Το πρώτο κήρυγμα του Πέτρου
ΠΡΑΞ β:14 Σταθείς δε ο Πέτρος μετά των ένδεκα, ύψωσε την φωνήν αυτού και ελάλησε προς αυτούς· Άνδρες Ιουδαίοι και πάντες οι κατοικούντες την Ιερουσαλήμ, τούτο ας ήναι γνωστόν εις εσάς και ακούσατε τους λόγους μου. 15 Διότι ούτοι δεν είναι μεθυσμένοι, καθώς σεις νομίζετε· διότι είναι τρίτη ώρα της ημέρας·
Ο Πέτρος είναι ο ίδιος άνθρωπος που πριν μερικές μέρες είχε αρνηθεί τον Ιησού τρεις φορές. Το πνεύμα του όμως, μετά την εμπειρία της Πεντηκοστής δεν θα μπορέσει ποτέ πια να είναι το ίδιο.
… ύψωσε την φωνήν αυτού … Τώρα, με θάρρος που πηγάζει από τη πίστη του στον αναστημένο Ιησού Χριστό, στέκεται και μιλά με παρρησία στους συμπατριώτες του, χωρίς να φοβάται μήπως τον καταδώσουν και κινδυνέψει η ζωή του. Τώρα ο Πέτρος άρχισε να ζει για τον Χριστό και θα μπορέσει αργότερα να πει:
Β’ ΠΕΤ α:13 “Στοχάζομαι όμως δίκαιον, εφ’ όσον είμαι εν τούτω τω σκηνώματι, να σας διεγείρω διά της υπενθυμίσεως, 14 επειδή εξεύρω ότι εντός ολίγον θέλω αποθέσει το σκήνωμά μου, καθώς και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μοι εφανέρωσε. 15 Θέλω όμως επιμεληθή, ώστε σεις και μετά την αποβίωσίν μου να δύνασθε πάντοτε να ενθυμήσθε αυτά.”
… διότι είναι τρίτη ώρα της ημέρας … Το επιχείρημά του είναι ότι δεν είναι δυνατόν το φαινόμενο της γλωσσολαλιάς να είναι αποτέλεσμα μέθης, γιατί είναι εννιά η ώρα το πρωί. Την εποχή εκείνη άρχιζαν να μετράνε τις ώρες από τις έξι το πρωί που χάραζε ο ήλιος.
ΠΡΑΞ β:16 αλλά τούτο είναι το ρηθέν διά του προφήτου Ιωήλ· 17 Και εν ταις εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, Θέλω εκχέει από του Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας και αι θυγατέρες σας, και οι νεανίσκοι σας θέλουσιν ιδεί οράσεις, και οι πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ενυπνιασθή ενύπνια· 18 και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις θέλω εκχέει από του Πνεύματός μου, και θέλουσι προφητεύσει·
Η θαυμαστή προφητεία του Ιωήλ που μόλις βρήκε εκπλήρωση μετά από περίπου 500 χρόνια, είναι γραμμένη στα εδάφια ΙΩΗΛ β:28-32. Το αποτέλεσμα της βάπτισης με το Άγιο Πνεύμα που είχε προδεί ο προφήτης, θα ήταν ότι θα προφήτευαν και θα έβλεπαν οράσεις και ενύπνια.
Εδώ πρέπει να μιλήσουμε λίγο για τους αρνητές της λειτουργίας των χαρισμάτων σήμερα. Πολλοί λένε ότι ο σκοπός της προφητείας ήταν η έλευση του Ιησού Χριστού. Εφόσον αυτό εκπληρώθηκε, δεν υπάρχει πια ανάγκη για την ύπαρξη προφητών και στη Καινή Διαθήκη, ο προφήτης είναι ο εργάτης του Ευαγγελίου που κηρύττει με αποκάλυψη Θεού τον Λόγο του Θεού. Μάλιστα η Ελληνική Βιβλική Εταιρεία, έφτασε στο σημείο να μεταφράζει τη φράση “θέλουσι προφητεύσει” του Ιωήλ ως “θα κηρύξουν την αλήθεια”.
Παρόλα αυτά, στην Αγία Γραφή και μάλιστα στη Καινή Διαθήκη υπάρχουν πολλά παραδείγματα προφητών που δεν έχουν καμία σχέση με το κήρυγμα του λόγου.
ΠΡΑΞ ια:27 “Εν εκείναις δε ταις ημέραις κατέβησαν από Ιεροσολύμων προφήται εις Αντιόχειαν· 28 σηκωθείς δε εις εξ αυτών ονόματι Άγαβος, εφανέρωσε διά του Πνεύματος ότι έμελλε να γείνη μεγάλη πείνα καθ’ όλην την οικουμένην· ήτις και έγεινεν επί Κλαυδίου Καίσαρος.”
