Οι γλώσσες ως σημείο του βαπτίσματος εν Πνεύματι Αγίω
Σε κάθε παράδειγμα που η Αγία Γραφή αναφέρει το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα, αυτό συνοδεύεται από το εξωτερικό φαινόμενο - σημείο των ξένων γλωσσών, ή της γλωσσολαλιάς.
ΜΑΡΚ 16:17 Σημεία δε εις τους πιστεύσαντας θέλουσι παρακολουθεί ταύτα, Εν τω ονόματί μου θέλουσιν εκβάλλει δαιμόνια· θέλουσι λαλεί νέας γλώσσας·
ΠΡΑΞ 2:4 και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν. 5 Ήσαν δε κατοικούντες εν Ιερουσαλήμ Ιουδαίοι, άνδρες ευλαβείς από παντός έθνους των υπό τον ουρανόν· 6 και καθώς έγεινεν η φωνή αύτη, συνήλθε το πλήθος και συνεταράχθη, διότι ήκουον αυτούς εις έκαστος λαλούντας με την ιδίαν αυτού διάλεκτον. 7 Εξεπλήττοντο δε πάντες και εθαύμαζον, λέγοντες προς αλλήλους· Ιδού, πάντες ούτοι οι λαλούντες δεν είναι Γαλιλαίοι; 8 Και πως ημείς ακούομεν έκαστος εν τη ιδία ημών διαλέκτω, εν ή εγεννήθημεν; … 11 Κρήτες και Άραβες, ακούομεν αυτούς λαλούντας εν ταις γλώσσαις ημών τα μεγαλεία του Θεού.
ΠΡΑΞ 10:44 Ενώ έτι ελάλει ο Πέτρος τους λόγους τούτους, επήλθε το Πνεύμα το Άγιον επί πάντας τους ακούοντας τον λόγον. 45 Και εξεπλάγησαν οι εκ περιτομής πιστοί, όσοι ήλθον μετά του Πέτρου, ότι η δωρεά του Αγίου Πνεύματος εξεχύθη και επί τα έθνη· 46 διότι ήκουον αυτούς λαλούντας γλώσσας και μεγαλύνοντας τον Θεόν. Τότε απεκρίθη ο Πέτρος·
ΠΡΑΞ 19:2 είπε προς αυτούς· Ελάβετε Πνεύμα Άγιον αφού επιστεύσατε; οι δε είπον προς αυτόν· Αλλ' ουδέ αν υπάρχη Πνεύμα Άγιον ηκούσαμεν. 3 Και είπε προς αυτούς· Εις τι λοιπόν εβαπτίσθητε; Οι δε είπον· Εις το βάπτισμα του Ιωάννου. 4 Και είπεν ο Παύλος· Ο Ιωάννης μεν εβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, λέγων προς τον λαόν να πιστεύσωσιν εις τον ερχόμενον μετ' αυτόν, τουτέστιν εις τον Χριστόν Ιησούν. 5 Ακούσαντες δε εβαπτίσθησαν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού. 6 Και αφού ο Παύλος επέθηκεν επ' αυτών τας χείρας, ήλθε το Πνεύμα το Άγιον επ' αυτούς, και ελάλουν γλώσσας και προεφήτευον.
Οι γλώσσες ως χάρισμα του Αγίου Πνεύματος
Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι η γλωσσολαλιά, εκτός από το ότι αποτελεί εξωτερικό σημείο ότι κάποιος πιστός έχει βαπτιστεί στο Άγιο Πνεύμα, είναι και ένα χάρισμα του Αγίου Πνεύματος, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την οικοδομή του πιστού αλλά και ως εμδειξη της δύναμης του Θεού προς τους άπιστους.
Α’ ΚΟΡ 12:10 εις άλλον δε ενέργειαι θαυμάτων, εις άλλον δε προφητεία, εις άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, εις άλλον δε είδη γλωσσών, εις άλλον δε ερμηνεία γλωσσών.
Α’ ΚΟΡ 12:28 Και άλλους μεν έθεσεν ο Θεός εν τη εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα θαύματα, έπειτα χαρίσματα ιαμάτων, βοηθείας, κυβερνήσεις, είδη γλωσσών. 29 Μη πάντες είναι απόστολοι; μη πάντες προφήται; μη πάντες διδάσκαλοι; μη πάντες ενεργούσι θαύματα; 30 μη πάντες έχουσι χαρίσματα ιαμάτων; μη πάντες λαλούσι γλώσσας; μη πάντες διερμηνεύουσι;
Γλώσσες χωρίς αγάπη!
