Περιεχόμενα
1. Θεραπεία της ξηράς χείρας το Σάββατο ⏮
ΜΑΡΚ 3:1 Και εισήλθε πάλιν εις την συναγωγήν· και ήτο εκεί άνθρωπος έχων εξηραμμένην την χείρα. 2 Και παρετήρουν αυτόν αν εν τω σαββάτω θέλη θεραπεύσει αυτόν, διά να κατηγορήσωσιν αυτόν. 3 Και λέγει προς τον άνθρωπον τον έχοντα εξηραμμένην την χείρα· Σηκώθητι εις το μέσον. 4 Και λέγει προς αυτούς· Είναι συγκεχωρημένον εν σαββάτω να αγαθοποιήση τις ή να κακοποιήση; να σώση ψυχήν ή να θανατώση; οι δε εσιώπων.
Ο Κύριος βρίσκεται πάλι κατά τη συνήθειά Του, στη συναγωγή και για δεύτερη φορά πρόκειται να στραφεί κατά του κενού θρησκευτικού κατεστημένου. Εκεί ήταν ένας άνθρωπος με παράλυτο χέρι. Οι φαρισαίοι παρατηρούσαν όπως συνήθιζαν και έψαχναν με μανία να βρουν αφορμή για να κατηγορήσουν τον Ιησού. Νόμιζαν ότι αν θα έκανε άλλη μια θεραπεία κατά τη διάρκεια του Σαββάτου, θα μπορούσαν να τον κατηγορήσουν για ανυπακοή στο Νόμο.
Εδώ πρέπει να εξετάσουμε και τις δικές μας καρδιές, διότι πολύ εύκολα μπορούμε να εστιάσουμε τη προσοχή μας στους «κακούς Φαρισαίους» και να αποτύχουμε να διορθώσουμε τον Φαρισαίο που κρύβουμε μέσα μας. Ο Ιησούς πάντα προέτρεπε τους μαθητές του, να προσέχουν από το πνεύμα των Φαρισαίων.
ΛΟΥΚ 12:1 Εν τω μεταξύ αφού συνηθροίσθησαν αι μυριάδες του όχλου, ώστε κατεπάτουν αλλήλους, ήρχισε να λέγη προς τους μαθητάς αυτού πρώτον· Προσέχετε εις εαυτούς από της ζύμης των Φαρισαίων, ήτις είναι υπόκρισις.
Πρέπει λοιπόν να προσέχουμε τη καρδιά μας και να μη ψάχνουμε συνέχεια αφορμή για να κατακρίνουμε τους αδελφούς μας.
Ο Κύριος ανταποκρίνεται στην ανέκφραστη πρόκληση που κρύβεται βαθιά στη καρδιά τους και θέλοντας να τους παρέχει μια τελευταία ευκαιρία να δείξουν ευσπλαχνία για τον άρρωστο ομοεθνή τους, τον προσκάλεσε να σταθεί στη μέση όλων. Ο Ιησούς δεν κάνει τίποτα στα κρυφά, δεν κάνει κάτι για το οποίο πρέπει να κρυφτεί. Ενώ ο άρρωστος βρίσκεται όρθιος και έτοιμος για να λάβει τη θεραπεία, ο Ιησούς παγιδεύει την αμετανόητη καρδιά τους. Απευθυνόμενος στη συνείδησή τους, ρωτά αν είναι καλό κάποιος να αγαθοποιεί το Σάββατο όπως σκόπευε να κάνει Εκείνος, ή να κακοποιήσει όπως σκόπευαν να κάνουν εκείνοι. Εκείνοι επέλεξαν να μην δώσουν τη προφανή απάντηση, πράγμα που έδειξε ότι καθόλου δεν ενδιαφερόντουσαν για την αλήθεια, αλλά ήθελαν μόνο να τον δυσφημήσουν. Ας σκεφτούμε ότι η σιωπή μας στην υπεράσπιση της αλήθειας είναι για τον Θεό μια θλιβερή πνευματική κατάπτωση.
ΙΑΚ 4:17 Εις τον όστις λοιπόν εξεύρει να κάμνη το καλόν και δεν κάμνει, εις αυτόν είναι αμαρτία.
Ας δούμε ακόμη την υποκρισία στην οποία οδηγεί αυτούς τους ανθρώπους η πονηρή τους καρδιά. Γνωρίζουν ότι οι ίδιοι δεν έχουν καμία εξουσία από τον Θεό ώστε να μπορέσουν να βοηθήσουν τον ταλαίπωρο συνάνθρωπο τους. Παρόλα αυτά, είναι έτοιμοι να δυσανασχετήσουν αν κάποιος άλλος μπορέσει και μάλιστα περιμένουν να συμβεί αυτή η βοήθεια ώστε να την λάβουν ως αφορμή να κατηγορήσουν τον Ιησού!
