Περιεχόμενα
1. Η θεραπεία του δαιμονισμένου των Γαδαρηνών ⏮
Πριν από τη θεραπεία του δαιμονισμένου, ο Χριστός είχε ηρεμήσει τη φουρτουνιασμένη θάλασσα που δείχνει την εξουσία Του πάνω στη φύση. Τώρα με τη θεραπεία του δαιμονισμένου πρόκειται να μας δείξει τη εξουσία Του πάνω στους δαίμονες και αμέσως μετά θα αναστήσει τη κόρη του Ιαείρου που δείχνει την εξουσία Του πάνω στον θάνατο, τον τελευταίο εχθρό, αποδεικνύοντας ότι είναι ο αληθινός Θεός.
ΜΑΡΚ 5:1 Και ήλθον εις το πέραν της θαλάσσης εις την χώραν των Γαδαρηνών. 2 Και ως εξήλθεν εκ του πλοίου, ευθύς απήντησεν αυτόν εκ των μνημείων άνθρωπος έχων πνεύμα ακάθαρτον,
Α’ ΙΩΑ 3:8 …Διά τούτο εφανερώθη ο Υιός του Θεού, διά να καταστρέψη τα έργα του διαβόλου.
Η Αγία Γραφή διδάσκει ξεκάθαρα ότι υπάρχει ένας αόρατος πνευματικός κόσμος. Ο μεν είναι άγιος και αποτελείται από τον Τριαδικό Θεό, τους αγγέλους και τους Αγίους Του, ο δε είναι σατανικός, και αποτελείται από τον Διάβολο και τους δαίμονες του. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο και ας το έχουμε υπόψη μας ότι υπάρχει ένας άγρυπνος εχθρός της ψυχής.
Α’ ΠΕΤ 5:8 Εγκρατεύθητε, αγρυπνήσατε· διότι ο αντίδικός σας διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιέρχεται ζητών τίνα να καταπίη·
Ο σκοπός του διαβόλου είναι να καταστρέψει τη σχέση που έχουμε με τον Θεό.
Β’ ΚΟΡ 2:11 διά να μη υπερισχύση καθ' ημών ο Σατανάς· διότι δεν αγνοούμεν τα διανοήματα αυτού.
Επιληψία – Ψυχοπάθεια: Άλλο πράγμα είναι ο δαιμονισμός, άλλο πράγμα η ψυχοπάθεια – σχιζοφρένεια και άλλο πράγμα η ασθένεια. Στην Καινή Διαθήκη φανερά διαχωρίζονται τέτοιες καταστάσεις, (ΜΑΡΚ α:32,34). Στους κύκλους μερικών φανατικών και αστήρικτων Χριστιανών, κυκλοφορεί η διδασκαλία ότι όλες οι αρρώστιες προέρχονται από τη κατοχή του ανθρώπου από δαιμόνια. Έχει μάλιστα κυκλοφορήσει και ένα «θρησκευτικό» βιβλίο που περιγράφει τα ονόματα των δαιμόνων που προκαλούν τη κάθε μια ξεχωριστή ασθένεια. Πρόκειται για θρησκευτικό παραλογισμό. Ακόμη διάφοροι θρησκευτικοί κύκλοι έχουν μπερδέψει τη δαιμονοληψία με την ασθένεια της επιληψίας που εσφαλμένα λέγεται και αλλιώς «σεληνιασμός» λόγω της παλαιότερα δεισιδαιμονικής επικρατούσας αντίληψης ότι η εμφάνιση των συμπτωμάτων της ασθένειας οφείλονταν στη Σελήνη. Στη πραγματικότητα, η επιστήμη, αποδίδει την επιληψία σε παροξυσμική (ξαφνική και ενίοτε βίαιη) διαταραχή του εγκεφάλου κατά την οποία εκπέμπονται ανώμαλα εγκεφαλικά ηλεκτρικά σήματα και προκαλείται απώλεια αισθήσεων, ασυνήθιστη συμπεριφορά, αντίληψη, συσπάσεις μυών και απώλεια συνείδησης (λιποθυμία). Στο παρελθόν αυτή η ασθένεια έχει μπερδέψει πολλούς εκκλησιαστικούς κύκλους διότι έχει κοινά συμπτώματα με αυτά που περιγράφονται στη Γραφή ως δαιμονοληψία. Το αποτέλεσμα είναι να ταλαιπωρούνται ασθενείς αναίτια και να υποβάλλονται σε ψυχοφθόρες διαδικασίες ψευτο-εξορκισμού. Αυτό παθαίνει κανείς όταν δεν έχει την οδηγία του Αγίου Πνεύματος σε ότι κάνει.
Τα μέντιουμ: Στη χώρα μας δρουν και «υπηρετούν» τους ανυποψίαστους συνανθρώπους μας, είτε ατομικά είτε με μορφή εταιρειών, πολλές χιλιάδες μάγοι, μέντιουμ και οραματίστριες, που είτε είναι τσαρλατάνοι απατεώνες που εξαπατούν με ταχυδακτυλουργικά κόλπα τους πελάτες τους, είτε είναι ανταποκριτές δαιμονικών δυνάμεων και φθείρουν ψυχές. Δυστυχώς το πονηρό πνεύμα καμουφλάρεται και παρουσιάζει τα κατορθώματά του στη σύγχρονη εποχή μας με ψευτο-επιστημονικό προσωπείο και ως εξωτερίκευση των εσωτερικών δήθεν δυνάμεων που σε αδράνεια υπάρχουν μέσα μας. Στο ίδιο πνεύμα, η αποκρυφιστική διδασκαλία της Νέας Εποχής, διδάσκει πλανεμένα, ότι όλοι είμαστε «εν υπνώσει θεοί επί της γης» και πως τα θαύματα και η αλλαγή στη ζωή μας είναι δυνατά με την επίκληση συνειδητών ενεργειακών δυνάμεων, στις οποίες δίνουν μάλιστα και διάφορες ονομασίες (δεν αναφέρουμε τα ονόματα για ευνόητους λόγους). Όλα αυτά είναι καμουφλαρισμένη διδασκαλία της σύγχρονης μαγείας.