ΠΡΑΞ κα:10 “Και ενώ διετρίβομεν εκεί ημέρας πολλάς, κατέβη από της Ιουδαίας προφήτης τις ονόματι Άγαβος, 11 και ελθών προς ημάς, έλαβε την ζώνην του Παύλου και δέσας τας χείρας εαυτού και τους πόδας είπε· Ταύτα λέγει το Πνεύμα το Αγιον· Τον άνδρα, του οποίου είναι η ζώνη αύτη, ούτω θέλουσι δέσει εν Ιερουσαλήμ οι Ιουδαίοι και θέλουσι παραδώσει εις τας χείρας των εθνών.”
ΡΩΜ ιβ:6 “Έχοντες δε χαρίσματα διάφορα κατά την δοθείσαν εις ημάς χάριν, είτε προφητείαν, ας προφητεύωμεν κατά την αναλογίαν της πίστεως, 7 είτε διακονίαν, ας καταγινώμεθα εις την διακονίαν, είτε διδάσκει τις, ας καταγίνηται εις την διδασκαλίαν, 8 είτε προτρέπει τις, εις την προτροπήν· ο μεταδίδων, ας μεταδίδη εν απλότητι, ο προϊστάμενος ας προΐσταται μετ’ επιμελείας, ο ελεών ας ελεή εν ιλαρότητι.”
Είναι λοιπόν προφανές ότι άλλο πράγμα είναι η προφητεία, άλλο η διδασκαλία, άλλο το κήρυγμα και άλλο η διακονία. Με τη ίδια λογική, τι παραπάνω μπορεί να προσθέσει κάποιος διδάσκαλος, αφού υπάρχει η διδασκαλία της Γραφής καταγεγραμμένη; Μήπως τελικά κι αυτοί είναι αχρείαστοι και πρέπει να τους καταργήσουμε;
ΠΡΑΞ β:19 και θέλω δείξει τέρατα εν τω ουρανώ άνω και σημεία επί της γης κάτω, αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού· 20 ο ήλιος θέλει μεταστραφή εις σκότος και η σελήνη εις αίμα, πριν έλθη η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής. 21 Και πας όστις αν επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου, θέλει σωθή.
Ο Ιωήλ μιλά για μια περίοδο κατά την οποία θα εγκαινιαστεί η τελευταία οικονομία (περίοδος) της ανθρώπινης ιστορίας. Οι έσχατοι καιροί αρχίζουν ακριβώς με την εκπλήρωση της Παλαιάς Διαθήκης και την αρχή της Καινής Διαθήκης, δηλαδή με την Πεντηκοστή με την έκχυση του Αγίου Πνεύματος. Έκτοτε, οι έσχατοι καιροί εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια των ανθρώπων, ενώ όλοι οι αναλυτές της Γραφής, ανεξάρτητα δόγματος, αναγνωρίζουν ότι στις μέρες μας έχουν αρχίσει οι “ωδίνες της εγκυμονούσης” και θα ολοκληρωθούν με την αρπαγή της εκκλησίας, την φανέρωση του αντίχριστου και την δεύτερη έλευση του Κυρίου.
… τέρατα εν τω ουρανώ άνω … Προφανώς ο Ιωήλ μιλά προφητικά για τα αεροπλάνα που έκαναν την εμφάνισή τους τον τελευταίο αιώνα ως τέρατα, που σκορπούν τον θάνατο στους ανθρώπους.
… αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού … Ο προφήτης εδώ μπορεί να έχει προδεί την ατομική βόμβα η οποία θα ήταν υπεύθυνη στις μέρες μας για τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων και που σήμερα αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τον αφανισμό του κόσμου.
… ο ήλιος θέλει μεταστραφή εις σκότος και η σελήνη εις αίμα … Αυτό εκπληρώνεται σιγά σιγά με τη ,μόλυνση της ατμόσφαιρας, ενώ οι μεγαλύτερες βιομηχανικές πόλεις έχουν ήδη καλυφθεί από ένα μολυσμένο νέφος που εμποδίζει τον ήλιο να λάμψει έως το έδαφος και κάνει τη σελήνη να φαίνεται κόκκινη. Βεβαίως αυτό μπορεί να περιγράφει ακριβώς ένα πυρηνικό χειμώνα που μπορεί να ακολουθήσει μετά από κάποιον ολοκληρωτικό πόλεμο.