Η απάντηση στην ερώτηση του Ιησού, δίνεται από τον ίδιο τον Ιησού σε μια πιο λεπτομερή περιγραφή του ίδιου συμβάντος στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο:
ΜΑΤΘ 12:11 Ο δε είπε προς αυτούς· Τις άνθρωπος από σας θέλει είσθαι, όστις έχων πρόβατον εν, εάν τούτο πέση εν τω σαββάτω εις λάκκον, δεν θέλει πιάσει και σηκώσει αυτό; 12 πόσον λοιπόν διαφέρει άνθρωπος προβάτου; ώστε συγχωρείται εν τω σαββάτω να αγαθοποιή τις.
Αν ένα ζώο έπεφτε σε ένα λάκκο την ημέρα του Σαββάτου, οι Εβραίοι δεν θα δίσταζαν να το σώσουν. Ωστόσο, επέκριναν τον Ιησού για την θεραπεία ενός ανθρώπου το Σάββατο. Η ευεργεσία μια ψυχής έρχεται πάντοτε σε μεγαλύτερη προτεραιότητα από το γράμμα του Νόμου και σε αυτή την περίπτωση ο Ιησούς σπεύδει να βοηθήσει τον ταλαίπωρο αυτό άνθρωπο. Οι Φαρισαίοι, αντιθέτως, αισθάνονται να απειλείται το κατεστημένο τους και αναζητούν τρόπους να απαλλαγούν από τον Ιησού.
ΜΑΡΚ 3:5 Και περιβλέψας αυτούς μετ' οργής, λυπούμενος διά την πώρωσιν της καρδίας αυτών, λέγει προς τον άνθρωπον· Έκτεινον την χείρα σου. Και εξέτεινε, και αποκατεστάθη η χειρ αυτού υγιής ως η άλλη.
Ο Ιησούς, με αυστηρό και λυπημένο ύφος, στρέφει το βλέμμα Του διαδοχικά σε όλους τους εμβρόντητους και σιωπηλούς Ιουδαίους. Η λύπη του Ιησού πηγάζει από τη διαπίστωση της πώρωσης της καρδιάς τους. Λυπάται διότι ενώ τους δίνει την ευκαιρία να δείξουν ευσπλαχνία στον συνάνθρωπό τους, εκείνοι νοιάζονται μόνο για το στενό τους συμφέρον και για τη διατήρηση των προνομίων της συντεχνίας τους. Η καρδιά τους παραμένει κλειστή και σκληρή σαν βράχος.
ΠΩΡΩΜΕΝΟΣ (Ορισμός): Εκείνος που ενεργεί ή συμπεριφέρεται με υπερβολικό ζήλο, φανατισμό και προσκολλάται με τυφλό πάθος σε κάποιον ή κάτι.
ΕΦΕΣ 4:18 εσκοτισμένοι την διάνοιαν, απηλλοτριωμένοι όντες από της ζωής του Θεού διά την άγνοιαν την ούσαν εν αυτοίς, διά την πώρωσιν της καρδίας αυτών,
Ο Κύριος αν και γνωρίζει πολύ καλά ότι πρόκειται να τον κατηγορήσουν για αυτό, θεραπεύει τον ασθενή και το παραλυτικό του χέρι, αποκαταστάθηκε όπως το άλλο του χέρι.
ΜΑΡΚ 3:6 Και εξελθόντες οι Φαρισαίοι συνεβουλεύθησαν ευθύς μετά των Ηρωδιανών κατ' αυτού, διά να απολέσωσιν αυτόν.
ΕΞΟΔ 31:14 και θέλετε φυλάττει το σάββατον, διότι είναι άγιον εις εσάς· όστις βεβηλώση αυτό, θέλει εξάπαντος θανατωθή· διότι πας όστις κάμη εργασίαν εν αυτώ, η ψυχή εκείνη θέλει εξολοθρευθή εκ μέσου του λαού αυτής.
Το Ταλμούδ, είναι μια ογκώδης εξωβιβλική συλλογή εβραϊκών κειμένων, που αποτελεί την Ιουδαϊκή παράδοση και τη συνέχεια της ιουδαϊκής Βίβλου. Περιλαμβάνει όχι μόνο κείμενα που αφορούν την ερμηνεία του μωσαϊκού Νόμου αλλά και ποικίλο άλλο υλικό, νομικό, θεολογικό, ηθικό, επιστημονικό, ιστορικό, λαογραφικό κ.λπ. έχοντας έτσι και εγκυκλοπαιδικό χαρακτήρα. Το πρόβλημα με κάθε είδους προσθήκη στο γεγραμμένο λόγο του Θεού, είναι ότι είναι πολύ εύκολο να παραχαραχτεί και να διαστρεβλωθεί ο λόγος του Θεού. Υπάρχει λοιπόν μια φράση στο Ταλμούδ που λέει ότι «ο αγιασμός του Σαββάτου, ισοδυναμεί με τη τήρηση όλων των άλλων εντολών μαζί». Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί οι Ιουδαίοι θεωρούσαν τη θεραπεία ενός αρρώστου συνανθρώπου τους, ως βεβήλωση του Σαββάτου. Μάλιστα στο Ταλμούδ αυτό είναι που χαρακτηρίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, τον Ιησού. Διαβάζουμε λοιπόν, "Χριστιανός ονομάζεται αυτός που ασπάζεται τις ψευδείς διδασκαλίες εκείνου του ανθρώπου, ο οποίος δίδαξε να γιορτάζεται η πρώτη μέρα μετά το Σάββατο".
