Περιεχόμενα
Εισαγωγή ⏮
Ο Ιησούς έζησε πριν σχεδόν 2000 έτη, αλλά ακόμη και σήμερα άνθρωποι σε όλο τον κόσμο Τον υπηρετούν. Τον γνωρίζουμε κυρίως μέσω της Καινής Διαθήκης και ιδιαίτερα μέσα από τα τέσσερα Ευαγγέλια. Η από πρώτο χέρι εξοικείωση με την Αγία Γραφή, θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε τον Ιησού και το μήνυμά του.
Αυτή η σειρά των μαθημάτων, ερευνά την αφήγηση του Αποστόλου Μάρκου σχετικά με τη ζωή του Ιησού. Καθώς θα μελετάμε, θα είναι καλό να έχουμε πάντα μια ανοικτή Βίβλο δίπλα μας έτσι ώστε να μπορούμε να ελέγχουμε ότι αυτά που διαβάζουμε, προέρχονται κατευθείαν μέσα από την Αγία Γραφή.
Θα παρατηρήσουμε ότι το Ευαγγέλιο του Μάρκου διαιρείται σε δέκα έξι σημαντικά τμήματα (κεφάλαια), κάθε ένα από τα οποία περιέχει μικρά τμήματα (εδάφια ή στίχους). Όταν μια σημείωση όπως πχ ΜΑΡΚ 5:12 χρησιμοποιείται σε αυτά τα μαθήματα, πρέπει να ανατρέξουμε στο πέμπτο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Μάρκου και στο δωδέκατο εδάφιο.
Για να ωφεληθούμε πιο πολύ από αυτά τα μαθήματα, χρειαζόμαστε ανοιχτή καρδιά για να λάβουμε αυτό που ο Ιησούς δίδαξε και έκανε. Πρέπει να επιτρέπουμε στο Λόγο Του να μας κατευθύνει καθώς θα διαβάζουμε. Θα είναι πολύ επωφελές να κάνουμε μια προσευχή για την καθοδήγηση του Θεού στην αρχή και στο τέλος κάθε μελέτης μας. Εάν δεν καταλαβαίνουμε κάτι που αναφέρεται σε αυτήν την σειρά μαθημάτων, μπορούμε να γράψουμε την ερώτησή μας και να ρωτήσουμε τον ποιμένα της Εκκλησίας μας, ή κάποιον πρεσβύτερο.
Αν τέλος κατά τη διάρκεια της μελέτης μας εξακολουθούμε να έχουμε κάποιο κενό ή απορία που δεν μπορούμε να καταλάβουμε, ας την βάλουμε για λίγο στην άκρη και ας προχωρήσουμε στη συνέχεια της μελέτης. Συνήθως, οι απορίες που έχουμε, λύνονται στη συνέχεια της μελέτης μας, εκεί που κανείς δεν το περιμένει.
Το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο παρόλο που έχει αρκετές πληροφορίες που υπάρχουν και στα υπόλοιπα Ευαγγέλια και δεν διαθέτει πολλές «αποκλειστικές» πληροφορίες για τη ζωή του Ιησού, λόγω της συνοπτικότητάς του και της σχεδόν δημοσιογραφικής του περιγραφής των γεγονότων, είναι πολύ χρήσιμο για κάποιον που θα ήθελε να αρχίσει από την αρχή μια μελέτη για τη ζωή του Ιησού και να διαβάσει ξανά από την αρχή τη διδασκαλία Του.
Το Ευαγγέλιο του Μάρκου γράφτηκε από τον Ιωάννη Μάρκο, ο οποίος ήταν βοηθός του αποστόλου Πέτρου. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο το ευαγγέλιο έχει πολλές λεπτομέρειες από τη ζωή του Πέτρου.
ΠΡΑΞ 15:37 Και ο μεν Βαρνάβας εστοχάσθη να συμπαραλάβη τον Ιωάννην τον λεγόμενον Μάρκον·
Αποτελεί κοινή πεποίθηση ανάμεσα στους μελετητές της Γραφής, ότι πρόκειται για τον νεαρό με το σεντόνι που βρέθηκε στο κήπο της Γεσθημανή, κατά τη σύλληψη του Ιησού. Η αναφορά του στο γεγονός εικάζεται ότι είναι μια διακριτική υπογραφή του συγγραφέα. Βεβαίως για εμάς που διαβάζουμε το ευαγγέλιο αυτό, λίγη σημασία έχει το όνομα του συγγραφέα, αφού γνωρίζουμε ότι με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος έγραψαν όλοι οι συγγραφείς της Βίβλου.
ΜΑΡΚ 1:1 Αρχή του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, Υιού του Θεού. 2 Καθώς είναι γεγραμμένον εν τοις προφήταις· Ιδού, εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου προ προσώπου σου, όστις θέλει κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου· 3 Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου, ευθείας κάμετε τας τρίβους αυτού.
Τόσο ο Μαλαχίας όσο και ο Ησαΐας, προφήτεψαν ότι κάποιος αγγελιαφόρος θα προαναγγείλει την έλευση του Μεσσία και θα προσκαλέσει το λαό να προετοιμαστεί για να Τον υποδεχτεί. Οι προφητείες αυτές εκπληρώθηκαν στο πρόσωπο του Ιωάννη του Βαπτιστή.
ΜΑΛ 3:1 «Ιδού, εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου και θέλει κατασκευάσει την οδόν έμπροσθέν μου· και ο Κύριος, τον οποίον σεις ζητείτε, εξαίφνης θέλει ελθεί εις τον ναόν αυτού, ναι, ο άγγελος της διαθήκης, τον οποίον σεις θέλετε· ιδού, έρχεται, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων.»
ΗΣΑ 40:3 «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, Ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου. ευθείας κάμετε εν τη ερήμω τας τρίβους του Θεού ημών. 4 Πάσα φάραγξ θέλει υψωθή και παν όρος και βουνός θέλει ταπεινωθή· και τα σκολιά θέλουσι γείνει ευθέα· και οι τραχείς τόποι ομαλοί· 5 και η δόξα του Κυρίου θέλει φανερωθή και πάσα σαρξ ομού θέλει ιδεί· διότι το στόμα του Κυρίου ελάλησε.»
ΜΑΡΚ 1:4 Ήτο ο Ιωάννης βαπτίζων εν τη ερήμω και κηρύττων βάπτισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρτιών. 5 Και εξήρχοντο προς αυτόν όλος ο τόπος της Ιουδαίας και οι Ιεροσολυμίται, και εβαπτίζοντο πάντες εν τω Ιορδάνη ποταμώ υπ’ αυτού, εξομολογούμενοι τας αμαρτίας αυτών. 6 Ήτο δε ο Ιωάννης ενδεδυμένος τρίχας καμήλου και έχων ζώνην δερματίνην περί την οσφύν αυτού, και τρώγων ακρίδας και μέλι άγριον.
