Που πήγαιναν οι ψυχές των πεθαμένων στη Παλαιά Διαθήκη;
ΛΟΥΚ ις:22 Απέθανε δε ο πτωχός και εφέρθη υπό των αγγέλων εις τον κόλπον του Αβραάμ· απέθανε δε και ο πλούσιος και ετάφη. 23 Και εν τω άδη υψώσας τους οφθαλμούς αυτού, ενώ ήτο εν βασάνοις, βλέπει τον Αβραάμ από μακρόθεν και τον Λάζαρον εν τοις κόλποις αυτού. 24 Και αυτός φωνάξας είπε· Πάτερ Αβραάμ, ελέησόν με και πέμψον τον Λάζαρον, διά να βάψη το άκρον του δακτύλου αυτού εις ύδωρ και να καταδροσίση την γλώσσαν μου, διότι βασανίζομαι εν τη φλογί ταύτη· 25 είπε δε ο Αβραάμ· Τέκνον, ενθυμήθητι ότι απέλαβες συ τα αγαθά σου εν τη ζωή σου, και ο Λάζαρος ομοίως τα κακά· τώρα ούτος μεν παρηγορείται, συ δε βασανίζεσαι· 26 και εκτός τούτων πάντων, μεταξύ ημών και υμών χάσμα μέγα είναι εστηριγμένον, ώστε οι θέλοντες να διαβώσιν εντεύθεν προς εσάς να μη δύνανται, μηδέ οι εκείθεν να διαπερώσι προς υμάς.
Στη Παλαιά Διαθήκη, οι ψυχές όσων πέθαιναν, πήγαιναν στον Άδη. Στον Άδη, υπήρχε είτε ο τόπος της βασάνου, είτε ο κόλπος του Αβραάμ. Οι δύο αυτοί τόπου, ήταν χωρισμένοι με μέγα και απροσπέλαστο χάσμα. Εκεί δεν είναι ολοκληρωμένοι άνθρωποι, δεν έχουν δηλαδή τα ουράνια σώματά τους, αλλά στον Άδη βρίσκονται μόνο οι ψυχές και περιμένουν αι αυτοί την ανάστασή τους, με τη δική τους σειρά όπως μας λέει ο Λόγος του Θεού.
Οι Άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης, δεν θα λάβουν μέρος στην αρπαγή της εκκλησίας, αλλά η επισύναξη τους θα γίνει από τους αγγέλους κατά τη Δευτέρα Έλευση του Ιησού Χριστού.
ΜΑΤΘ κδ:29 Ευθύς δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων ο ήλιος θέλει σκοτισθή και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες θέλουσι πέσει από του ουρανού και αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή. 30 Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ, και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. 31 Και θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης, και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ' άκρων ουρανών έως άκρων αυτών.
Οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης θα λάβουν μέρος στο γάμο του αρνίου; Αποτελούν νύμφη Χριστού;
ΕΒΡ ια:39 Και ούτοι πάντες αν και έλαβον καλήν μαρτυρίαν διά της πίστεως, δεν απήλαυσαν την επαγγελίαν, 40 διότι ο Θεός προέβλεψε καλύτερόν τι περί ημών, διά να μη λάβωσι την τελειότητα χωρίς ημών.
Οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης δεν θα λάβουν μέρος στην αρπαγή της εκκλησίας, όπως είδαμε παραπάνω. Στο γάμο του Χριστού, θα λάβουν μέρος μόνο οι άγιοι της Καινής διαθήκης οι οποίοι θα αρπαχθούν από τον Κύριο.
ΑΠΟΚ ιθ:7 Ας χαίρωμεν και ας αγαλλιώμεθα και ας δώσωμεν την δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν ο γάμος του Αρνίου, και η γυνή αυτού ητοίμασεν εαυτήν. 8 Και εδόθη εις αυτήν να ενδυθή βύσσινον καθαρόν και λαμπρόν· διότι το βύσσινον είναι τα δικαιώματα των αγίων. 9 Και λέγει προς εμέ· Γράψον, Μακάριοι οι κεκλημένοι εις το δείπνον του γάμου του Αρνίου. Και λέγει προς εμέ· Ούτοι είναι οι αληθινοί λόγοι του Θεού.