Έτσι, με πωρωμένη τη καρδιά τους από όλες τις άγραφες δαιδαλώδεις παραδόσεις τους, διαστρέφουν την προφανή αυτή ευεργεσία και αντί να δοξάσουν τον Θεό που επέτρεψε να δουν τα μεγαλεία του Θεού με τα μάτια τους, την θεωρούν ως παράβαση του Νόμου. Ο Ιησούς πραγματοποίησε τη θεραπεία αυτή, χωρίς προφανώς να κάνει κάποιο ιδιαίτερο κόπο ή εργασία. Αυτό ήταν ξεκάθαρο. Εκείνοι όμως δεν νοιάζονται για την αλήθεια και δεν ήταν καθόλου διατεθειμένοι να επιτρέψουν σε αυτόν τον νέο διδάσκαλο να προκαλέσει αλλαγές στο σκοτεινό τρόπο σκέψης τους και στη πρακτική τους.
Έτσι, συναντήθηκαν με τους μισητούς Ηρωδιανούς για να βρουν τρόπο να τον βγάλουν από τη μέση. Κανονικά οι πολύ συντηρητικοί και εθνικιστικές Φαρισαίοι θα είχαν τίποτα κοινό με τους μισητούς Ηρωδιανούς οι οποίοι υποστήριζαν τη βασιλεία του Ηρώδη και την ρωμαϊκή κατοχή. Παρόλα αυτά, είναι έτοιμοι να συνεργαστούν μαζί τους εφόσον θα έβρισκαν βοήθεια στο σκοτεινό τους έργο.
Είναι γνωστό πως στο τέλος, οι Φαρισαίοι συνεργάστηκαν ακόμη και με τους Σαδδουκαίους για να πετύχουν τη καταδίκη του Ιησού. Οι ξένοι και αντίθετοι προς το Ρωμαϊκό ζυγό, συνεργάζονται με τους υποστηρικτές των Ρωμαίων κατακτητών!
2. Η απήχηση του έργου του Ιησού και άλλες θεραπείες ⏮
ΜΑΡΚ 3:7 Και ο Ιησούς ανεχώρησε μετά των μαθητών αυτού προς την θάλασσαν· και ηκολούθησαν αυτόν πολύ πλήθος από της Γαλιλαίας και από της Ιουδαίας 8 και από Ιεροσολύμων και από της Ιδουμαίας και από πέραν του Ιορδάνου και οι περί Τύρον και Σιδώνα, πλήθος πολύ, ακούσαντες όσα έπραττεν, ήλθον προς αυτόν. 9 Και είπε προς τους μαθητάς αυτού να μένη πλησίον αυτού εν πλοιάριον εξ αιτίας του όχλου, διά να μη συνθλίβωσιν αυτόν·
Παρά την εχθρική στάση των Φαρισαίων και των Ηρωδιανών , το πλήθος τον ακολουθούσε παντού. Οι ευεργεσίες προς τον κόσμο αλλά και ο τρόπος της διδασκαλίας Του, προσέλκυε τον κόσμο.
ΨΑΛΜ 119:103 Πόσον γλυκείς είναι οι λόγοι σου εις τον ουρανίσκον μου· είναι υπέρ μέλι εις το στόμα μου. Τότε ο Ιησούς είπε στους μαθητές του να βρίσκεται ένα πλοιάριο σε ετοιμασία, ώστε να μπορεί από εκεί να μιλήσει στους ανθρώπους που ερχόταν από παντού και τον συνέθλιβαν για να μπορέσουν να τον δουν όλοι.
ΜΑΡΚ 3:10 διότι εθεράπευσε πολλούς, ώστε έπιπτον επ' αυτόν διά να εγγίσωσιν αυτόν όσοι είχον αρρωστίας· 11 και τα πνεύματα τα ακάθαρτα, ότε εθεώρουν αυτόν, προσέπιπτον εις αυτόν και έκραζον, λέγοντα ότι συ είσαι ο Υιός του Θεού. 12 Και πολλά επετίμα αυτά διά να μη φανερώσωσιν αυτόν.