Το κήρυγμά του ήταν κήρυγμα μετανοίας. Η φράση με την οποία έχουμε ταυτίσει το όνομα του Βαπτιστή, είναι «Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών». Μετάνοια σημαίνει απόφαση για αλλαγή. Πρόκειται για το συναίσθημα ψυχικής συντριβής που αισθάνεται κάποιος όταν καταλάβει ότι έκανε κάποιο σφάλμα.
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, λέει για τη μετάνοια: «Η μετάνοια είναι το θεραπευτικό ιατρείο της αμαρτίας· είναι δώρο ουράνιο, δύναμη θαυμαστή, χάρη που νικά τις συνέπειες των νόμων. Γι’ αυτό δεν απορρίπτει τον πόρνο, δεν διώχνει το μοιχό, δεν αποστρέφεται τον μέθυσο, δεν σιχαίνεται τον ειδωλολάτρη, δεν απομακρύνει τον κακολόγο, δεν διώχνει τον βλάσφημο, ούτε τον αλαζόνα, αλλ’ όλους τους μεταβάλλει· γιατί η μετάνοια είναι το χωνευτήρι της αμαρτίας»
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής έλεγε στους ακροατές του ότι έπρεπε να αντιστρέψουν την κατεύθυνση της ζωής τους ώστε να ετοιμαστούν για να δεχτούν το Χριστό. Όσοι θα ήταν απρόθυμοι να αλλάξουν, δεν θα μπορούσαν να γνωρίσουν πραγματικά το Χριστό.
Όταν οι ακροατές του μετανοούσαν, ο Ιωάννης τους βάπτιζε και έτσι οι μαθητές του Ιωάννη ξεχώριζαν από το υπόλοιπο έθνος των Ισραηλιτών που είχαν εγκαταλείψει τον Θεό, ως ένα υπόλοιπο από το λαό, έτοιμο να δεχτεί τον ερχόμενο Ιησού ως Μεσσία. Αυτός είναι και σήμερα ο ρόλος της Εκκλησίας, που ως ένα σώμα έχει ως κύρια δουλειά της είναι αφενός τη διατήρηση της δικής της καθαρότητας και αφετέρου τη πρόσκληση των συνανθρώπων μας στη σωτηρία που χαρίζει ο Ιησούς.
Ο Βαπτιστής ήταν ένας άνθρωπος που σήμερα ίσως να τον χαρακτηρίζαμε φανατικό και αποκρουστικό. Το ντύσιμό του τραχύ και λιτό. Το φαγητό του φτωχό ίσα για να τον κρατά όρθιο στα πόδια του. Όλα αυτά τα θεωρούσε υποδεέστερα του ένδοξου στόχου του, να κάνει γνωστό το όνομα του Ιησού, μια αποστολή που είχε λάβει απευθείας από τον Θεό. Ο φτωχός Ιωάννης έγινε με την απλότητα και τη λιτή ζωή του, ο καταλληλότερος κήρυκας του ερχόμενου Ιησού ο οποίος δεν θα είχε που να γείρει τη κεφαλή. Αυτό μας διδάσκει ξεκάθαρα ότι αν κάποιος θέλει να είναι γνήσιος και αποτελεσματικός κήρυκας του Ιησού, πρέπει πρώτα να απεμπλακεί από την εκζήτηση του επίγειου πλούτου και να εμπιστευτεί εντελώς τη ζωή του στα χέρια του Ιησού. Δεν χρειάζεται βεβαίως να ζήσει αναγκαστικά μια τόσο φτωχική ζωή όσο ο Ιωάννης, αλλά σίγουρα η ζωή του πρέπει να είναι απλή και λιτή.
Ο Ιωάννης, ήταν ένας φτωχός, τραχύς και ασκητικός τύπος, που απλά «φώναζε εν τη ερήμω» ένα κήρυγμα καθόλου ελκυστικό στο ανθρώπινο συναίσθημα. Παρόλα αυτά, βλέπουμε ότι είχε καταπληκτικά αποτελέσματα και «εξήρχοντο προς αυτόν όλος ο τόπος της Ιουδαίας».
Η τροφή του ήταν ακρίδες, όχι άκρες από φυτά όπως λανθασμένα διδάσκεται από κάποιους ερμηνευτές, αλλά τα έντομα που ήταν συνήθης τροφή των διαβιούντων στην έρημο και επιτρεπόταν από το Νόμο.
ΛΕΥ 11:22 ταύτα θέλετε τρώγει εξ αυτών· τον βρούχον κατά το είδος αυτού και τον απάκην κατά το είδος αυτού και τον οφιομάχον κατά το είδος αυτού και την ακρίδα κατά το είδος αυτής.
Ένα άλλο παρόμοιο παράδειγμα ανθρώπου που ζούσε μια λιτή ζωή για τον Κύριο, ήταν ο Ηλίας. Μάλιστα υπάρχει και η σαφής διακήρυξη του Ιησού για την ομοιότητα των δύο προφητών και ότι ο Ιωάννης ήλθε με τη δύναμη του Ηλία.
Β’ ΒΑΣ 1:8 Και απεκρίθησαν προς αυτόν, Άνθρωπος δασύτριχος και περιεζωσμένος την οσφύν αυτού με ζώνην δερματίνην. Και είπεν, Ηλίας ο Θεσβίτης είναι.
ΛΟΥΚ 1:17 Και αυτός θέλει ελθεί προ προσώπου αυτού εν πνεύματι και δυνάμει Ηλίου, διά να επιστρέψη τας καρδίας των πατέρων εις τα τέκνα και τους απειθείς εις την φρόνησιν των δικαίων, διά να ετοιμάση εις τον Κύριον λαόν προδιατεθειμένον.
ΜΑΡΚ 1:7 Και εκήρυττε, λέγων· Έρχεται ο ισχυρότερός μου οπίσω μου, του οποίου δεν είμαι άξιος σκύψας να λύσω το λωρίον των υποδημάτων αυτού.
Μετά από το κήρυγμα της μετανοίας, ο Ιωάννης διακήρυξε το μεγαλείο του Ιησού. Έλεγε ότι ο Ιησούς ήταν τόσο μεγάλος που δεν αισθανόταν άξιος να σκύψει και να λύσει το κορδόνι από τα παπούτσια του. Αυτό ήταν μια καταπληκτική δήλωση αναγνώρισης του μεγαλείου του Ιησού, διότι δεν είναι απαραίτητο να έχεις καμία απολύτως αξία ώστε να λύνεις τα κορδόνια των παπουτσιών κάποιου. Στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο, αποτελούσε ένα από τα χαμηλότερα καθήκοντα ενός σκλάβου. Έτσι ο Ιωάννης λέει ότι δεν ήταν άξιος να είναι ούτε ο ταπεινότερος σκλάβος του Ιησού. Για να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τον Ιησού, πρέπει να μετανοήσουμε (απόφαση για αλλαγή στη ζωής μας) και να αναγνωρίσουμε το ένδοξο μεγαλείο του Ιησού, εκφρασμένο στο Σταυρό του Γολγοθά.
ΜΑΡΚ 1:8 Εγώ μεν σας εβάπτισα εν ύδατι, αυτός δε θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω.
Εδώ έχουμε τη πρώτη νύξη για το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος που θα γινόταν μετά την ανάληψη του Ιησού.