Ο πιστός δεν λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα για να μιλήσει ξένες γλώσσες, αλλά για να αποκτήσει δύναμη προς καρποφορία. Ο πιστός αντίθετα, μιλάει ξένες γλώσσες ως εξωτερική απόδειξη ότι έλαβε το Άγιο Πνεύμα. Αν όμως κάποιος έχει λάβει το Άγιο Πνεύμα και το χάρισμα να μιλάει ξένες γλώσσες, αλλά παραβλέπει τα ουσιαστικά και σημαντικά στοιχεία της πίστης όπως η αγάπη και ο αγιασμός, δεν ωφελείται σε τίποτα:
Α’ ΚΟΡ 13:1 Εάν λαλώ τας γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, έγεινα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. … 8 Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει· τα άλλα όμως, είτε προφητείαι είναι, θέλουσι καταργηθή· είτε γλώσσαι, θέλουσι παύσει· είτε γνώσις, θέλει καταργηθή.
Η τάξη στη λειτουργία του χαρίσματος
Τα χάρισμα των γλωσσών όπως και κάθε άλλο χάρισμα, πρέπει να λειτουργεί μα χάρη και τάξη μέσα στην εκκλησία ώστε να μην γίνεται οχλαγωγία και ακαταστασία:
Α’ ΚΟΡ 14:2 Διότι ο λαλών γλώσσαν αγνώριστον δεν λαλεί προς ανθρώπους, αλλά προς τον Θεόν· διότι ουδείς ακούει αυτόν, αλλά με το πνεύμα αυτού λαλεί μυστήρια· 3 ο δε προφητεύων λαλεί προς ανθρώπους εις οικοδομήν και προτροπήν και παρηγορίαν. 4 Ο λαλών γλώσσαν αγνώριστον εαυτόν οικοδομεί, ο δε προφητεύων την εκκλησίαν οικοδομεί. 5 Θέλω δε πάντες να λαλήτε γλώσσας, μάλλον δε να προφητεύητε· διότι ο προφητεύων είναι μεγαλήτερος παρά ο λαλών γλώσσας, εκτός εάν διερμηνεύη, διά να λάβη οικοδομήν η εκκλησία. 6 Και τώρα, αδελφοί, εάν έλθω προς εσάς λαλών γλώσσας, τι θέλω σας ωφελήσει, εάν δεν σας λαλήσω ή με αποκάλυψιν ή με γνώσιν ή με προφητείαν ή με διδαχήν; … 9 Ούτω και σεις, εάν δεν δώσητε διά της γλώσσης φωνήν ακατάληπτον, πως θέλει γνωρισθή το λαλούμενον; διότι θέλετε λαλεί εις τον αέρα. … 13 Διά τούτο ο λαλών γλώσσαν αγνώριστον ας προσεύχηται διά να γείνη ικανός να διερμηνεύη, 14 διότι εάν προσεύχωμαι με γλώσσαν αγνώριστον, το πνεύμά μου προσεύχεται, αλλ' ο νούς μου είναι ακαρποφόρητος. … 18 Ευχαριστώ εις τον Θεόν μου ότι λαλώ πλειοτέρας γλώσσας παρά πάντας υμάς· 19 πλην εν τη εκκλησία πέντε λόγους προτιμώ να λαλήσω διά του νοός μου, διά να κατηχήσω και άλλους, παρά μυρίους λόγους με γλώσσαν αγνώριστον.