Εκείνος, συνέχισε να διδάσκει και να εκβάλλει δαιμόνια. Η φράση «έπιπτον επ’ αυτόν δια να εγγίσωσιν αυτόν» είναι χαρακτηριστική της γνώμης που είχε σχηματίσει ο απλός λαός για τον Ιησού, παρόλο που οι ηγέτες του τον αποδοκίμασαν. Είναι τραγικό ότι ενώ ούτε το πλήθος ούτε οι θρησκευτικοί ηγέτες φάνηκε να αναγνωρίζουν την αληθινή ταυτότητά του Ιησού, οι δαίμονες Τον ομολογούσαν ως γιο του Θεού.
Η αναγνώριση αυτή των δαιμόνων δεν είναι φυσικά γνήσια, αλλά προέρχεται από το φόβο ότι πλησιάζει ο αφανισμός τους. Με τη πονηρή τέχνη της κολακείας, τα δαιμόνια ρίχνουν στο τραπέζι το τελευταίο τους όπλο, ώστε να καταφέρουν να αναβάλουν το τέλος τους. Ο Ιησούς τους επιτιμούσε να σιωπήσουν, δεδομένου ότι δεν ήθελε τη σύσταση του διαβόλου.
Μια ανάλογη περίπτωση έχουμε στις Πράξεις κεφάλαιο 16:
ΠΡΑΞ 16:16 Ενώ δε επορευόμεθα εις την προσευχήν, απήντησεν ημάς δούλη τις έχουσα πνεύμα πύθωνος, ήτις έδιδε πολύ κέρδος εις τους κυρίους αυτής μαντευομένη. 17 Αύτη ακολουθήσασα τον Παύλον και ημάς έκραζε, λέγουσα· Ούτοι οι άνθρωποι είναι δούλοι του Θεού του Υψίστου, οίτινες κηρύττουσι προς ημάς οδόν σωτηρίας. 18 Τούτο δε έκαμνεν επί πολλάς ημέρας. Βαρυνθείς δε ο Παύλος και στραφείς, είπε προς το πνεύμα, Προστάζω σε εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού να εξέλθης απ' αυτής. Και εξήλθε την αυτήν ώραν.
3. Η εκλογή των δώδεκα μαθητών ⏮
ΜΑΡΚ 3:13 Και αναβαίνει εις το όρος και προσκαλεί όσους αυτός ήθελε, και υπήγον προς αυτόν. 14 Και εξέλεξε δώδεκα, διά να ήναι μετ' αυτού και διά να αποστέλλη αυτούς να κηρύττωσι 15 και να έχωσιν εξουσίαν να θεραπεύωσι τας νόσους και να εκβάλλωσι τα δαιμόνια· 16 Σίμωνα, τον οποίον επωνόμασε Πέτρον, 17 και Ιάκωβον τον του Ζεβεδαίου και Ιωάννην τον αδελφόν του Ιακώβου· και επωνόμασεν αυτούς Βοανεργές, το οποίον σημαίνει Υιοί βροντής· 18 και Ανδρέαν και Φίλιππον και Βαρθολομαίον και Ματθαίον και Θωμάν και Ιάκωβον τον του Αλφαίου και Θαδδαίον και Σίμωνα τον Κανανίτην 19 και Ιούδαν τον Ισκαριώτην, όστις και παρέδωκεν αυτόν.
Ο Ιησούς έπρεπε να εκπαιδεύσει κάποιους ανθρώπους για να τον αντιπροσωπεύσουν και να κηρύξουν το Ευαγγέλιο μετά την αναχώρησή του. Επέλεξε δώδεκα από τους οπαδούς του οι οποίοι αποτέλεσαν έναν απίθανο συνδυασμό: Συμπεριλήφθηκαν τέσσερις αγράμματοι ψαράδες, ένας μισητός εισπράκτορας φόρων, ένας επαναστάτης (Σίμων), ένας σκεπτικιστής (Θωμάς), και ένας προδότης (Ιούδας Ισκαριώτης). Ο Ιησούς απέδειξε ότι μπορεί να εργαστεί με επιτυχία ακόμη και με το πιο ανέλπιστο υλικό. Για παράδειγμα, ο Σίμων (όχι ο Πέτρος αλλά ο Κανανίτης), αλλού (ΛΟΥΚ ς:15) αναφέρεται ως Σίμων ο Ζηλωτής, ήταν μέλος μιας εθνικιστικής ομάδας, που υποστήριζε τη βίαιη ανατροπή της Ρωμαϊκής κατοχής. Κανονικά άνθρωποι όπως ο Σίμων και ο Λευί (δηλαδή, ο Ματθαίος, ο τελώνης) δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να συνυπάρξουν ειρηνικά.
4. Οι συγγενείς λένε ότι είναι εκτός εαυτού ⏮
ΜΑΡΚ 3:20 Και έρχονται εις οίκον τινά· και συναθροίζεται πάλιν όχλος, ώστε αυτοί δεν ηδύναντο μηδέ να φάγωσιν άρτον.
