ΔΙΚΑΙΩΣΗ (κατά χάριν σωτηρία)
- Dimitrios Dalianis
- 1 Φεβ 2021
- διαβάστηκε 13 λεπτά
Έγινε ενημέρωση: 18 Μαρ
1. Όλοι έχουμε αμαρτήσει
Όλοι έχουμε αμαρτήσει και στερούμαστε τη δόξα του Θεού. Η πόρνη, ο δολοφόνος και ο κλέφτης στερούνται τη δόξα του Θεού, όπως ακριβώς και κάποιος που μπορεί να είναι ένας καθώς πρέπει αλλά υπερήφανος άνθρωπος, ή ένας αξιοπρεπής επιχειρηματίας που είναι μπλεγμένος στα γρανάζια της αισχροκέρδειας και της φιλοδοξίας. Μπορεί κάποιοι να έχουν μεγαλύτερες αμαρτίες από άλλους, αλλά όλοι κατά τον ίδιο τρόπο αδυνατούν να αγγίξουν τη δόξα του Θεού, ιδίως μάλιστα εκείνοι που θεωρούν ότι είναι «καλοί άνθρωποι».
ΡΩΜ 3:23 επειδή πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού...
ΡΩΜ 5:12 Διά τούτο καθώς δι' ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον·
2. Δικαίωση και δικαιοσύνη
Η ανθρώπινη δικαιοσύνη είναι ένας νομικός όρος. Το αντίθετο της είναι η καταδίκη. Και οι δύο αποφάσεις αυτές ανακοινώνονται από κάποιου είδους δικαστήριο.
Η δικαίωση που δίνει ο Θεός όμως, δεν είναι δικαστικού τύπου απόδοση δικαιοσύνης "σύμφωνα με τον ισχύοντα Νόμο", αλλά μας δωρίζεται "κατά χάριν" χωρίς να το αξίζουμε και χωρίς να κάνουμε οποιοδήποτε έργο για αυτό! Όταν ο άνθρωπος αποδέχεται τη πρόσκληση του Θεού στη σωτηρία, ο Θεός δικαιώνει τον αμαρτωλό και φέρνει στο παρόν την κρίση που ανήκει στο μέλλον. Έτσι ο πιστός δεν χρειάζεται πια να ζει με την αγωνία και την αβεβαιότητα της κρίσης. Ελευθερωμένος από τις ενοχές του χθες και την αγωνία του αύριο, ζει για τον Χριστό και απολαμβάνει την αγαλλίαση της σωτηρίας του.
Η δικαίωση δεν κάνει τον άνθρωπο τέλειο ηθικά, δεν τον κάνει αναμάρτητο, αλλά εκεί ακριβώς, στη κατά χάρη και δια της πίστεως σωτηρία, ξεκινά το υπέροχο ταξίδι της πίστης με τον Χριστό, που σηματοδοτεί και τη διαδικασία ενός συνεχούς και προοδευτικού αγιασμού.
Α' ΙΩΑ 2:1 Τεκνία μου, ταύτα σας γράφω διά να μη αμαρτήσητε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον· 2 και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών, και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου.
Πως μπορεί όμως ένας δίκαιος Θεός να δικαιώσει τον ασεβή άνθρωπο παραβιάζοντας ίδιος την απόδοση δικαιοσύνης? Στη ΠΔ, ο Θεός απαγόρευε τη δικαίωση του ασεβούς:
ΠΑΡ 17:15 Ο δικαιόνων τον ασεβή και ο καταδικάζων τον δίκαιον, αμφότεροι είναι βδέλυγμα εις τον Κύριον.
ΕΞ 23:7 Άπεχε από αδίκου υποθέσεως· και μη γείνης αιτία να θανατωθή ο αθώος και ο δίκαιος· διότι εγώ δεν θέλω δικαιώσει τον ασεβή.
