ΨΗΦΙΑΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ

Τα social media, η υπερπληροφόρηση και η εικονική ζωή οδηγούν σε επιφανειακές σχέσεις και απομάκρυνση από την προσευχή και την εσωτερικότητα. Η ανάγκη για σιωπή, περισυλλογή και πνευματική καθοδήγηση είναι έντονη στον σύγχρονο χριστιανό.

1. Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για κοινωνία με τον Θεό

Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο «κατ’ εικόνα ημών και καθ’ ομοίωσιν ημών» (Γεν 1:26), κάτι που σημαίνει ότι προορίζεται για προσωπική σχέση και ένωση με τον Δημιουργό του.

Όμως η ψηφιακή απορρόφηση εκτρέπει τον άνθρωπο από τον σκοπό του και τον καθιστά εξωτερικό και θορυβώδη.

«Εν επιστροφή και αναπαύσει θέλετε σωθή· εν ησυχία και εμπιστοσύνη θέλει είσθαι η δύναμίς σας· αλλά δεν ηθελήσατε.» (Ησα 30:15)

2. Ο Θεός δεν φανερώνεται στον θόρυβο, αλλά στην ησυχία

Ο Ηλίας, αναζητώντας την παρουσία του Θεού, δεν Τον βρίσκει στον σεισμό, στον άνεμο ή στη φωτιά, αλλά:

«Και μετά τον σεισμόν, πυρ· και μετά το πυρ, ήχος λεπτού αέρος.» (Γ’ Βασ 19:12)

Η παρουσία του Θεού αποκαλύπτεται μέσα στη λεπτή ησυχία, όχι μέσα στον συνεχή «θόρυβο» της πληροφορίας.

3. Η απομάκρυνση από την καρδιακή προσευχή

Η συνεχής έκθεση σε εικόνες, ήχους, ειδοποιήσεις και πληροφορίες διασπά τον νου και καθιστά δύσκολη την αδιαλείπτως προσευχή και την ησυχία της καρδιάς.

«Πάντοτε χαίρετε· αδιαλείπτως προσεύχεσθε· κατά πάντα ευχαριστείτε· διότι τούτο είναι το θέλημα του Θεού εν Χριστώ Ιησού προς εσάς.» (Α΄ Θεσ 5:16–18)

4. Η πνευματική άγνοια ως κίνδυνος

Πολλοί χριστιανοί, παρόλο που έχουν πρόσβαση σε απεριόριστη πληροφορία, δεν γνωρίζουν ουσιαστικά την Αγία Γραφή ή τη θεολογία τους.

«Ο λαός μου εξολοθρεύθη δι’ έλλειψιν γνώσεως·» (Ωση 4:6)

Η πληροφορία δεν ισοδυναμεί με γνώση — και η γνώση δεν ισοδυναμεί με σωτηρία χωρίς εμπειρία και μετάνοια.

5. Από το πρόσωπο στο προφίλ

Ο σύγχρονος άνθρωπος αντικαθιστά τη ζωντανή κοινωνία με άλλους με εικονικές μορφές επικοινωνίας. Ο κοινωνιολόγος Zygmunt Bauman περιγράφει σχέσεις των social media ως «υγρές σχέσεις» που είναι γρήγορες, επιφανειακές και χωρίς δεσμεύσεις.

Η χριστιανική θεώρηση όμως βασίζεται στη σχέση πρόσωπο προς πρόσωπο και στην κοινωνία αγάπης, όχι στην απλή ανταλλαγή πληροφορίας.

6. Η μοναξιά της υπερσύνδεσης

Παρά την υπερσύνδεση, οι άνθρωποι νιώθουν πιο μόνοι από ποτέ. Η “εικονική οικειότητα” δεν αντικαθιστά τη βαθιά κοινωνία που προσφέρει η Εκκλησία. Ο Θεός όμως ποτέ δεν εγκαταλείπει ποτέ τον πιστό

«Δεν θέλω σε αφήσει, ουδέ σε εγκαταλείψει.» (Εβρ 13:5)

Η μοναξιά μπορεί να είναι αληθινή σε ανθρώπινο επίπεδο, αλλά ποτέ σε σχέση με τον Θεό. Η παρουσία Του είναι σταθερή, ακόμη κι όταν όλα τα άλλα λείπουν.

7. Το «φαίνεσθαι» αντί του «είναι»

Η ψηφιακή παρουσία οδηγεί πολλούς στην αυτοπροβολή, στην ανάγκη αποδοχής και στον φόβο της απόρριψης. Όμως το Ευαγγέλιο καλεί σε αυτοπροσφορά και ταπείνωση, όχι σε αυτοπροβολή.

«Και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.» (Ρωμ 12:2)

8. Η απάντηση της Εκκλησίας

• Η νηπτική παράδοση της Εκκλησίας (η εσωτερική προσευχή και ησυχία)

• Η κοινοτική λατρεία και συμμετοχή στο σώμα του Χριστού

• Η μελέτη της Γραφής, η εξομολόγηση και η πνευματική καθοδήγηση

Όλα αυτά προσφέρουν θεραπεία στην πνευματική διάσπαση της ψηφιακής εποχής.

Συμπέρασμα

Ο χριστιανός καλείται να διακρίνει πότε η τεχνολογία είναι εργαλείο και πότε γίνεται είδωλο.

Και όπως λέει ο Κύριος στον Ηλία:

«Ουκ εν τω ανεμώ, ουκ εν τω σεισμώ, ουδέ εν τω πυρί… αλλά εν ήχω λεπτού αέρος.» (Γ΄ Βασ 19:11–12)

Στην σιωπή αναγνωρίζεται η παρουσία του Θεού. Και εκεί ξεκινά η πραγματική σχέση με Εκείνον.