Α' ΚΟΡ 14:21 Εν τω νόμω είναι γεγραμμένον ότι δι' ετερογλώσσων και διά ξένων χειλέων θέλω λαλήσει προς τον λαόν τούτον, και ουδέ ούτω θέλουσι με εισακούσει, λέγει Κύριος. 22 Ώστε αι γλώσσαι είναι διά σημείον ουχί προς τους πιστεύοντας, αλλά προς τους απίστους· η προφητεία όμως είναι ουχί προς τους απίστους, αλλά προς τους πιστεύοντας. 23 Εάν λοιπόν συνέλθη η εκκλησία όλη επί το αυτό και λαλώσι πάντες γλώσσας αγνωρίστους, εισέλθωσι δε ιδιώται ή άπιστοι, δεν θέλουσιν ειπεί ότι είσθε μαινόμενοι; … 26 Τι πρέπει λοιπόν, αδελφοί; Όταν συνέρχησθε, έκαστος υμών ψαλμόν έχει, διδαχήν έχει, γλώσσαν έχει, αποκάλυψιν έχει, ερμηνείαν έχει· πάντα ας γίνωνται προς οικοδομήν. 27 Εάν τις λαλή γλώσσαν αγνώριστον, ας κάμωσι τούτο ανά δύο ή το περισσότερον ανά τρεις και εκ διαδοχής, και εις ας διερμηνεύη· … 39 Ώστε, αδελφοί, ζητείτε μετά ζήλου το προφητεύειν, και το λαλείν γλώσσας μη εμποδίζετε· 40 πάντα ας γίνωνται ευσχημόνως και κατά τάξιν.
Οι γλώσσες στη Χριστιανική Ιστορία
~160 μΧ: Ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας έγραψε: «Διότι τα προφητικά χαρίσματα παραμένουν σε εμάς, ακόμη και μέχρι τον παρόντα καιρό»[19] και «Μπορείτε να δείτε και τώρα ανάμεσά μας γυναίκες και άντρες, οι οποίοι κατέχουν χαρίσματα του πνεύματος του Θεού»
156-172 μΧ: Ο Μοντανός καθώς και οι προφήτιδες Πρίσκιλλα και Μαξιμίλα που τον ακολουθούσαν και γλωσσολαλούσαν, προσπαθούσαν να αποδείξουν ότι διαφύλασσαν την αυθεντική συνέχιση του αποστολικού χαρίσματος της προφητείας, χρησιμοποιούσαν δε συγκροτημένο κατάλογο προφητών από τους χρόνους της Καινής Διαθήκης. Την προσπάθεια των Μοντανιστών αντέκρουαν οι σύγχρονοι αντιμοντανιστές, υποστηρίζοντας ότι "τούτον τον τρόπον ούτε τινά των κατά την Πάλαιαν, ούτε κατά την Καινήν πνευματοφορηθέντα προφήτην δειξαί δυνήσονται, ούτε Άγαβον, ούτε Ιούδαν, ούτε Σίλαν, ούτε τάς Φιλίππου θυγατέρας, ούτε την εν Φιλαδέλφεια Αμμίαν, ούτε Κοδράτον, ούτε ει δη τινας άλλους μηδέν αυτοίς προσήκοντας καυχήσονται."(Ευσεβίου, Έκκλ. Ιστορία, V,17, 3).
175 μΧ: Ο Ειρηναίος στην πραγματεία του Κατά Αιρέσεων μιλά για εκείνους «οι οποίοι μέσω του Πνεύματος μιλούν όλα τα είδη των γλωσσών»[22]. Ο ίδιος διασώζει δύο φράσεις "γλωσσολαλίας".
~230 μΧ: Ο Νοβατιανός είπε "Αυτός είναι Εκείνος που τοποθετεί προφήτες στην Εκκλησία, καθοδηγεί δασκάλους, κατευθύνει τις γλώσσες, δίνει δυνάμεις και θεραπείες, κάνει θαυμαστά έργα, ακόμα διακρίνει τα πνεύματα, εξασφαλίζει ικανότητες διακυβέρνησης, προτείνει συμβουλές, και διαταγές και τακτοποιεί οποιοδήποτε άλλο από τα χαρίσματα. Έτσι να πράττετε στην Εκκλησία του Κυρίου παντού, και σε όλα, να τελειοποιήστε και να ολοκληρώνεστε."
~340 μΧ: Ο Ιλάριος του Πουατιέ έγραψε "Ο Θεός έχει θέσει στην Εκκλησία, πρώτα τους αποστόλους… δεύτερον τους προφήτες… τρίτον τους διδασκάλους… έπειτα τις δυνατές ενέργειες, μεταξύ των οποίων είναι η θεραπεία των ασθενειών... και τα χαρίσματα είτε της ομιλίας είτε της ερμηνείας των διαφορετικών ειδών γλωσσών."
~390 μΧ: Ο Αυγουστίνος Ιππώνος, σε μια έκθεση του πάνω στον Ψαλμό 32, αναφέρει ένα σύγχρονο φαινόμενο για την εποχή του για εκείνους που «ψάλλουν με αγαλλίαση», υμνώντας επαίνους προς το Θεό όχι στη γλώσσα τους, αλλά με έναν τρόπο που «δεν μπορεί να καθοριστεί από τα όρια των συλλαβών».