Β’ ΚΟΡ 11:14 Και ουδέν θαυμαστόν· διότι αυτός ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός. 15 Δεν είναι λοιπόν μέγα αν και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζωνται εις διακόνους δικαιοσύνης, των οποίων το τέλος θέλει είσθαι κατά τα έργα αυτών.
ΜΑΡΚ 5:3 όστις είχε την κατοικίαν εν τοις μνημείοις, και ουδείς ηδύνατο να δέση αυτόν ουδέ με αλύσεις, 4 διότι πολλάκις είχε δεθή με ποδόδεσμα και με αλύσεις, και διεσπάσθησαν υπ' αυτού αι αλύσεις και τα ποδόδεσμα συνετρίφθησαν, και ουδείς ίσχυε να δαμάση αυτόν· 5 και διά παντός νύκτα και ημέραν ήτο εν τοις όρεσι και εν τοις μνημείοις, κράζων και κατακόπτων εαυτόν με λίθους.
ΛΟΥΚ 9:38 Και ιδού, άνθρωπός τις εκ του όχλου ανέκραξε, λέγων· Διδάσκαλε, δέομαί σου, επίβλεψον επί τον υιόν μου, διότι μονογενής μου είναι· 39 και ιδού, δαιμόνιον πιάνει αυτόν, και εξαίφνης κράζει και σπαράττει αυτόν μετά αφρού, και μόλις αναχωρεί απ' αυτού, συντρίβον αυτόν· 40 και παρεκάλεσα τους μαθητάς σου διά να εκβάλωσιν αυτό, και δεν ηδυνήθησαν. 41 Αποκριθείς δε ο Ιησούς, είπεν· Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη, έως πότε θέλω είσθαι μεθ' υμών και θέλω υπομένει υμάς; φέρε τον υιόν σου εδώ. 42 Και ενώ αυτός έτι προσήρχετο, έρριψεν αυτόν κάτω το δαιμόνιον και κατεσπάραξεν· ο δε Ιησούς επετίμησε το πνεύμα το ακάθαρτον και ιάτρευσε το παιδίον και απέδωκεν αυτό εις τον πατέρα αυτού.
Ο Θεός δεν επιτρέπει στον διάβολο να εισβάλει σε ανθρώπους παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις αμαρτίας και αποστασίας. Παρόλα αυτά, ο διάβολος επηρεάζει τον άνθρωπο που δεν υποτάσσεται στον Θεό και με διάφορες προτάσεις αμαρτίας και δελεασμούς, τον οδηγεί στο κακό. Σήμερα είναι πολύ δύσκολο να κρατήσει ο γονιός τα παιδιά του σε υποταγή και στον καλό δρόμο. Μόλις τα παιδιά πάνε 15 χρονών, νομίζουν πως μεγάλωσαν, τα έμαθαν όλα και βλέπουν τα σπίτια τους σα φυλακή και τους γονείς τους ως δεσμοφύλακες. Τότε, στα σχολεία συνήθως οι μεγαλύτεροι συμμαθητές και φίλοι, τα οδηγούν προς το σκοτάδι. Πόσα παιδιά πέφτουν στα ναρκωτικά και εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, ζώντας ανάμεσα στα μνήματα, νεκροί εν μέσω νεκρών, πλανώντες και πλανώμενοι, ελπίδα μη έχοντες!
Καμιά αλυσίδα δεν μπορεί να τα κρατήσει και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να τα δαμάσει! Πολλά παιδιά μέσα στην εξάρτηση και στα στερητικά τους σύνδρομα, βρίσκουν μια προσωρινή ανακούφιση από το πόνο και την αγωνία, κόβοντας τις σάρκες τους με ξυράφια, όπως ακριβώς και ο δαιμονισμένος κατέκοβε τον εαυτό του με λίθους.
ΜΑΡΚ 5:6 Ιδών δε τον Ιησούν από μακρόθεν, έδραμε και προσεκύνησεν αυτόν,
Ο Διάβολος και οι άνθρωποι τους οποίους έχει υπό την εξουσία του, όταν έρθουν σε δύσκολη θέση, προσποιούνται ευσέβεια. Μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις, βλέπουμε το διάβολο να «συστήνει» τον Θεό με σκοπό να κερδίσει χρόνο, ώστε αργότερα να ολοκληρώσει το φθοροποιό του έργο.
ΠΡΑΞ 16:16 Ενώ δε επορευόμεθα εις την προσευχήν, απήντησεν ημάς δούλη τις έχουσα πνεύμα πύθωνος, ήτις έδιδε πολύ κέρδος εις τους κυρίους αυτής μαντευομένη. 17 Αύτη ακολουθήσασα τον Παύλον και ημάς έκραζε, λέγουσα· Ούτοι οι άνθρωποι είναι δούλοι του Θεού του Υψίστου, οίτινες κηρύττουσι προς ημάς οδόν σωτηρίας. 18 Τούτο δε έκαμνεν επί πολλάς ημέρας. Βαρυνθείς δε ο Παύλος και στραφείς, είπε προς το πνεύμα, Προστάζω σε εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού να εξέλθης απ' αυτής. Και εξήλθε την αυτήν ώραν.