Η γνωστή στη θεολογία ως «σιωπηλή περίοδος», τώρα φτάνει στο τέλος της. Ο Ιησούς είναι πια έτοιμος να ξεκινήσει τη δημόσια διακονία Του. Αυτή την "σιωπή" της Βίβλου, οι αμαθείς και αστήριχτοι, την ερμηνεύουν έτσι ώστε να θεωρηθεί ότι ο Ιησούς όλα αυτά τα χρόνια, ήταν κάπου στην Ανατολή και διδασκόταν τη σοφία των ανατολικών θρησκειών.
Μια απλή ματιά στην Βίβλο και στον Νόμο του Ισραήλ, θα μας λύσει την απορία.
ΛΟΥΚ 2:51 Και κατέβη μετ' αυτών και ήλθεν εις Ναζαρέτ, και ήτο υποτασσόμενος εις αυτούς. Η δε μήτηρ αυτού εφύλαττε πάντας τους λόγους τούτους εν τη καρδία αυτής. 52 Και ο Ιησούς προέκοπτεν εις σοφίαν και ηλικίαν και χάριν παρά Θεώ και ανθρώποις.
Αφού επέστρεψε στη Ναζαρέτ μετά τη φανέρωσή του ως δωδεκαετής στο Ναό, έμεινε με τους γονείς του και μάλιστα σε πλήρη υποταγή, εκπληρώνοντας το Νόμο. Προέκοπτεν εις ηλικίαν, σημαίνει ότι μεγάλωνε με τους γονείς του.
ΛΟΥΚ 4:16 Και ήλθεν εις την Ναζαρέτ, όπου ήτο ανατεθραμμένος, και εισήλθε κατά την συνήθειαν αυτού εις την συναγωγήν εν τη ημέρα του σαββάτου και εσηκώθη να αναγνώση.
Ο Ιησούς είχε ως συνήθεια, να πηγαίνει στη συναγωγή. Στη συγκεκριμένη περικοπή, μόλις έχει επιστρέψει από τους πειρασμούς στην έρημο. Πότε πρόλαβε να αποκτήσει τη συνήθειά του αυτή; Ασφαλώς κατά την εφηβική και την ανδρική του ηλικία.
ΙΩΑ 7:15 Και εθαύμαζον οι Ιουδαίοι, λέγοντες· Πως ούτος εξεύρει γράμματα, ενώ δεν έμαθεν;
`Οι Ιουδαίοι γνώριζαν ότι ο Ιησούς δεν είχε σπουδάσει σε κάποια σχολή. Αυτό σημαίνει ότι ο Ιησούς δεν είχε απομακρυνθεί από τους γονείς του ώστε να ήταν εφικτό να είχε σπουδάσει κάπου. Γιατί όμως άρχισε την διδασκαλία Του στα 30 Του; Απλούστατα, διότι κατά τη παράδοση του Ισραήλ, η δημόσια διδασκαλία στους άνδρες κάτω των 30 ετών, απαγορευόταν.
2. Η βάπτιση του Ιησού στον Ιορδάνη ⏮
ΜΑΡΚ 1:9 Και εν εκείναις ταις ημέραις ήλθεν ο Ιησούς από Ναζαρέτ της Γαλιλαίας και εβαπτίσθη υπό Ιωάννου εις τον Ιορδάνην. 10 Και ευθύς ενώ ανέβαινεν από του ύδατος, είδε τους ουρανούς σχιζομένους και το Πνεύμα καταβαίνον ως περιστεράν επ' αυτόν· 11 και φωνή έγεινεν εκ των ουρανών· Συ είσαι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.
Ο Ιησούς δεν εξομολογήθηκε, ούτε ήλθε σε μετάνοια πριν βαπτιστεί από τον Ιωάννη, διότι η Γραφή μας διδάσκει ότι ήταν αναμάρτητος. Το βάπτισμα του Ιησού ήταν ένας συμβολισμός του θανάτου και της αναστάσεώς Του. Με τη πρώτη κιόλας δημόσια πράξη Του, έδωσε ένα έντονο προμήνυμα του Σταυρού και του άδειου τάφου.
Το Άγιο Πνεύμα δεν ήλθε βέβαια στον Ιησού εκεί για πρώτη φορά διότι ο Ιησούς είχε το Πνεύμα δίχως μέτρο, αλλά το γεγονός αυτό ήταν ένα ορατό σημάδι από τον Θεό για να επιβεβαιώσει στους παρόντες ότι Εκείνος ήταν ο Μεσσίας που όλοι περίμεναν. Ο Θεός έδειχνε την έγκριση Του για τον Ιησού, με έναν δραματικό τρόπο. Εδώ έχουμε τη πλήρη παρουσία της Αγίας Τριάδας.
Μόνη σου ίσως βαπτίστηκε άνοιξαν οι ουρανοί και το Άγιο Πνεύμα σαν Περιστέρι ήρθε πάνω του. Ταυτόχρονα ακούστηκε η φωνή του Θεού πατέρα ανακοινώνοντας ότι ο Ιησούς ήταν ο αγαπημένος του Υιός. Ο Ιησούς Χριστός δεν υπήρξε ποτέ αμαρτωλός ούτε υπήρξε κάποια στιγμή στη ζωή του που να μην ήταν πλήρης Πνεύματος Αγίου. Δεν είναι λοιπόν η στιγμή αυτή κατά την οποία ο Ιησούς λαμβάνει πνεύμα Άγιο. Η εικόνα κατά την οποία το περιστέρι κατεβαίνει στον Ιησού, είναι συμβολική του χρίσματος που του δόθηκε για να φέρει σε πέρας την αποστολή του.
Έτσι και για όλους τους εργάτες του Ευαγγελίου, η δύναμη του Αγίου Πνεύματος είναι θεμελιώδης προϋπόθεση για να είναι κανείς καρποφόρος στον αγρό του Θεού. Μπορεί κανείς να διαθέτει μόρφωση, ανθρώπινα χαρίσματα, ηγετική ικανότητα ή ρητορική ευφράδεια, αλλά χωρίς αυτή τη μυστηριώδη ιδιότητα του χρίσματος του Αγίου Πνεύματος κάθε διακονία θα παραμείνει ακαρποφόρητη.
3. Οι πειρασμοί του Ιησού ⏮
ΜΑΡΚ 1:12 Και ευθύς το Πνεύμα εκβάλλει αυτόν εις την έρημον· 13 και ήτο εκεί εν τη ερήμω ημέρας τεσσαράκοντα πειραζόμενος υπό του Σατανά, και ήτο μετά των θηρίων, και οι άγγελοι υπηρέτουν αυτόν.