Πάλι εδώ, βλέπουμε ότι ο κόσμος συνεχίζει να μαζεύεται γύρω από τον Ιησού, παρόλο που οι ηγέτες τον κατηγορούν ως αμαρτωλό σε κάθε ευκαιρία. Είναι μάλιστα τόσο μεγάλο το πλήθος, ώστε δεν έβρισκαν χρόνο, ούτε για να φάνε. Ας έχουν τη παραπάνω εικόνα κατά νου, όσοι ορέγονται επισκοπή. Οι πραγματικοί εργάτες του Ευαγγελίου, αυτοί με τους οποίους ο Θεός συνεργάζεται, δεν είναι κύριοι του χρόνου τους, άλλος είναι αυτός που κάνει κουμάντο. Στο βαθμό που έχουμε τη διάθεση να παραχωρήσουμε τη κυριότητα του εαυτού μας στον Θεό, στον ίδιο βαθμό θα είμαστε χρήσιμοι και ικανοί για το έργο αυτό.
ΜΑΡΚ 3:21 Και ότε ήκουσαν οι συγγενείς αυτού, εξήλθον διά να πιάσωσιν αυτόν· διότι έλεγον ότι είναι έξω εαυτού.
Η φράση αυτή των συγγενών του σώζεται μόνο από τον Μάρκο. Στο εδάφιο 31, ο λόγος του Θεού μας φανερώνει ότι ανάμεσα στους συγγενείς του Ιησού, ήταν οι αδελφοί του αλλά και η μητέρα Του! Φαίνεται εδώ η ανθρώπινη αδυναμία τους. Από τη μία, έβλεπαν τον αδελφό τους ξαφνικά να έχει εγκαταλείψει το επάγγελμά του ξυλουργού και να τρέχει από πόλη σε πόλη και από έρημο σε έρημο, ξενυχτώντας τα βράδια στη προσευχή και την ημέρα να κηρύττει στους όχλους. Από την άλλη, έβλεπαν τους θρησκευτικούς και πολιτικούς ηγέτες, να έχουν λάβει την απόφαση να τον βγάλουν από τη μέση και ίσως να σκέπτονται ότι με τον τρόπο αυτό, αν δηλαδή έλεγαν «μην τον παίρνετε στα σοβαρά, δεν τα εννοεί, είναι εκτός εαυτού», θα μπορούσαν να τον προστατέψουν, πείθοντας τους ότι δεν είναι άξιος θανάτου…
Στα παρακάτω εδάφια όμως, έχουμε τη μαρτυρία των Γραφών ότι οι αδελφοί του, δεν είχαν πιστέψει ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας και τον προκαλούσαν αν όντως έκανε τα θαύματα για τα οποία είχε βγει η φήμη, να τα κάνει δημόσια ώστε όλοι να καταλάβουν την αξία του!
ΙΩΑ ζ:3 Είπον λοιπόν προς αυτόν οι αδελφοί αυτού· Μετάβηθι εντεύθεν και ύπαγε εις την Ιουδαίαν, διά να ίδωσι και οι μαθηταί σου τα έργα σου, τα οποία κάμνεις· 4 διότι ουδείς πράττει τι κρυφίως και ζητεί αυτός να ήναι φανερός. Εάν πράττης ταύτα, φανέρωσον σεαυτόν εις τον κόσμον. 5 Διότι ουδέ οι αδελφοί αυτού επίστευον εις αυτόν.
Όπως μας φανερώνει και στο εδάφιο 33, ο Ιησούς θεωρεί τη πνευματική συγγένεια της πίστης, πιο ισχυρή από τη σαρκική αδελφότητα.
Ο ισχυρισμός ότι οι ακόλουθοι του Ιησού είναι διαταραγμένες προσωπικότητες και παραφέρονται, θα είναι από κει και πέρα πολύ συνήθης από τους κατήγορους του Χριστού, ακόμη και στις μέρες μας. Ο απόστολος Παύλος έχει αποδεχθεί ότι αυτό θα είναι κάτι για το οποίο θα τον κατηγορούν και γι’ αυτό λέει:
Β’ ΚΟΡ 5:13 Διότι είτε έξω εαυτών είμεθα, διά τον Θεόν είμεθα, είτε έμφρονες είμεθα, διά σας είμεθα.
ΠΡΑΞ 26:24 Ενώ δε αυτός απελογείτο ταύτα, ο Φήστος είπε με μεγάλην φωνήν· Μαίνεσαι, Παύλε, τα πολλά γράμματα σε καταφέρουσιν εις μανίαν.