Πως μπορεί λοιπόν τώρα ο Θεός να κάνει κάτι που έχει απαγορεύσει στους άλλους να κάνουν? Η απάντηση στην δύσκολη αυτή ερώτηση είναι η πίστη στη Σταυρική θυσία του Χριστού. Ο Αβραάμ ο πατέρας της πίστης, ονομάστηκε φίλος του Θεού και διαβάζουμε πως η πίστη του, λογίστηκε από τον Θεό σαν δικαιοσύνη.
ΡΩΜ 4:2 Διότι εάν ο Αβραάμ εδικαιώθη εκ των έργων, έχει καύχημα, αλλ' ουχί ενώπιον του Θεού. 3 Επειδή τι λέγει η γραφή; Και επίστευσεν Αβραάμ εις τον Θεόν, και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην. 4 Εις δε τον εργαζόμενον ο μισθός δεν λογίζεται ως χάρις, αλλ' ως χρέος· 5 εις τον μη εργαζόμενον όμως, πιστεύοντα δε εις τον δικαιούντα τον ασεβή, η πίστις αυτού λογίζεται εις δικαιοσύνην, 6 καθώς και ο Δαβίδ λέγει τον μακαρισμόν του ανθρώπου, εις τον οποίον ο Θεός λογίζεται δικαιοσύνην, χωρίς έργων· 7 Μακάριοι εκείνοι, των οποίων συνεχωρήθησαν αι ανομίαι και των οποίων εσκεπάσθησαν αι αμαρτίαι· 8 μακάριος ο άνθρωπος, εις τον οποίον ο Κύριος δεν θέλει λογίζεσθαι αμαρτίαν. 9 Ούτος λοιπόν ο μακαρισμός γίνεται διά τους περιτετμημένους ή και διά τους απεριτμήτους; διότι λέγομεν ότι η πίστις ελογίσθη εις τον Αβραάμ εις δικαιοσύνην. 10 Πως λοιπόν ελογίσθη; ότε ήτο εν περιτομή ή εν ακροβυστία; Ουχί εν περιτομή αλλ' εν ακροβυστία· ... 22 Διά τούτο και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην. 23 Δεν εγράφη δε δι' αυτόν μόνον, ότι ελογίσθη εις αυτόν, 24 αλλά και δι' ημάς, εις τους οποίους μέλλει να λογισθή, τους πιστεύοντας εις τον αναστήσαντα εκ νεκρών Ιησούν τον Κύριον ημών, 25 όστις παρεδόθη διά τας αμαρτίας ημών και ανέστη διά την δικαίωσιν ημών.
Ο Παύλος ερμηνεύοντας τις Γραφές, λέει ότι ναι μεν ο Αβραάμ δικαιώθηκε απο τη πίστη του, αλλά ο λόγος αυτός δεν γράφτηκε μόνο για εκείνον, αλλά και για όλους όσους στο μέλλον επρόκειτο να πιστέψουν στο Χριστό.
3. Ο Χριστός δικολογεί για εμάς
O Ησαΐας προφητεύει για τις μέρες του Χριστού και τη κατά χάρη σωτηρία που επρόκειτο να έλθει στον άνθρωπο. Ο Κύριος θα αντικαθιστούσε τον καθένα από εμάς που ήμασταν νεκροί εξαιτίας της αμαρτίας μας, στο σταυρό της τιμωρίας. Εκείνος πέθανε για εμάς. Εκείνος δικολόγησε για λογαριασμό μας, υπερασπίστηκε κάθε αμαρτωλό στον Άδη και αναστήθηκε για τη δικαίωση μας όπως διαβάσαμε παραπάνω.
ΗΣΑ 49:24 Δύναται το λάφυρον να αφαιρεθή από του ισχυρού ή να ελευθερωθώσιν οι δικαίως αιχμαλωτισθέντες; 25 Αλλ' ο Κύριος ούτω λέγει· Και οι αιχμάλωτοι του ισχυρού θέλουσιν αφαιρεθή και το λάφυρον του τρομερού θέλει αποσπασθή· διότι εγώ θέλω δικολογήσει προς τους δικολογούντας κατά σου και εγώ θέλω σώσει τα τέκνα σου.