ΜΑΡΚ 5:7 και κράξας μετά φωνής μεγάλης είπε· Τι είναι μεταξύ εμού και σου, Ιησού, Υιέ του Θεού του υψίστου; ορκίζω σε εις τον Θεόν, μη με βασανίσης. 8 Διότι έλεγε προς αυτόν· Έξελθε από του ανθρώπου το πνεύμα το ακάθαρτον. 9 Και ηρώτησεν αυτόν· Τι είναι το όνομά σου; Και απεκρίθη λέγων· Λεγεών είναι το όνομά μου, διότι πολλοί είμεθα. 10 Και παρεκάλει αυτόν πολλά να μη αποστείλη αυτούς έξω της χώρας.
Ο δαίμονας που ήταν επικεφαλής αυτής της λεγεώνας εξ ονόματός όλων των υπολοίπων, θερμοπαρακαλούσε τον Ιησού. Αυτό αποδεικνύει την εξουσία που έχει ο Χριστός πάνω στα δαιμόνια, και την υποταγή τους εις αυτόν. Δεν είναι μόνο υποχρεωμένα να εγκαταλείψουν τον άνθρωπο που κατέχουν όταν το στόμα του Ιησού δώσει τη διαταγή, αλλά δεν μπορούν να πάνε οπουδήποτε αλλού χωρίς άδειά του. Ο δαιμονισμένος δεν μπορούσε να κρατηθεί ούτε με αλυσίδες λόγω της υπερφυσικής δύναμης που του έδιναν τα δαιμόνια, όμως τα ίδια τα δαιμόνια, ήταν αλυσοδεμένα από το Πνεύμα του Θεού και δεν μπορούσαν να κινηθούν χωρίς την άδεια του Χριστού!
Ο Διάβολος αν και είναι ο πατέρας της υπερηφάνειας, τώρα ταπεινώνεται και με τρόπο τόσο ενδοτικό και εξευτελιστικό, ζητά χάρη από Αυτόν τον οποίον μισεί πάνω από κάθε τι να μην στείλει τα δαιμόνια σε αιώνα δεσμά, την άβυσσο (ΛΟΥΚ η:31)
ΛΟΥΚ 11:24 Όταν το ακάθαρτον πνεύμα εξέλθη από του ανθρώπου, διέρχεται δι' ανύδρων τόπων και ζητεί ανάπαυσιν, και μη ευρίσκον λέγει· ας υποστρέψω εις τον οίκον μου όθεν εξήλθον· 25 και ελθόν ευρίσκει αυτόν σεσαρωμένον και εστολισμένον. 26 Τότε υπάγει και παραλαμβάνει επτά άλλα πνεύματα πονηρότερα εαυτού, και εισελθόντα κατοικούσιν εκεί, και γίνονται τα έσχατα του ανθρώπου εκείνου χειρότερα των πρώτων.
Κατά τη σωτηρία του ο άνθρωπος απαλλάσσεται από κάθε σατανική επιρροή και μερικές φορές, ακόμα και από δαιμονοληψία. Τότε ο Θεός μπαίνει μέσα στον άνθρωπο και κατοικεί μέσα του, κάνοντας τον άνθρωπο «Ναό Θεού». Όταν ο άνθρωπος όμως δεν προσέξει και αφήσει την αμαρτία να εισχωρήσει στη ψυχή του, ο Θεός διακριτικά αποσύρεται διότι δεν μπορεί να γίνει κοινωνός αλλοτρίων αμαρτιών.
Μόνο αν από το σκήνωμα αυτό απουσιάζει ο Θεός, ο διάβολος μπορεί να εισέλθει, μετά από την άδεια του Θεού.
2. Η είσοδος των δαιμονίων στους χοίρους ⏮
ΜΑΡΚ 5:11 Ήτο δε εκεί προς τα όρη αγέλη μεγάλη χοίρων βοσκομένη. 12 και παρεκάλεσαν αυτόν πάντες οι δαίμονες, λέγοντες· Πέμψον ημάς εις τους χοίρους, διά να εισέλθωμεν εις αυτούς. 13 Και ο Ιησούς ευθύς επέτρεψεν εις αυτούς. Και εξελθόντα τα πνεύματα τα ακάθαρτα εισήλθον εις τους χοίρους· και ώρμησεν η αγέλη κατά του κρημνού εις την θάλασσαν· ήσαν δε έως δύο χιλιάδες· και επνίγοντο εν τη θαλάσση.
Η εκτροφή των χοίρων, ήταν απαγορευμένη στο λαό Ισραήλ. Για το κέρδος όμως και τη πλεονεξία, οι Ισραηλίτες ήταν έτοιμοι να κάνουν τα πάντα. Πρώτα απ’ όλα, να δούμε μήπως στη ζωή μας εκτρέφουμε χοίρους. Να δούμε μήπως στην εκκλησία μας εισέρχεται η ακαθαρσία και μολύνει όλο το εκκλησίασμα. Οι χοίροι δεν έχουν καμία θέση ανάμεσα στα προβατάκια του Κυρίου.
Όπως ο Ιησούς έριξε τους χοίρους στη θάλασσα, έτσι ο αγαθός Θεός θα συγχωρήσει την αμαρτία μας και θα τη ρίξει στα βάθη της θάλασσας ώστε να μη τη θυμάται ξανά!