… πας όστις αν επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου, θέλει σωθή … Ο Ιωήλ εδώ, προλέγει τη δωρεάν σωτηρία του ανθρώπου δια της θυσίας του Ιησού Χριστού και μάλιστα με απλή επίκληση του ονόματος του Κυρίου, χωρίς την ανάγκη προσφοράς κάποιας άλλης θυσίας.
ΠΡΑΞ β:22 Άνδρες Ισραηλίται, ακούσατε τους λόγους τούτους· τον Ιησούν τον Ναζωραίον, άνδρα αποδεδειγμένον προς εσάς από του Θεού διά θαυμάτων και τεραστίων και σημείων, τα οποία ο Θεός έκαμε δι’ αυτού εν μέσω υμών, καθώς και σεις εξεύρετε, 23 τούτον λαβόντες παραδεδομένον κατά την ωρισμένην βουλήν και πρόγνωσιν του Θεού, διά χειρών ανόμων σταυρώσαντες εθανατώσατε·
Ο Πέτρος με παρρησία και Άγιο θάρρος, τους μιλά για τον Ιησού Χριστό και για τα τεράστια σημεία και τα θαύματα που έκανε, τα οποία απέδειξαν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ήταν ο απεσταλμένος Μεσσίας από του Θεό. Με τα θαύματα και τα σημεία που έκανε ο Ιησούς, θα ήταν για τους θρήσκους Ιουδαίους πολύ εύκολο να εννοήσουν ότι αν δεν ήταν ο Μεσσίας, θα έπρεπε να ήταν τουλάχιστον κάποιος απεσταλμένος προφήτης από τον Θεό.
ΙΩΑΝ γ:2 “Ούτος ήλθε προς τον Ιησούν διά νυκτός και είπε προς αυτόν· Ραββί, εξεύρομεν ότι από Θεού ήλθες διδάσκαλος· διότι ουδείς δύναται να κάμνη τα σημεία ταύτα, τα οποία συ κάμνεις, εάν δεν ήναι ο Θεός μετ’ αυτού.”
ΙΩΑΝ ζ:31 “Πολλοί δε εκ του όχλου επίστευσαν εις αυτόν και έλεγον ότι ο Χριστός όταν έλθη, μήπως θέλει κάμει θαύματα πλειότερα τούτων, τα οποία ούτος έκαμεν;”
ΜΑΤΘ κβ:22 “Τότε εφέρθη προς αυτόν δαιμονιζόμενος τυφλός και κωφός, και εθεράπευσεν αυτόν, ώστε ο τυφλός και κωφός και ελάλει και έβλεπε. 23 Και εξεπλήττοντο πάντες οι όχλοι και έλεγον· Μήπως είναι ούτος ο υιός του Δαβίδ;”
Παρόλα αυτά, παραβιάζοντας την ίδια τους τη συνείδηση, οι Ιουδαίοι προτίμησαν να τον παραδώσουν στα χέρια των απερίτμητων Ρωμαίων και τους παρακαλούσαν να τον σταυρώσουν, νομίζοντας πως έτσι, θα τον έβγαζαν από τη μέση.
ΠΡΑΞ β:24 τον οποίον ο Θεός ανέστησε, λύσας τας ωδίνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται υπ’ αυτού. 25 Επειδή ο Δαβίδ λέγει περί αυτού· Έβλεπον τον Κύριον ενώπιόν μου διαπαντός, διότι είναι εκ δεξιών μου διά να μη σαλευθώ. 26 Διά τούτο ευφράνθη η καρδία μου και ηγαλλίασεν η γλώσσα μου· έτι δε και η σαρξ μου θέλει αναπαυθή επ’ ελπίδι. 27 Διότι δεν θέλεις εγκαταλείψει την ψυχήν μου εν τω άδη ουδέ θέλεις αφήσει τον όσιόν σου να ίδη διαφθοράν. 28 Εφανέρωσας εις εμέ οδούς ζωής, θέλεις με χορτάσει από ευφροσύνης διά του προσώπου σου. 29 Άνδρες αδελφοί, δύναμαι να σας είπω μετά παρρησίας περί του πατριάρχου Δαβίδ ότι και ετελεύτησε και ετάφη, και το μνήμα αυτού είναι παρ’ ημίν μέχρι της ημέρας ταύτης. 30 Επειδή λοιπόν ήτο προφήτης και ήξευρεν ότι μεθ’ όρκου ώμοσε προς αυτόν ο Θεός, ότι εκ του καρπού της οσφύος αυτού θέλει αναστήσει κατά σάρκα τον Χριστόν διά να καθίση αυτόν επί του θρόνου αυτού, 31 προϊδών ελάλησε περί της αναστάσεως του Χριστού ότι δεν εγκατελείφθη η ψυχή αυτού εν τω άδη ουδέ η σαρξ αυτού είδε διαφθοράν.