Κατόπιν ο Ιησούς εισήλθε στην έρημο όπου ο διάβολος τον έβαλε στον πειρασμό. Ενώ ο Ματθαίος (κεφ. 4) και ο Λουκάς (κεφ. 4) παρέχουν πιο συγκεκριμένες πληροφορίες, ο συνοπτικός απολογισμός του Μάρκου παρουσιάζει δύο πράγματα. Κατ' αρχάς, ο Ιησούς δοκίμασε τον πειρασμό όπως όλοι οι άνθρωποι. Δεύτερον, το να κάνουμε αυτό που ευαρεστεί το Θεό, όπως έκανε ο Ιησούς όταν βαπτίστηκε, δεν μας απαλλάσσει από τον πειρασμό. Ο διάβολος δεν ασχολείται με τους νεκρούς και συμβιβασμένους Χριστιανούς. Γνωρίζει ότι ήδη του ανήκουν. Φυλάττει τα βόλια του για τους εκλεκτούς του Θεού και εντείνει τις προσπάθειές του εναντίον των ανθρώπων που έχουν αποφασίζει να υπηρετήσουν το Θεό.
Ο Ιησούς πειράστηκε και νίκησε σε τρεις πειρασμούς, οι οποίοι αποτελούν τη βάση για κάθε πειρασμό ή δοκιμασία που μπορεί ο άνθρωπος να δοκιμάσει στη ζωή του. Ο Κύριος αντιμετωπίζει τον πονηρό με το όπλο της νηστείας.
ΜΑΤΘ 17:21 Τούτο δε το γένος δεν εξέρχεται, ειμή διά προσευχής και νηστείας
Ο πρώτος πειρασμός ήταν ο βιολογικός πειρασμός που περιλαμβάνει τη νίκη ενάντια στη πείνα, που συμβολίζει κάθε σωματικό πάθος και επιθυμία. Ο Χριστός αρνείται να μετατρέψει τις πέτρες σε ψωμί. Έτσι, δεν υπόσχεται κανέναν υλικό παράδεισο με την απάντησή Του: «Ο άνθρωπος δε ζει μόνο με το ψωμί, τα υλικά αγαθά, αλλά με τον λόγο του Θεού που δίδει περιεχόμενο στη ζωή του». Η πίστη και η πνευματική ζωή δεν νικιούνται από τις ανθρώπινες καθημερινές ανάγκες. Ο άνθρωπος σήμερα, οδηγούμενος από την αίσθηση της ικανοποίησης των βιολογικών του παθών, πέφτει στις παγίδες του διαβόλου, παραβιάζοντας τη συνείδησή του και καταστρέφει με τα ίδια του τα χέρια τη σχέση του με τον Θεό.
Η ζωή και η ευτυχία του ανθρώπου δε βρίσκεται στο φαγητό και στη διασκέδαση, διότι αυτά ανταποκρίνονται μόνο στις σωματικές ανάγκες του ανθρώπου. Ο ολοκληρωμένος άνθρωπος έχει ανάγκη και από πνευματική τροφοδοσία, η οποία επιτυγχάνεται δια της υπακοής στο θέλημα του Θεού. Η ικανοποίηση των σωματικών αναγκών, της πείνας και άλλων βιολογικών καταστάσεων, δεν ανάγονται στην υψηλότερη σφαίρα του πνευματικού ανθρώπου. Η αυτοκυριαρχία, η συγκράτηση της ορμής της πείνας, η αποφυγή της λαιμαργίας και άλλων καταχρήσεων, οδηγεί στην εγκράτεια, η οποία μας φέρνει στην αυταπάρνηση και την ταπείνωση, απαραίτητες προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής.
Ο δεύτερος πειρασμός ήταν ο πειρασμός της αυτοσυνειδησίας. Ο διάβολος, όπως και στο πρώτο πειρασμό, προκαλεί τον Χριστό να πέσεις από το πτερύγιο του Ναού, για να αποδείξει τη θεία Του προέλευση. Ο Χριστός δεν αμφέβαλε για τη φύση του προσώπου Του και δεν θέλησε να δοκιμάσει τη σχέση Του με τον Θεό Πατέρα για να βεβαιωθεί για τις δυνατότητές Του. Άλλωστε, μόλις πριν σαράντα ημέρες, είχε ακούσει τη φωνή του Πατρός να επιβεβαιώνει τη φύση του. "Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός".
Μπορούμε λοιπόν να αντιληφθούμε γιατί ο άνθρωπος σήμερα από έλλειψη πίστης και αυτοσυνειδησίας, αναζητά θαύματα για να πιστέψει. Ο Κύριος διδάσκει ότι η πίστη του ανθρώπου δεν πρέπει να στηρίζεται σε θαυματουργικές πράξεις ή εξωτερικά τεκμήρια. Η πίστη στον Θεό, που είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος, είναι ουσιαστικά μια ελεύθερη αποδοχή που δικαιώνεται μόνο με τη πνευματική καρποφορία "εν καιρώ".
Αν ο Χριστός είχε χρησιμοποιήσει θεϊκές δυνάμεις για να αντιμετωπίσει το πειρασμό, δεν θα μας άφηνε καλό παράδειγμα. Δεν θα γινόταν ένας από εμάς, ούτε η Γραφή θα μπορούσε αργότερα να πει …
ΕΒΡ 4:15 Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ' ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας.
Ο τρίτος πειρασμός ήταν ο πειρασμός της εξουσίας και της δυνάμεως. Ο διάβολος μας θυμίζει εδώ σε ποιόν ανήκουν όλες οι δυνάμεις και οι εξουσίες του κόσμου αυτού. Ο Ιησούς Χριστός καλείται από τον σατανά να ασκήσει την εξουσία αυτή επάνω στη γη, στο όνομα του Σατανά. Καταλαβαίνουμε λοιπόν κατά τρόπο απτό και ωμό ποιός κρύβεται πίσω από τη τραγική ιστορία των πολέμων, των βιαιοτήτων, των αρπαγών και των διεκδικήσεων του ανθρώπου διά μέσου των αιώνων, που οδήγησε τον άνθρωπο σε χίλιες δύο μορφές δουλείας.
Ο Χριστός με τη ζωή Του, διδάσκει το μέτρο και το νόημα της ηγεσίας. Η εξουσία συνδέεται όχι με την καταδυνάστευση, αλλά με τη διακονία και την προσφορά. Ο Χριστός δεν χρησιμοποίησε τη θεϊκή Του δύναμη για να νικήσει το διάβολο, αλλά είπε ΟΧΙ στις προτάσεις του, χρησιμοποιώντας τον γεγραμμένο λόγο της Βίβλου, δείχνοντας έτσι τον τρόπο, για ν' αντιμετωπίζουμε κι εμείς τις ανάλογες προκλήσεις.
Από τον πειρασμό του Χριστού μαθαίνουμε πως ο Σατανάς μπορεί να επιτεθεί σε εκείνους που ελέγχονται από το Άγιο Πνεύμα αλλά είναι εντελώς ανίσχυρος να πλήξει αυτούς που αντιστέκονται με το λόγο του Θεού.
Ο Ματθαίος μας πληροφορεί ότι όταν ολοκληρώθηκαν οι πειρασμοί του Κυρίου, άγγελοι Θεού ήρθαν και τον υπηρετούσαν. Καμία άλλη λεπτομέρεια ή εξήγηση δεν μας δίνεται για αυτό το γεγονός. Ίσως οι άγγελοι του έφεραν την τροφή που είχε αρνηθεί να πάρει από τα χέρια του Σατανά.
