Αθανασίου Δημήτριος (Θεολόγος)
Όπως είναι γνωστό, οι Μουσουλμάνοι θεωρούν τη χριστιανική Βίβλο παραποιημένη και αναξιόπιστη. Στον «ισλαμοχριστιανικό» διάλογο καταφεύγουν σε πορίσματα της σύγχρονης έρευνας, δήθεν για να τεκμηριώσουν τις θέσεις τους, βλέπε: http://islamforgreeks.org/2010/03/09/new-testament-unreliability-part-1/.
Το ερώτημα όμως είναι, με ποιόν τρόπο μπορούν οι Μουσουλμάνοι ν΄αποδείξουν τους ισχυρισμούς τους, αφού όπως θα δούμε παρακάτω, υπάρχουν κάποιες λογικές και ιστορικές θέσεις που αναδεικνύουν την αξιοπιστία των Ιερών Γραφών και κατά συνέπεια ανατρέπουν τη ισλαμική πεποίθηση. Αποδείξεις πέρι αξιοπιστίας της Αγίας Γραφής:
α) Εφόσον δεν υπάρχει το πρωτότυπο της Αγίας Γραφής, είναι αδύνατον να κάνουμε σύγκριση των δύο κειμένων (πρωτότυπο-αντίγραφο), με αποτέλεσμα να μην μπορούμε ν΄αποδείξουμε εαν το αντίγραφο υπήρξε παραλλαγή του πρωτοτύπου. Έτσι, για ν΄αποδείξουν τη φθορά της Βίβλου οι Μουσουλμάνοι, χρειάζεται να επαναφέρουν το πρωτότυπο του κειμένου, το οποίο δεν υπάρχει στα χέρια μας, δίοτι ως γνωστόν, αυτόγραφα υπάρχουν στον κόσμο μετά το 12ο αιώνα μ.Χ[1].
β) Άλλο σημείο είναι, η ραγδαία έξαπλωση και μετάφραση της Αγίας Γραφής στα πέρατα της οικουμένης. Είναι τόσες πολλές οι πρώιμες μεταφράσεις της Βίβλου, που θα ήταν αδύνατον να συγκεντρωθούν και να αλλοιωθούν ταυτόχρονα. Για παράδειγμα η Παλαιά Διαθήκη μεταφράστηκε τον 2ο αιώνα, από την εβραϊκή στην ελληνιστική κοινή γλώσσα. Επίσης κατά την περίοδο της Καινής Διαθήκης, έγιναν από πολύ νωρίς μεταφράσεις σε 18 διαφορετικές γλώσσες, στα λατινικά (vulgata), συριακά (Πεσσιτώ) και κοπτικά, αρμενικά, γοτθικά κ.α[2].
γ) Άλλο σημαντικό γεγονός είναι η διαφωνία που υπήρξε στους Χριστιανούς από τους πρώτους κιόλας αιώνες. Από τον 1ο αι. κιόλλας ξεκίνησαν οι διάμαχες πάνω σε διάφορα θεολογικά θέματα π.χ. Ιουδαίζοντες Χριστιανοί-Ελληνίζοντες Χριστιανοί. Επίσης τον 2ο αιώνα εμφανίστηκαν οι λεγόμενες τριαδολογικές αιρέσεις π.χ. Τροπικός ή Δυναμικός Μοναρχιανισμός, φτάνοντας στο σημείο της πελώριας διαμάχης την εποχή του Αρείου 4ος αιώνας. Πώς είναι δυνατόν με τόσες διαφωνίες που είχαν οι πρώτοι Χριστιανοί στα δογματικά ζητήματα π.χ. Τριαδολογία, Πνευματολογία, Χριστολογία, Εκκλησιολογία κ.α. να φτάσουν σε σημείο ώστε να συνωμοτήσουν με σκοπό να αλλάξουν τις Γραφές; Αφού στα σημαντικότερα σημεία διαφωνούσαν!