Ένα δεύτερο μήνυμα είναι ότι ούτε καν εις τους χοίρους δεν θα μπορούσαν τα δαιμόνια να εισέλθουν, αν δεν το επέτρεπε ο Κύριος. Αυτό πρέπει να μας κάνει να αισθανόμαστε σιγουριά και ασφάλεια στην αγκαλιά του Κυρίου μας. ΜΙΧ ζ:19 Θέλει επιστρέψει, θέλει ευσπλαγχνισθή ημάς, θέλει καταστρέψει τας ανομίας ημών· και θέλεις ρίψει πάσας τας αμαρτίας αυτών εις τα βάθη της θαλάσσης.
ΜΑΡΚ 5:14 Οι δε βόσκοντες τους χοίρους έφυγον και ανήγγειλαν εις την πόλιν και εις τους αγρούς· και εξήλθον διά να ίδωσι τι είναι το γεγονός. 15 Και έρχονται προς τον Ιησούν, και θεωρούσι τον δαιμονιζόμενον, όστις είχε τον λεγεώνα, καθήμενον και ενδεδυμένον και σωφρονούντα, και εφοβήθησαν. 16 Και διηγήθησαν προς αυτούς οι ιδόντες πως έγεινε το πράγμα εις τον δαιμονιζόμενον, και περί των χοίρων. 17 Και ήρχισαν να παρακαλώσιν αυτόν να αναχωρήση από των ορίων αυτών.
Οι κάτοικοι της περιοχής, ασφαλώς γνώριζαν καλά τον δαιμονισμένο, είχαν συνηθίσει τη παρουσία του. Κανείς δεν θεωρεί ως «αφύσικο» το γεγονός ότι ο διάβολος σήμερα εξουσιάζει τους ανθρώπους. Το οξύμωρο είναι ότι μόλις τον είδαν για πρώτη φορά καθισμένο, ντυμένο και σωφρονούντα, «φοβήθηκαν»! Κατάλαβαν ότι τίποτα δεν θα μπορούσε πια να είναι το ίδιο όσο ο Ιησούς ήταν ανάμεσά τους. Οι άνθρωποι αυτοί δεν συγκινούνται από το σοβαρό θαύμα που έγινε ανάμεσά τους, ούτε γενικά από τα προβλήματα των συνανθρώπων τους, αλλά ζούνε μόνο για τα συμφέροντά τους. Δεν θέλουν να αφήσουν την αμαρτωλή τους ζωή, ούτε να βγουν από τη βόλεψή τους. Ο Ιησούς πρέπει να φύγει! Δεν χρησιμοποιούν ούτε βία, ούτε απειλή, διότι τώρα τον φοβούνται. Έτσι τον… παρακαλούν να αποχωρήσει από ανάμεσά τους. Πόσο τραγική διάθεση καρδιάς, να βλέπει κανείς κατάματα τη σωτηρία και να εκλέγει το κακό.
Ο Χριστός διακριτικά τότε απομακρύνθηκε, πιστός στην ελευθερία των ανθρώπων να διαλέγουν οι ίδιοι την πορεία της ζωής τους.
ΜΑΡΚ 5:18 Και ότε εισήλθεν εις το πλοίον, παρεκάλει αυτόν ο δαιμονισθείς να ήναι μετ' αυτού. 19 Πλην ο Ιησούς δεν αφήκεν αυτόν, αλλά λέγει προς αυτόν· Ύπαγε εις τον οίκόν σου προς τους οικείους σου και ανάγγειλον προς αυτούς όσα ο Κύριος σοι έκαμε και σε ηλέησε. 20 Και ανεχώρησε και ήρχισε να κηρύττη εν τη Δεκαπόλει όσα έκαμεν εις αυτόν ο Ιησούς, και πάντες εθαύμαζον. 21 Και αφού ο Ιησούς διεπέρασε πάλιν εν τω πλοίω εις το πέραν, συνήχθη προς αυτόν όχλος πολύς, και ήτο πλησίον της θαλάσσης.
Ο μόνος που εκλέγει τον Ιησού και δεν θέλει να φύγει μακριά Του, είναι ο πρώην δαιμονισμένος. Ίσως να φοβάται μην επιστρέψει ο δαίμονας και τον κυριεύσει. Αυτός είναι ένας υγιής φόβος μέχρι ένα σημείο. Ο πιστός με τον καιρό εννοεί ότι ο Θεός τον οποίο ακολουθεί είναι ικανός να τον φυλάξει από τον πονηρό, εφόσον κι εκείνος συνεχίσει να εκλέγει τον Θεό και να απορρίπτει το κακό απ’ τη ζωή του. Μετά από τη προτροπή του Ιησού, ο πρώην δέσμιος του διαβόλου, γίνεται δέσμιος και απόστολος του Ιησού, και κηρύττει όσα του έγιναν δίνοντας στο κόσμο τη μαρτυρία του.
Ο Χριστός χρησιμοποιεί τους πιστούς ανθρώπους ως συνεργάτες στο έργο Του. Αυτό μας φανερώνει ότι έχουμε χρέος και εμείς να γινόμαστε κήρυκες της αγάπης Του με λόγια και με έργα, ενεργώντας με διάκριση και πραότητα.
