Η Πεντηκοστή
Χωρίς το Άγιο Πνεύμα, δεν θα μπορούσε να υπάρξει πλήρης κατανόηση του Λόγου του Θεού. Οι απόστολοι δεν θα είχαν ποτέ λάβει τη δύναμη να γίνουν αποτελεσματικά όργανα της διάδοσης του Χριστιανικού μηνύματος στον κόσμο. Μετά από 20 αιώνες, εμείς οι σύγχρονοι Χριστιανοί δεν θα μπορούσαμε να εκτελέσουμε το θέλημα του Θεού στη ζωή μας, διότι η ελευθερία μας από τα πάθη και τις επιθυμίες μας, είναι έργο του Αγίου Πνεύματος. Αν μπορούσαμε μόνοι μας να γίνουμε με δικές μας δυνάμεις “καλοί άνθρωποι”, δεν θα υπήρχε ανάγκη για τη θυσία του Χριστού και για τη κοινωνία μας με το Άγιο Πνεύμα.
Χωρίς το Άγιο Πνεύμα ούτε καν να προσευχηθούμε δεν θα μπορούσαμε.
ΡΩΜ η:26 “Ωσαύτως δε και το Πνεύμα συμβοηθεί εις τας ασθενείας ημών· επειδή το τι να προσευχηθώμεν ως πρέπει δεν εξεύρομεν, αλλ’ αυτό το Πνεύμα ικετεύει υπέρ ημών διά στεναγμών αλαλήτων· 27 ο δε ερευνών τας καρδίας εξεύρει τι είναι το φρόνημα του Πνεύματος, ότι κατά Θεόν ικετεύει υπέρ των αγίων.”
Οι μαθητές αυτές τις μέρες που ακολούθησαν μετά την ανάληψη του Ιησού, ως αυτόπτες μάρτυρες της ανάληψης, είναι προφανώς ενθουσιασμένοι και βιάζονται να κηρύξουν το Ευαγγέλιο, όπως τους είχε παραγγείλει ο Κύριος. Παρόλα αυτά, ο Ιησούς τους είχε διατάξει να μην απομακρυνθούν από τα Ιεροσόλυμα, πριν λάβουν τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, διότι η δύναμη του ενθουσιασμού σύντομα εξασθενεί, ενώ η ζωντανή φλόγα του Αγίου Πνεύματος είναι που θα δώσει στο λαό του Θεού τη δύναμη για τον Μαραθώνιο αγώνα που λέγεται Χριστιανική ζωή.
ΠΡΑΞ β:1 Και ότε ήλθεν η ημέρα της Πεντηκοστής, ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν εν τω αυτώ τόπω. 2 Και εξαίφνης έγεινεν ήχος εκ του ουρανού ως ανέμου βιαίως φερομένου, και εγέμισεν όλον τον οίκον όπου ήσαν καθήμενοι· 3 και εφάνησαν εις αυτούς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ως πυρός, και εκάθησεν επί ένα έκαστον αυτών, 4 και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν.
… η ημέρα της Πεντηκοστής … Η Πεντηκοστή αντιστοιχεί με την επίσης μεγάλη ετήσια εορτή των Ιουδαίων η οποία στη Παλαιά Διαθήκη αποκαλείται Γιορτή του Θερισμού ή Γιορτή των Εβδομάδων (ΕΞΟΔ κγ:16 και ΕΞΟΔ λδ:22), η οποία ήταν καθαρά γεωργική εορτή με τελείως διαφορετικό περιεχόμενο. Η τήρηση της λάβαινε χώρα την πεντηκοστή ημέρα μετά το Πάσχα (16 Νισάν), κατά την οποία η κεφαλή κάθε οικογένειας προσέφερε στον Θεό ένα δεμάτι κριθάρι (ΛΕΥ κγ:15, 16).
Δεν είναι δυνατόν να μη προσέξουμε ότι είναι κατά την ίδια ημέρα της Ιουδαϊκής γιορτής του θερισμού που θα γίνει ο πρώτος θερισμός του καρπού του πόνου της ψυχής του Χριστού, η απαρχή της νέας Χριστιανικής Εκκλησίας. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος είπε ότι “είχε έρθει η ώρα να αρχίσει να δουλεύει το δρεπάνι του Λόγου, διότι το Πνεύμα ήρθε στη γη σαν ένα καλά ακονισμένο δρεπάνι”.
… ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν … Είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο ότι ο Ιησούς είχε παραγγείλει στους μαθητές του, να παραμείνουν στην Ιερουσαλήμ και να μην απομακρυνθούν από εκεί, μέχρι να λάβουν δύναμη εξ ύψους. Πράγματι, οι μαθητές υποτάχθηκαν στην προτροπή του Κυρίου και περίμεναν να έλθει το Άγιο Πνεύμα. Η υπακοή στο Λόγο του Θεού, πάντα έχει αγαθά και ευλογημένα αποτελέσματα στη ζωή του Χριστιανού
Ο Χριστιανός πρέπει να μάθει να περιμένει τον Κύριο. Όποτε ο άνθρωπος προπορεύεται του Κυρίου και κάνει του κεφαλιού του, πάντα θερίζει δυσάρεστες καταστάσεις. Ο Σαούλ δεν περίμενε κατά το λόγο του Θεού να επιστρέψει ο Σαμουήλ, αλλά με προπέτεια αποφάσισε να ενεργήσει μόνος του και να προσφέρει τη θυσία. Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους και αποτελεί ένα από τα πιο αρνητικά παραδείγματα που έχει η Γραφή για τα αποτελέσματα της έλλειψης υπομονής και εμπιστοσύνης στο Λόγο του Θεού.
ΨΑΛΜ κζ:14 “Πρόσμενε τον Κύριον· ανδρίζου, και ας κραταιωθή η καρδία σου· και πρόσμενε τον Κύριον.”
Η λέξη ομοθυμαδόν έχει πολύ μεγάλη σημασία, όταν μιλάμε για πνευματική θυσία. Ο ένας λαμβάνει θάρρος από την προσμονή και την επιμονή του άλλου και έτσι όλη η εκκλησία αναθαρρεί και μπορεί να υπομείνει το χρόνο που απαιτείται μέχρι την επίσκεψη του Κυρίου.
… Και εξαίφνης … Είναι η πρώτη φορά που θα ερχόταν το Άγιο Πνεύμα. Οι μαθητές δεν γνώριζαν τι λεπτομέρειες για το πως θα ερχόταν εις αυτούς. Άραγε θα ερχόταν ως ένας άνθρωπος; Μήπως θα ήταν κάποιος άγγελος τον οποίο θα έπρεπε από κει και πέρα να ακολουθήσουν; Μήπως θα ήταν ο ίδιος ο Ιησούς με κάποια άλλη μορφή. Μήπως ίσως με τη μορφή της περιστεράς όπως όταν εμφανίστηκε στον Ιορδάνη κατά τη βάπτιση του Ιησού από τον Ιωάννη; Ο Ιησούς πάντα μιλούσε για το Άγιο Πνεύμα σαν να μιλά για κάποιο πρόσωπο. (Όταν έλθει Εκείνος, θα σας οδηγήσει σε όλη την αλήθεια, θα ελέγχει το κόσμο περί αμαρτίας κλπ).
Πολλές φορές, πλάθουμε σενάρια για τη ζωή μας, αλλά σχεδόν πάντα τα γεγονότα μας διαψεύδουν. Ας αφήσουμε τις πρωτοβουλίες στον Κύριο.
…. έγεινεν ήχος εκ του ουρανού ως ανέμου βιαίως φερομένου … Δεν ήταν κάποιος άνεμος, ούτε καν ήχος ανέμου, αλλά ως ανέμου. Δεν μπορεί κανείς να περιγράψει με ακρίβεια τι αισθάνεται όταν έρχεται η επίσκεψη του Αγίου Πνεύματος. Με ανθρώπινες λέξεις, προσπαθούμε να περιγράψουμε το υπερβατικό, το άπειρο. Αυτό δεν είναι ποτέ δυνατό. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Γραφή μας λέει ότι “δεν γνωρίζει ουδείς, ειμί ο λαμβάνων”
… εγέμισεν όλον τον οίκον … Η έλευση του Αγίου Πνεύματος, πάντα δίνει μια αίσθηση πλήρωσης και κυριαρχίας στο χώρο. Τίποτε και κανένας δεν μπορεί πια να έχει τη πρώτη θέση σε κάποιον χώρο που το Άγιο Πνεύμα είναι παρόν.