Στον ουρανό, στήνεται μέρα νύχτα ένα δικαστήριο. Ο κατήγορος μας, ο διάβολος, μας διαβάλλει και μας κατηγορεί στον Πατέρα Θεό φανερώνοντας τις αδυναμίες και τις αμαρτίες μας.
ΑΠΟΚ 12:10 Και ήκουσα φωνήν μεγάλην λέγουσαν εν τω ουρανώ· Τώρα έγεινεν η σωτηρία και δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών και η εξουσία τον Χριστού αυτού, διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα.
Εκεί όμως, δόξα στον Κύριο, δεν είμαστε μόνοι, έχουμε τον συνήγορό μας, τον Ιησού Χριστό, τον μέγα Αρχιερέα μας.
ΡΩΜ 8:32 Επειδή όστις τον ίδιον εαυτού Υιόν δεν εφείσθη, αλλά παρέδωκεν αυτόν υπέρ πάντων ημών, πως και μετ' αυτού δεν θέλει χαρίσει εις ημάς τα πάντα; 33 Τις θέλει εγκαλέσει τους εκλεκτούς του Θεού; Θεός είναι ο δικαιών· 34 τις θέλει είσθαι ο κατακρίνων; Χριστός ο αποθανών, μάλλον δε και αναστάς, όστις και είναι εν τη δεξιά του Θεού, όστις και μεσιτεύει υπέρ ημών.
ΗΣΑ 54:17 Ουδέν όπλον κατασκευασθέν εναντίον σου θέλει ευοδωθή· και πάσαν γλώσσαν, ήτις ήθελε κινηθή κατά σου, θέλεις νικήσει εν τη κρίσει. Αύτη είναι η κληρονομία των δούλων του Κυρίου· και η δικαιοσύνη αυτών είναι εξ εμού, λέγει ο Κύριος.
4. Ο Χριστός δικαιώνει τον αμαρτωλό (κατά χάριν)
Μπορεί πράγματι να μην καταφέραμε να εκτελέσουμε το Νόμο του Θεού για να δικαιωθούμε, αλλά ο Ιησούς φάνηκε αρκετά δίκαιος και άξιος για όλους μας. Δια της δικής του δικαιοσύνης πάνω στη γη και δια της θυσίας του στο σταυρό, "ήλθε σε όλους του ανθρώπους δικαίωση".
ΡΩΜ 5:17 Διότι αν και διά το αμάρτημα του ενός ο θάνατος εβασίλευσε διά του ενός, πολύ περισσότερον οι λαμβάνοντες την αφθονίαν της χάριτος και της δωρεάς της δικαιοσύνης θέλουσι βασιλεύσει εν ζωή διά του ενός Ιησού Χριστού. 18 Καθώς λοιπόν δι' ενός αμαρτήματος ήλθε κατάκρισις εις πάντας ανθρώπους, ούτω και διά μιας δικαιοσύνης ήλθεν εις πάντας ανθρώπους δικαίωσις εις ζωήν. 19 Διότι καθώς διά της παρακοής του ενός ανθρώπου οι πολλοί κατεστάθησαν αμαρτωλοί, ούτω και διά της υπακοής του ενός οι πολλοί θέλουσι κατασταθή δίκαιοι. 20 Παρεισήλθε δε ο νόμος διά να περισσεύση το αμάρτημα. Και όπου επερίσσευσεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις, 21 ίνα καθώς εβασίλευσεν η αμαρτία διά του θανάτου, ούτω και η χάρις βασιλεύση διά της δικαιοσύνης εις ζωήν αιώνιον διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.
Ο Θεός θέλει να εννοήσουμε βαθειά και πέρα από κάθε αμφιβολία ότι δεν υπήρχε καμία απολύτως πιθανότητα να μπορέσουμε να σωθούμε από τη δική μας υπακοή ή από τα δικά μας έργα. Αυτό είναι κλειδί για τη κατανόηση της χάρης του Θεού, την αποδοχή της θυσίας και την αιώνια ευγνωμοσύνη του πραγματικού πιστού, η οποία θα τον κρατά μακριά απο την αμαρτία.
