ενθυμήσαι αυτόν, Η ο υιός του ανθρώπου, ώστε να επισκέπτησαι αυτόν; 7 Έκαμες αυτόν ολίγον τι κατώτερον των αγγέλων, με δόξαν και τιμήν εστεφάνωσας αυτόν και κατέστησας αυτόν επί τα έργα των χειρών σου· 8 Πάντα υπέταξας υποκάτω των ποδών αυτού. Διότι υποτάξας εις αυτόν τα πάντα, δεν αφήκεν ουδέν ανυπότακτον εις αυτόν. Τώρα όμως δεν βλέπομεν έτι τα πάντα υποτεταγμένα εις αυτόν·
Στο πρώτο κεφάλαιο είδαμε ότι ο Χριστός είναι ανώτερος από τους αγγέλους ως Υιός Θεού. Τώρα θα δούμε ότι είναι επίσης ανώτερος και ως υιός ανθρώπου. Για να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε τις σκέψεις του Αποστόλου Παύλου σε αυτή την περικοπή, πρέπει να θυμόμαστε ότι η ιδέα της ενσάρκωσης του Θεού στο πρόσωπο του Χριστού για τους ιουδαίους ήταν μέγα σκάνδαλο, αλλά και το γεγονός της ταπείνωσης του Χριστού ο οποίος έλεγε ότι ήταν ο Μεσσίας ήταν επαίσχυντο, διότι αν ήταν πράγματι ο Μεσσίας θα έπρεπε να έχει χρησιμοποιήσει τις Θεϊκές του δυνάμεις για να κατατροπώσει τους εχθρούς του Ισραήλ και να το αναδείξει ως κυρίαρχο και ελεύθερο έθνος. Για τους ιουδαίους, ο Χριστός ήταν ένας απλός άνθρωπος και κατά τη διδασκαλία τους, άνηκε σε μία κατώτερη τάξη από αυτή των αγγέλων. Τα εδάφια που ακολουθούν αποδεικνύουν ότι ο Χριστός, ακόμη και ως άνθρωπος, ήταν ανώτερος από τους αγγέλους
… δεν υπέταξεν εις αγγέλους την οικουμένην την μέλλουσαν, …
Η μέλλουσα οικουμένη για την οποία εδώ γίνεται λόγος, δεν μπορεί να είναι η αιώνια Βασιλεία διότι αυτή δεν θα είναι υποταγμένη σε ανθρώπους αλλά στον Θεό. Η μοναδική περίοδος πού είναι και μελλοντική αλλά και κατά την οποία θα έχει εξουσία ο άνθρωπος, είναι η χιλιετής βασιλεία. Ο Θεός λοιπόν, δεν υπέταξε τη χιλιετή Βασιλεία σε αγγέλους, αλλά όπως θα δούμε παρακάτω, στους αγίους ανθρώπους Του.
(1088 Αποκ 2:26) Και όστις νικά και όστις φυλάττει μέχρι τέλους τα έργα μου, θέλω δώσει εις αυτόν εξουσίαν επί των εθνών, 27 και θέλει ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά, θέλουσι συντριφθή ως τα σκεύη του κεραμέως, καθώς και εγώ έλαβον παρά του Πατρός μου, 28 και θέλω δώσει εις αυτόν τον αστέρα τον πρωϊνόν.
2:6 Εμαρτύρησε δε τις εν τινί μέρει, λέγων· Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να ενθυμήσαι αυτόν, Η ο υιός του ανθρώπου, ώστε να επισκέπτησαι αυτόν; …
Αυτή η περικοπή είναι από τον 8ο ψαλμό και από τους στίχους 4 έως και 6. Εδώ βλέπουμε ότι και στον παρόντα αιώνα έχει δοθεί στον άνθρωπο και όχι στους αγγέλους η προσωρινή εξουσία. Ο άνθρωπος είναι κατά μία έννοια μηδαμινός και ασήμαντος σε σχέση με άλλα μεγάλα και δυνατά ζώα, ωστόσο ο Θεός του έχει δώσει ικανότητες ώστε να μπορεί με τη λογική του, να επιβάλλει τη θέλησή του και όλα να τα εξουσιάζει.