Όπου κυριαρχεί το μίσος, η καταστροφή, η επιθετικότητα, η αδικία, ο αλληλοσπαραγμός και φυγαδεύεται η αγάπη, η ελευθερία και η ειρήνη, εκεί κυριαρχεί και ο διάβολος, αφού διώκεται ο Χριστός. Όπως το σκοτάδι δεν υπάρχει από μόνο του αλλά είναι η απουσία του φωτός, έτσι και το κακό υλοποιείται όταν απουσιάζει το καλό. Αντίθετα, η χριστιανική ζωή χαρακτηρίζεται από ενότητα, φιλανθρωπία, συμφιλίωση, αγάπη, αγιασμό. Σ’ αυτό το περιβάλλον αναπαύεται ο Θεός και οι χριστιανοί χαρακτηρίζονται παιδιά Του.
Ο Χριστός είναι ο ελευθερωτής ψυχών και σωμάτων. Η σύγκρουση με το πονηρό πνεύμα έληξε με νικητή τον αναστημένο Χριστό. Η εσωτερική και εξωτερική αλλαγή του πρώην δαιμονισμένου επισημαίνει ότι στον νέο κόσμο του Θεού, που συντελείται καθ’ οδόν και προς το μέλλον, θα υποχωρήσει κάθε μορφή του κακού. Η Εκκλησία είναι το σώμα Του, το Πανδοχείο και ιατρείο των ψυχών και των σωμάτων, της παραβολής του Καλού Σαμαρείτη. Μόνο στην Εκκλησία βρίσκει αληθινή και αιώνια ανάπαυση ο άνθρωπος, διώκεται το κακό και γαληνεύει η ψυχή. Εκεί ο άνθρωπος θα επικοινωνεί με θυσιαστική αγάπη με τους αδελφούς του, αλλά και μέσω της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος με τον ίδιο τον Θεό.
3. Ο Ιάειρος ⏮
ΜΑΡΚ 5:22 Και ιδού, έρχεται εις των αρχισυναγώγων, ονόματι Ιάειρος, και ιδών αυτόν πίπτει προς τους πόδας αυτού 23 και παρεκάλει αυτόν πολλά, λέγων ότι το θυγάτριόν μου πνέει τα λοίσθια· να έλθης και να βάλης τας χείρας σου επ' αυτήν, διά να σωθή και θέλει ζήσει. 24 Και υπήγε μετ' αυτού· και ηκολούθει αυτόν όχλος πολύς, και συνέθλιβον αυτόν.
Ο Ιάειρος ήταν επικεφαλής και υπεύθυνος της συναγωγής των Ιουδαίων, άνθρωπος με μεγάλη θέση και αναγνώριση στη τοπική κοινωνία. Ήταν αυτός που συνήθως έδινε κουράγιο και δύναμη στους άλλους. Σήμερα όμως δεν έχει στο μυαλό του τίποτε άλλο παρά την ετοιμοθάνατη κορούλα του. Προφανώς όπως και κάθε πατέρας, έχει δοκιμάσει τα πάντα όσο καιρό ασθενούσε η θυγατέρα του. Ενδεχόμενα να έχει και αυτός δαπανήσει αρκετά στους γιατρούς. Τα χρήματα όμως δεν τον ενδιαφέρουν καθόλου αυτή τη στιγμή. Όλα του τα χρήματα θα έδινε σήμερα αμέσως για να πάρει τη θεραπεία της κόρης του. Δεν γίνεται όμως τίποτε. Ως τελευταία του προσπάθεια, ίσως και η πιο απέλπιδα, τρέχει να βρει αυτόν για τον οποίο ίσως να έχει πει σε άλλους ότι θα γίνουν αποσυνάγωγοι αν τον ακολουθήσουν. Αυτή η ώρα όμως δεν είναι για να κρατά κανείς τα προσχήματα. Τώρα κινδυνεύει η ίδια του η κορούλα. Έχει ακούσει ότι σε άλλες περιπτώσεις έχει κάνει θεραπείες και μάλιστα έβγαζε και τα δαιμόνια από τους ανθρώπους. Μια χαραμάδα ελπίδας του έχει μείνει. Έπεσε λοιπόν στα γόνατα και τον παρακαλούσε να κάνει κάτι.
Μια αναπάντεχη δοκιμασία όμως τον περιμένει εξαιτίας του δράματος ενός άλλου πλάσματος του Θεού.
4. Η αιμορροούσα γυναίκα ⏮
ΜΑΡΚ 5:25 Και γυνή τις, έχουσα ρύσιν αίματος δώδεκα έτη 26 και πολλά παθούσα υπό πολλών ιατρών και δαπανήσασα πάσαν την περιουσίαν αυτής και μηδέν ωφεληθείσα, αλλά μάλλον εις το χείρον ελθούσα, 27 ακούσασα περί του Ιησού, ήλθε μεταξύ του όχλου όπισθεν και ήγγισε το ιμάτιον αυτού· 28 διότι έλεγεν ότι και αν τα ιμάτια αυτού εγγίσω, θέλω σωθή. 29 Και ευθύς εξηράνθη η πηγή του αίματος αυτής, και ησθάνθη εν τω σώματι αυτής ότι ιατρεύθη από της μάστιγος.
Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τη γυναίκα αυτή για μοιρολατρία. Ότι περνούσε από το χέρι της, το έκανε. Πήγε σε όλους τους γιατρούς που γνώριζε και μάλιστα δαπάνησε όλη της τη περιουσία. Μπορούμε να πούμε ότι έκανε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να απαλλαγεί από την ασθένειά της. Τι μεγάλη απογοήτευση για τον άνθρωπο μόλις εννοήσει ότι έκανε όλα όσα μπορούσε να κάμει και παρόλα αυτά, τίποτα τελικά δεν είναι ποτέ αρκετό.