ΕΦΕ 2:8 Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον· 9 ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις.
Όπως είπαμε και στην αρχή, όλοι μας είμαστε αμαρτωλοί και στερούμαστε τη δόξα του Θεού. Παρόλα αυτά, ο Θεός βλέποντας τη δίψα μας και ξεπερνώντας την αδυναμία μας, αλλά πάντα μετά από τη δική μας αποδοχή, μας δίνει τη χάρη, τη δωρεά της απολυτρώσεως από την αμαρτία, δια του αίματός του που είναι το μέσον του εξιλασμού, όπως ήταν το αίμα των αρνιού στη θυσία του εξιλασμού της Παλαιάς Διαθήκης. Στο σταυρό, φανερώνεται η μέχρι τέλους δικαιοσύνη του καθώς μας λέει η Γραφή ότι αγάπησε τους δικούς του μέχρι τέλους. Έγινε αυτός δίκαιος για λογαριασμό μας, ώστε να δικαιώσει κάθε αμαρτωλό που απλά θα πιστέψει, χωρίς να προλάβει να κάνει κάνενα έργο. Τρανό παράδειγμα ο ληστής στο σταυρό δίπλα στον Ιησού, ο οποίος εξ αιτίας της πίστης του, υπήρξε ο πρώτος άνθρωπος που μπήκε στον παράδεισο με τον Χριστό.
ΡΩΜ 3:23 επειδή πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού, 24 δικαιούνται δε δωρεάν με την χάριν αυτού διά της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού, 25 τον οποίον ο Θεός προέθετο μέσον εξιλεώσεως διά της πίστεως εν τω αίματι αυτού, προς φανέρωσιν της δικαιοσύνης αυτού διά την άφεσιν των προγενομένων αμαρτημάτων διά της μακροθυμίας του Θεού, 26 προς φανέρωσιν της δικαιοσύνης αυτού εν τω παρόντι καιρώ, διά να ήναι αυτός δίκαιος και να δικαιόνη τον πιστεύοντα εις τον Ιησούν.
Εδώ ο Παύλος δηλώνει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί και κανείς δεν μπορεί να φτάσει τη δόξα του Θεού με τις δικές του δυνάμεις. Αυτό ισχύει τόσο για τους Ιουδαίους όσο και για τους Εθνικούς – όλοι έχουν την ίδια πνευματική ανάγκη.
Αν και όλοι έχουν αμαρτήσει, ο Θεός προσφέρει δωρεάν δικαίωση στους ανθρώπους μέσω της χάρης Του. Η λέξη «δικαιούμενοι» σημαίνει ότι κάποιος κηρύσσεται δίκαιος μπροστά στον Θεό. Η δικαίωση έρχεται «δια της απολυτρώσεως» – δηλαδή μέσω του τιμήματος που πλήρωσε ο Χριστός.
Ο Θεός όρισε τον Χριστό ως «ἱλαστήριον», δηλαδή ως θυσία εξιλέωσης για τις αμαρτίες μας. Το αίμα του Χριστού (η θυσία Του) είναι το μέσο μέσω του οποίου η δικαιοσύνη του Θεού αποκαλύπτεται.
Ο Θεός, με την προσφορά του Ιησού, αποδεικνύει τη δικαιοσύνη Του. Είναι ταυτόχρονα δίκαιος (επειδή η αμαρτία δεν μένει ατιμώρητη) και δικαιώνει εκείνους που πιστεύουν στον Ιησού.
Όλοι έχουν αμαρτήσει και κανείς δεν μπορεί να σωθεί με τις δικές του πράξεις.
Η σωτηρία έρχεται μόνο δια της χάρης του Θεού, μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό.
Ο Ιησούς έγινε η θυσία που εξιλεώνει τις αμαρτίες μας, αποδεικνύοντας τη δικαιοσύνη του Θεού.
