Αναφορές περί της Μαριάμ στην Αγία Γραφή
ΓΕΝ γ:15 και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής∙ αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρνα αυτού∙
ΨΑΛΜ ξθ:8 Ξένος έγεινα εις τους αδελφούς μου, και αλλογενής εις τους υιούς της μητρός μου∙
ΗΣΑ ζ:14 Διά τούτο ο Κύριος αυτός θέλει σας δώσει σημείον∙ Ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει και γεννήσει υιόν, και θέλει καλεσθή το όνομα αυτού Εμμανουήλ.
ΜΑΤΘ α:18 Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτω ήτο∙ αφού ηρραβωνίσθη η μήτηρ αυτού Μαρία μετά του Ιωσήφ, πρίν συνέλθωσιν, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου. 19 Ιωσήφ δε ο ανήρ αυτής, δίκαιος ών, και μη θέλων να θεατρίσει αυτήν, ηθέλησεν να απολύση αυτήν κρυφίως. 20 Ενώ δε αυτός διελογίσθη ταύτα, ιδού, άγγελος Κυρίου εφάνη κατ’ όναρ εις αυτόν, λέγων, Ιωσήφ υιέ του Δαβίδ, μη φοβηθής να παραλάβης Μαριάμ την γυναίκα σου∙ διότι το εν αυτή γεννηθέν είναι εκ Πνεύματος Αγίου∙ ..... 24 Εξεγερθείς δε ο Ιωσήφ από του ύπνου, έκαμεν ως προσέταξεν αυτόν ο άγγελος Κυρίου∙ και παρέλαβε την γυναίκα αυτού. 25 Και δεν εγνώριζεν αυτήν, εωσού εγέννησε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον∙ και εκάλεσε το όνομα αυτού ΙΗΣΟΥΝ.
ΜΑΤΘ ιβ:46 Ενώ δε αυτός έτι ελάλει προς τους όχλους, ιδού η μήτηρ και οι αδελφοί αυτού ίσταντο έξω, ζητούντες να λαλήσωσι προς αυτόν. 47 Είπε δε τις προς αυτόν, Ιδού η μήτηρ σου και οι αδελφοί σου ίστανται έξω, ζητούντες να λαλήσωσι προς σέ. 48 Ο δε αποκριθείς προς τον ειπόντα τούτο προς αυτόν, είπε, Τις είναι η μήτηρ μου, και τίνες είναι οι αδελφοί μου; 49 Και εκτείνας την χείρα αυτού, είπεν, Ιδού η μήτηρ μου και οι αδελφοί μου∙ 50 διότι όστις κάμη το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου είναι αδελφός και αδελφή και μήτηρ. {ΜΑΡΚ ς γ.31 - ΛΟΥΚ η.19}
ΜΑΤΘ ιγ:55 δεν είναι ούτος ο υιός του τέκτονος; η μήτηρ αυτού δεν λέγεται Μαριάμ, και οι αδελφοί αυτού Ιάκωβος και Ιωσής και Σίμων και Ιούδας; 56 και αι αδελφαί αυτού δεν είναι πάσαι παρ’ υμίν; πόθεν λοιπόν εις τούτον πάντα ταύτα; 57 Και εσκανδαλίζοντο εν αυτώ. {ΜΑΡΚ. ς.1}
ΛΟΥΚ α:26 Εν δε τω μηνί τω έκτω, απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν της Γαλιλαίας, ονομαζομένην Ναζαρέτ, 27 προς παρθένον ηρραββωνισμένην με άνδρα ονομαζόμενον Ιωσήφ, εξ οίκου Δαβίδ∙ και το όνομα της παρθένου Μαριάμ. 28 Και εισελθών ο άγγελος προς αυτήν είπε, Χαίρε, κεχαριτωμένη∙ ο Κύριος μετά σού∙ ευλογημένη συ εν γυναιξί. 29 Εκείνη δε ιδούσα, διεταράχθη διά τον λόγον αυτού∙ και διελογίζετο οποίος τάχα ήτο ο ασπασμός ούτος. 30 Και είπε ο άγγελος προς αυτήν, Μη φοβού, Μαριάμ∙ διότι εύρες χάριν παρά τω Θεώ. 31 Και ιδού, θέλεις συλλάβει εν γαστρί, και θέλεις γεννήσει υιόν∙ και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού ΙΗΣΟΥΝ. 