Η Βίβλος είναι γεμάτη με παραδείγματα λατρείας με δυνατή φωνή. Στο βιβλίο των Ψαλμών, διαβάζουμε για τον βασιλιά Δαβίδ που έψαλε και ύμνησε τον Κύριο με δυνατή φωνή. Διακήρυξε το μεγαλείο του Θεού και έψαλε ύμνους σωτηρίας και σωτηρίας.
Ομοίως, στην Καινή Διαθήκη, οι απόστολοι και οι πρώτοι Χριστιανοί ύψωναν τις φωνές τους σε χαρούμενη λατρεία και έπαινο. Προσκυνούσαν με όλη τους την καρδιά, το μυαλό, την ψυχή και τη δύναμή τους, δείχνοντας την αγάπη και την αφοσίωσή τους στον Θεό.
ΨΑΛΜ 142:1 «Μασχίλ του Δαβίδ· προσευχή ότε ήτο εν τω σπηλαίω.» Με την φωνήν μου έκραξα προς τον Κύριον· με την φωνήν μου προς τον Κύριον εδεήθην. 2 Θέλω εκχέει ενώπιον αυτού την δέησίν μου· την θλίψιν μου ενώπιον αυτού θέλω απαγγείλει. 3 Ότε το πνεύμά μου ήτο κατατεθλιμμένον εν εμοί, τότε συ εγνώρισας την οδόν μου. Παγίδα έκρυψαν δι' εμέ εν τη οδώ την οποίαν περιεπάτουν. 4 Έβλεπον εις τα δεξιά και παρετήρουν, και δεν υπήρχεν ο γνωρίζων με· καταφύγιον εχάθη απ' εμού, δεν υπήρχεν ο εκζητών την ψυχήν μου. 5 Προς σε, Κύριε, έκραξα, και είπα, συ είσαι η καταφυγή μου, η μερίς μου εν γη ζώντων. 6 Πρόσεξον εις την φωνήν μου, διότι ταλαιπωρούμαι σφόδρα· ελευθέρωσόν με εκ των καταδιωκόντων με, διότι είναι δυνατώτεροί μου. 7 Εξάγαγε εκ φυλακής την ψυχήν μου, διά να δοξολογώ το όνομά σου. Οι δίκαιοι θέλουσι με περικυκλώσει, όταν με ανταμείψης.
ΨΑΛΜ 32:11 Ευφραίνεσθε εις τον Κύριον και αγάλλεσθε, δίκαιοι· και αλαλάξατε, πάντες οι ευθείς την καρδίαν.
ΨΑΛΜ 47:1 «Εις τον πρώτον μουσικόν. Ψαλμός διά τους υιούς Κορέ.» Πάντες οι λαοί, κροτήσατε χείρας· αλαλάξατε εις τον Θεόν εν φωνή αγαλλιάσεως.
ΨΑΛΜ 95:1 Δεύτε, ας αγαλλιασθώμεν εις τον Κύριον· ας αλαλάξωμεν εις το φρούριον της σωτηρίας ημών. 2 Ας προφθάσωμεν ενώπιον αυτού μετά δοξολογίας· εν ψαλμοίς ας αλαλάξωμεν εις αυτόν. 3 Διότι Θεός μέγας είναι ο Κύριος, και Βασιλεύς μέγας υπέρ πάντας τους θεούς.
Η ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΝΙΚΑΕΙ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ
ΑΡΙΘ 10:9 Και εάν εξέλθητε εις μάχην εν τη γη υμών κατά του εχθρού του πολεμούντος εναντίον υμών, τότε θέλετε σαλπίζει αλαλαγμόν διά των σαλπίγγων και θέλετε ελθεί εις ενθύμησιν ενώπιον Κυρίου του Θεού υμών και θέλετε διασωθή εκ των εχθρών υμών.
ΙΗΣ 6:5 Και όταν σαλπίσωσι με την κερατίνην επεκτείνοντες, καθώς ακούσητε τον ήχον της σάλπιγγος, πας ο λαός θέλει αλαλάξει μέγαν αλαλαγμόν, και θέλει καταπέσει το τείχος της πόλεως υφ' εαυτό, και ο λαός θέλει αναβή, έκαστος κατ' ενώπιον αυτού. 20 Και ηλάλαξεν ο λαός, ότε εσάλπισαν με τας σάλπιγγας· και ως ήκουσεν ο λαός την φωνήν των σαλπίγγων, τότε ηλάλαξεν ο λαός αλαλαγμόν μέγαν, και κατέπεσε το τείχος υφ' εαυτό, και ανέβη ο λαός εις την πόλιν, έκαστος κατ' ενώπιον αυτού, και εκυρίευσαν την πόλιν.
ΨΑΛΜ 27:6 και ήδη η κεφαλή μου θέλει υψωθή υπεράνω των εχθρών μου των περικυκλούντων με· και θέλω θυσιάσει εν τη σκηνή αυτού θυσίας αλαλαγμού· θέλω υμνεί και θέλω ψαλμωδεί εις τον Κύριον.