Ο Θεός είναι δίκαιος γιατί τιμώρησε την αμαρτία στο πρόσωπο του Χριστού, αλλά και ελεήμων γιατί προσφέρει σωτηρία σε όσους πιστεύουν.
Με λίγα λόγια: Η σωτηρία είναι ΔΩΡΟ – δεν την κερδίζουμε, αλλά τη λαμβάνουμε με πίστη στον Χριστό!
5. Το δικό μας «έργο» είναι η πίστη στο Χριστό
Δεν υπάρχει λοιπόν κάτι που πρέπει να κάνω εγώ για να λάβω τη σωτηρία μου?
ΙΩΑ 6:28 Είπον λοιπόν προς αυτόν· Τι να κάμωμεν, διά να εργαζώμεθα τα έργα του Θεού; 29 Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτούς· Τούτο είναι το έργον του Θεού, να πιστεύσητε εις τούτον, τον οποίον εκείνος απέστειλε.
ΙΩΑ 5:24 Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι ο ακούων τον λόγον μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν.
ΠΡΑΞ 16:30 και εκβαλών αυτούς έξω, είπε· Κύριοι, τι πρέπει να κάμω διά να σωθώ; 31 Οι δε είπον· Πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και θέλεις σωθή, συ και ο οίκός σου.
Ας πάμε όλοι στο σταυρό του Γολγοθά, εκεί που ο Εσταυρωμένος Χριστός μας δέχεται στην ανοιχτή του αγκαλιά και στα ματωμένα του χέρια. Θα μας πλύνει από την αμαρτία μας με το αίμα Του και θα μας δώσει τη χάρη και τη δύναμη να περπατήσουμε σε μια νέα και αγία ζωή. Η αμαρτία δεν θα μας κυριεύσει ποτέ ξανά. Ας μην πετάξουμε στα σκουπίδια τη πρόσκληση του Χριστού, ας μην αθετήσουμε τη χάρη του Θεού μας.
Γαλ 2:21 Δεν αθετώ την χάριν του Θεού· διότι αν η δικαίωσις γίνηται διά του νόμου, άρα ο Χριστός εις μάτην απέθανε.
6. Χάνεται η σωτηρία?
Η σωτηρία έρχεται στον άνθρωπο χωρίς να κάνει κάποιο έργο, αλλά σύμφωνα με τη χάρη του Θεού. Δεν χρειάζεται λοιπόν κάποιο καλό έργο για να μπει κάποιος στη σωτηρία, αλλά αφού σωθεί ο άνθρωπος, πρέπει να εργάζεται αυτη τη σωτηρία που του έχει χαρίσει ο Χριστός. Για αυτό και στη Γραφή περιέχονται πολλές προτροπές να κρατήσουμε τη σωτηρία μας. Αν η σωτηρία δεν είναι δυνατόν να χαθεί όπως υποστηρίζει ο Καλβινισμός σύμφωνα με τη διδασκαλία της "αιώνιας ασφάλειας του πιστού", δεν θα χρειαζόταν να υπάρχουν οι προτροπές αυτές.
ΛΟΥΚ 13:24 Αγωνίζεσθε να εισέλθητε διά της στενής πύλης· διότι πολλοί, σας λέγω, θέλουσι ζητήσει να εισέλθωσι και δεν θέλουσι δυνηθή.
Για ποιό λόγο να αγωνίζομαι να μπω μέσα από μια στενή πύλη αφού θα μπω έτσι και αλλιώς?
ΦΙΛ 2:12 Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε υπηκούσατε, ουχί ως εν τη παρουσία μου μόνον, αλλά τώρα πολύ περισσότερον εν τη απουσία μου, μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν·
Ποιός ο λόγος να αισθάνομαι "φόβο και τρόμο" αν δεν είναι δυνατόν να χάσω τη σωτηρία που έλαβα αν δεν προσέξω?