32 Ούτος θέλει είσθαι μέγας, και Υιός Υψίστου θέλει ονομασθή∙ και θέλει δώσει εις αυτόν Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού∙ 33 και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος. 34 Είπε δε η Μαριάμ προς τον άγγελον, Πώς θέλει είσθαι τούτο, επειδή άνδρα δεν γνωρίζω; 35 Και αποκριθείς ο άγγελος, είπε προς αυτήν, Πνεύμα Άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει∙ δια τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον, θέλει ονομασθή Υιός Θεού. 35 Και ιδού Ελισάβετ η συγγενής σου, και αυτή συνέλαβεν υιόν εις το γήρας αυτής∙ και ούτος είναι μήν έκτος εις αυτήν την καλουμένην στείραν. 37 Διότι ουδέν πράγμα θέλει είσθαι αδύνατον παρά τω Θεώ. 38 Είπε δε η Μαριάμ, Ιδού η δούλη του Κυρίου∙ γένοιτο εις εμέ κατά τον λόγον σου. Και ανεχώρησεν απ’ αυτής ο άγγελος. 39 Σηκωθείσα δε η Μαριάμ εν ταις ημέραις ταύταις, υπήγε μετά σπουδής εις την ορεινήν, εις την πόλιν Ιούδα∙ 40 και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου, και ησπάσθη την Ελισάβετ. 41 Και ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής∙ και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ, 42 και ανεφώνησε μετά φωνής μεγάλης, και είπεν, Ευλογημένη συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. 43 Και πόθεν μοι τούτο, να έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με; 44 Διότι ιδού, καθώς ήλθεν η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώτα μου, εσκίρτησεν εν αγαλλιάσει το βρέφος εν τη κοιλία μου. 45 Και μακαρία η πιστεύσασα∙ διότι θέλει γείνη εκπλήρωσις των λαληθέντων προς αυτήν παρά Κυρίου. 46 Και είπεν η Μαριάμ, Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον, 47 και ηγαλλίασε το πνεύμά μου εις τον Θεόν τον σωτήρα μου∙ 48 διότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού∙ επειδή ιδού΄, από του νύν, θέλουσι με μακαρίζει πάσαι αι γενεαί∙ 49 διότι έκαμεν εις εμέ μεγαλεία ο Δυνατός, και άγιον το όνομα αυτού∙ {🡪 56}
ΛΟΥΚ β:4 Ανέβη δε και Ιωσήφ από της Γαλιλαίας, εκ της πόλεως Ναζαρέτ, εις την Ιουδαίαν, εις την πόλιν Δαβίδ, ήτις καλείται Βηθλεέμ, (επειδή αυτός ήτο εκ του οίκου και της πατριάς του Δαβίδ,) 5 διά να απογραφθή μετά της Μαριάμ της ηρραβωνισμένης με αυτόν εις γυναίκα, ήτις ήτο έγκυος. 6 Και ενώ ήσαν εκεί, επληρώθησαν αι ημέραι του να γεννήση∙ 7 και εγέννησεν τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εσπαργάνωσεν αυτόν, και κατέκλινεν αυτόν εν τη φάτνη∙ διότι δεν ήτο τόπος δι’ αυτούς εν τω καταλύματι. ..... 33 Και ο Ιωσήφ και η μήτηρ αυτού εθαύμαζον διά τα λεγόμενα περί αυτού. 34 Και ευλόγησεν αυτούς ο Συμεών, και είπε προς την Μαριάμ την μητέρα αυτού, Ιδού, ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ, και εις σημείον αντιλεγόμενον∙ 35 (και σου δε αυτής την ψυχήν ρομφαία θέλει διαπεράσει∙) διά να ανακαλυφθώσιν οι διαλογισμοί πολλών καρδιών.