Η δύναμη της θετικής σκέψης δια πίστεως - διαλογισμός. Η γυναίκα αυτή «έλεγε» στον εαυτό της πως αν άγγιζε το ιμάτιο του Ιησού, θα θεραπευόταν. Σκεφτόταν δηλαδή και οραματιζόταν το θαύμα, πριν αυτό γίνει. Μάλιστα το συζητούσε με τον εαυτό της. Τι θα γινόταν αν έλεγε στον εαυτό της, «Δεν γίνεται τίποτα πια, ούτε ο Ιησούς δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα, αλλά δεν βαριέσαι, ας τον αγγίξω να δούμε, θα γίνει τίποτα;»
ΦΙΛ 4:8 Το λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε· 9 εκείνα τα οποία και εμάθετε και παρελάβετε και ηκούσατε και είδετε εν εμοί, ταύτα πράττετε και ο Θεός της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ' υμών.
ΕΒΡ 11:17 Διά πίστεως ο Αβραάμ, ότε εδοκιμάζετο, προσέφερε τον Ισαάκ, και τον μονογενή αυτού προσέφερεν εκείνος όστις ανεδέχθη τας επαγγελίας, 18 προς τον οποίον ελαλήθη ότι εν Ισαάκ θέλει κληθή εις σε σπέρμα, 19 συλλογισθείς ότι ο Θεός δύναται και εκ νεκρών να ανεγείρη· εξ ων και έλαβεν αυτόν οπίσω παραβολικώς.
Η θέλησή της για τη θεραπεία και η εκλογή της να πιστέψει σε όσα είχε ακούσει για τον Ιησού, οδήγησαν το αδύναμο χέρι της να ανοίξει δρόμο ανάμεσα στο πλήθος που συνέθλιβε τον Ιησού και να αγγίξει το ιμάτιό Του. Το κάνει ανώνυμα, χωρίς να προσελκύσει τη προσοχή των παρισταμένων προφανώς έχοντας γνώση του Νόμου ότι όποιος άγγιζε μια γυναίκα ενώ είχε ρύση αίματος, χαρακτηριζόταν ακάθαρτος ο ίδιος.
ΛΕΥ 15:25 Και εάν τις γυνή έχη ρεύσιν του αίματος αυτής πολλάς ημέρας, εκτός του καιρού του αποχωρισμού αυτής, ή εάν έχη ρεύσιν επέκεινα του αποχωρισμού αυτής, πάσαι αι ημέραι της ρεύσεως της ακαθαρσίας αυτής θέλουσιν είσθαι ως αι ημέραι του αποχωρισμού αυτής· θέλει είσθαι ακάθαρτος. 26 Πάσα κλίνη, επί της οποίας κοίτεται καθ' όλας τας ημέρας της ρεύσεως αυτής, θέλει είσθαι εις αυτήν ως κλίνη του αποχωρισμού αυτής· και παν σκεύος, επί του οποίου κάθηται, θέλει είσθαι ακάθαρτον, ως η ακαθαρσία του αποχωρισμού αυτής. 27 Και πας όστις εγγίση αυτά, θέλει είσθαι ακάθαρτος και θέλει πλύνει τα ιμάτια αυτού και θέλει λουσθή εν ύδατι και θέλει είσθαι ακάθαρτος έως εσπέρας.
Ο Ιησούς επιτρέπει στη γυναίκα να τον αγγίξει. Σε άλλη περίπτωση, αγγίζει τον λεπρό παρόλο που ο Νόμος για να προστατεύσει τους υγιείς, τους απαγόρευε να αγγίζουν του λεπρούς. Ο Ιησούς είναι ο ίδιος ο Θεός και δεν φοβάται να αγγίξει τη βρώμικη ψυχή μας για να μας θεραπεύσει και να μας ελευθερώσει. Πράγματι, η γυναίκα αμέσως ένιωσε στο σώμα της ότι γιατρεύτηκε!
ΜΑΡΚ 5:30 Και ευθύς ο Ιησούς, νοήσας εν εαυτώ την δύναμιν την εξελθούσαν απ' αυτού, στραφείς εν τω όχλω έλεγε· Τις ήγγισε τα ιμάτιά μου; 31 Και έλεγον προς αυτόν οι μαθηταί αυτόν· Βλέπεις τον όχλον συνθλίβοντά σε, και λέγεις τις μου ήγγισε; 32 Και περιέβλεπε διά να ίδη την πράξασαν τούτο.
Είναι δυνατόν κανείς να συνθλίβει τον Κύριο με πληθωρική παρουσία και πολλή φασαρία, αλλά να μη τον ακουμπάει με πίστη και να μη λαμβάνει τίποτα από τον Κύριο. Κάθε φράση της Αγίας Γραφής έχει να μας διδάξει πράγματα και να μας φανερώσει την απατηλή καρδιά μας.
ΜΑΡΚ 5:33 Η δε γυνή, φοβηθείσα και τρέμουσα, επειδή ήξευρε τι έγεινεν επ' αυτήν, ήλθε και προσέπεσεν εις αυτόν και είπε προς αυτόν πάσαν την αλήθειαν. 34 Ο δε είπε προς αυτήν· Θύγατερ, η πίστις σου σε έσωσεν· ύπαγε εις ειρήνην και έσο υγιής από της μάστιγός σου.
Η Δημόσια ομολογία της γυναίκας, φέρνει εκτός από τη θεραπεία του σώματος, την απείρως πολυτιμότερη Σωτηρία της ψυχής. Προφανώς, η γυναίκα με τον τρόπο που έδρασε, ήλπιζε να αποφύγει τη δημοσιότητα. Χωρίς να κάνει την παρουσία της γνωστή, σιωπηλά άγγιξε το ιμάτιο του Ιησού και θεραπεύτηκε.