Οι άγιοι λοιπόν της Καινής διαθήκης, θα είναι η νύμφη του Χριστού και για να λάβει μέρος στο γάμο του αρνίου, ετοιμάζει τον εαυτόν της. Μόνο η νύμφη θα φορά βύσσινον καθαρόν και λαμπρόν. Οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης, θα είναι οι κεκλημένοι στο δείπνο του γάμου. Πρόκειται για τους φίλους του νυμφίου, όπως λέει παρακάτω και ο Ιωάννης ο βαπτιστής:
ΙΩΑΝ γ:28 Σεις αυτοί είσθε μάρτυρές μου ότι είπον· Δεν είμαι εγώ ο Χριστός, αλλ' ότι είμαι απεσταλμένος έμπροσθεν εκείνου. 29 Όστις έχει την νύμφην είναι νυμφίος· ο δε φίλος του νυμφίου, ο ιστάμενος και ακούων αυτόν, χαίρει καθ' υπερβολήν διά την φωνήν του νυμφίου. Αύτη λοιπόν η χαρά η ιδική μου επληρώθη. 30 Εκείνος πρέπει να αυξάνη, εγώ δε να ελαττόνωμαι.
Τι απέγιναν τα σώματα του Ενώχ και του Ηλία όταν μετατέθηκαν;
Το πρώτο πράγμα που μπορεί κανείς να πει, είναι ότι κανένας δεν θα μπει στη Βασιλεία του Θεού με φθαρτό σώμα σάρκας και αίματος
Α’ ΚΟΡ ιε:50 Τούτο δε λέγω, αδελφοί, ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν, ουδέ η φθορά κληρονομεί την αφθαρσίαν.
Ο Ενώχ περιγράφεται στα παρακάτω εδάφια:
ΓΕΝ ε:22 και περιεπάτησεν ο Ενώχ μετά του Θεού, αφού εγέννησε τον Μαθουσάλα, τριακόσια έτη, και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας· 23 και έγειναν πάσαι αι ημέραι του Ενώχ τριακόσια εξήκοντα πέντε έτη. 24 Και περιεπάτησεν ο Ενώχ μετά του Θεού, και δεν ευρίσκετο πλέον· διότι μετέθεσεν αυτόν ο Θεός.
Εβρ 11:5 Διά πίστεως μετετέθη ο Ενώχ, διά να μη ίδη θάνατον, και δεν ευρίσκετο, διότι μετέθεσεν αυτόν ο Θεός· επειδή προ της μεταθέσεως αυτού εμαρτυρήθη ότι ευηρέστησεν εις τον Θεόν·
Δυστυχώς, δεν έχουμε άλλες πληροφορίες από την Αγία Γραφή περί του Ενώχ. Αυτό λοιπόν που γνωρίζουμε είναι ότι ο Θεός τον μετέθεσε από τη γη κάπου αλλού, (δεν γνωρίζουμε που). Επειδή όμως σάρκα και αίμα δεν μπορεί να κληρονομήσει τη βασιλεία του Θεού, εικάζουμε ότι του έδωσε πρώτα το άφθαρτο και ουράνιο σώμα, αυτό που θα λάβουν όλοι οι πιστοί την ημέρα της ανάστασης των δικαίων και της αρπαγής της εκκλησίας.
Ο Ηλίας περιγράφεται στα εδάφια
Β’ ΒΑΣ β:9 Και ότε διέβησαν, είπεν ο Ηλίας προς τον Ελισσαιέ, Ζήτησον τι να σοι κάμω, πριν αναληφθώ από σου. Και είπεν ο Ελισσαιέ, Διπλασία μερίς του πνεύματός σου ας ήναι, παρακαλώ, επ' εμέ. 10 Ο δε είπε, Σκληρόν πράγμα εζήτησας· πλην εάν με ίδης αναλαμβανόμενον από σου, θέλει γείνει εις σε ούτως· ει δε μη, δεν θέλει γείνει. Και ενώ αυτοί περιεπάτουν έτι λαλούντες, ιδού, άμαξα πυρός και ίπποι πυρός, και διεχώρισαν αυτούς αμφοτέρους· και ανέβη ο Ηλίας με ανεμοστρόβιλον εις τον ουρανόν.