… 7 Έκαμες αυτόν ολίγον τι κατώτερον των αγγέλων, με δόξαν και τιμήν εστεφάνωσας αυτόν και κατέστησας αυτόν επί τα έργα των χειρών σου· ...
Ο άνθρωπος στην κλίμακα της δημιουργίας είναι λίγο κατώτερος από τους αγγέλους. Οι γνώσεις του, οι κινήσεις του και η εξουσία του, είναι περιορισμένες σε σχέση με τους αγγέλους, ενώ υπόκειται και στο νόμο του θανάτου. Σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού όμως, είναι προορισμένος να στεφανωθεί με δόξα και τιμή. Οι σημερινοί περιορισμοί της θνητότητας του θα αφαιρεθούν και ο ίδιος θα υψωθεί και θα τιμηθεί από τον Θεό, με το Στέφανο της Δόξας.
… 8 Πάντα υπέταξας υποκάτω των ποδών αυτού. Διότι υποτάξας εις αυτόν τα πάντα, δεν αφήκεν ουδέν ανυπότακτον εις αυτόν. …
Ο άνθρωπος, μετά τη δημιουργία ευλογήθηκε από τον Θεό ώστε να εξουσιάζει επί της γης. Ας δούμε ποιά ήταν η αρχική πρόθεση του Θεού για τον άνθρωπο.
(1 Γεν 1:28) και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός· και είπε προς αυτούς ο Θεός, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.
… Τώρα όμως δεν βλέπομεν έτι τα πάντα υποτεταγμένα εις αυτόν· …
Εξαιτίας της αμαρτίας ο άνθρωπος έχασε την εξουσία αυτή που του είχε χαρίσει ο Θεός. Τα ήρεμα πλάσματα έγιναν άγρια θηρία. Η γη έγινε καταραμένη και το έδαφος άρχισε να βγάζει αγκάθια και τριβόλια. Η εξουσία του ανθρώπου πάνω στη φύση περιορίστηκε.
(3 Γεν 3:17) Προς δε τον Αδάμ είπεν, Επειδή υπήκουσας εις τον λόγον της γυναικός σου, και έφαγες από του δένδρου, από του οποίου προσέταξα εις σε λέγων, Μη φάγης απ' αυτού, κατηραμένη να ήναι η γη εξ αιτίας σου· με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής πάσας τας ημέρας της ζωής σου· 18 και ακάνθας και τριβόλους θέλει βλαστάνει εις σέ· και θέλεις τρώγει τον χόρτον του αγρού·
Αυτό είναι ακριβώς που ήρθε ο Χριστός να διορθώσει. Με τη θυσία του κατήργησε την εξουσία της αμαρτίας. Όσοι δεχτούν τη θυσία του, γίνονται βασιλείς και ιερείς του Θεού του υψίστου και πρόκειται καταρχάς στην χιλιετή βασιλεία να εξουσιάζουν πάνω σε όλη τη γη με αρχηγό τον Ιησού Χριστό, αλλά και στην αιωνιότητα μετά, να ζήσουν αιώνια στην παρουσία του Θεού.
Η ταπείνωση του Υιού για χάρη της σωτηρίας μας
Εβρ 2:9 τον δε ολίγον τι παρά τους αγγέλους ηλαττωμένον Ιησούν βλέπομεν διά το πάθημα του θανάτου με δόξαν και τιμήν εστεφανωμένον, διά να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου διά της χάριτος του Θεού.