4. Το κήρυγμα του Ιησού στη Γαλιλαία ⏮
ΜΑΡΚ 1:14 Αφού δε παρεδόθη ο Ιωάννης, ήλθεν ο Ιησούς εις την Γαλιλαίαν κηρύττων το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού 15 και λέγων ότι επληρώθη ο καιρός και επλησίασεν η βασιλεία του Θεού· μετανοείτε και πιστεύετε εις το ευαγγέλιον.
Το κήρυγμα με το οποίο ο Κύριος ξεκινά τη διακονία Του, είναι παραπλήσιο με αυτό του Ιωάννη. Το μήνυμα του Ιησού Χριστού είχε τα εξής βασικά θέματα:
Επληρώθη ο καιρός: Σύμφωνα με τις προφητείες, υπήρχε συγκεκριμένος χρόνος που θα εμφανιζόταν ο αναμενόμενος Βασιλιάς, ο Μεσσίας. Και να, ήλθε η ώρα μπροστά στα μάτια τους!
Έφτασε η βασιλεία του Θεού: Ο βασιλιάς και Μεσσίας που όλοι περίμεναν είχε φτάσει για να φέρει σε όλους τη βασιλεία του Θεού.
Κλήση σε μετάνοια και πίστη: Για να έχουν οι άνθρωποι τις προϋποθέσεις να μπω στη Βασιλεία που ο Χριστός έφερνε, θα έπρεπε να πιστέψουν, να μετανοήσουν και να γυρίσουν την πλάτη τους στην αμαρτία.
5. Ο Ιησούς καλεί τους πρώτους μαθητές του ⏮
ΜΑΡΚ 1:16 Περιπατών δε παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας, είδε τον Σίμωνα και Ανδρέαν τον αδελφόν αυτού, ρίπτοντας δίκτυον εις την θάλασσαν· διότι ήσαν αλιείς· 17 και είπε προς αυτούς ο Ιησούς· Έλθετε οπίσω μου, και θέλω σας κάμει να γείνητε αλιείς ανθρώπων. 18 Και ευθύς αφήσαντες τα δίκτυα αυτών, ηκολούθησαν αυτόν. 19 Και προχωρήσας εκείθεν ολίγον, είδεν Ιάκωβον τον του Ζεβεδαίου και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού, και αυτούς εν τω πλοίω επισκευάζοντας τα δίκτυα, 20 και ευθύς εκάλεσεν αυτούς. Και αφήσαντες τον πατέρα αυτών Ζεβεδαίον εν τω πλοίω μετά των μισθωτών, υπήγον οπίσω αυτού.
Καθώς ο Ιησούς περπατούσε στην όχθη της λίμνης της Γαλιλαίας είδε τον Σίμωνα και τον Ανδρέα που ψάρευαν. Τους είχε ξανασυναντήσει και πρωτύτερα όταν έγιναν μαθητές του αλλά τώρα τους καλούς ή να μείνουν μαζί του με την υπόσχεση να τους κάνει ψαράδες ανθρώπων. Εκείνοι αμέσως άφησαν την επικερδή τους επιχείρηση και τον ακολούθησαν με υπακοή και προθυμία.
Το ψάρεμα είναι τέχνη και το ίδιο συμβαίνει με το ψάρεμα των ψυχών. Για να είναι κάποιος καλός ψαράς, απαιτούνται οι παρακάτω προϋποθέσεις και αρετές:
Υπομονή: Τις περισσότερες φορές απαιτούνται ώρες υπομονής μέχρι να έρθει η ώρα να σηκώσεις τα ψάρια στη βάρκα.
Ικανότητα: Είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς τη χρήση των δολωμάτων και γενικότερα των ψαρευτικών εργαλείων
Διορατικότητα: Χρειάζεται πείρα, παρατηρητικότητα και διορατικότητα για να πηγαίνει κανείς εκεί που βρίσκονται τα ψάρια.
Επιμονή: Ο καλός ψαράς δεν αποθαρρύνεται εύκολα
Όσοι είμαστε του Χριστού, δια της ομολογίας μας γινόμαστε ψαράδες ανθρώπων. Όσο πιο πολύ μοιάζουμε στον Ιησού Χριστό σε αγάπη, ταπείνωση και απλότητα, τόσο περισσότερες ψυχές κερδίζουμε για αυτόν.
Παρακάτω ο Κύριος συνάντησε τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, τα παιδιά του Ζεβεδαίου ενώ τακτοποιούσαν και διόρθωναν τα δίχτυα τους. Στο άκουσμα της κλήσης του Ιησού, αμέσως αποχαιρέτησαν τον πατέρα τους και τον ακολούθησαν. Ο Ζεβεδαίος είχε πλοίο και μισθωτούς, εκτός των παιδιών του, που σημαίνει ότι ήταν ευκατάστατος και η δουλειά του είχε ένα καλό εισόδημα. Παρόλα αυτά, οι δύο νέοι τα παράτησαν όλα για να ακολουθήσουν τον Κύριο
6. Θεραπεία του δαιμονισμένου στην Καπερναούμ ⏮
ΜΑΡΚ 1:21 Και εισέρχονται εις Καπερναούμ· και ευθύς εν τω Σαββάτω εισελθών ο Ιησούς εις την συναγωγήν εδίδασκε. 22 Και εξεπλήττοντο διά την διδαχήν αυτού· διότι εδίδασκεν αυτούς ως έχων εξουσίαν, και ουχί ως οι γραμματείς.
Τα εδάφια που ακολουθούν, περιγράφουν μία συνηθισμένη μέρα της ζωής του Κυρίου. Το ένα θαύμα ακολουθούσε το άλλο, καθώς ο Μέγας Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων μας, θεραπεύει τους αρρώστους αλλά ακόμα και τους δαιμονόπληκτους.
Μπορεί κάποιος εργάτης του Θεού να μη διαθέτει θαυματουργές δυνάμεις, αλλά πρέπει να γνωρίζει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ο λόγος του Θεού που κατοικεί μέσα του, είναι ικανός να σπάσει τα δεσμά με το οποία έχει δέσει ο σατανάς τον άνθρωπο.
Όταν ο Κύριος μπήκε στην Συναγωγή της Καπερναούμ κάποιο Σάββατο, όλοι κατάλαβαν πως δεν πρόκειται για ακόμη έναν συνηθισμένο Νομοδιδάσκαλο. Στα λόγια του Ιησού υπήρχε μία αναμφισβήτητη δύναμη, μία εξουσία την οποία δεν είχαν ακούσει στα λόγια των φαρισαίων και των γραμματέων. Εκείνοι επαναλάμβαναν μηχανικά τα ίδια πράγματα κάθε φορά. Ο τρόπος που δίδασκε ήταν συναρπαστικός, πειστικός, προκλητικός και ριζοσπαστικός. οι γραμματείς μιλούσαν για μία θρησκεία από δεύτερο χέρι, αλλά στη διδασκαλία του Ιησού δεν υπήρχε τίποτα ψεύτικο ή κάλπικο. εκείνος είχε την εξουσία και το δικαίωμα να διδάσκει διότι έκανε ο ίδιος πρώτα όλα όσα δίδασκε. Όσοι διδάσκουν το λόγο του θεού θα πρέπει να μιλάνε με αυθεντία να πιστεύουν οι ίδιοι πρώτα αλλά και να πράττουν αυτά που διδάσκουν αλλιώς δεν πρέπει να μιλάνε καθόλου.