…. διαμεριζόμεναι γλώσσαι ως πυρός … Όπως ο άνεμος δεν ήταν πραγματικός άνεμος, έτσι και η φωτιά, δεν ήταν πραγματική, αλλά “ως πυρ”. Δεν έχουμε καμία άλλη πληροφορία για το τι ακριβώς ήταν αυτές οι “γλώσσες” που κάθισαν πάνω σε κάθε ένα που βαπτιζόταν με το Άγιο Πνεύμα και για αυτό δεν μπορούμε να πούμε οτιδήποτε περισσότερο παρά όπως ακριβώς μας το λέει η Γραφή. Όπως το περιστέρι κάθισε πάνω στον Ιησού κατά τη βάπτισή Του, έτσι και στους μαθητές, οι γλώσσες αυτές κάθισαν στον καθένα από αυτούς.
… και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας … Η πλήρωση του Αγίου Πνεύματος δεν γίνεται στον άνθρωπο με σκοπό να μιλήσει ξένες γλώσσες, αλλά για να λάβει δύναμη που είναι η ικανότητα παραγωγής έργου. Εδώ πρέπει να προσέχει ο λαός του Θεού, ώστε να μην αποδίδεται μεγαλύτερη σημασία από όση αρμόζει στο χάρισμα της γλωσσολαλιάς, το οποίο είναι για τη προσωπική οικοδομή του κατέχοντος το χάρισμα. Άλλα χαρίσματα είναι πιο σοβαρά και σημαντικά, όπως το χάρισμα της προφητείας, ή ο λόγος σοφίας με τα οποία οικοδομείται η εκκλησία του Θεού.
Στην εποχή της Βαβέλ, ο Θεός μπέρδεψε τις γλώσσες των ανθρώπων ώστε δεν μπορούσαν πια να συνεννοηθούν και έτσι διαχωρίστηκαν σε διάφορα έθνη. Τώρα, με το χάρισμα των γλωσσών, ο Θεός συμβολικά διορθώνει το εκείνο το αποτέλεσμα της ανθρώπινης απείθειας και τους ενώνει δίνοντας τη δυνατότητα να μιλήσουν ο ένας την άγνωστη γλώσσα του άλλου.
ΠΡΑΞ β:5 Ήσαν δε κατοικούντες εν Ιερουσαλήμ Ιουδαίοι, άνδρες ευλαβείς από παντός έθνους των υπό τον ουρανόν· 6 και καθώς έγεινεν η φωνή αύτη, συνήλθε το πλήθος και συνεταράχθη, διότι ήκουον αυτούς εις έκαστος λαλούντας με την ιδίαν αυτού διάλεκτον. 7 Εξεπλήττοντο δε πάντες και εθαύμαζον, λέγοντες προς αλλήλους· Ιδού, πάντες ούτοι οι λαλούντες δεν είναι Γαλιλαίοι; 8 Και πως ημείς ακούομεν έκαστος εν τη ιδία ημών διαλέκτω, εν ή εγεννήθημεν; 9 Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίται και οι κατοικούντες την Μεσοποταμίαν, την Ιουδαίαν τε και Καππαδοκίαν, τον Πόντον και την Ασίαν, 10 την Φρυγίαν τε και την Παμφυλίαν, την Αίγυπτον και τα μέρη της Λιβύης της κατά την Κυρήνην και οι παρεπιδημούντες Ρωμαίοι, Ιουδαίοί τε και προσήλυτοι, 11 Κρήτες και Άραβες, ακούομεν αυτούς λαλούντας εν ταις γλώσσαις ημών τα μεγαλεία του Θεού. 12 Εθαύμαζον δε πάντες και ηπόρουν, άλλος προς άλλον λέγοντες· Τι σημαίνει τούτο; 13 Άλλοι δε χλευάζοντες έλεγον ότι είναι μεστοί από γλυκύν οίνον.
Οι πληροφορίες που λαμβάνουμε από τη παραπάνω περικοπή, είναι αρκετές και χρήσιμες. Όταν συνέβη η πλήρωση του Αγίου Πνεύματος που συνοδεύτηκε από το φαινόμενο της γλωσσολαλιάς, συνήλθε το πλήθος και “συνεταράχθη”. Έκπληκτοι όλοι θαύμαζαν γιατί τους άκουγαν να μιλάνε στις δικές τους διαλέκτους τα μεγαλεία του Θεού.