A' TIM 6:12 Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως· κράτει την αιώνιον ζωήν, εις την οποίαν και προσεκλήθης και ώμολόγησας την καλήν ομολογίαν ενώπιον πολλών μαρτύρων. 11 Ιδού, έρχομαι ταχέως· κράτει εκείνο το οποίον έχεις, διά να μη λάβη μηδείς τον στέφανόν σου.
Η φράση " κράτει την αιώνιον ζωήν", σημαίνει ότι όλοι όσοι έχουν λάβει την αιώνια ζωή και τη σωτηρία τους, αλλά δεν θα την κρατήσυν όλοι μέχρι τέλους.
ΕΒΡ 3:12 προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχη εις μήδενα από σας πονηρά καρδία απιστίας, ώστε να αποστατήση από Θεού ζώντος,
Σύμφωνα με το παραπάνω εδάφιο, κάποιος μπορεί να αποκτήσει πονηρή καρδιά απιστίας και να αποστατήσει από τον Θεό. Δεν μπορείς να αποστατήσει όμως από κάπου, αν δεν ήσουν ήδη εκεί. Άρα η σωτηρία, μπορεί να χαθεί.
ΕΒΡ 6:4-6 Διότι αδύνατον είναι οι άπαξ φωτισθέντες και γευθέντες της επουρανίου δωρεάς και γενόμενοι μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος 5 και γευθέντες τον καλόν λόγον του Θεού και τας δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος, 6 και έπειτα παραπεσόντες, αδύνατον να ανακαινισθώσι πάλιν εις μετάνοιαν, ανασταυρούντες εις εαυτούς τον Υιόν του Θεού και καταισχύνοντες.
Εδώ αναφέρεται ότι αν κάποιος που γνώρισε τον Χριστό πέσει σε βαριά αποστασία, είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψει.
ΕΒΡ 10:26 Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών, 27 αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους. 28 Εάν τις αθετήση τον νόμον του Μωϋσέως, επί δύο ή τριών μαρτύρων αποθνήσκει χωρίς έλεος· 29 πόσον στοχάζεσθε χειροτέρας τιμωρίας θέλει κριθή άξιος ο καταπατήσας τον Υιόν του Θεού και νομίσας κοινόν το αίμα της διαθήκης, με το οποίον ηγιάσθη, και υβρίσας το Πνεύμα της χάριτος;
Το απόσπασμα αυτό είναι αρκετά αυστηρό και προειδοποιητικό. Μιλά για τις συνέπειες της εσκεμμένης και αμετανόητης αμαρτίας μετά τη γνώση της αλήθειας του Ευαγγελίου.
Ο συγγραφέας προειδοποιεί ότι εάν κάποιος, αφού γνωρίσει την αλήθεια του Χριστού, συνεχίζει να αμαρτάνει με πρόθεση, δεν υπάρχει άλλη θυσία που να μπορεί να τον καλύψει. Αυτό σημαίνει ότι απορρίπτει τη μοναδική σωτηρία που προσφέρει ο Χριστός.
Στην Παλαιά Διαθήκη, όποιος παρέβαινε τον Νόμο του Μωυσή και υπήρχαν δύο ή τρεις μάρτυρες, έπρεπε να τιμωρηθεί αυστηρά, ακόμα και με θάνατο. Αν λοιπόν ο νόμος του Μωυσή τιμωρούσε την ανυπακοή τόσο αυστηρά, πόσο μεγαλύτερη θα είναι η τιμωρία για εκείνους που απορρίπτουν τη θυσία του Χριστού;
Όποιος «καταπατεί» τον Υιό του Θεού, θεωρεί το αίμα Του «κοινό» και υβρίζει το Άγιο Πνεύμα, είναι άξιος μεγαλύτερης τιμωρίας. Αυτό αναφέρεται σε εκείνους που γνωρίζουν την αλήθεια, αλλά συνειδητά την απορρίπτουν ή την περιφρονούν.