Ο αξιοζήλευτος ζήλος λοιπόν υπέρ του Χριστού, λογίζεται από τους άπιστους ως παραφροσύνη. Κρίμα που υπάρχει τόσο λίγη τέτοια παραφροσύνη στο κόσμο! Αν υπήρχε περισσότερη, δεν θα χανόταν ο κόσμος στην αμαρτία. Όσο περισσότερο μοιάζουμε του Χριστού, τόσο πιο αλλόκοτοι γινόμαστε για τους φίλους μας και τόσο πιο πολύ θα βιώνουμε τη λύπη να μη μας καταλαβαίνουν οι συγγενείς μας. Αν ο στόχος μας ήταν να γίνουμε πλούσιοι, όλοι θα μας ζητωκραύγαζαν. Αν όμως έχουμε ως στόχο μας να είμαστε ριζοσπαστικοί Χριστιανοί και να απαρνηθούμε τον εαυτό μας όπως ο Κύριος, τότε όλοι θα ας χλευάσουν. Είναι κάτι το οποίο έχουμε λογαριάσει, ζυγίσει και αποδεχθεί. Ο Θεός θα είναι αυτός που θα μας ανταμείβει και θα αναπληροί κάθε συγγενή μας που θα χάνουμε λόγω της πίστης μας στον Χριστό!
Β’ ΒΑΣ 9:11 Και εξήλθεν ο Ιηού προς τους δούλους του κυρίου αυτού· και είπε τις προς αυτόν, Ειρήνη; διά τι ήλθε προς σε ο παράφρων ούτος; Ο δε είπε προς αυτούς, Σεις γνωρίζετε τον άνθρωπον και το λέγειν αυτού.
Ακόμη και από τη Παλαιά Διαθήκη, οι δούλοι του Θεού κατηγορούνταν ως παράφρονες, όπως ο γιός των προφητών τον οποίον ο Ελισσαιέ διάλεξε για να χρίσει τον Ιηού τον γιό του Ιωσαφάτ βασιλέα του Ισραήλ και ο οποίος θα καθάριζε τον τόπο από τον Αχαάβ και την Ιεζάβελ.
5. Κατηγορίες για Σατανική επιρροή ⏮
ΜΑΡΚ 3:22 Και οι γραμματείς, οίτινες κατέβησαν από Ιεροσολύμων, έλεγον ότι έχει Βεελζεβούλ, και ότι διά του άρχοντος των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια.
Ενώ η οικογένεια Του σκεπτόταν ότι ο Ιησούς είχε χάσει το μυαλό Του, οι Φαρισαίοι απέδιδαν το έργο του στη δύναμη του διαβόλου. Μη μπορώντας να αρνηθούν τη πραγματικότητα των θαυμάτων, επιδιώκουν απελπισμένα να τον δυσφημήσουν και να ελαττώσουν την επιρροή που είχε στο κόσμο, λέγοντας στο λαό ότι είναι δαιμονισμένος (έχει Βεελζεβούλ). Η λέξη Βεελζεβούλ σημαίνει ο άρχοντας των μυγών ή ο άρχοντας της κοπριάς. Πρόκειται για πολύ βαριά και βλάσφημο κατηγορία, την οποία ο Ιησούς δεν θα αφήσει αναπάντητη.
ΜΑΡΚ 3:23 Και προσκαλέσας αυτούς, έλεγε προς αυτούς διά παραβολών· Πως δύναται Σατανάς να εκβάλλη Σατανάν; 24 και εάν βασιλεία διαιρεθή καθ' εαυτής, η βασιλεία εκείνη δεν δύναται να σταθή· 25 και εάν οικία διαιρεθή καθ' εαυτής, η οικία εκείνη δεν δύναται να σταθή. 26 Και αν ο Σατανάς εσηκώθη καθ' εαυτού και διηρέθη, δεν δύναται να σταθή, αλλ' έχει τέλος. 27 Ουδείς δύναται να αρπάση τα σκεύη του δυνατού, εισελθών εις την οικίαν αυτού, εάν πρώτον δεν δέση τον δυνατόν, και τότε θέλει διαρπάσει την οικίαν αυτού.
Η απάντηση του Ιησού τους αποστόμωσε. Κατ' αρχάς είπε, θα ήταν αδικαιολόγητο και καταστρεπτικό για το διάβολο να επιτίθεται στον εαυτό του. Οι εμφύλιοι πόλεμοι δεν παράγουν ισχυρά βασίλεια. Ο Σατανάς δεν έστρεφε ποτέ ένα από τα μεγαλύτερα όπλα του εναντίον του εαυτού του, το «διαίρει και βασίλευε». Δεύτερον, ο Χριστός εξήγησε ότι είχε έρθει να κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που τον κατηγορούσαν, δηλαδή να ληστέψει τον ισχυρό (διάβολο), παίρνοντάς του τις ψυχές που είχε υπό τον έλεγχό του. Θα έπρεπε λοιπόν να δέσει το Σατανά πριν βγάλει τα δαιμόνια από τους ανθρώπους, και τους ελευθερώσει από την εξουσία του.