ΛΟΥΚ β:42 Και ότε έγεινεν ετών δώδεκα, αφού ανέβησαν εις Ιερουσαλήμ κατά το έθος της εορτής, 43 και ετελείωσαν τας ημέρας, ενώ αυτοί υπέστρεφον, το παιδίον ο Ιησούς έμεινεν οπίσω εν Ιερουσαλήμ∙ και δεν ενόησεν ο Ιωσήφ και η μήτηρ αυτού. 44 Νομίσαντες δε ότι αυτός ήτο εν συνοδεία, ήλθον μιάς ημέρας οδόν∙ και ανεζήτουν αυτόν μεταξύ των συγγενών και των γνωρίμων. 45 Και μη ευρόντες αυτόν, υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ ζητούντες αυτόν. 46 Και μετά τρείς ημέρας εύρον αυτόν εν τω ιερώ, καθήμενον εν μέσω των διδασκάλων, και ακούοντα αυτούς, και ερωτώντα αυτούς. 47 Εξίσταντο δε πάντες οι ακούοντες αυτόν, διά την σύνεσιν και τας αποκρίσεις αυτού. 48 Και ιδόντες αυτόν εξεπλάγησαν∙ και είπε προς αυτόν η μήτηρ αυτού, Τέκνον, διά τι έπραξας εις ημάς ούτως; ιδού ο πατήρ σου και εγώ καταλυπούμενοι σε εζητούμεν. 49 Και είπε προς αυτούς, Διά τι με εζητείτε; δεν εξεύρετε ότι πρέπει να ήμαι εις τα του Πατρός μου; 50 Και αυτοί δεν ενόησαν τον λόγον, τον οποίον ελάλησε προς αυτούς. 51 Και κατέβη μετ’ αυτών, και ήλθεν εις Ναζαρέτ∙ και ήτο υποτασσόμενος εις αυτούς. Η δε μήτηρ αυτού εφύλαττε πάντας τους λόγους τούτους εν τη καρδία αυτής.
ΛΟΥΚ ια:27 Και ενώ αυτός έλεγε ταύτα, γυνή τις εκ του όχλου υψώσασα φωνήν, είπε προς αυτόν, Μακαρία η κοιλία ήτις σε εβάστασε, και οι μαστοί τους οποίους εθήλασας. 28 Αυτός δε είπε, Μακάριοι μάλλον οι ακούοντες τον Λόγον του Θεού και φυλάττοντες αυτόν.
ΙΩΑΝ β:3 Και επειδή έλειψεν ο οίνος, λέγει η μήτηρ του Ιησού προς αυτόν, Οίνον δεν έχουσι. 4 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς, Τι είναι μεταξύ εμού και σού γύναι; Δεν ήλθεν έτι η ώρα μου. 5 Λέγει η μήτηρ αυτού προς τους υπηρέτας, Ότι σας λέγη κάμετε.
ΙΩΑΝ β:12 Μετά τούτο κατέβη εις Καπερναούμ, αυτός και η μήτηρ αυτού, και οι αδελφοί αυτού, και οι μαθηταί αυτού∙ και εκεί έμειναν ουχί πολλάς ημέρας.
ΙΩΑΝ ιθ:25 Ίσταντο δε πλησίον εις τον σταυρόν του Ιησού η μήτηρ αυτού, και η αδελφή της μητρός αυτού, Μαρία η γυνή του Κλωπά, και Μαρία η Μαγδαληνή. 26 Ο Ιησούς λοιπόν ως είδε την μητέρα και τον μαθητήν παριστάμενον τον οποίον ηγάπα, λέγει προς την μητέρα αυτού, Γύναι, ιδού ο υιός σου. 27 Έπειτα λέγει προς την μαθητήν , ιδού η μήτηρ σου. Και απ’ εκείνης της ώρας έλαβεν αυτήν ο μαθητής εις την οικίαν αυτού.
ΠΡΑΞ α:14 Ούτοι πάντες ενέμενον ομοθυμαδόν εις την προσευχήν και την δέησιν, μετά των γυναικών και Μαρίας της μητρός του Ιησού, και μετά των αδελφών αυτού.