Η ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΜΑΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΙ
Με τον ίδιο τρόπο και εμείς καλούμαστε να τον προσκυνήσουμε με τη φωνή μας και να δοξολογήσουμε.
Η πράξη της ανύψωσης της φωνής μας στη λατρεία δεν είναι μόνο μια μορφή έκφρασης και απελευθέρωσης, αλλά δείχνει επίσης την πίστη και την αφοσίωσή μας στον Θεό. Όταν τραγουδάμε με δυνατή φωνή, δηλώνουμε στον κόσμο και στον εαυτό μας ότι πιστεύουμε στη δύναμη του Κυρίου και Σωτήρα μας. Εκφράζουμε την εμπιστοσύνη μας σε Αυτόν και την εμπιστοσύνη μας στις υποσχέσεις Του.
Η λατρεία με δυνατή φωνή έχει επίσης μια μεταμορφωτική επίδραση στην καρδιά μας. Όταν προσκυνούμε με όλη μας τη δύναμη, ανοίγουμε τον εαυτό μας στην παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα φέρνει παρηγοριά, ειρήνη και χαρά στις καρδιές μας και μας βοηθά να επικεντρωθούμε στην αγάπη και τη χάρη του Θεού. Η λατρεία μάς βοηθά να αφήσουμε στην άκρη τις ανησυχίες και τους περισπασμούς μας και να επικεντρωθούμε σε αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό: τη σχέση μας με τον Θεό.
ΨΑΛΜ 89:15 Μακάριος ο λαός ο γινώσκων αλαλαγμόν· θέλουσι περιπατεί, Κύριε, εν τω φωτί του προσώπου σου. 16 Εις το όνομά σου θέλουσιν αγάλλεσθαι όλην την ημέραν· και εις την δικαιοσύνην σου θέλουσιν υψωθή.
Η ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΦΕΡΝΕΙ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ
ΕΣΔΡ 3:10 Και ότε έθεσαν οι οικοδόμοι τα θεμέλια του ναού του Κυρίου, εστάθησαν οι ιερείς ενδεδυμένοι, μετά σαλπίγγων, και οι Λευΐται οι υιοί του Ασάφ μετά κυμβάλων, διά να υμνώσι τον Κύριον, κατά την διαταγήν Δαβίδ του βασιλέως του Ισραήλ· 11 και έψαλλον αμοιβαίως υμνούντες και ευχαριστούντες τον Κύριον, Ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού επί τον Ισραήλ. Και πας ο λαός ηλάλαξαν αλαλαγμόν μέγαν, υμνούντες τον Κύριον διά την θεμελίωσιν του οίκου του Κυρίου. 12 Και πολλοί εκ των ιερέων και Λευϊτών και των αρχηγών των πατριών, γέροντες, οίτινες είχον ιδεί τον πρότερον οίκον, ενώ ο οίκος ούτος εθεμελιούτο ενώπιον των οφθαλμών αυτών, έκλαιον μετά φωνής μεγάλης· πολλοί δε ηλάλαξαν εν φωνή μεγάλη μετ' ευφροσύνης. 13 Και δεν διέκρινεν ο λαός την φωνήν του αλαλαγμού της ευφροσύνης από της φωνής του κλαυθμού του λαού· διότι ο λαός ηλάλαζεν αλαλαγμόν μέγαν, και η βοή ηκούετο έως από μακρόθεν.
ΗΣΑ 35:10 Και οι λελυτρωμένοι του Κυρίου θέλουσιν επιστρέψει και ελθεί εν αλαλαγμώ εις την Σιών· και ευφροσύνη αιώνιος θέλει είσθαι επί της κεφαλής αυτών· αγαλλίασιν και ευφροσύνην θέλουσιν απολαύσει· η λύπη δε και ο στεναγμός θέλουσι φύγει.
ΗΣΑ 49:13 Ευφραίνεσθε, ουρανοί· και αγάλλου, η γή· αλαλάξατε, τα όρη· διότι ο Κύριος παρηγόρησε τον λαόν αυτού και τους τεθλιμμένους αυτού ελέησεν.
ΗΣΑ 51:11 Και οι λελυτρωμένοι του Κυρίου θέλουσιν επιστρέψει και ελθεί εν αλαλαγμώ εις Σιών· και ευφροσύνη αιώνιος θέλει είσθαι επί της κεφαλής αυτών· αγαλλίασιν και ευφροσύνην θέλουσιν απολαύσει· η λύπη και ο στεναγμός θέλουσι φύγει.
ΗΣΑ 52:8 Οι φύλακές σου θέλουσιν υψώσει φωνήν· εν φωναίς ομού θέλουσιν αλαλάζει· διότι θέλουσιν ιδεί οφθαλμός προς οφθαλμόν, όταν ο Κύριος ανορθώση την Σιών. 9 Αλαλάξατε, ευφράνθητε ομού, ηρημωμένοι τόποι της Ιερουσαλήμ· διότι ο Κύριος παρηγόρησε τον λαόν αυτού, ελύτρωσε την Ιερουσαλήμ.
ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗ & ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΕΓΑΛΟΦΩΝΗ
ΨΑΛΜ 22:3 Συ δε ο Άγιος κατοικείς μεταξύ των επαίνων του Ισραήλ.
ΗΣΑ 6:1 Κατά το έτος εν ω απέθανεν Οζίας ο βασιλεύς, είδον τον Κύριον καθήμενον επί θρόνου υψηλού και επηρμένου, και το κράσπεδον αυτού εγέμισε τον ναόν. 2 Άνωθεν αυτού ίσταντο Σεραφείμ ανά εξ πτέρυγας έχοντα έκαστον με τας δύο εκάλυπτε το πρόσωπον αυτού και με τας δύο εκάλυπτε τους πόδας αυτού και με τας δύο επέτα. 3 Και έκραζε το εν προς το άλλο και έλεγεν, Άγιος, άγιος, άγιος ο Κύριος των δυνάμεων πάσα η γη είναι πλήρης της δόξης αυτού. 4 Και οι παραστάται της θύρας εσείσθησαν εκ της φωνής του κράζοντος, και ο οίκος επλήσθη καπνού. 5 Τότε είπα, Ω τάλας εγώ διότι εχάθην επειδή είμαι άνθρωπος ακαθάρτων χειλέων και κατοικώ εν μέσω λαού ακαθάρτων χειλέων επειδή οι οφθαλμοί μου είδον τον Βασιλέα, τον Κύριον των δυνάμεων. 6 Τότε επέτασε προς εμέ εν εκ των Σεραφείμ έχον εν τη χειρί αυτού άνθρακα πυρός, τον οποίον έλαβε διά της λαβίδος από του θυσιαστηρίου. 7 Και ήγγισεν αυτόν εις το στόμα μου και είπεν, Ιδού, τούτο ήγγισε τα χείλη σου και η ανομία σου εξηλείφθη και η αμαρτία σου εκαθαρίσθη.
ΨΑΛΜ 50:23 Ο προσφέρων θυσίαν αινέσεως, ούτος με δοξάζει· και εις τον ευθετούντα την οδόν αυτού θέλω δείξει την σωτηρίαν του Θεού.
ΡΩΜ 12:1 Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, διά των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία,
ΑΠΟΚ 7:10 και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης έλεγον· Η σωτηρία είναι του Θεού ημών, του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου.
ΓΑΛ 4:6 Και επειδή είσθε υιοί, εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του Υιού αυτού εις τας καρδίας σας, το οποίον κράζει· Αββά, ο Πατήρ.
ΨΑΛΜ 27:7 Άκουσον, Κύριε, της φωνής μου, όταν κράζω· και ελέησόν με και εισάκουσόν μου.
ΨΑΛΜ 28:2 Άκουσον της φωνής των δεήσεών μου, όταν κράζω προς σε, όταν υψόνω τας χείρας μου προς τον ναόν τον άγιόν σου.
ΨΑΛΜ 55:16 Εγώ προς τον Θεόν θέλω κράζει, και ο Κύριος θέλει με σώσει.
ΨΑΛΜ 57:2 Θέλω κράζει προς τον Θεόν τον Ύψιστον, προς τον Θεόν τον ευοδούντα τα πάντα δι' εμέ.
ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ
ΡΩΜ 15:5 Ο δε Θεός της υπομονής και της παρηγορίας είθε να σας δώση να φρονήτε το αυτό εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν, 6 διά να δοξάζητε ομοθυμαδόν εν ενί στόματι τον Θεόν και Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Επιπλέον, η λατρεία με δυνατή φωνή δημιουργεί μια ατμόσφαιρα ενότητας και ενθάρρυνσης μέσα στην εκκλησιαστική κοινότητα. Όταν λατρεύουμε μαζί, οι φωνές μας αναμειγνύονται αρμονικά και μας θυμίζουν το συλλογικό σώμα του Χριστού. Μπορούμε να αντλήσουμε δύναμη και παρηγοριά ο ένας από τον άλλο και να βιώσουμε την παρουσία του Αγίου Πνεύματος με βαθύ τρόπο. Η λατρεία δεν προορίζεται να είναι μια μοναχική εμπειρία, αλλά προορίζεται να μοιραστεί με άλλους. Με το να λατρεύουμε μαζί, είμαστε σε θέση να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον και να οικοδομούμε ο ένας τον άλλον με πίστη.
Ας μην συγκρατούμε λοιπόν τις φωνές μας στη λατρεία. Ας ψάλλουμε με όλη μας την καρδιά και ας σηκώσουμε τα χέρια μας στους ουρανούς προς τιμή του Θεού μας. Διότι είναι άξιος όλων των επαίνων και της λατρείας μας.