Όταν ο Ιησούς Χριστός επιστρέψει για να βασιλέψει πάνω στη γη μετά την εποχή του αντιχρίστου και για περίοδο χιλίων χρόνων, η εξουσία του ανθρώπου θα αποκατασταθεί. Ο Χριστός ως έσχατος Αδάμ, θα αποκαταστήσει αυτό που έχασε ο πρώτος Αδάμ. Έτσι αν και δεν βλέπουμε ακόμα τα πάντα υποταγμένα στον άνθρωπο, ο Χριστός θα τα αποκαταστήσει όλα και θα χαρίσει στον άνθρωπο ακόμα Περισσότερα από όσα έχασε.
Για ένα χρονικό διάστημα ο Ιησούς έγινε κατώτερος από τους αγγέλους. Η ενσάρκωση του, η γέννηση του στο ταπεινό στάβλο της Βηθλεέμ, η προσευχή του στη Γεσθημανή, η παρωδία της δίκης, ο εξευτελισμός, τα μαστιγώματα, οι βλαστήμιες, η σταύρωση και ο σκοτεινός τάφος, είναι η σταδιακή ταπείνωση - εκκένωση του Ιησού Χριστού. Είναι ο δούλος που πάσχει, ο Θεός που υποφέρει. Τώρα όμως αναστήθηκε από τους νεκρούς. Άνοιξε το δρόμο και τώρα είναι στεφανωμένος με Δόξα και τιμή. Ο Σταυρός τον οδήγησε στο στέμμα και η ταπείνωση του στη δόξα και στο υπέρ παν όνομα.
(1039 Φιλπ 2:5) Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν, το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού, 6 όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν, 7 αλλ' εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους, 8 και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος, εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. 9 Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα, 10 διά να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, 11 και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός.
Η ευσπλαχνία του Θεού οδήγησε τον Ιησού Χριστό στο θάνατο. Ο Σωτήρας πέθανε σαν αντιπρόσωπος και αντικαταστάτης μας. Πάνω στο Σταυρό υπέστη όλη την κρίση του Θεού εναντίον της αμαρτίας έτσι ώστε οι αμαρτωλοί που πιστεύουν σε αυτόν να μη χρειαστεί να την υποστούν ποτέ.
Εβρ 2:10 Διότι έπρεπεν εις αυτόν, διά τον οποίον είναι τα πάντα και διά του οποίου έγειναν τα πάντα, φέρων εις την δόξαν πολλούς υιούς, να κάμη τέλειον τον αρχηγόν της σωτηρίας αυτών διά των παθημάτων.
Ο Ιησούς Χριστός πού είναι ο δημιουργός των πάντων αλλά και ο κληρονόμος των πάντων, φέρνει στη δόξα πολλούς γιους και θυγατέρες δια της Θυσίας του δια των παθημάτων του. Ο Ιησούς Χριστός αποδείχτηκε τέλειος Υιός του Θεού επειδή πέρασε τις δοκιμασίες που υπέφερε χωρίς να ενδώσει στην αμαρτία.
Ο μεγάλος στόχος του Θεού με τη θυσία του Χριστού, ήταν να οδηγήσει τον άνθρωπο στη Σωτηρία πράγμα και το οποίο κατάφερε. Όταν σκεφτόμαστε την δική μας αναξιότητα, μας συγκλονίζει το γεγονός ότι ο Θεός ασχολήθηκε μαζί μας. Ναι, ασχολήθηκε μαζί μας επειδή είναι ο Θεός πάσης Χάριτος και αυτός είναι που μας καλεί στην αιώνια δόξα Του μέσα τη θυσία του Χριστού, χωρίς να το αξίζουμε.
Ο Ιησούς είναι αυτός που οδηγεί στη σωτηρία
Εβρ 2:11 Επειδή και ο αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός είναι πάντες· δι' ην αιτίαν δεν επαισχύνεται να ονομάζη αυτούς αδελφούς, 12 λέγων· Θέλω απαγγείλει το όνομά σου προς τους αδελφούς μου, εν μέσω εκκλησίας θέλω σε υμνήσει· 13 και πάλιν· Εγώ θέλω έχει την πεποίθησίν μου επ' αυτόν· και πάλιν· Ιδού, εγώ και τα παιδία, τα οποία μοι έδωκεν ο Θεός.