Η περιγραφή του λόγου του Θεού περί της αρπαγής του Ηλία, είναι πιο λεπτομερής. Ο Ηλίας ανελήφθη στον ουρανό, αρπάχτηκε από μία άμαξα πυρός. Ξανά, επειδή σάρκα και αίμα δεν μπορεί να πάει στον ουρανό, συμπεραίνουμε ότι και ο Ηλίας έλαβε το ουράνιο σώμα. Η αρπαγή του Ηλία αποτελεί ένα τύπο, μια προτύπωση της αρπαγής της εκκλησίας στους έσχατους καιρούς.
Ούτε στη περίπτωση του Ηλία γνωρίζουμε ακριβώς το τόπο εις τον οποίο πήγε ο Ηλίας. Δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα, διότι ο Λόγος του Θεού δεν μας δίνει τη πληροφόρηση.
Στο όρος της μεταμόρφωσης, η εμφάνιση του Ηλία και του Μωυσή ήταν πραγματικότητα, ή όραμα των αποστόλων;
Πρόκειται για τη μοναδική περίπτωση σωματικής εμφάνισης ανθρώπου στη γη μετά το θάνατό του, εκτός από τον ίδιο τον Κύριό μας.
ΜΑΡΚ θ:2 Και μεθ' ημέρας εξ παραλαμβάνει ο Ιησούς τον Πέτρον και τον Ιάκωβον και τον Ιωάννην και αναβιβάζει αυτούς εις όρος υψηλόν κατ' ιδίαν μόνους· και μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών· 3 και τα ιμάτια αυτού έγειναν στιλπνά, λευκά λίαν ως χιών, οποία λευκαντής επί της γης δεν δύναται να λευκάνη. 4 Και εφάνη εις αυτούς ο Ηλίας μετά του Μωϋσέως, και ήσαν συλλαλούντες μετά του Ιησού. 5 Και αποκριθείς ο Πέτρος λέγει προς τον Ιησούν· Ραββί, καλόν είναι να ήμεθα εδώ· και ας κάμωμεν τρεις σκηνάς, διά σε μίαν και διά τον Μωϋσήν μίαν και διά τον Ηλίαν μίαν. 6 Διότι δεν ήξευρε τι να είπη· επειδή ήσαν πεφοβισμένοι.
Ο λόγος του Θεού δεν μιλά για όραμα, όραση ή ενύπνιο. Μιλά ρητά για τη φυσική εμφάνιση δύο ανδρών με τα σώματά τους που μιλούσαν μάλιστα με τον Ιησού. Πρόκειται για μία από τις πιο θριαμβευτικές αποδείξεις της Αγίας Γραφής για τη μετά θάνατον ζωή.
Υπάρχουν βεβαίως ορισμένοι αρνητές της ύπαρξης της μεταθανάτιας ζωής που δεν μπορούν να εντάξουν τα εδάφια αυτά στα πλαίσια της διδασκαλίας τους. Έτσι όπως γίνεται κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να νομιμοποιήσει τη ψευδοδιδασκαλία του με βάση την Αγία Γραφή, αναγκαστικά πέφτει σε αντιφάσεις και εφευρίσκει ανόητες και αστήρικτες δικαιολογίες. Έτσι βασιζόμενοι στο παρακάτω εδάφιο του Λουκά, λένε ότι επρόκειτο για ενύπνιο. Το ίδιο το εδάφιο στο οποίο βασίζουν όλη τους την επιχειρηματολογία, μας λύνει το θέμα ρητά και κατηγορηματικά. …
ΛΟΥΚ θ:32 Ο δε Πέτρος και οι μετ' αυτού ήσαν βεβαρημένοι υπό του ύπνου· και ότε εξύπνησαν, είδον την δόξαν αυτού και τους δύο άνδρας τους ισταμένους μετ' αυτού, …
Το εδάφιο αυτό λέει ξεκάθαρα ότι όταν ξύπνησαν, είδαν τους δύο άνδρες με τα μάτια τους!