ΨΑΛΜ 116:10 Επίστευσα, διά τούτο ελάλησα· εγώ ήμην σφόδρα τεθλιμμένος·
ΜΑΡΚ 1:23 Και ήτο εν τη συναγωγή αυτών άνθρωπος έχων πνεύμα ακάθαρτον, και ανέκραξε, 24 λέγων· Φευ, τι είναι μεταξύ ημών και σου, Ιησού Ναζαρηνέ; ήλθες να μας απολέσης; σε γνωρίζω τις είσαι, ο Άγιος του Θεού.
Η δαιμονοληψία, δεν πρέπει να συγχέεται με τις διάφορες μορφές ψυχοπάθειας. Ο δαιμονόπληκτος άνθρωπος, είναι ένα άτομο που στην ουσία κυριαρχείται και διευθύνεται από ένα πονηρό πνεύμα. Συχνά γίνεται βίαιος, βλάσφημος αλλά και ύπουλος όταν έρχεται αντιμέτωπος με τους ανθρώπους του Θεού. Σε μία προσπάθεια να μη βγει από αυτό τον άνθρωπο, το δαιμόνιο προσπαθεί να κολακέψει τον Ιησού, λέγοντάς του ότι τον έχει αναγνωρίσει ως τον Άγιο του Θεού. Εδώ υπάρχει μία υπόνοια περί αναγνώρισης της Μεσσιανικότητας του Ιησού Χριστού, με τη προσθήκη του άρθρου “ο” Άγιος του Θεού.
… Φευ, τι είναι μεταξύ ημών και σου, Ιησού Ναζαρηνέ; … Σε μία άλλη παρόμοια περίπτωση, στη Χώρα των Γεργεσηνών, τα δαιμόνια μίλησαν με ακριβώς αυτές τις λέξεις στον Ιησού. Αναγνωρίζοντας ότι ήρθε η ώρα να φύγουν από αυτά τα σώματα τα οποία είχαν καταλάβει, διαμαρτύρονται στον Ιησού λέγοντάς “τι δουλειά έχεις εσύ μαζί μας”;
ΜΑΤΘ 8:28 Και ότε ήλθεν εις το πέραν εις την χώραν των Γεργεσηνών, υπήντησαν αυτόν δύο δαιμονιζόμενοι εξερχόμενοι εκ των μνημείων, άγριοι καθ' υπερβολήν, ώστε ουδείς ηδύνατο να περάση διά της οδού εκείνης. 29 Και ιδού, έκραξαν λέγοντες· Τι είναι μεταξύ ημών και σου, Ιησού, Υιέ του Θεού; ήλθες εδώ προ καιρού να μας βασανίσης;
… ήλθες να μας απολέσης; … Το δαιμόνιο αναγνωρίζει ότι ο Ιησούς έχει εξουσία πάνω του και μάλιστα καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να μείνει άλλο χρόνο σε αυτό το σώμα. Έτσι, ρωτά με αγωνία αν ο Ιησούς πρόκειται να το στείλει στην άβυσσο. Η έλευση του Μεσσία, σηματοδοτεί την καταστροφή των χρωμάτων του διαβόλου και της δύναμης που έχει ασκήσει πάνω στα σώματα και τις ψυχές των ανθρώπων. Το δαιμόνιο είναι σαν να λέει: “Αλίμονο! Τώρα βλέπω ξεκάθαρα ποιος είσαι, ο Άγιος του Θεού, που έρχεται για να καταστρέψει έργα του διαβόλου και την αμαρτία μέσω της οποίας έχουμε υπόταξει τις ψυχές των ανθρώπων.
ΜΑΡΚ 1:25 Και επετίμησεν αυτό ο Ιησούς, λέγων· Σιώπα και έξελθε εξ αυτού. 26 Και το πνεύμα το ακάθαρτον, αφού εσπάραξεν αυτόν και έκραξε μετά φωνής μεγάλης, εξήλθεν εξ αυτού.
Ο Ιησούς ποτέ δεν θα δεχόταν μαρτυρία από ένα δαιμόνιο ακόμα και ένα αυτό ήταν - για πονηρούς λόγους - αληθινή. Είπε λοιπόν στο δαιμονικό πνεύμα να πάψει να μιλάει και το πρόσταξε να βγει από τον άνθρωπο. Πρέπει να ήταν φοβερό να βλέπει κανείς τον άνθρωπο αυτό να συνταράσσεται από το δαιμόνιο καθώς έβγαινε από αυτόν με μία μυστηριώδη κραυγή. Ο κύριος μας είναι δυνατότερος από τον διάβολο, ενώ ακόμα και τα πιο φοβερά δαιμόνια είναι υποχρεωμένα να υποταχτούν στις εντολές του Ιησού Χριστού. Εκεί βρίσκουμε καταφύγιο και προστασία από κάθε σκοτεινή δύναμη. Εκεί, στην παρουσία του Θεού θα είμαστε για πάντα ασφαλείς.
ΜΑΡΚ 1:27 Και πάντες εξεπλάγησαν, ώστε συνεζήτουν προς αλλήλους, λέγοντες· Τι είναι τούτο; τις αύτη η νέα διδαχή, διότι μετά εξουσίας προστάζει και τα ακάθαρτα πνεύματα, και υπακούουσιν εις αυτόν; 28 Εξήλθε δε η φήμη αυτού ευθύς εις όλην την περίχωρον της Γαλιλαίας.
Το θαύμα δημιούργησε έκπληξη και δέος προς τον λαό καθώς ποτέ δεν είχε δει παρόμοια πράγματα όπως τα δαιμόνια να εξοργίζονται με μία απλή φωνητική εντολή. αναρωτιόντουσαν Ποιος άραγε να είναι αυτός στον οποίο και τα δαιμόνια υποτάσσονται και υπακούν;
Ας θυμόμαστε ότι σαν άνθρωποι του Θεού, θα έχουμε πάντοτε την αντίσταση του εχθρού. Κάθε μας δράση στον αγρό του Κυρίου, θα φέρνει την αντίδραση του εχθρού. Ο τρόπος με τον οποίον μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις σκοτεινές αυτές δυνάμεις δεν είναι κοινός, ούτε ανθρώπινος. Για αυτό πρέπει να έχουμε τη δύναμή του Αγίου Πνεύματος γιατί η μάχη μας δεν είναι εναντίον ανθρώπων, αλλά σκοτεινών πνευμάτων. Αν μένουμε στην παρουσία του Θεού δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα.
ΕΦΕΣ 6:10 Το λοιπόν, αδελφοί μου, ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού. 11 Ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου· 12 διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου· εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.