Αυτός που αγιάζει στον άνθρωπο είναι ο Ιησούς Χριστός, ενώ οι αγιαζόμενοι είναι οι άνθρωποι. Ο Χριστός και όλοι όσοι έχουν αναγεννηθεί, έχουν τον ίδιο πατέρα και κατά την έννοια αυτή, ο Ιησούς Χριστός μας ονομάζει αδελφούς.
… δεν επαισχύνεται να ονομάζη αυτούς αδελφούς …
(913 Λουκ 9:26) Διότι όστις επαισχυνθή δι' εμέ και τους λόγους μου, διά τούτον ο Υιός του ανθρώπου θέλει επαισχυνθή, όταν έλθη εν τη δόξη αυτού και του Πατρός και των αγίων αγγέλων.
Επειδή ο Υιός του Θεού έγινε η αληθινός άνθρωπος δεν ντρέπεται να αποκαλεί τους μαθητές του αδέλφια. Μας προξενεί τεράστιο θαυμασμό και απέραντη ευγνωμοσύνη το γεγονός ότι ο προαιώνιος Κυρίαρχος Θεός γίνεται άνθρωπος και ταυτίζει τον εαυτό Του με τα πλάσματα Του, ώστε να τους αποκαλεί αδέλφια. Στο βιβλίο του ησαΐα κεφάλαιο 8 εδάφιο 18 ο κύριος λέει να μαι εγώ και τα παιδιά που μου έδωσε ο Θεός. το νόημα είναι ότι όλοι μας αποτελούμε τα μέλη μιας κοινής οικογένειας και αναγνωρίζουμε έναν κοινό Πατέρα.
... εν μέσω εκκλησίας θέλω σε υμνήσει …
(955 Ιωα 18:20) Απεκρίθη προς αυτόν ο Ιησούς· Εγώ παρρησία ελάλησα εις τον κόσμον· εγώ πάντοτε εδίδαξα εν τη συναγωγή και εν τω ιερώ, όπου οι Ιουδαίοι συνέρχονται πάντοτε, και εν κρυπτώ δεν ελάλησα ουδέν.
Εβρ 2:14 Επειδή λοιπόν τα παιδία εμέθεξαν (GTV κεκοινώνηκε) από σαρκός και αίματος, και αυτός παρομοίως μετέλαβεν από των αυτών, διά να καταργήση διά του θανάτου τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον διάβολον, 15 και ελευθερώση εκείνους, όσοι διά τον φόβον του θανάτου ήσαν διά παντός του βίου υποκείμενοι εις την δουλείαν.
Οι παραλήπτες της επιστολής που είναι Εβραίοι θεωρούν την ταπείνωση του υιού του ανθρώπου επαίσχυντη και σκάνδαλο. Ο Παύλος όμως τώρα τους καλεί να σκεφτούν τις σημαντικές ευλογίες που πηγάζουν από το πάθος του Ιησού Χριστού.
... τα παιδία εμέθεξαν (GTV κεκοινώνηκε) από σαρκός και αίματος …
Η πρώτη ευλογία είναι η κατάργηση του σατανά και του μεγάλου του όπλου που είναι ο θάνατος. Η αγάπη του πατέρα Θεού δίνει τώρα στον αμαρτωλό άνθρωπο τη θυσία του Ιησού Χριστού, ο οποίος με το πάθος του τον αγιάζει, τον σώζει και τον απελευθερώνει. Επειδή τα παιδιά αυτά είχαν μία ανθρώπινη φύση και ο Ιησούς Χριστός πήρε σάρκα και αίμα. Έβαλε στην άκρη την εξωτερική εμφάνιση της θείας του φύσης, κάλυψε την Θεότητα του με ένα μανδύα από λάσπη και βάδισε ταπεινά και σιωπηλά ως τον Γολγοθά, διότι τόσο πολύ μας αγάπησε.