δ)Ένα τέταρο σημείο είναι παρμένο από τη Λειτουργική Ζωή της Εκκλησίας. Παρότι οι Αρειανοί συχνά κατέφευγαν σε αρκετά χωρία όπως είναι τα ακόλουθα: «Πατήρ μου μείζων μου εστιν» (Ιω. 14, 28), «αναβαίνω προς τον πατέρα μου και πατέρα υμών, και Θεόν μου και Θεόν υμών» (Ιω. 20,17) για να πολεμήσουν τη θεότητα του Κυρίου. Η Εκκλησία έδειξε τόση μεγάλη ευαισθησία σε αυτές τις συγκεκριμένες περικοπές, ώστε, όχι μόνο δεν τα αφαίρεσε (ξεφορτώθηκε) από τη Γραφή, αντιθέτως, τα πρόσθεσε στη Λατρεία της. Το (Ιω. 14, 28), είναι στο πρώτο Ευαγγέλιο που διαβάζουμε στην Ακολουθία των Παθών, το εσπέρας της Μ. Πέμπτης, το επονομαζόμενο και Ευαγγέλιο της Διαθήκης. Επίσης το (Ιω. 20,17), προσθέθηκε στους Αίνους του Όρθρου της Μ. Δευτέρας, ποίημα Κοσμά Μοναχού. Αν η Εκκλησία επιδίωκε να αλλάξει τη Βίβλο, όχι μόνο δε θα τα πρόσθετε στη Λατρεία της, αλλά πολύ απλά θα τα αφαιρούσε από τη Γραφή μαζί με πλήθος άλλων παρόμοιον χωρίων, βλέπε:(Λουκ. 18,19), (Μαρ.13,32) κ.α. Που ήταν κυριολεκτικά το οπλοστάσιο των αιρετικών.
ε) Μια εξίσου σημαντική απόδειξη για τη γνησιότητα της Βίβλου είναι, οι εχθροί του Χριστιανισμού. Πρώτος σφοδρός πολέμιος της Εκκλησίας ήταν η Συναγωγή (δηλ. οι Εβραίοι), εαν πράγματι άλλαζαν τις Γραφές θα τους κατηγορούσαν οι ίδιοι μέσα από τα συγγράμματά τους. Το ίδιο ισχυεί και για τους Εθνικούς, συγκεκριμένα οι Φιλόσοφοι, οι οποίοι μελετούσαν τη Γραφή, ούτος ώστε να πολεμούν το Χριστιανισμό μέσα από τις ίδιες τις πηγές του. Κι όμως δεν έχουμε καμια γραπτή μαρτυρία από Εθνικούς να κατηγορούν τους Χριστιανούς για αλλοίωση των Γραφών, εκτός από την μαρτυρία του Κέλσου όπου δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, διότι δε μας δίνει συγκεκριμένες πληροφορίες, λ.γ. τόπος, χρόνος, πρόσωπο που παραχάραξε τη Γραφή!»
ζ) Απόδειξη είναι ακόμα και η εποχή των διωγμών 1ος-4ος αι. Ήταν αδύνατον να αλλοιώσουν τις Γραφές οι Χριστιανοί, διότι από τα πρώτα κιόλας χρόνια μέχρι τα μέσα του 4ου αιώνα ήταν εγκλωβισμένοι στις κατακόμβες και δεν είχαν καμία δυνατότητα ελευθερίας.
η)Τέλος, ακόμα και μέσα από τις ισλαμικές πηγές απουσιάζει οποιαδήποτε σαφέστατη αναφορά για την κατηγορία των Χριστιανών »ότι πειράζουν τις Γραφές». Ένας από τους μεγαλύτερους ερμηνευτές του Ισλάμ ο »Ιμάμ ελ Ράζι» είπε τα εξής: «Ήταν αδύνατον να αλλοιωθεί η Αγία Γραφή, λόγω της ταχύτατης εξαπλώσεώς της.»
Είναι σαφέστατο από τα παραπάνω ότι, η ισλαμική πεποίθεση περί αλλοιώσεως της Βίβλου, είναι ένας μύθος και τίποτε άλλο. Χρειάζεται να υπογραμμίσουμε επίσης ότι, δεν αναφέρεται καμια ιστορική μαρτυρία στη παγκόσμια φιλολογία, για την αλλοίωση της Γραφής από τους Χριστιανούς. Επίσης δεν αναφέρεται ούτε στην ειδωλολατρική, ιουδαϊκή, χριστιανική, ισλαμική φιλολογία, καμια συγκεκριμένη αναφορά, όπου να αναφέρονται, ο χρόνος, ο τόπος, η αιτία και τα πρόσωπα που αλλοίωσαν τη Γραφή.»
Βιβλιογραφία:
1. Σωτήριου Δεσπότη, «ο κώδικας των Ευαγγελίων», Εκδόσεις Άθως-Αθήνα 2007, σελ. 46
2. Σωτήριου Δεσπότη, ο.π., σελ. 52
3. https://defendingchristianity.wordpress.com
Δημήτριος Δαλιάνης