ΛΟΥΚ 11:19 Αλλ' εάν εγώ διά του Βεελζεβούλ εκβάλλω τα δαιμόνια, οι υιοί σας διά τίνος εκβάλλουσι; διά τούτο αυτοί θέλουσιν είσθαι κριταί σας. 20 Αλλ' εάν διά του δακτύλου του Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού.
Ο Ιησούς, επιτρέπει σε όλους όσους επικαλούνται το όνομά Του, να εκβάλλουν δαιμόνια, ακόμη και όταν δεν ανήκουν στην επιστήθια ομάδα των μαθητών του. Ας προσέξουμε να μη βάζουμε εμπόδια εκεί που ο Θεός εργάζεται. Μπορεί να πρόκειται για μεγάλη έκπληξη σε πολλούς πιστούς, αλλά ο Ιησούς δεν εργάζεται μόνο με εμάς. Ας μη βλέπουμε λοιπόν στενόκαρδα το έργο του Θεού, διότι τότε κινδυνεύουμε κι εμείς να βρεθούμε Θεομάχοι.
ΜΑΡΚ 9:38 Απεκρίθη δε προς αυτόν ο Ιωάννης, λέγων· Διδάσκαλε, είδομέν τινά εκβάλλοντα δαιμόνια εις το όνομά σου, όστις δεν ακολουθεί ημάς, και ημποδίσαμεν αυτόν, διότι δεν ακολουθεί ημάς. 39 Ο δε Ιησούς είπε· Μη εμποδίζετε αυτόν· διότι δεν είναι ουδείς όστις θέλει κάμει θαύμα εις το όνομά μου και θέλει δυνηθή ευθύς να με κακολογήση. 40 Επειδή όστις δεν είναι καθ' ημών, είναι υπέρ ημών.
Κατά τη δεύτερη έλευσή του, ο Ιησούς θα δέσει τον διάβολο για χίλια χρόνια και θα τον ρίξει στην άβυσσο. Οι δαίμονες που έβγαζε από τους ανθρώπους κατά την επίγεια διακονία Του, είναι απόδειξη ότι όντως έχει εξουσία εναντίον του διαβόλου, κάτι που η επικρατούσα νεκρή θρησκεία δεν είχε τη δύναμη να κάνει.
6. Η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος ⏮
ΜΑΡΚ 3:28 Αληθώς σας λέγω ότι πάντα τα αμαρτήματα θέλουσι συγχωρηθή εις τους υιούς των ανθρώπων και αι βλασφημίαι, όσας βλασφημήσωσιν· 29 όστις όμως βλασφημήση εις το Πνεύμα το Άγιον, δεν έχει συγχώρησιν εις τον αιώνα, αλλ' είναι ένοχος αιωνίου καταδίκης· 30 διότι έλεγον, Πνεύμα ακάθαρτον έχει.
Πρέπει να αποδοθεί η μέγιστη προσοχή στην έννοια των παραπάνω εδαφίων, διότι ο Ιησούς προειδοποίησε ότι η απόδοση των θαυμάτων του Θεού σε ενέργειες του διαβόλου, αποτελεί την ύψιστη αμαρτία, τη βλασφημία του Αγίου Πνεύματος η οποία δεν συγχωρείται ποτέ και όποιος την διαπράττει, είναι ένοχος αιώνιας καταδίκης.
Προσοχή πρέπει να δοθεί εδώ και στο γεγονός ότι ο Σατανάς, μέσα στη πονηριά του, προσπαθεί να πείσει μερικούς άκακους και μετανοημένους ανθρώπους, ότι έχουν τάχα βλασφημήσει το Άγιο Πνεύμα, ώστε να τους απελπίσει. Και μόνο ότι κάποιος με φρίκη διερωτάται αν τυχόν έχει διαπράξει αυτή τη μέγιστη αμαρτία, είναι απόδειξη ότι δεν την έχει διαπράξει. Είναι άλλο πράγμα να ψιθυρίζει ο Σατανάς βλασφημίες στο αυτί μας και άλλο να τις διαπράττουμε εμείς εν γνώσει μας και με τη θέληση μας.
Κυκλοφορεί μια διδασκαλία που λέει ότι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος δεν συγχωρείται, εκτός βέβαια αν κάποιος μετανοήσει. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Πρόκειται για θανάσιμη αμαρτία, η οποία δεν συγχωρείται ποτέ από τον Θεό, αλλά δεν επιτρέπεται ούτε καν να προσευχόμαστε για κάποιον που την έχει διαπράξει.