Εβρ 2:16 Διότι βεβαίως δεν ανέλαβεν αγγέλων φύσιν, αλλά σπέρματος Αβραάμ ανέλαβεν. 17 Όθεν έπρεπε να ομοιωθή κατά πάντα με τους αδελφούς, διά να γείνη ελεήμων και πιστός αρχιερεύς εις τα προς τον Θεόν, διά να κάμνη εξιλέωσιν υπέρ των αμαρτιών του λαού. 18 Επειδή καθ' ότι αυτός έπαθε πειρασθείς, δύναται να βοηθήση τους πειραζομένους.
Με τον θάνατο του ο Ιησούς Χριστός, κατάργησε αυτόν που εξουσίαζε τον θάνατο, δηλαδή τον σατανά. Η λέξη κατάργηση σε αυτή τη φάση δεν είχε την έννοια της ακύρωσης της υπάρξεως αλλά της εξουσίας που είχε στο να θανατώνει τον άνθρωπο με τη δύναμη που έδινε ο νόμος στην αμαρτία. Ο σατανάς εξακολουθεί να εργάζεται ενάντια στους σκοπούς του Θεού αλλά ο σταυρός του Γολγοθά τον έχει πληγώσει θανάσιμα. Η καταδίκη του είναι βέβαιη, είναι ένας ήδη νικημένος αντίπαλος.
Μέσω του σατανά μπήκε για πρώτη φορά η αμαρτία στον κόσμο. Η αγιότητα του Θεού όρισε να πεθαίνει όποιος αμαρτάνει. Έτσι με το ρόλο του αντιπάλου και του Συνήγορου κατηγορίας, ο σατανάς απαιτεί να πληρωθεί η ποινή της αμαρτίας που είναι θάνατος. Η διεκδίκηση του σατανά να πεθαίνει ο αμαρτωλός είναι νόμιμη, εκτός και αν καταβληθούν “λύτρα εξαγοράς”. Ο Χριστός πλήρωσε λοιπόν τα λύτρα, απελευθέρωσε τους αιχμαλώτους από τη δύναμη θανάτου και τους χάρισε αιώνια ζωή.
Σήμερα υπάρχουν μάγοι σε όλο τον κόσμο που με διάφορα ξόρκια και μαγείες επιφέρουν βάσανα και ακόμα και τον θάνατο πολλών ασεβών ανθρώπων. Η ζωή των πιστών όμως, βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Ο σατανάς δεν μπορεί να επιφέρει το θάνατο σε κάποιον πιστό χωρίς την άδειά του Θεού όπως βλέπουμε στο βιβλίο του ιώβ κεφάλαιο 2 και στίχο 6. Αν ο θεός το επιτρέψει μπορεί μέσα από διάφορους διωγμούς και παγίδες να θανατώσει ένα πιστό για αυτό και ο Θεός προειδοποίησε τους μαθητές του να μη φοβούνται εκείνον που μπορεί να θανατώσει μόνο το σώμα αλλά να φοβούνται εκείνον που μπορεί να στείλει στην κόλαση και το σώμα και την ψυχή (Ματθ 10:28).
… ελευθερώση εκείνους, όσοι διά τον φόβον του θανάτου ήσαν διά παντός του βίου υποκείμενοι εις την δουλείαν …
Η δεύτερη ευλογία που πηγάζει από την ταπείνωση του Χριστού είναι η απελευθέρωση από τον φόβο. πριν από το σταυρό του Γολγοθά Ο φόβος του θανάτου είχε καταδικάσει τους ανθρώπους να είναι δούλοι της αμαρτίας σε όλη τους τη ζωή. Αν και η Παλαιά Διαθήκη ρίχνει κάποιες ματιές στη μετά θάνατον ζωή, η γενική εντύπωση είναι αυτή της ανασφάλειας, του φόβου της τιμωρίας και του μισοσκόταδου. Αυτό όμως που τότε ήταν θολό τώρα είναι ξεκάθαρο γιατί ο Χριστός μας έφερε με το Ευαγγέλιο στο φως:
(Β’ Τιμ 1:10) φανερωθείσαν δε τώρα διά της επιφανείας του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, όστις κατήργησε μεν τον θάνατον, έφερε δε εις φως την ζωήν και την αφθαρσίαν διά του ευαγγελίου,
… 16 ... βεβαίως δεν ανέλαβεν αγγέλων φύσιν, αλλά σπέρματος Αβραάμ ανέλαβεν. …
Η τρίτη μεγάλη ευλογία είναι η εξιλέωση από την αμαρτία. ερχόμενος στον κόσμο ο Ιησούς Χριστός δεν είστε να βοηθήσει αγγέλους αλλά τους απόγονους του Αβραάμ.