Β' ΠΕΤ 2:20 Επειδή εάν αφού απέφυγον τα μολύσματα του κόσμου διά της επιγνώσεως του Κυρίου και Σωτήρος Ιησού Χριστού, ενεπλέχθησαν πάλιν εις ταύτα και νικώνται, έγειναν εις αυτούς τα έσχατα χειρότερα των πρώτων. 21 Επειδή καλήτερον ήτο εις αυτούς να μη γνωρίσωσι την οδόν της δικαιοσύνης, παρά αφού εγνώρισαν να επιστρέψωσιν εκ της παραδοθείσης εις αυτούς αγίας εντολής. 22 Συνέβη δε εις αυτούς το της αληθινής παροιμίας, Ο κύων επέστρεψεν εις το ίδιον αυτού εξέρασμα, και, Ο χοίρος λουσθείς επέστρεψεν εις το κύλισμα του βορβόρου.
Το συγκεκριμένο απόσπασμα είναι μια πολύ ισχυρή προειδοποίηση προς όσους γνωρίζουν την αλήθεια του Χριστού αλλά τελικά επιστρέφουν στην παλιά αμαρτωλή τους ζωή.
Ο Απόστολος Πέτρος μιλά για ανθρώπους που γνώρισαν τον Χριστό και ξέφυγαν από τα «μολύσματα του κόσμου» (δηλαδή την αμαρτία και τη διαφθορά). Αυτή η γνώση δεν είναι απλώς διανοητική, αλλά μια εμπειρία μεταμόρφωσης μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό.
Η επιστροφή στην αμαρτία είναι χειρότερη από την προηγούμενη κατάσταση. Αν κάποιος, αφού γνωρίσει την αλήθεια, επιστρέψει στην αμαρτωλή ζωή, η κατάστασή του γίνεται χειρότερη από πριν. Αυτό δείχνει ότι η εσκεμμένη απομάκρυνση από τον Χριστό μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη σκληρότητα της καρδιάς και πνευματική καταστροφή.
Ο Πέτρος λέει πως είναι χειρότερο για κάποιον να γνωρίσει την «οδό της δικαιοσύνης» και μετά να την απορρίψει, παρά να μην την είχε γνωρίσει καθόλου. Αυτό υποδηλώνει ότι η συνειδητή απόρριψη του Χριστού, αφού κάποιος έχει γευθεί τη χάρη Του, οδηγεί σε βαριές συνέπειες.
Ο Πέτρος χρησιμοποιεί δύο εικόνες από τις Παροιμίες: «Ο σκύλος επιστρέφει στον εμετό του» και «Το γουρούνι που έχει πλυθεί ξανακυλιέται στη λάσπη».Αυτές οι εικόνες δείχνουν τη φύση κάποιου που, αν και καθαρίστηκε εξωτερικά, επιστρέφει ενστικτωδώς στην προηγούμενη ακαθαρσία του.
Τι σημαίνει αυτό για εμάς;
Το εδάφιο είναι μια προειδοποίηση ενάντια στην αποστασία, δηλαδή στην εσκεμμένη επιστροφή στην αμαρτία μετά τη γνώση του Χριστού. Δεν σημαίνει ότι όποιος πέσει σε αμαρτία μετά τη σωτηρία του είναι καταδικασμένος, αλλά ότι η συνειδητή και μόνιμη απόρριψη της πίστης έχει σοβαρές συνέπειες. Η λύση είναι η μετάνοια και η σταθερή παραμονή στην πίστη, ώστε να μην επιστρέψουμε στην παλιά μας ζωή.
Είναι μια πολύ δυνατή υπενθύμιση να μένουμε κοντά στον Χριστό και να μην παίρνουμε τη σωτηρία μας ως δεδομένη.
Α' ΤΙΜ 4:1 Το δε Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης και εις διδασκαλίας δαιμονίων,
Το Άγιο Πνεύμα προειδοποιεί ότι ορισμένοι θα αποστατήσουν από την πίστη.
