ΤΕΧΝΗΤΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ

Α. ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ?

Η Αγία Γραφή δεν αναφέρει ρητά την εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF), γιατί είναι μια σύγχρονη ιατρική μέθοδος. Όμως μπορούμε να αντλήσουμε αρχές από τον λόγο του Θεού για να δούμε αν συμφωνεί ή όχι με το πνεύμα της.

1. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός της ζωής

«Διότι συ εμόρφωσας τους νεφρούς μου· με περιετύλιξας εν τη κοιλία της μητρός μου.» (ΨΑΛΜ 139:13). Η ζωή δεν είναι τυχαία ούτε προϊόν μόνο της ιατρικής, αλλά δώρο του Θεού. Κάθε μορφή τεχνητής παρέμβασης πρέπει να σέβεται αυτό το ιερό δώρο.

2. Ο θεσμός του γάμου

Η γέννηση παιδιών δίνεται ως ευλογία μέσα στον γάμο: «Διά τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα, και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού· και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν» (ΓΕΝ 2:24). Άρα, η γονιμοποίηση – είτε φυσική είτε υποβοηθούμενη – οφείλει να γίνεται μόνο μέσα στα όρια του γάμου.

3. Το ζήτημα των εμβρύων

Στην εξωσωματική δημιουργούνται πολλά έμβρυα, τα οποία συχνά δεν εμφυτεύονται και μένουν κατεψυγμένα ή καταστρέφονται. Η Γραφή μας δείχνει ότι η ζωή έχει αξία από τη σύλληψη: «Πριν σε μορφώσω εν τη κοιλία, σε εγνώρισα …» (ΙΕΡ 1:5). Η καταστροφή εμβρύων σημαίνει απώλεια ζωών, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την εντολή «ου φονεύσεις» (Εξ 20:13).

4. Η ελπίδα στον Θεό

Πολλά άτεκνα ζευγάρια στην Αγία Γραφή έλαβαν παιδί με θαυμαστό τρόπο:

• Ο Αβραάμ και η Σάρρα (Γεν 21).

• Ο Ισαάκ και η Ρεβέκκα (Γεν 25:21).

• Ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ (Λουκ 1:13). Η τελική ελπίδα είναι στον Θεό, όχι μόνο στην ανθρώπινη τεχνολογία.

Συμπέρασμα: Η Βίβλος δεν καταδικάζει την ιατρική βοήθεια, αλλά τονίζει τον σεβασμό στη ζωή από τη σύλληψη και την ιερότητα του γάμου. Αν η εξωσωματική γίνεται μέσα στον γάμο, χωρίς να καταστρέφονται ή να εγκαταλείπονται έμβρυα, μπορεί να θεωρηθεί αποδεκτή με επιφύλαξη. Το κρίσιμο σημείο είναι να μη χαθούν ζωές (έμβρυα), και οι σύζυγοι να ζητούν με προσευχή τη βούληση του Θεού.

Β. ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΔΩΡΕΑ ΩΑΡΙΩΝ?

Η δωρεά ωαρίων είναι διαφορετική από την εξωσωματική μεταξύ συζύγων, γιατί βάζει τρίτο πρόσωπο μέσα στη διαδικασία της σύλληψης. Ας το δούμε με βάση τη Βίβλο:

1. Η ενότητα του γάμου

Ο λόγος του Θεού λέει: «και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν» (ΓΕΝ 2:24). Το παιδί είναι καρπός αυτής της ένωσης. Η είσοδος τρίτου (δωρήτριας ωαρίων) «σπάει» αυτή την αποκλειστικότητα της σχέσης ανδρός και γυναικός.

2. Το παράδειγμα της Άγαρ

Η Σάρρα, επειδή ήταν άτεκνη, έδωσε στον Αβραάμ τη δούλη της Άγαρ για να αποκτήσει παιδί μέσω αυτής (Γεν 16:1-4). Το αποτέλεσμα ήταν σύγχυση και διχασμός μέσα στην οικογένεια. Αυτό δείχνει πως η ανάμιξη τρίτου προσώπου στη γέννηση παιδιού φέρνει προβλήματα και δεν είναι σύμφωνη με το σχέδιο του Θεού.

3. Η πατρότητα και μητρότητα κατά την Αγία Γραφή

Ο Θεός παρουσιάζει το παιδί ως δώρο που δίνεται στον γάμο:«Ιδού, κληρονομία παρά του Κυρίου είναι τα τέκνα» (ΨΑΛΜ 127:3). Η μητρότητα δεν είναι μόνο βιολογική, αλλά και πνευματική. Όμως, στη δωρεά ωαρίων, το παιδί δεν είναι εξ ολοκλήρου καρπός του συγκεκριμένου γάμου, αλλά προέρχεται από γενετικό υλικό άλλης γυναίκας.

4. Κίνδυνος διάσπασης της ταυτότητας του παιδιού

Η Αγία Γραφή δίνει μεγάλη αξία στη γενεαλογία (π.χ. Ματθ 1· Λουκ 3), γιατί η καταγωγή σχετίζεται με την ταυτότητα. Στη δωρεά ωαρίων υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στη μητέρα που κυοφορεί και στη βιολογική μητέρα, και αυτό μπορεί να φέρει εσωτερικές συγκρούσεις.

Συμπέρασμα: Σύμφωνα με τις βιβλικές αρχές, η δωρεά ωαρίων δεν συμβαδίζει με το θέλημα του Θεού, γιατί:

• εισάγει τρίτο πρόσωπο στην ιερή ενότητα του γάμου,

• θυμίζει την πρακτική της Σάρρας με την Άγαρ που είχε αρνητικές συνέπειες,θολώνει την ταυτότητα του παιδιού και την καθαρότητα της γονεϊκής σχέσης.

Ο Θεός καλεί το ζευγάρι να εμπιστευθεί το σχέδιό Του, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να ζήσει χωρίς παιδιά ή να στραφεί στην υιοθεσία, η οποία έχει ισχυρό βιβλικό θεμέλιο (Εφεσ 1:5 – «προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν διά Ιησού Χριστού εις εαυτόν»).