Όλη η παραπάνω θαυμάσια περικοπή που δια του Αγίου Πνεύματος ο απόστολος Πέτρος λέει, μιλά για την ανάσταση του Ιησού. Υπήρχαν βεβαίως φήμες και όλοι τις είχαν ακούσει ότι τη τρίτη μέρα από τον θάνατό Του, είχε αναστηθεί. Είναι ακόμα βέβαιο ότι πολλοί από τους Ιουδαίους δεν ήταν σύμφωνοι με τον θάνατο του αθώου Ιησού, αλλά το πλήθος είχε παρασυρθεί από τους πονηρούς ιερείς που ήθελαν να βγάλουν τον Ιησού από τη μέση.
… τον οποίον ο Θεός ανέστησε, λύσας τας ωδίνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται υπ’ αυτού … Ο θάνατος δεν θα μπορούσε ποτέ να κρατήσει τον Ιησού, διότι γνωρίζουμε ότι ο θάνατος είναι ο μισθός της αμαρτίας και Κύριός μας ήταν ο μόνος αναμάρτητος.
… δεν θέλεις εγκαταλείψει την ψυχήν μου εν τω άδη ουδέ θέλεις αφήσει τον όσιόν σου να ίδη διαφθοράν … Ο Δαβίδ λέει αυτόν τον ψαλμό (ις:8-11) και μιλά προφητικά για τον Ιησού.
ΠΡΑΞ β:32 Τούτον τον Ιησούν ανέστησεν ο Θεός, του οποίου πάντες ημείς είμεθα μάρτυρες.
Οι μαθητές είναι μάρτυρες της ανάστασης του Χριστού. Δεν είναι λοιπόν ορθό να ονομαζόμαστε μάρτυρες του Ιεχωβά, ή οποιουδήποτε άλλου προσώπου.
ΠΡΑΞ β:33 Αφού λοιπόν υψώθη διά της δεξιάς του Θεού και έλαβε παρά του Πατρός την επαγγελίαν του Αγίου Πνεύματος, εξέχεε τούτο, το οποίον τώρα σεις βλέπετε και ακούετε.
Με αυτό το εδάφιο, λύνεται το περίφημο “filioque”, που έγινε η αφορμή για το σχίσμα μεταξύ Ορθόδοξης και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Σύμφωνα με το παραπάνω εδάφιο λοιπόν, το Άγιο Πνεύμα που έλαβαν οι μαθητές τη Πεντηκοστή, το έλαβε ο Ιησούς από τον Πατέρα και το εξέχεε στους πιστούς.
ΠΡΑΞ β:34 Διότι ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς, λέγει όμως αυτός, Είπεν ο Κύριος προς τον Κύριόν μου, κάθου εκ δεξιών μου, 35 εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου.
Ο Δαβίδ ονομάζει τον Ιησού “Κύριο”, επειδή ήταν προφήτης και γνώριζε
ΜΑΤΘ κβ:41 “Και ενώ ήσαν συνηγμένοι οι Φαρισαίοι, ηρώτησεν αυτούς ο Ιησούς, 42 λέγων· Τι σας φαίνεται περί του Χριστού; τίνος υιός είναι; Λέγουσι προς αυτόν· Του Δαβίδ. 43 Λέγει προς αυτούς· Πως λοιπόν ο Δαβίδ διά Πνεύματος ονομάζει αυτόν Κύριον, λέγων, 44 Είπεν ο Κύριος προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου; 45 Εάν λοιπόν ο Δαβίδ ονομάζη αυτόν Κύριον, πως είναι υιός αυτού;”
ΠΡΑΞ β:36 Βεβαίως λοιπόν ας εξεύρη πας ο οίκος του Ισραήλ ότι ο Θεός Κύριον και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε.
Αυτή είναι και η πρώτη θριαμβευτική διακήρυξη ότι ο Ιησούς ήταν ο Χριστός, δηλαδή ο κεχρισμένος βασιλιάς ή Μεσσίας τον οποίο είχε προφητέψει όλη η Παλαιά Διαθήκη και τον οποίο αγωνιωδώς περίμενε όλο το Ιουδαϊκό έθνος. Ο λόγος είχε εκπληρωθεί.