Η Αγία Γραφή είναι σαφής ότι η σωτηρία μπορεί να χαθεί εάν κάποιος απομακρυνθεί από την πίστη και επιμείνει στην αμαρτία. Ο πιστός καλείται να παραμένει σταθερός μέχρι τέλους, να αγωνίζεται, να μετανοεί και να φυλάττει την πίστη του.
7. Η ισορροπία της χάρης και των έργων
Η ισορροπία ανάμεσα στη χάρη του Θεού και τα έργα του πιστού είναι ένα από τα πιο θεμελιώδη ζητήματα της χριστιανικής πίστης. Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι η σωτηρία είναι καθαρά δώρο του Θεού μέσω της χάρης, αλλά ταυτόχρονα απαιτείται πίστη που εκδηλώνεται μέσω έργων.
Η Σωτηρία είναι Δώρο της Χάρης του Θεού (Όχι από Έργα)
ΕΦΕΣ 2:8 Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον· 9 ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις.– «Κατὰ χάριν ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, θεοῦ τὸ δῶρον· οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται.»
Η σωτηρία δεν κερδίζεται με τα έργα, αλλά δίνεται ως δωρεά από τον Θεό.
ΤΙΤ 3:5 ουχί εξ έργων δικαιοσύνης τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς διά λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος,
Η σωτηρία είναι αποτέλεσμα του ελέους του Θεού, όχι των έργων μας.
Η Γνήσια Πίστη Οδηγεί σε Καλά Έργα
ΕΦΕΣ 2:10 Διότι αυτού ποίημα είμεθα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού προς έργα καλά, τα οποία προητοίμασεν ο Θεός διά να περιπατήσωμεν εν αυτοίς.
Ενώ στο εδάφια 8 και 9 διαβάζουμε ότι η σωτηρία δεν είναι από τα έργα αλλά από τη χάρη, εδώ διαβάζουμε ότι ο Θεός μας έπλασε για να ζούμε με καλά έργα. Έτσι ισχύει το "ουχί εξ έργων", αλλά ισχύει και το "προς έργα καλά".
ΙΑΚ 2:17 Ούτω και η πίστις, εάν δεν έχη έργα, νεκρά είναι καθ' εαυτήν.
Η Ισορροπία Χάρης και Έργων
Η χριστιανική ζωή δεν είναι ούτε μία κατάσταση όπου κάποιος προσπαθεί να κερδίσει τη σωτηρία του με έργα, ούτε μία κατάσταση όπου ζει όπως θέλει, στηριζόμενος μόνο στη χάρη.
Η χάρη είναι το θεμέλιο – Κανείς δεν σώζεται από τα έργα του, αλλά μόνο μέσω της θυσίας του Χριστού.
Τα έργα είναι το αποτέλεσμα – Η γνήσια πίστη οδηγεί σε μία ζωή υπακοής, αγάπης και αγιότητας.
Το Παράδειγμα της Αμπέλου
ΙΩΑ 15:5 Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν. 6 Εάν τις δεν μείνη εν εμοί, ρίπτεται έξω ως το κλήμα και ξηραίνεται, και συνάγουσιν αυτά και ρίπτουσιν εις το πυρ, και καίονται.
Ο Ιησούς δείχνει ότι ο πιστός πρέπει να είναι ενωμένος μαζί Του, ώστε να φέρνει καρπό (καλά έργα). Αν ο πιστός απομακρυνθεί από τον Κύριο (αποστατήσει), τότε τον περιμένει η αιώνια κόλαση. Άρα, τα έργα δεν σώζουν, αλλά είναι απόδειξη ότι κάποιος έχει πραγματικά σωθεί.
Συμπέρασμα
Η σωτηρία είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα της χάρης του Θεού και όχι των έργων μας. Ωστόσο, η αληθινή πίστη δεν είναι παθητική, αλλά οδηγεί σε μια ζωή που παράγει καλά έργα ως φυσική συνέπεια της σχέσης με τον Θεό. Ο πιστός δεν εργάζεται για να σωθεί, αλλά εργάζεται επειδή έχει σωθεί.
Comments