ΓΑΛ δ:4 Ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον ...
Διάφορες χρήσιμες εξωγραφικές πληροφορίες:
Βιβλίον Χ.Μ.Ενισλείδου, ‘Η Παναγία’ σελ. 30
« ...μετά την Γ’ οικουμενικήν Σύνοδον (431), ήτις καθιέρωσεν το «αειπάρθενον» της Μαρίας και κατεκύρωσεν εις αυτήν τον όρον «Θεοτόκος» ως δόγμα εναντίον των Νεστοριανών, {Νεστόριος, Πατριάρχης Κων/λεως, ο οποίος αποκαλούσε την Μαρία, «Χριστοτόκο»}, άρχισεν η τιμή προς την Μαρίαν να λαμβάνει διαστάσεις, καταλήξασα εις λατρείαν»
Υπ. Αρ. 460/20-011968 εγκύκλιος του Μητροπολίτου Πειραιώς
«Ο Γεννηθείς Θεός ετόνισε την εξής αλήθειαν ειπών, Ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ει μη δι’ εμού. Δεν είναι καθόλου υπερβολή, εάν ημείς είπωμεν, ότι και ουδείς έρχεται προς τον Υιόν, ει μη διά της παρθένου Μητρός Αυτού .... Άς γραφή εις τα βάθη των καρδιών μας, η αλήθεια, ότι ο μη έχων την Μητέρα ουδέ τον Υιόν έχει. Και ουδείς έρχεται προς τον Υιόν, εάν μη ελκύσει και χειραγωγήσει αυτόν η Μήτηρ του Θεού. Ο κόσμος δεν σώζεται με μόνον τον Εμμανουήλ, αλλά ομού με την Γεννήσασαν τον Εμμανουήλ.» {κλπ}
Π. ΣΩΤΗΡΧΟΥ - ΧΑΙΡΕ ΠΥΛΗ ΚΥΡΙΟΥ - ΕΚΔ. ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ σελ.19
"Πύλη Θεού η Παναγία' όπως ψάλλει σε πολλές πάμπολλες λατρευτικές στιγμές της η Εκκλησία μας. Και ο λόγος αυτός ο περιεκτικώτατος αναλύεται και εξηγείται μέσα στα εκκλησιαστικά κείμενα και τα έργα των Αγίων Πατέρων, που μας λένε ότι η Παναγία μας βρίσκεται ανάμεσα στον Θεόν και στους ανθρώπους, και κανείς δεν μπορεί να φθάσει στον Θεόν, αν δεν περάσει από αυτήν την Πύλην της Θείας Χάριτος, και δεν μπορεί να λάβει καμμιά δωρεάν του Θεού, αν δεν προέλθη από τα δικά της χέρια. Ούτε άγγελοι, ούτε άνθρωποι μπορούν, καθώς θα δούμε στη συνέχεια, να επικοινωνήσουν με τον Θεόν και να δεχθούν το ανεξάντλητο έλεός του, αν δεν διαβούν την πόρταν του Θεού. Και αυτό δεν είναι στερητικό, της ελεύθερης και άμεσης επικοινωνίας μας με τον Τριαδικόν Θεόν, που γίνεται με την προσευχή και τη λατρευτική ζωή, αλλά βοηθητικόν και ενισχυτικόν, αφού Εκείνη συνεχώς μεσιτεύει για όλους μας και ιδιαιτέρως για όσους επικαλούνται την προστασίαν και την βοήθειάν της. Θα λέγαμε λοιπόν ότι είναι άλλη μια ευλογία του Θεού προς όλους μας, για να είναι και να γίνωνται πιο οικείες και προσιτές οι φωνές μας: 'Προσάγαγε την ημετέραν προσευχήν τω Υιώ Σου και Θεώ ημών ίνα σώση δια σου τας ψυχάς ημών'.