Α’ ΙΩΑ 5:16) Εάν τις ίδη τον αδελφόν αυτού αμαρτάνοντα αμαρτίαν ουχί θανάσιμον, θέλει ζητήσει, και ο Θεός θέλει δώσει εις αυτόν ζωήν, εις τους αμαρτάνοντας ουχί θανασίμως. Είναι αμαρτία θανάσιμος· δεν λέγω περί εκείνης να παρακαλέση. 17 Πάσα αδικία είναι αμαρτία· και είναι αμαρτία ουχί θανάσιμος.
7. Η πραγματική οικογένεια του Ιησού ⏮
ΜΑΡΚ 3:31 Έρχονται λοιπόν οι αδελφοί και η μήτηρ αυτού, και σταθέντες έξω απέστειλαν προς αυτόν και έκραζον αυτόν. 32 Και εκάθητο όχλος περί αυτόν· είπον δε προς αυτόν· Ιδού, η μήτηρ σου και οι αδελφοί σου έξω σε ζητούσι. 33 Και απεκρίθη προς αυτούς, λέγων· Τις είναι η μήτηρ μου ή οι αδελφοί μου; 34 Και περιβλέψας κύκλω προς τους καθημένους περί αυτόν, λέγει· Ιδού η μήτηρ μου και οι αδελφοί μου· 35 διότι όστις κάμη το θέλημα του Θεού, ούτος είναι αδελφός μου και αδελφή μου και μήτηρ.
Τα αδέλφια του Ιησού περιγράφονται στο 6 ο κεφάλαιο του Μάρκου.
ΜΑΡΚ 6:3 δεν είναι ούτος ο τέκτων, ο υιός της Μαρίας, αδελφός δε του Ιακώβου και Ιωσή και Ιούδα και Σίμωνος; και δεν είναι αι αδελφαί αυτού ενταύθα παρ' ημίν; Και εσκανδαλίζοντο εν αυτώ.
Κάποιοι θεωρούν τα πρόσωπα αυτά ως «νομιζόμενα» αδέλφια του Ιησού, ή παιδιά του Ιωσήφ από άλλο γάμο, θέλοντας να μη σπιλώσουν την υπόληψη της μητέρας του Κυρίου μας. Εμείς γνωρίζουμε ότι πρόκειται για τα πραγματικά κατά σάρκα αδέλφια του Ιησού, αλλά αυτό είναι κάτι το οποίο δεν επιτρέπουμε να δημιουργεί λογομαχίες, διότι είναι μικρής αξίας. Το σημαντικό είναι ότι είτε πρόκειται για πραγματικά αδέλφια του είτε για ετεροθαλή αδέλφια του με τα οποία είχε μεγαλώσει μαζί, δεν τον πίστεψαν και έλεγαν ότι έχει παραφρονήσει.
Ήλθαν λοιπόν για να τον πείσουν να «λογικευτεί». Ενώ εκείνος κήρυττε, κάποιοι από τον όχλο τον ειδοποίησαν ότι έξω βρισκόταν η μητέρα του και οι αδελφοί του και τον ζητούσαν. Ίσως δεν μπορούσαν εξαιτίας του όχλου να μπουν στον οίκο όπου βρισκόταν ο Ιησούς. Ίσως πάλι να ντρεπόταν τους Φαρισαίους. Το σίγουρο είναι ότι στάθηκαν απ’ έξω και τον φώναζαν να του μιλήσουν.
Ο Ιησούς αρνήθηκε να τους δει. Σε άλλη περίπτωση στο γάμο της Κανά, όπου η μητέρα του προσπάθησε να εμπλακεί στο έργο Του, της αποκρίθηκε «τι μεταξύ εμού και σου γύναι?». Ο Ιησούς, περιέβλεψε γύρω στους καθισμένους ακροατές του και έδειξε τη πραγματική Του οικογένεια, η οποία αποτελείται από εκείνους που ακούν και κάνουν το θέλημά Του. Αυτό το γεγονός δείχνει ότι η Μαρία, η μητέρα Του, δεν είχε ιδιαίτερη επιρροή στη διακονία του Ιησού. Ο Χριστός μεταχειρίζεται όλους τους ακόλουθούς Του εξίσου.
Β’ ΚΟΡ 5:16 Ώστε ημείς από του νυν δεν γνωρίζομεν ουδένα κατά σάρκα· αν δε και εγνωρίσαμεν κατά σάρκα τον Χριστόν, αλλά τώρα πλέον δεν γνωρίζομεν.
Την έννοια του πνευματικού σώματος του Χριστού ως την μόνη πραγματική οικογένεια, την είχε συλλάβει καλά ο απόστολος Παύλος. Έλεγε λοιπόν ότι αφού ο Χριστός πέθανε για να μας αναστήσει, ο άνθρωπος που δέχεται τον Ιησού γίνεται νέο κτίσμα και κάθε σαρκική συγγένεια, ή ανθρώπινη φιλία δεν μπορεί να σταθεί μπροστά στη δόξα της πνευματικής ένωσης που δίνει ο Θεός στα παιδιά Του.