7. Θεραπεία της πεθεράς του Σίμωνα και άλλων ασθενών ⏮
ΜΑΡΚ 1:29 Και ευθύς εξελθόντες εκ της συναγωγής, ήλθον εις την οικίαν Σίμωνος και Ανδρέου μετά του Ιακώβου και Ιωάννου. 30 Η δε πενθερά του Σίμωνος ήτο κατάκοιτος πάσχουσα πυρετόν. Και ευθύς ελάλησαν προς αυτόν περί αυτής. 31 Και πλησιάσας ήγειρεν αυτήν πιάσας την χείρα αυτής, και αφήκεν αυτήν ο πυρετός ευθύς, και υπηρέτει αυτούς. 32 Αφού δε έγεινεν εσπέρα, ότε έδυσεν ο ήλιος, έφεραν προς αυτόν πάντας τους πάσχοντας και τους δαιμονιζομένους· 33 και η πόλις όλη ήτο συνηγμένη έμπροσθεν της θύρας· 34 και εθεράπευσε πολλούς πάσχοντας διαφόρους αρρωστίας, και δαιμόνια πολλά εξέβαλε, και δεν άφινε τα δαιμόνια να λαλώσιν, επειδή εγνώριζον αυτόν.
Από τη Συναγωγή, ο Κύριος με τους υπόλοιπους μαθητές, πήγε στο σπίτι του Σίμωνα. Οι αδελφοί δεν έχασαν την ευκαιρία να αναφέρουν το πρόβλημα που υπήρχε διότι η πεθερά του Σίμωνος ήταν στο κρεβάτι με πυρετό. Η περικοπή δεν αναφέρει αν ο Κύριος είπε κάποιες λέξεις, αλλά ότι απλά την έπιασε από το χέρι και την σήκωσε. Αμέσως ο πυρετός την άφησε και η γυναίκα ανέλαβε τη δύναμη της, σε σημείο που να αρχίσει να τους υπηρετεί.
Κάθε ασθενής που γίνεται καλά λαμβάνοντας ένα θαύμα από τον κύριο θα πρέπει αμέσως να αφιερώνει τις δυνάμεις που έλαβε στην υπηρεσία του έργου του Θεού. Η πεθερά του Πέτρου δεν έκανε κάποια φανταχτερή ή βαρύγδουπη υπηρεσία, αλλά αντίθετα άρχισε να τους υπηρετεί. Είναι μία μεγάλη ευλογία να μπορείς να υπηρετείς τα αδέρφια σου όταν έχουν κάποια ανάγκη.
Ας σημειώσουμε ότι το γεγονός πως ο Πέτρος είχε πεθερά, σημαίνει ότι η αγαμία του κλήρου ήταν ξένη προς τη γνήσια Χριστιανική διδασκαλία. Πρόκειται για μία παράδοση καθαρά ανθρώπινη που δεν βρίσκει κανένα έρεισμα στη Βίβλο και είναι πρόξενος πολλών και διαφόρων προβλημάτων στην εκκλησιαστική ιστορία.
8. Ο Ιησούς κηρύττει στη Γαλιλαία ⏮
ΜΑΡΚ 1:35 Και το πρωΐ ενώ ήτο όρθρος βαθύς, σηκωθείς εξήλθε· και υπήγεν εις έρημον τόπον και εκεί προσηύχετο. 36 Και έδραμον κατόπιν αυτού ο Σίμων και οι μετ' αυτού, 37 και ευρόντες αυτόν λέγουσι προς αυτόν ότι πάντες σε ζητούσι. 38 Και λέγει προς αυτούς· Ας υπάγωμεν εις τας πλησίον κωμοπόλεις, διά να κηρύξω και εκεί· επειδή διά τούτο εξήλθον. 39 Και εκήρυττεν εν ταις συναγωγαίς αυτών εις όλην την Γαλιλαίαν και εξέβαλλε τα δαιμόνια.
Ο Ιησούς ξύπνησε πριν ακόμα φέξει και βγήκε έξω σε ένα ερημικό μέρος, όπου ελεύθερος από περισπασμούς άρχισε να προσεύχεται. Ο Ιησούς κάθε πρωί πήγαινε στην προσευχή αλλά όπως λέει η Γραφή και τα βράδια διανυκτέρευε στην προσευχή.
Η έλλειψη της δικής μας αυτοπειθαρχίας στην προσευχή, προφανώς εξηγεί και την έλλειψη και θαυμαστών αποτελεσμάτων στον αγρό του Θεού.
Όπως ήταν φυσικό, όλοι τον έψαχναν διότι όπως είπαμε παραπάνω ο Χριστός είχε κερδίσει τα πλήθη με την ταπεινότητα, την απλότητα και την διεισδυτικότητα του κηρύγματος του. Παρόλα αυτά ο Ιησούς δεν συγκινείται από τους επαίνους και τις δόξες των ανθρώπων, γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή, οι ίδιοι που τον επαινούν, θα τον σταυρώσουν. Αντί λοιπόν να γυρίσει στην Καπερναούμ και να απολαύσει τη δόξα των ανθρώπων, πήγε στις γειτονικές πόλεις της Γαλιλαίας όπου κήρυξε στις συναγωγές και έκανε θαύματα βγάζοντας δαιμόνια.
9. Η θεραπεία του λεπρού ⏮
ΜΑΡΚ 1:40 Και έρχεται προς αυτόν λεπρός παρακαλών αυτόν και γονυπετών έμπροσθεν αυτού και λέγων προς αυτόν ότι, εάν θέλης, δύνασαι να με καθαρίσης. 41 Ο δε Ιησούς σπλαγχνισθείς, εξέτεινε την χείρα και ήγγισεν αυτόν και λέγει προς αυτόν· Θέλω, καθαρίσθητι. 42 Και ως είπε τούτο, ευθύς έφυγεν απ' αυτού η λέπρα, και εκαθαρίσθη.
Η θεραπεία αυτή μας δίνει ένα παράδειγμα για το ποια προσευχή ακούει ο Θεός. Ο λεπρός δεν πλησιάζει τον Ιησού με απαίτηση, αλλά Τον παρακαλεί και με σεβασμό, γονατίζει μπροστά Του. Ο πιστός που συναισθάνεται τη μεγαλειότητα του Ιησού, εύκολα μπορεί να γονατίζει μπροστά Του! Ήταν μια προσευχή με ταπείνωση, διάθεση υποταγής και αναγνώρισης της δύναμης του Ιησού (αν θέλεις, δύνασαι). Ήταν μια προσευχή που είχε συγκεκριμένο σκοπό, αλλά και αναγνώριση της ανάγκης του (να με καθαρίσης).
Στη Παλαιά Διαθήκη, ο ιερέας είχε απλά την εξουσία να ανακηρύξει κάποιον λεπρό καθαρό ή ακάθαρτο. Ο ιερέας όμως κατά τη τάξη Μελχισεδέκ που έχει μπροστά του ο λεπρός, πρόκειται όχι μόνο να τον θεραπεύσει από τη λέπρα, αλλά και να τον ανακηρύξει «καθαρό» από τις αμαρτίες του! Ο Ιησούς πρόκειται να δείξει τη θεϊκή του ιδιότητα και για πρώτη φορά να γίνει απειλή για τη κατεστημένη θρησκεία.