Κάποιοι βέβαια, όπως συμβαίνει πάντα, χλεύαζαν και τους κορόιδευαν λέγοντας ότι ήταν μεθυσμένοι. Το φαινόμενο αυτής της πλήρωσης με το Άγιο Πνεύμα έχει γίνει πράγματι αντικείμενο μεγάλου χλευασμού, ακόμα και στις μέρες μας και μάλιστα το πιο λυπηρό είναι ότι αυτό γίνεται και από μερικούς πιστούς και αναγεννημένους Χριστιανούς. Το κύριο επιχείρημα είναι ότι το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος με τη μορφή που το έλαβαν οι απόστολοι, έχει καταργηθεί και σήμερα οι πιστοί το λαμβάνουν μαζί με το βάπτισμα εν ύδατι.
Ξέρουμε όμως καλά την ιστορία του αποστόλου Παύλου που έβαλε τα χέρια του στους βαπτισμένους εν ύδατι μαθητές, ώστε να λάβουν και αυτοί το Άγιο Πνεύμα.
ΠΡΑΞ ιθ:1 “Ενώ δε ο Απολλώς ήτο εν Κορίνθω, ο Παύλος αφού επέρασε τα ανωτερικά μέρη ήλθεν εις Εφεσον· και ευρών τινάς μαθητάς, 2 είπε προς αυτούς· Ελάβετε Πνεύμα Άγιον αφού επιστεύσατε; οι δε είπον προς αυτόν· Αλλ’ ουδέ αν υπάρχη Πνεύμα Άγιον ηκούσαμεν. 3 Και είπε προς αυτούς· Εις τι λοιπόν εβαπτίσθητε; Οι δε είπον· Εις το βάπτισμα του Ιωάννου. 4 Και είπεν ο Παύλος· Ο Ιωάννης μεν εβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, λέγων προς τον λαόν να πιστεύσωσιν εις τον ερχόμενον μετ’ αυτόν, τουτέστιν εις τον Χριστόν Ιησούν. 5 Ακούσαντες δε εβαπτίσθησαν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού. 6 Και αφού ο Παύλος επέθηκεν επ’ αυτών τας χείρας, ήλθε το Πνεύμα το Άγιον επ’ αυτούς, και ελάλουν γλώσσας και προεφήτευον. 7 Ήσαν δε πάντες ούτοι άνδρες έως δώδεκα.”
Ένα άλλο επιχείρημα κατά του χαρίσματος της γλωσσολαλιάς είναι ότι δεν είναι για όλους τους πιστούς.
Α’ ΚΟΡ ιβ:30 μη πάντες έχουσι χαρίσματα ιαμάτων; μη πάντες λαλούσι γλώσσας; μη πάντες διερμηνεύουσι;
Το παραπάνω εδάφιο όμως δεν μιλά για το σημείο αλλά για το χάρισμα των γλωσσών. Το φαινόμενο της γλωσσολαλιάς δόθηκε σαν ένα εξωτερικό ορατό σημάδι ότι ο πιστός έχει όντως βαπτιστεί με το Άγιο Πνεύμα. Είναι λοιπόν το σημείο που ο Θεός διάλεξε ώστε κάποιος να είναι βεβαιωμένος ότι έχει σφραγιστεί δια του Αγίου Πνεύματος.
ΜΑΡΚ ις:17 “Σημεία δε εις τους πιστεύσαντας θέλουσι παρακολουθεί ταύτα, Εν τω ονόματί μου θέλουσιν εκβάλλει δαιμόνια· θέλουσι λαλεί νέας γλώσσας·”
ΠΡΑΞ ι:46 διότι ήκουον αυτούς λαλούντας γλώσσας και μεγαλύνοντας τον Θεόν. Τότε απεκρίθη ο Πέτρος·
ΠΡΑΞ ιθ:6 “Και αφού ο Παύλος επέθηκεν επ’ αυτών τας χείρας, ήλθε το Πνεύμα το Άγιον επ’ αυτούς, και ελάλουν γλώσσας και προεφήτευον. 7 Ήσαν δε πάντες ούτοι άνδρες έως δώδεκα.
Από τα παραπάνω χωρία βλέπουμε ότι η απόδειξη ή το εξωτερικό σημείο για τους αποστόλους ότι κάποιος είχε λάβει Πνεύμα Άγιο, ήταν επειδή τον άκουγαν να ομιλεί γλώσσες. Στη συνέχεια, το Άγιο πνεύμα μπορεί να δώσει στον άνθρωπο τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, όπως είδη (πολλά είδη) γλωσσών, προφητεία, ερμηνεία γλωσσών κλπ.