(Γαλ 3:29) εάν δε ήσθε του Χριστού, άρα είσθε σπέρμα του Αβραάμ και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι.
… 17 Όθεν έπρεπε να ομοιωθή κατά πάντα με τους αδελφούς, διά να γείνη ελεήμων και πιστός αρχιερεύς εις τα προς τον Θεόν, διά να κάμνη εξιλέωσιν υπέρ των αμαρτιών του λαού. …
Ο Χριστός πήρε αληθινή και τέλεια ανθρώπινη φύση. Υποβλήθηκε στις ανθρώπινες επιθυμίες, σκέψεις, συναισθήματα και παθήματα με μία μόνο διαφορά: Υπήρξε αναμάρτητος. Η δική Του ανθρώπινη φύση ήταν ιδανική και τέλεια, ενώ η δική μας έχει κυριευτεί από ένα ξένο στοιχείο, την αμαρτία.
Η τέλεια ανθρώπινη φύση Του, τον καθιστά κατάλληλο να είναι σπλαχνικός και πιστός αρχιερέας στην υπηρεσία του Θεού. Είναι σπλαχνικός στον άνθρωπο και πιστός στον Θεό. Η κυριότερη λειτουργία του σαν αρχιερέας, είναι να συγχωρεί τις αμαρτίες του λαού και για το πετύχει αυτό, έκανε κάτι που κανένας άλλος αρχιερέας δεν έκανε ούτε μπορούσε να κάνει, πρόσφερε τον εαυτό του σαν Αγία θυσία και πέθανε με τη θέλησή του στη δική μας θέση.
Ο Ιησούς Χριστός λοιπόν έλαβε ο ίδιος την τιμωρία για την αμαρτία μας ακυρώνοντας το χρέος του θανάτου για όλους όσους τον δεχτούν.
… 18 Επειδή καθ' ότι αυτός έπαθε πειρασθείς, δύναται να βοηθήση τους πειραζομένους. …
Μία άλλη ευλογία, ίσως η μεγαλύτερη, που πηγάζει από το πάθος του Χριστού, είναι ότι μπορεί να βοηθήσει αυτούς που δοκιμάζονται. Μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να συνεχίσουν τον αγώνα τους, γιατί και ο ίδιος πέρασε από το ίδιο μονοπάτι. Τώρα πια έχουμε έναν δικό μας άνθρωπο μέσα εις τα πραγματικά Άγια των Αγίων του Θεού. Ο Χριστός γνωρίζει τέλεια τον Θεό όσο και τον άνθρωπο και έτσι είναι ο τέλειος αρχιερέας αντιπροσωπεύοντας τέλεια τον Θεό στον άνθρωπο και και τον άνθρωπο στον Θεό. Αυτός τώρα ενεργεί και μεσιτεύει για μας, Αυτός μας υπερασπίζεται στον πατέρα Θεό τη στιγμή που ο σατανάς μανιασμένα μας κατηγορεί και ζήτα τον θάνατό μας. Πέρασε από τον ίδιο αγώνα, έγινε ένας Θεός πλησίον και όχι μακράν. Ξέρουμε ότι ξέρει και καταλαβαίνουμε ότι καταλαβαίνει και αυτό είναι για μας η μεγάλη παρηγοριά του Σταυρού.
Comments