Όσον αφορά στον Ηλία, είδαμε παραπάνω ότι ο Ηλίας αρπάχτηκε από τη γη στον ουρανό αφού το σώμα του μεταμορφώθηκε σε ουράνιο, αιώνιο και άφθαρτο σώμα. Αυτό το συμπεραίνουμε από το εδάφιο
Α’ ΚΟΡ ιε:50 Τούτο δε λέγω, αδελφοί, ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν, ουδέ η φθορά κληρονομεί την αφθαρσίαν.
Όσον αφορά τον Μωυσή, βλέπουμε στη Γραφή ότι όταν πέθανε, ο Θεός δεν έκανε γνωστό το τόπο του τάφου του.
ΔΕΥΤ λδ:5 Και ετελεύτησεν εκεί ο Μωϋσής, ο θεράπων του Κυρίου, εν τη γη Μωάβ, κατά τον λόγον του Κυρίου. 6 Και έθαψεν αυτόν εν κοιλάδι εν τη γη Μωάβ, κατέναντι του Βαιθ-φεγώρ· και ουδείς γνωρίζει την ταφήν αυτού έως της σήμερον.
ΙΟΥΔ α:9 Ο δε Μιχαήλ ο αρχάγγελος, ότε αγωνιζόμενος με τον διάβολον εφιλονείκει περί του σώματος του Μωϋσέως, δεν ετόλμησε να επιφέρη εναντίον αυτού κατηγορίαν βλάσφημον, αλλ' είπεν, Ο Κύριος να σε επιτιμήση.
Ο Μωυσής είναι η προτύπωση της επισύναξης των αγίων από τους αγγέλους, που διαβάζουμε στο εδάφιο:
ΜΑΤΘ κδ:31 Και θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης, και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ' άκρων ουρανών έως άκρων αυτών.
Που πηγαίνουν οι ψυχές των Χριστιανών που πεθαίνουν?
Οι ψυχές των Χριστιανών όταν πεθαίνουν, πηγαίνουν στον παράδεισο και βρίσκονται στη παρουσία του Ιησού Χριστού, προσμένοντες την ανάστασή τους, που θα γίνει με την αρπαγή της εκκλησίας. Λεπτομέρειες για το που και πως ακριβώς είναι ο παράδεισος, δεν γνωρίζουμε. Ο απόστολος Παύλος μάλιστα τον οποίο ο Θεός άρπαξε και τον πήγε εκεί, μας πληροφορεί ότι δεν του επιτρέπεται να πει όσα είδε στον άνθρωπο
Β’ ΚΟΡ ιβ:2 Γνωρίζω άνθρωπον εν Χριστώ προ ετών δεκατεσσάρων, είτε εντός του σώματος δεν εξεύρω, είτε εκτός του σώματος δεν εξεύρω, ο Θεός εξεύρει· ότι ηρπάγη ο τοιούτος έως τρίτου ουρανού. 3 Και γνωρίζω τον τοιούτον άνθρωπον, είτε εντός του σώματος είτε εκτός του σώματος δεν εξεύρω, ο Θεός εξεύρει,ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν ανεκλάλητα λόγια, τα οποία δεν συγχωρείται εις άνθρωπον να λαλήση.
Ξέρουμε απλά ότι ο απόστολος Παύλος, λέει ότι εκεί είναι πολύ καλύτερα από εδώ και ότι όποιος πηγαίνει εκεί, είναι με τον Χριστό.
ΦΙΛ α:23 Διότι στενοχωρούμαι υπό των δύο, έχων μεν την επιθυμίαν να αναχωρήσω και να είμαι με τον Χριστόν· διότι είναι πολύ πλέον καλήτερον·
Αυτό που επίσης γνωρίζουμε, είναι ότι οι άγιοι έχουν την επιθυμία να αποδημήσουν από αυτό το σώμα και να βρεθούν στη παρουσία του Θεού, όπου θα απολαμβάνουν εις την αιωνιότητα.
Β’ ΚΟΡ ε:8 θαρρούμεν δε και επιθυμούμεν μάλλον να αποδημήσωμεν από του σώματος και να ενδημήσωμεν προς τον Κύριον.
(Δημήτριος Δαλιάνης)