Πρέπει να πούμε μερικά πράγματα για τη λέπρα, που ήταν η πιο σιχαμερή από όλες τις ασθένειες και απαιτούσε αυστηρά μέτρα ελέγχου, όπως η παρατεταμένη απομόνωση με προσεκτική και επαναλαμβανόμενη εξέταση που θα καθόριζε πότε είχε επιτευχθεί η θεραπεία (ΛΕΥ ιγ:1‐46, ΔΕΥΤ κδ:8). Πρόκειται για μια ασθένεια της οποίας η επώαση μπορεί να διαρκέσει από δύο έως τριάντα χρόνια. Προκαλεί αναισθησία στα άκρα και ο ασθενής δεν καταλαβαίνει πόνο, ζέστη ή κρύο κι έτσι μπορεί να τραυματίζεται συχνά χωρίς να το αντιλαμβάνεται. Κάπως έτσι συμβαίνει και με την αμαρτία. Ο πιστός όταν δεν προσέχει, προσβάλλεται από την αμαρτία χωρίς να το συναισθάνεται. Όταν φανούν τα σημάδια της αμαρτίας, μερικές φορές είναι πια πολύ αργά και ο άνθρωπος δεν μπορεί να μετανοήσει.
Οι επίπονες ανοιχτές πληγές ανάγκαζαν τους ανθρώπους να φοβούνται και να απεχθάνονται τη λέπρα. Εκείνοι που μολυνόταν έμπαιναν σε κάποιου είδους καραντίνα και απομόνωση επειδή η ασθένεια ήταν μεταδοτική.
ΛΕΥ 13:45 Και του λεπρού, εις τον οποίον είναι η πληγή, τα ιμάτια αυτού θέλουσι σχισθή και η κεφαλή αυτού θέλει είσθαι ασκεπής, και το επάνω χείλος αυτού θέλει καλύψει και θέλει φωνάζει, Ακάθαρτος, ακάθαρτος. 46 Πάσας τας ημέρας καθ' ας η πληγή θέλει είσθαι εν αυτώ, θέλει είσθαι ακάθαρτος· είναι ακάθαρτος· μόνος θέλει κατοικεί· έξω του στρατοπέδου θέλει είσθαι η κατοικία αυτού
Ο λεπρός, ήταν υποχρεωμένος να ζει σε απομόνωση, «έξω του στρατοπέδου». Έτσι και στην εποχή της Καινής Διαθήκης, η αμαρτία (τύπος της η λέπρα), δεν μπορεί να κατοικεί μέσα στο στρατόπεδο, δηλαδή την εκκλησία του Χριστού, η οποία πρέπει να είναι καθαρή και αμόλυντη μέσω της μετανοίας και του προσωπικού αγιασμού. Ο λεπρός της Παλαιάς Διαθήκης, έπρεπε να «θεωρηθεί» από τον ιερέα, ο οποίος θα έκρινε κατά πόσον ο λεπρός είχε θεραπευτεί, ώστε να μπορεί να επιστρέψει μέσα στο στρατόπεδο (εδ. 6). Εδώ, έχουμε τον τύπο της εξομολόγησης στον μέγα αρχιερέα μας που είναι ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος μετά από την ειλικρινή μας μετάνοια, εξαλείφει την αμαρτία μας.
... Ο δε Ιησούς σπλαχνισθείς ... Ας μη προσπεράσουμε τα λόγια αυτά χωρίς να νοιώσουμε αγαλλίαση και ευγνωμοσύνη για την απέραντη αγάπη Του. Ο Ιησούς ασφαλώς μπορούσε να θεραπεύσει αυτόν τον άνθρωπο χωρίς να τον ακουμπήσει, όμως έκανε κάτι που κανένας άλλος δεν είχε τολμήσει, άγγιξε το λεπρό και του επέτρεψε να νιώσει το άγγιγμα ενός άλλου ανθρώπου, ίσως για πρώτη φορά έπειτα από χρόνια. Στο καθεστώς του Νόμου, όταν κάποιος άγγιζε ένα λεπρό, γινόταν τελετουργικά ακάθαρτος. Ο Κύριος εδώ για μια ακόμη φορά μας δίνει τον τύπο της σωτηρίας του ανθρώπου από την αμαρτία. Ταυτίζεται με τη δυστυχία του ανθρώπου και ελευθερώνει από την αμαρτία, χωρίς ο ίδιος να σπιλωθεί! Του είπε, «θέλω», και το παντοδύναμο χέρι του Θεού, απλώνεται σαν απάντηση στη ταπεινή προσευχή! Όταν το έκανε, ο λεπρός θεραπεύτηκε αμέσως. Οι πληγές του μετασχηματίστηκαν αμέσως σε απαλό δέρμα.
ΜΑΡΚ 1:43 Και προστάξας αυτόν εντόνως, ευθύς απέπεμψεν αυτόν 44 και λέγει προς αυτόν· Πρόσεχε μη είπης προς μηδένα μηδέν, αλλ' ύπαγε, δείξον σεαυτόν εις τον ιερέα και πρόσφερε περί του καθαρισμού σου όσα προσέταξεν ο Μωϋσής διά μαρτυρίαν εις αυτούς. 45 Αλλ' εκείνος εξελθών ήρχισε να κηρύττη πολλά και να διαφημίζη τον λόγον, ώστε πλέον δεν ηδύνατο αυτός να εισέλθη φανερά εις πόλιν, αλλ' ήτο έξω εν ερήμοις τόποις· και ήρχοντο προς αυτόν πανταχόθεν.
Ο Κύριος καθοδήγησε έπειτα τον καθαρισμένο λεπρό να εκθέσει τη θεραπεία του στον ιερέα (μια απαίτηση του νόμου του Μωυσή, (ΛΕΥ 13 & 14), αλλά να μην το πει σε κανένα άλλο. Ο θεραπευμένος όμως, συγκλονισμένος από τη θεραπεία του, βγήκε και το είπε σε όλους.
Πόσο διαφορετικά φερόμαστε εμείς όταν επιτήδεια διαφημίζουμε τις «επιτυχίες» μας παρόλο που δεν είναι καθόλου δικές μας. Θέλουμε όλοι να τις γνωρίζουν ώστε να λαμβάνουμε δόξα. Ο Ιησούς παραμένει ταπεινός και παρόλο που δεν σαλπίζει γύρω του, όλοι βγαίνουν από τις πόλεις τους κι έρχονται να τον βρουν στην ερημιά. Εκεί, αφού οδηγήσει τα πλήθη μακριά από τις φροντίδες της καθημερινότητας, θα κάνει μερικές από τις πιο ριζοσπαστικές του ομιλίες που θα αλλάξουν για πάντα την ιστορία του κόσμου.
Τα θαύματα που έκανε ο Ιησούς, δεν έχουν σκοπό να φέρουν τον άνθρωπο στη σωτηρία, αλλά να στρέψουν τη προσοχή του στο κήρυγμα του λόγου του Θεού, ώστε ο άνθρωπος να διαλέξει την οδό της σωτηρίας με τη δική του θέληση.