Οι πολλές ενοχές μας γίνονται εμπόδιο και φοβόμαστε να απευθυνθούμε στον Υπερτέλειον Θεόν μας, ενώ στην Παναγία έχουμε περισσότερο θάρρος και την βλέπουμε σαν Πολυέλεη και Γοργουεπήκοη και αληθινή Μητέρα μας, που συγχωρεί όλα μας τα αμαρτήματα και μας βοηθεί 'προς σωτηρίαν' και μας στηρίζει και μας σκεπάζει σε κάθε δυσκολία μας. Σ' Εκείνην πλησιάζουμε πιο εύκολα και πιο άμεσα ως προερχομένην 'εξ ανθρώπων'. Την νιώθουμε πιο κοντά μας και πιο τρυφερή και συγχωρητική και καθόλου άγρια και αυστηρή...Εκείνη όμως έρχεται, σαν πονεμένη Μάνα και μας χαιδεύει και μας παρηγορεί και μας εγκαρδιώνει την πάσαν ώραν”
Ορθόδοξο Μικρό Ευχολόγιο:
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου (σελ. 39)
Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, προς σε καταφεύγω, σωτηρίαν επιζητών, ώ Μήτερ του Λόγου και Παρθένε, των δυσχερών και δεινών με διάδωσον. (σελ. 26)
Λύτρωσόν με του πυρός του αιωνίου και βασάνων των αποκειμένων μοι Θεογεννήτορ, όπως μακαρίζω σε. (σελ. 10)
Ίλεως γενού μοι τω ταπεινώ, ότι πλήν σου άλλην ού γινώσκω καταφυγήν, ο εν αμαρτίαις παντοίαις πεπλησμένος ελέησόν με μόνη, Χριστιανών η ελπίς. (σελ 38)
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς. (σελ. 20)
Από τα συγγράμματα των πατέρων:
1ος αιώνας:
Πολύκαρπος Σμύρνης: καμία αναφορά στην Μαρία.
Κλήμης Ρώμης: καμία αναφορά στην Μαρία.
Ποιμήν του Ερμά: καμία αναφορά στην Μαρία.
Επιστολή Βαρνάβα: καμία αναφορά στην Μαρία.
2ος αιώνας:
Μελίτων Σάρδεων: καμία αναφορά στην Μαρία.
Θεόφιλος Αντιοχείας: καμία αναφορά στην Μαρία.
Πολυκράτης Εφέσου: καμία αναφορά στην Μαρία.
Ιγνάτιος Αντιοχείας: καμία αναφορά στην Μαρία.
Τερτυλλιανός: καμία αναφορά στην Μαρία.
Κλήμης Αλεξανδρείας: Αναφέρει ότι "ασπόρως συνέλαβε"
Ειρηναίος Λουγδούνου: Παραλληλίζει την Μαρία με την Εύα
Ιουστίνος ο Μάρτυς: Παραλληλίζει την Μαρία με την Εύα
3ος αιώνας:
Ωριγένης: (ο πατέρας της επιστημονικής Θεολογίας): ιστορικά μόνο αναφέρει ότι την μητέρα του Κυρίου την έλεγαν Μαριάμ, και ότι σκανδαλίστηκε κατά την παράδοση του υιού της...
Κυπριανός: Καμία αναφορά στην Μαρία
Ευσέβιος ο Παμφίλου: (ο πατέρας της Εκκλησιαστικής ιστορίας), Καμία αναφορά στην Μαρία
4ος αιώνας:
Αθανάσιος ο μέγας: Μιλάει για το Αειπάρθενο της Μαρίας
Κύριλλος Ιεροσολύμων: Θεοτόκος αγνή και αγία.
Βασίλειος ο Μέγας: Καμία αναφορά στην Μαρία. Οι επικλήσεις προς την Μαρία που υπάρχουν στην λειτουργία του Μ. Βασιλείου, είναι μεταγενέστερες προσθήκες
Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός: Καμία αναφορά στην Μαρία
Εφραίμ ο Σύρος: Καμία αναφορά στην Μαρία
Γρηγόριος ο Νύσσης: Καμία αναφορά στην Μαρία
Αμβρόσιος: Καμία αναφορά στην Μαρία
Επιφάνειος, (στον γάμο της Κανά): «Δια να μη νομίσουν μερικοί, ότι η Αγία Παρθένος είναι κάτι περισσότερον, ωνόμασεν αυτήν ‘γύναι’, ως να προφητεύη περί των επί της γής σχισμάτων και αιρέσεων, αι οποίαι θα ενεφανίζοντο εις το μέλλον , ίνα μη θαυμάζοντες υπερβάλλουν μερικοί την Αγίαν και υποπέσουν εις αυτήν την φλυαρίαν της αιρέσεως.»