Κατόπιν όμως, ο Ιησούς με την ερώτησή του, την έθεσε στο επίκεντρο του όχλου και των παρισταμένων. Την ώρα που ομολογούσε τι είχε κάνει, έτρεμε. Γιατί έστρεψε ο Ιησούς τη προσοχή όλων σε αυτήν την ντροπαλή γυναίκα; Η γυναίκα αυτή έπρεπε να ομολογήσει δημόσια ότι εκείνη ήταν που έλαβε τη θεραπεία της. Μόνο τότε κι Εκείνος δημόσια της λέει ότι έχει λάβει και τη Σωτηρία της δια της πίστεως. Δημοσιοποιώντας την, μπόρεσε να την ανακουφίσει και να την ενθαρρύνει, λέγοντάς της να πάει σπίτι της με ειρήνη.
5. Η ανάσταση της θυγατέρας του Ιάειρου ⏮
ΜΑΡΚ 5:35 Ενώ αυτός ελάλει έτι, έρχονται από του αρχισυναγώγου, λέγοντες ότι η θυγάτηρ σου απέθανε· τι πλέον ενοχλείς τον Διδάσκαλον; 36 Ο δε Ιησούς, ευθύς ότε ήκουσε τον λόγον λαλούμενον, λέγει προς τον αρχισυνάγωγον· Μη φοβού, μόνον πίστευε.
Μια τόσο κακή είδηση μπορεί να επηρεάσει τη κρίση ακόμη και του πιο δίκαιου ανθρώπου. Ίσως η σκέψη του να γυρίζει τώρα με μόχθο ενάντια στη γυναίκα που με τη θεραπεία της καθυστέρησε τον Κύριο. Η σκέψη το θανάτου της κόρης του, γεννά πρωτόγνωρα απαίσια συναισθήματα που βυθίζουν τη ψυχή του στη άβυσσο της απελπισίας. Ο φόβος του θανάτου απλώνεται στη ψυχή του και πάει να τον κυριεύσει. Ως εδώ ήταν λοιπόν. Δεν γίνεται πια τίποτα. Ακόμη και ο Ιησούς, η τελευταία μου ελπίδα, αυτός για τον οποίο αγνόησα τη κοινωνική μου θέση και γονάτισα μπροστά του σα να ήμουν κάποιον κοινός δούλος, αποδεικνύεται μάταιος.
Ο Ιησούς διακόπτει τις σκέψεις του λέγοντας, «Μην τα χάνεις, Ιάειρε. Μην πανικοβάλλεσαι. Μονάχα πίστευε. Εξακολούθησε να στηρίζεις τις ελπίδες σου σε Μένα. Μην αναστείλεις την εμπιστοσύνη σου σε Μένα που είμαι η ζωή και η ανάσταση.
ΜΑΡΚ 5:37 Και δεν αφήκεν ουδένα να ακολουθήση αυτόν ειμή τον Πέτρον και Ιάκωβον και Ιωάννην τον αδελφόν Ιακώβου. 38 Και έρχεται εις τον οίκον του αρχισυναγώγου και βλέπει θόρυβον, κλαίοντας και αλαλάζοντας πολλά, 39 και εισελθών λέγει προς αυτούς· Τι θορυβείσθε και κλαίετε; το παιδίον δεν απέθανεν, αλλά κοιμάται. 40 Και κατεγέλων αυτού. Ο δε, αφού εξέβαλεν άπαντας, παραλαμβάνει τον πατέρα του παιδίου και την μητέρα και τους μεθ' εαυτού και εισέρχεται όπου έκειτο το παιδίον,
Εκείνοι παραξενεύονται και αντιδρούν με ειρωνείες και «κατεγέλων αυτού». Ήταν τόσο σίγουροι για το θάνατο! Δεν γνώριζαν ότι η ίδια η Ζωή, αυτούσια εκείνη την ώρα βρισκόταν ήρεμα μπροστά τους, κι έπαιρνε δυναμικά την πρωτοβουλία…
Πρώτα-πρώτα «δεν αφήκεν ουδένα να ακολουθήση αυτόν ειμή τον Πέτρον και Ιάκωβον και Ιωάννην», πράγμα που υπονοεί ότι κάποιοι θέλησαν να τον ακολουθήσουν, όπως έκανε πάντα το πλήθος. Ύστερα πρόσταξε να βγουν έξω και εκείνοι ακόμη που βρίσκονταν από ώρα στο δωμάτιο της κόρης συμμετέχοντας στο βαρύ πένθος. Ο Θεός δεν μπορεί να εργαστεί με την απιστία.
Είναι πολλοί εκείνοι που ζητούν να δουν ένα θαύμα από τον Θεό «για να πιστέψουν», ενώ το μόνο που στη πραγματικότητα ζητούν, είναι άρτος και θεάματα. Ζητούν ένα λόγο για κοροϊδέψουν τον Θεό. Ο Θεός δεν προσφέρει τέτοιου είδους θεάματα.
ΜΑΡΚ 5:41 και πιάσας την χείρα του παιδίου, λέγει προς αυτήν· Ταλιθά, κούμι· το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι, Κοράσιον, σοι λέγω, σηκώθητι. 42 Και ευθύς εσηκώθη το κοράσιον και περιεπάτει· διότι ήτο ετών δώδεκα. Και εξεπλάγησαν με έκπληξιν μεγάλην.