475 - 1000 μΧ: Μεσαίωνας. Λίγα σχετικά γεγονότα έχουν καταγραφεί.
12ος αιώνας: Φραγκισκανοί Μοναχοί
12ος αιώνας: Η καθηγήτρια και μετέπειτα ηγουμένη Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν ήταν γνωστό πως μιλούσε και υμνούσε σε ξένες γλώσσες. Τα πνευματικά τραγούδια της αναφέρθηκαν από τους συγχρόνους της ως "εν Πνεύματι συναυλίες"
14ος αιώνας: Οι Μοραβοί, αναφέρεται από τους δυσφημιστές τους ότι μιλούσαν σε ξένες γλώσσες
17ος αιώνας: Στη Γαλλία, οι Καμισάρδοι μίλησαν σε γλώσσες που ήταν άγνωστες.
17ος αιώνας: Πρώιμοι Κουάκεροι, όπως ο Edward Burrough, κάνουν αναφορά για ομιλίες σε ξένες γλώσσες στις συναντήσεις τους: "Μιλήσαμε με νέες γλώσσες, δεδομένου ότι ο Κύριός μας έδωσε την έκφραση, και το Πνεύμα Του μας οδήγησε.".
18ος αιώνας: Τζον Γουέσλεϊ και Εκκλησία των Μεθοδιστών. Ο Γουέσλεϊ διέδωσε την ανανέωση σε ολόκληρη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, όπου και έλαβαν χώρο πολλά θαυμαστά γεγονότα όπως η ομιλία σε ξένες γλώσσες.
19ος αιώνας: Έντουαρντ Ίρβινγκ και Καθολική Αποστολική Εκκλησία. Ο Έντουαρντ Ίρβινγκ, ένας επίσκοπος στην Εκκλησία της Σκωτίας, γράφει σε μια γυναίκας που «μιλούσε… με υπεράνθρωπη δύναμη, σε μια άγνωστη γλώσσα, στη μεγάλη κατάπληξη όλων όσων την άκουσαν, και στη μεγάλη οικοδομή και την απόλαυσή της με Θεό". Ο Ίρβινγκ περαιτέρω δήλωσε ότι "οι γλώσσες είναι ένα βασικό μέσο για την προσωπική οικοδομή, όσο και αν μπορεί αυτό να φαίνεται μυστήριο σε μας."
20ος αιώνας: Οι Πεντηκοστιανοί γλωσσολαλούν σε μεγάλη κλίμακα.
δεκαετία του 1910 – Πρώιμος Πεντηκοστιανισμός – Οι πρώιμοι Πεντηκοστιανοί μίλησαν σε ξένες γλώσσες. Βασική είναι η Αναζωπύρωση της Οδού Αζούσα.
Δεκαετία του 1960: Χαρισματικό κίνημα - Νότιοι Βαπτιστές, Λουθηρανοί, Καθολικοί, Μεθοδιστές κ.α. από σχεδόν κάθε θρησκευτικά υπόβαθρο και έθνος δοκίμασαν την γλωσσολαλιά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στον Πεντηκοστιανισμό και το Χαρισματικό κίνημα, τονίζονται οι αναφορές της Καινής Διαθήκης για την γλωσσολαλιά και κυριαρχεί η πίστη ότι το Άγιο Πνεύμα «δίνει» στους χριστιανούς την ομιλία σε ξένες γλώσσες και ότι η πρακτική αυτή είναι ένα από τα χαρίσματα του Πνεύματος. Η ομιλία σε ξένες γλώσσες θεωρείται έτσι εκδήλωση της καθοδήγησης -ή για άλλους, της βάπτισης- κάποιου από το Πνεύμα.[25]
Δεκαετία του 2000: Σειρά Μαθημάτων Alpha - Μια σειρά εισαγωγικών μαθημάτων στο Χριστιανισμό ερευνά διάφορα ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης της ομιλίας σε ξένες γλώσσες. Η σειρά μαθημάτων προσφέρεται ευρέως από διάφορες Ρωμαιοκαθολικές, Πρεσβυτεριανές, Λουθηρανικές, Ευαγγελικές, κ.α. κοινότητες.