Επιφάνειος, (κατά των αιρέσεων, Β’ τόμος, σελ. 1054, 1056-7, 1064): «Άλλους γαρ πάλιν αφραίνοντας εις την υπέρ της αγίας παρθένου υπόθεσιν, αντί Θεού ταύτην παρεισάγειν ...όπερ το πολύ εστιν ασεβές και αθέμιτον, ηλοιωμένον από του κηρύγματος του Αγίου Πνεύματος, ώστε είναι διαβολικόν ενέργημα και πνεύματος ακαθάρτου διδασκαλία. .... Παυσάσθω τοίνυν η πλάνη των πεπλανημένων. Ούτε γαρ Θεός η Μαρία, ούτε απ’ ουρανού έχουσα το σώμα, αλλ’ εκ συλλήψεως ανδρός και γυναικός, κατ’ επαγγελίαν δε, ώσπερ ο Ισαάκ, οικονομηθείσα. Και μηδείς εις το όνομα αυτής προσφερέτω. Εαυτού γαρ την ψυχήν απόλλυσι.... Ναι μην άγιον ήν το σώμα της Μαρίας, ού μην Θεός. Ναι δή παρθένος ήν η Παρθένος και τετιμημένη, αλλ’ ούκ εις προσκύνησιν ημίν δοθείσα, αλλά προσκυνούσα τον εξ αυτής γεγεννημένον, απ’ ουρανών δε εκ κόλπων Πατρός παραγόμενον. ....Ει γαρ αγγέλους προσκυνείσθαι ου θέλει ο Θεός, πόσω μάλλον την από Άννης γεγεννημένην, την εκ του Ιωακείμ τη Άννη δεδωρημένη. ..... Εν τιμή έστω η Μαρία, ο δε Πατήρ και υιός και Άγιον Πνεύμα προσκυνείσθω. Την Μαρίαν μηδείς προσκυνείτω.
Ορθόδοξο Μέγα Ωρολόγιον
… πού προσφύγω; πού δέ καί σωθήσομαι;… είς σέ μόνην ελπίζω, και θαρώ, και καυχώμαι, και προστρέχω…
Ουδείς προστρέχων επί σοί, κατησχυμμένος απο σού εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε.
Διάσωσον, από κινδύνων τους δούλους Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν είς σέ καταφεύγομεν
Αληθή Θεοτόκον, ομολογώ Δέσποινα, σέ τήν τού θανάτου το κράτος, εξαφανίσασαν.
Και σέ μεσίτριαν έχω, πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν
Σέ τήν μεσιτεύσασαν τήν σωτηρίαν τού γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε.
Τήν πάσαν ελπίδα μου, είς σέ ανατίθημι, Μήτερ του Θεού
… είς σέ μόνην ελπίζω,
Θεοτόκε, σύ γάρ εί ή σωτηρία τού γένους των Χριστιανών
‘Εκαστος όπου σώζεται, εκεί δικαίως καί προστρέχει, και ποία άλλη τοιαύτη καταφυγή, ώς σύ Θεοτόκε, σκέπουσα τάς ψυχάς ημών;
… τον νούν μου Δέσποινα, και αγαθή μόνη, ελευθέρωσον…
Ο Θεός, δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς
… τήν λυτρωσαμένην, ημάς έκ τής κατάρας, τήν Δέσποιναν του κόσμου, ύμνοις τιμήσωμεν
Δέσποινα πρόφθασον, καί έκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, ή μόνη ταχέως προστατεύουσα
Ημείς έν σοί καυχώμεθα Θεοτόκε…
… ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες είς σέ …
Η ελπίς, και προστασία… σύ εί Θεοτόκε Άχραντε.