Και τότε, μέσα στην αποκορύφωση του πόνου των γονέων, έπιασε από το χέρι το νεκρό παιδί και πρόσταξε τον θάνατο να δώσει τη θέση του στη ζωή! Την ίδια στιγμή γύρισε πίσω η ψυχή της. Το χλωμό πρόσωπο του θανάτου ρόδισε από ζωή, η δωδεκάχρονη κόρη άρχισε πάλι να αναπνέει και αμέσως άνοιξε τα μάτια και ανασηκώθηκε. Οι γονείς με κάθε βεβαιότητα πήγαν να χάσουν το μυαλό τους από τη χαρά και «εξεπλάγησαν με έκπληξιν μεγάλην». Ο Κύριος δίνει παραγγελία στους υπηρέτες να φέρουν φαγητό στην ταλαιπωρημένη κόρη και παράλληλα συνιστά αυτοκυριαρχία στους γονείς, ώστε η χαρά τους να μην ερεθίσει τους φθονερούς και χαιρέκακους Φαρισαίους.
Να βάλουμε τον Χριστό στα σπίτια μας: Φανταζόταν ποτέ ο Ιάειρος την απροσδόκητη εξέλιξη των πραγμάτων μέσα σε λίγες στιγμές; Άραγε γνώριζε ποιος είναι πράγματι εκείνος που είχε προσκαλέσει στο σπίτι του; Τα όσα έζησε, σίγουρα του άλλαξαν τη ζωή. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήλθε στο σπίτι του! Το φως και το στήριγμα της οικογένειας ήταν εδώ.
Συνηθίζουμε όταν κάποιος αδελφός απομακρύνεται από την Εκκλησία, να γκρινιάζουμε και να κλαίμε ή ακόμη χειρότερα, να κουνάμε το κεφάλι με αποδοκιμασία. Οι γονείς όμως λυπούνται και θλίβονται. Μπορεί να μαλώνουν τα παιδιά τους ή να λαμβάνουν πειθαρχικά μέτρα. Δεν είναι λύση αυτά. Η λύση είναι να προσκαλέσουμε στο σπίτι τον Χριστό! Να προσευχηθούμε και να δημιουργήσουμε ατμόσφαιρα ειρήνης και γνήσιας πνευματικότητας! Και τότε, «μή φοβοῦ, μόνο πίστευε».
Έρχονται στιγμές που ο πατέρας και η μητέρα διαφωνούν έντονα. Οι φωνές και κραυγές των γονιών αναστατώνουν το σπίτι και ξεσχίζουν τις παιδικές ψυχές. Όταν αυτό συνεχίζεται, έρχεται το παράπονο, η μελαγχολία, τα αναίτια ξεσπάσματα, τα νεύρα, η εκδίκηση. Δεν θεραπεύεται έτσι η κατάσταση. Η λύση είναι να προσκαλέσουμε στο σπίτι τον Χριστό! Η οικογενειακή προσευχή και ο Λόγος του Θεού θα επανορθώσει τα συντρίμμια, μόνο Εκείνος μπορεί.
Ο Ιησούς μπορεί να κάνει αυτό που είναι ανθρώπινα αδύνατο.
Κατ' αρχάς, η θύελλα. Οι απόστολοι ήταν απελπισμένοι, αλλά ο Ιησούς ηρέμησε τη θάλασσα με ένα μόνο λόγο. Ο Κύριος δείχνει την εξουσία του πάνω στα στοιχεία της φύσης.
Κατόπιν, ο δαιμονισμένος. Αν και πολλοί είχαν προσπαθήσει, κανένας δεν ήταν σε θέση να τον υποτάξει. Ο Ιησούς απέβαλε τους δαίμονες με μια λέξη και ο άνθρωπος έγινε ξανά φυσιολογικός. Ο Ιησούς δείχνει την εξουσία του πάνω στο δαιμονικό κόσμο.
Κατόπιν, η γυναίκα. Κανένας γιατρός δεν ήταν σε θέση να την θεραπεύσει αν και είχε ξοδέψει όλα τα χρήματά της προσπαθώντας. Με ένα άγγιγμα, θεραπεύτηκε εντελώς. Ο Ιησούς δείχνει την εξουσία του πάνω στην ασθένεια.
Τέλος, η κόρη του Ιαείρου. Όταν κάποιος πεθαίνει, όλες οι προσπάθειες για θεραπεία διακόπτονται, επειδή ο καθένας ξέρει ότι οι νεκροί δεν ανασταίνονται. Ο Ιησούς δείχνει την εξουσία του πάνω στον έσχατο εχθρό, τον θάνατο.
ΜΑΡΚ 5:43 Και παρήγγειλεν εις αυτούς πολλά να μη μάθη μηδείς τούτο και είπε να δοθή εις αυτήν να φάγη.
Κάθε θεραπεία που κάνει ο Ιησούς δεν έχει σκοπό τη προσωπική του προβολή, αλλά να στρέψει τους ανθρώπους προς τον Θεό και προς τον Λόγο του.
Οι γονείς πρέπει να φροντίζουν για τη πνευματική τροφή των παιδιών τους, εκτός από το να δαπανούν όλο το εικοσιτετράωρο στην εργασία τους προσπαθώντας να «εξασφαλίσουν» το μέλλον των παιδιών τους. Η φυσική τους παρουσία, η αγάπη τους και ο ποιοτικός – πνευματικός οικογενειακός χρόνος δεν αναπληρώνεται με καμία υλική θυσία ή προσφορά.