Τήν πάσαν ελπίδα μου, είς σέ ανατίθημι, Μήτηρ του Θεού…
… Αγνή Παρθένε… ή των απηλπισμένων μόνη ελπίς…
… Θεοτόκε,… Σύ εί ή βάτος, έν ή αφλέκτως Μωϋσής κατείδεν ώς φλόγα…
Της Υπεραγίας Θεοτόκου… Χαίρε βάτε άφλεκτε… χαίρε η άφλεκτη βάτος
Θεοτόκε… Χαίρε. ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα. χαίρε, δι’ ής βρεφουργείται ο Κτίστης
… χαίρε Μαρία Κυρία πάντων
… Θεοτόκε… Χαίρε πέτρα, η ποτίσασα τούς διψώντας την ζωήν.
… Ιλαστήριον του κόσμου, χαίρε άχραντε Δέσποινα… Ουρανών υψηλοτέρα…
… χαίρε ή πύλη της σωτηρίας… χαίρε, τής αμαρτίας αναιρούσα τον ρύπον
… Λύτρωσαι Θεοτόκε τών συνεχουσών ημάς αμαρτιών…
Θεοτόκε, σύ εί ή άμπελος ή αληθινή
… και προς το φώς των εντολών σου, τας οδούς μου κατεύθυνον δέομαι».
Ποιες εντολές άραγε; Πού βρήκαν κάποια εντολή της Παρθένου; Η μόνη «εντολή» που η Μαριάμ έδωσε, ήταν στον Γάμο της Κανά (Ιωάννης: β’ 1-5), όταν τελείωσε το κρασί και πήρε την πρωτοβουλία να ζητήσει από τον Κύριο να «επέμβει». Αφού ο Κύριος ευγενικά «την έβαλε στην θέση της», δίνοντας της να καταλάβει ότι δεν μπορεί να επεμβαίνει στο έργο Του, η Μαριάμ είπε τότε στους υπηρέτες: «Ότι σας λέγει κάμετε». Αυτή ήταν η μόνη «εντολή» που έδωσε η Μαριάμ.
«Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν. Τὴν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν, καὶ καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν, τὴν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας, τὴν Δέσποιναν τοῦ κόσμου, ὕμνοις τιμήσωμεν. Ἀπὸ τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν, ἀσθενεῖ τὸ σῶμα, ἀσθενεῖ μου καὶ ἡ ψυχή, πρὸς σὲ καταφεύγω τὴν Κεχαριτωμένην, ἐλπὶς ἀπηλπισμένων, σύ μοι βοήθησον. Δέσποινα καὶ μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ, δέξαι παρακλήσεις, ἀναξίων σῶν ἱκετῶν, ἵνα μεσιτεύσῃς πρὸς τὸν ἐκ σοῦ τεχθέντα. Ὦ Δέσποινα, τοῦ κόσμου γενοῦ μεσίτρια. Ψάλλομεν προθύμως σοι τὴν ᾠδήν, νῦν τῇ πανυμνήτῳ, Θεοτόκῳ χαρμονικῶς, μετὰ τοῦ Προδρόμου, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, δυσώπει, Θεοτόκε, τοῦ οἰκτειρῆσαι ἡμᾶς. Ἄλαλα τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μὴ προσκυνούντων, τὴν εἰκόνα σου τὴν σεπτήν, τὴν ἱστορηθεῖσαν, ὑπὸ τοῦ ἀποστόλου, Λουκᾶ ἱερωτάτου, τὴν Ὁδηγήτριαν. Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Η Γραφή μας διδάσκει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο μοναδικός μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Το παραπάνω τροπάριο, διδάσκει ότι η μητέρα του Κυρίου είναι μεσίτρια μεταξύ των ανθρώπων και του Γιού της Ιησού. Ενώ λοιπόν ο Θεός μας δίνει το δικαίωμα να πλησιάζουμε τον Θεό δια του Ιησού, κάποιοι μας λένε ότι για να πλησιάσουμε τον Μεσίτη Χριστό, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε έναν άλλον μεσίτη. Αυτό δεν έχει καμία λογική, ούτε ανθρώπινη, ούτε θεολογική.